Gespeeld: Metro: Exodus – Tijdens de Microsoft E3-persconferentie van vorig jaar werd Metro: Exodus uit de doeken gedaan. Middels een prachtige trailer kregen we gelijk de eerste beelden te zien. Die gaven de bekende post-apocalyptische setting van de serie weer met actie in de ondergrondse en in de buitenlucht. Daarna is het betrekkelijk stil gebleven rondom deze game, met als laatste belangrijke bericht dat deze post-apocalyptische shooter werd uitgesteld naar het eerste kwartaal van 2019. Recent zijn wij echter naar Londen afgereisd om de game alvast te kunnen spelen en dat beviel ons uitermate goed!

Zelf achter de knoppen

Tijdens onze speelsessie werd gelijk duidelijk dat Metro: Exodus het over een andere boeg gooit dan zijn twee voorgangers, Metro: 2033 en Metro: Last Light. Dat komt omdat we als speler gelijk gedropt werden in een grote open omgeving. Dus dit keer niet direct in een krap donker gedeelte van de Russische metro. Als protagonist in het verhaal nemen we nog steeds de rol aan van Artyom, die nu vergezeld wordt door zijn vrouw Anna. Na een rit met de trein komt het voertuig plotseling tot stilstand. In de verte constateert de commandant dat een sekte zich heeft gevestigd in een kerk. We krijgen als opdracht mee om deze groepering te gaan onderzoeken en dat is onze hoofdmissie voor het moment, maar tegelijkertijd kunnen we ook onze eigen plan trekken.

Groots, maar niet helemaal open

Metro: Exodus is echter geen traditionele open-wereld game. Het is wel degelijk een verhaal met een lineair hoofddoel, maar je krijgt als speler veel ruimte om de wereld te ontdekken. Dat ondervinden we zelf ook als we ons een weg banen naar de kerk waar de sekte huist. Letterlijk banen overigens, want ons pad is uiteraard niet zonder obstakels. Nadat we een roeiboot hebben gepakt, zien we even verderop de bekende grote garnaalachtige wezens rondom onze boot cirkelen. We worden echter vooral opgeschrikt wanneer onze boot in één keer omver wordt geworpen door een reusachtige vis, die gelukkig voor ons de confrontatie niet doorzet.

Eenmaal daar voorbij meren we eerst elders aan bij een bouwval om op onderzoek uit te gaan. Dat doen we maar al te graag, waarbij we elk hoekje van de speelwereld onder de loep nemen op zoek naar onderdelen waar we weer verschillende items mee kunnen maken. Het is daarbij ook niet bepaald een straf om meer van de omgeving in je op te nemen. De omgevingen in Metro: Exodus ogen namelijk vooral een stuk kleurrijker en uiteraard ook gedetailleerder dan in de voorgaande games. Toch is het vooral juist de kleurrijke omgeving die indruk maakt en het oogt tevens een heel stuk verfrissender.

Verschillende manieren van aanpak

We kunnen dus rustig aan doen, ook omdat we geen tijdsdruk hebben. Wat we wel hebben zijn verschillende manieren om de kerk waar de sekte huist te onderzoeken. De keuze valt op het gebruiken van stealth, zeker daar we bij binnenkomst merken dat deze groepering onze komst niet echt ziet zitten. Je kan er als speler ook voor kiezen om er al schietend in te gaan. Alleen is de kans dan groot dat je vroegtijdig het loodje legt. Door hier stealth te gebruiken kunnen we ook de omgeving en de mensen in ons opnemen. Zo leren we ook meer over de sekte zelf (want achter iedere groepering zit een bepaald verhaal) en we komen ook mensen tegen die we kunnen redden. Met de nadruk op kunnen, want je hoeft dit niet te doen. Dit soort keuzes kreeg je ook al in de voorgaande Metro games en het zal enigszins invloed hebben op welke kant het verhaal opgaat.

Metro?

Tot dusver is de spanning sinds het verlaten van de trein voelbaar. Het is knap dat men dit gevoel op ons als speler kan overbrengen. Helemaal als je bedenkt dat het avontuur zich ditmaal voor een groot gedeelte bovengronds zal afspelen en dus niet in de voornamelijk donkere en beklemmende metrostelsels van Moskou. De spanning zit er dus vol in en dat komt ook door de fantastische geluidseffecten. Inmiddels sluipen we rustig achter iedereen langs en doden we stilletjes de vijanden die we tegenkomen. Na de kerk gedaan te hebben, kunnen we een andere roeiboot pakken en de omgeving ontvluchten. Na onze vlucht uit de kerk komen we een andere man tegen en via hem reizen we door naar een andere locatie, waar iemand anders hoog bovenop een hijskraan gevangen zit. Deze man is omsingeld door nieuwe vijanden die we nog niet eerder hebben gezien. Het gaat hier om naakte wezens die je het beste kan omschrijven als een kruising tussen mensen en zombies.

Items maken en op je hoede blijven

Ondanks dat we ons al behoorlijk lang in een buitengebied bevinden, weet de game de spanning vast te houden. Te meer omdat we in bepaalde gebieden niet vrij zonder gasmasker kunnen bewegen. Daar zijn de maskers met filters noodzakelijk, maar die filters kan je nu korter gebruiken. Gelukkig kan je die nu wel gemakkelijker maken. Hiervoor heb je namelijk verschillende items nodig die je kan vinden door de omgeving af te zoeken. Je kan naast filters ook andere items maken, zoals gezondheidskistjes die zeker ook van pas zullen komen in het avontuur. Plus dat je je wapens kan verbeteren evenals je helm en of je gasmasker. Naast die items kan je ook nog steeds her en der kogels vinden. Die kan je onder andere ook als valuta gebruiken om bij handelaren uit te geven.

