Review: Vampyr

Review: Vampyr – Het is inmiddels jaren geleden dat we een goede vampier game hebben mogen spelen. Sterker nog, de laatste die écht indruk heeft gemaakt op de ondergetekende is Vampire the Masquerade: Bloodlines. Toevallig genoeg is de game die we deze week hebben mogen verwelkomen bijna in hetzelfde straatje: een vampierenRPG. Dontnod, bekend van Remember Me en Life is Strange, is jaren bezig geweest met deze titel en het is ook weer een totaal andere game dan hun voorgaande twee projecten. Deze nog vrij jonge Franse ontwikkelaar wil duidelijk laten zien dat zij in meerdere genres thuis zijn en daar lijken ze ook in te zijn geslaagd als je uiteindelijk ziet wat voor een doordachte titel Vampyr is geworden.

Dr. Jonathan Reid, I presume?

Net terug na zijn land gediend te hebben in het leger, wordt Jonathan Reid wakker in een berg met lijken. Je staat op en loopt weg en al snel merk je dat er iets niet helemaal in de haak is. Een vrouw loopt op Jonathan af en houdt hem vast, terwijl hij nog steeds bezig is om op een rijtje te zetten wat er met hem is gebeurd. Zijn zicht is wazig en zijn gehoor kan niks anders oppikken dan wat willekeurig gebrabbel. Alsof het instinctief is, zet hij zijn tanden in de nek van de vrouw. Vrijwel direct voelt Jonathan zich beter; zijn zicht en gehoor lijken ook gelijk weer in topconditie te zijn. Alles lijkt weer even rooskleurig, totdat Jonathan beseft wie hij zojuist van het leven heeft beroofd om zijn eigen leven te redden: zijn zus. En dat zijn pas de eerste vijf minuten van het verhaal in Vampyr.

Na lang vluchten voor een stel vampierjagers vind je het lichaam van een onbekend persoon wiens bloed volledig uit hem is gezogen. Jonathan denkt direct dat dit het werk is van het beest dat hem nu met deze vloek heeft opgezadeld. Na het volgen van een spoor loop je Dr. Swansea tegen het lijf, een dokter met een eigen ziekenhuis, Pembroke Hospital, om de zieken in Londen te kunnen helpen. Het jaar is 1918 en de Spaanse griep raast door Londen heen zonder enig teken van stoppen. Swansea vraagt jou om zijn ziekenhuis te komen versterken en biedt jou daarbij ook onderdak en een kantoor om onderzoek te kunnen doen naar het bloed van diverse andere vampiers, die je tegenkomt tijdens jouw zoektocht naar de waarheid. Jonathan behoort tot de Ekon soort, maar dat is niet de enige soort vampier die zich in het nachtleven van Londen schuil houdt.

Wat het betekent om een vampier te zijn

Vampyr weet een paar hele interessante personages neer te zetten. Zowel de doktoren als de patiënten van Pembroke Hospital hebben hun eigen lijken in de kast, maar ook sommige andere burgers die je tegenkomt. Over elk personage kan je door middel van diverse hints meer te weten komen. Dit is natuurlijk al erg interessant voor de algehele lore, maar het biedt ook een functie. Hoe meer jij van een persoon weet, hoe waardevoller zijn of haar bloed wordt voor jou. Een vampier zijn is niet zo maar Jan en allemans bloed opzuigen, het vergt ook de nodige finesse. Het drinken van een persoon heeft wel degelijk consequenties voor de omgeving waarin de persoon zich normaal gesproken bevindt, evenals voor Jonathan zelf.

Door het drinken van bloed vul je jouw XP aan, waarmee jij jouw krachten kan uitbreiden. Hoe meer je drinkt, hoe krachtiger je wordt. Maar jouw omgeving zal jou steeds meer als een monster gaan zien. Afhankelijk van hoe jij wil dat jouw ervaring uitpakt, is het daarom verstandig om jouw doelwitten bewust uit te kiezen. Een beruchte crimineel zal minder opspraak veroorzaken dan wanneer jij besluit één van de zusters in het ziekenhuis van het leven te beroven. Door het verslaan van jouw vijanden krijg je ook bloed, maar dit bloed is minder puur dan van een burger die zichzelf niet goed kan verdedigen. Je kan er ook voor kiezen om helemaal geen onschuldigen te vermoorden, maar dan wordt het spel natuurlijk een stuk uitdagender.

Het arsenaal aan upgrades waar jij jezelf aan tegoed kan doen is uitgebreid genoeg. De basisdingetjes, zoals extra health en stamina, zijn natuurlijk aanwezig, maar ook kan je een aantal aanvallen bijleren die alleen weggelegd zijn voor vampiers. Je klauwen benutten of zelfs een speer vormen met het bloed van jouw tegenstanders behoort tot deze mogelijkheden. Naarmate de game vordert, komen er ook een paar sterkere aanvallen beschikbaar. Afhankelijk van hoe jij de game speelt, kan jij deze benutten, of zelfs helemaal niet. Alles heeft een prijs en die prijs is in bloed gegoten.

De mist in

Hoewel al deze skills erg leuk zijn, valt het vechtsysteem van Vampyr hier en daar wat door de mand. De camera maakt rare sprongen en ook het locken op tegenstanders voelt soms wat krakkemikkig aan. Een echte fighting pose, zoals we in moderne RPG’s vandaag de dag zien, is er ook niet. Jonathan blijft als het ware rondschaatsen over de vloeren in plaats van een duidelijke houding aan te nemen. Wel is het gebruik van wapens duidelijk, overzichtelijk én elk wapen heeft zo zijn voor- en nadelen. De zware wapens zijn er om de vijand een kopje kleiner te maken, de lichte wapens om ze even verdwaald te maken, zodat je vervolgens een lekker slokje kunt nemen uit hun nek. Ook zijn er vuurwapens van verschillende kalibers, zoals een pistool, alsook shotguns.

Dontnod blijft voor Vampyr bij de Unreal Engine, maar deze keer zijn ze voor versie 4 gegaan. Helaas merk je hier maar weinig van, gezien het grafische gedeelte van Vampyr nou niet echt iets is om over naar huis te schrijven. Daarnaast werden we zo nu en dan ook getrakteerd op diverse glitches in het audiovisuele aspect. Diverse keren bleef bij ons de muziek hangen in een bepaalde loop. Door het spel te herstarten of even op te slaan, werd deze glitch gelukkig snel verholpen, maar na een paar keer werd dit wel vervelend. Ook zijn dingen zoals clipping van personages door bepaalde voorwerpen heen niet ongewoon, iets wat anno 2018 niet echt meer zou mogen.

De sfeer maakt echter veel goed, waardoor wij ons nog steeds met regelmaat in oud-Londen wanen dankzij de architectuur van de gebouwen, typische accenten van de personages en hier en daar wat Indiërs die voor een saillant historisch detail zorgen. Het nachtleven in Londen ziet er super uit en precies zoals je verwacht in een titel als Vampyr. Als je ooit films hebt gezien die zich rond eind 19de of begin 20ste eeuw afspelen in Engeland, snap je precies waar we heen willen. Dontnod laat weer eens zien dat ze een erg sfeervolle wereld kunnen neerzetten die ook gewoon interessant blijft om te verkennen. In totaal zijn er vier districten waar je vrij doorheen kan wandelen met elk hun eigen kopstukken als het op design aankomt én in alle vier de districten hangt er ook weer een ietwat andere sfeer, waardoor het door Londen heen wandelen niet snel saai wordt.