De game schotelt je continu keuzes voor, waarbij je regelmatig op je hoede moet blijven. Zoals voor de hierboven omschreven ‘naakte zombies’. Deze wezens acteren in groepen en hebben een ontzettend goed gehoor. Zoals wij dat ook gemerkt hebben, komen we bij het per ongeluk maken van geluid al gelijk in de problemen. Problemen die ons direct dwingen om keuzes te maken tussen wat we doen met de gevonden items. Want maken we extra gezondheidskistjes of kiezen we ervoor om extra kogels te maken? De keuze valt op het laatste, want met nauwelijks kogels gaan we het tegen deze wezens niet redden. Ze zijn namelijk ook nog eens erg sterk, erg snel én ze zijn met meer. Voor het maken van in dit geval kogels hoeven we overigens niet een werkbank op te zoeken. In plaats daarvan gooien we onze rugzak op de grond en komen we in het menu waar we verschillende items kunnen craften. Dat is een vooruitgang ten opzichte van de voorgaande delen waarin je enkel op vaste plekken in de metro je wapens en meer kon aanpassen.

Dag- en nachtcyclus en verschillende paden bewandelen

Toch ben je niet helemaal aan je lot overgelaten wanneer je op bepaalde momenten niet of nauwelijks kogels bij je hebt. Er zit namelijk een dag- en nachtcyclus in de game die je ook zelf kan beïnvloeden. Zo kan je je zelf te rusten leggen op sommige plekken. Wanneer zodoende de nacht valt hebben de verschillende monsters, maar ook bandieten minder zicht. Daardoor heb je als speler meer de ruimte om te kiezen voor een stealth-achtige aanpak. Op die manier kan je kogels besparen en ongezien jezelf langs deze vijanden begeven. Daar kleeft wel het risico aan dat je soms geen hand voor ogen kan zien en je je licht op je helm moet aanzetten. Het gevolg hiervan is weer dat vijanden dit op kan vallen. Of je loopt zonder licht in het donker weer ergens tegenaan wat geluid maakt, waardoor je word opgemerkt.

Enige tijd later komen we aan bij de eerder genoemde grote hijskraan. We zien een man zwaaien en horen hem roepen dat we naar boven moeten komen. Uiteraard wordt onze reis tot aan de top van de hijskraan bemoeilijkt door de naakte mensachtige wezens die we tegenkomen. Eerst leggen we weer het loodje om er vervolgens achter te komen dat we ook een ander pad kunnen nemen. Via dit pad kunnen we sneller boven komen en een gedeelte van de wezens mijden, prima dus. Boven aangekomen is het echter alsnog raak en moeten we een flink gevecht leveren. Na bloed, zweet en tranen te hebben verspilt, komt de hijskraan omlaag en kunnen we helemaal naar de top. Daar maken we kennis met de eenzame man.

Groots

Het eerste wat hij doet is ons een verrekijker geven. Zodra we daar doorheen turen wordt pas echt duidelijk hoe groot slechts het ene gebied is waar we vrij doorheen kunnen reizen. Dan hebben we het dus nog niet eens gehad over de oppervlakte van de totale speelwereld. Hij benoemt een paar plekken, zoals waar bandieten hun kampen hebben opgeslagen, waar we eventueel naartoe zouden kunnen gaan. De wereld is groots en dan te bedenken dat we ons zo’n 776 kilometer buiten Moskou bevinden. Je zult in Metro: Exodus een groter gedeelte van het post-apocalyptische Rusland kunnen gaan bereizen en de eerste indruk smaakte absoluut naar meer.

Dit gedeelte kenmerkt bijna het einde van onze speelsessie. Zo komen we nog wel langs een groepje wolfachtige monsters die je kent uit de eerste twee delen. Die kan je dus ook gewoon weer omzeilen. Bijna aan het einde vinden we plots onze vrouw Anna uitgeput in een donker huis terug. Zij was ook van de trein weggegaan en via een andere weg het gebied ingetrokken, maar nu heeft ze dringend van ons een gasmaker nodig. Die geven we haar natuurlijk gelijk, aangezien je een gasmaker in dit soort panden wel degelijk nodig hebt. Vervolgens worden we nog bijna verrast door weer een groep mensachtige zombies. Dat soort momenten, dat je (bijna) verrast wordt door vijanden, daar hebben we er tijdens onze speelsessie al aardig wat van gehad. Terwijl we ons – niet voor de eerste keer – kapot schrikken, doet het de spanning eens te meer verhogen. Die spanning kent echter geen (anti)climax, aangezien we precies op dat moment moesten stoppen met spelen.

Voorlopige conclusie

Metro: Exodus is een flinke stap vooruit en ook veel meer vernieuwend ten opzichte van z’n twee voorgangers. Al is het maar omdat de speelwereld een flink stuk groter is. Tevens oogt de omgeving bij vlagen een stuk kleurrijker en gedetailleerder. Dat maakt het ook interessant om elk hoekje van de speelwereld te onderzoeken. Je moet ook wel, want items vinden die je kunt gebruiken om bijvoorbeeld verbanddoosjes en aanpassingen voor je wapens te maken, zijn essentieel. Op die manier is het letterlijk overleven waarbij de zo voelbare spanning zeker behouden blijft. Op elk moment kun je wel opgejaagd worden door monsters of door bandieten. Je bent je leven nergens zeker, niet overdag en ook niet ’s nachts. Tevens intrigeren de personages die je her en der tegenkomt wat elke confrontatie interessant maakt. Technische oneffenheden daargelaten, (het was immers nog een vroege versie) staat ons straks absoluut een ongekend spannend avontuur te wachten.