Review: Spyro Reignited Trilogy

Review: Spyro Reignited Trilogy – In 1998 maakten we kennis met het kleine draakje Spyro in Spyro the Dragon. Als enige werd hij niet geraakt door een magische kracht die alle draken in een beeld deed veranderen. Het was aan Spyro om alle draken te redden en Gnasty Gnorc te verslaan. Een jaar later verscheen het vervolg met Ripto als grote vijand, die per ongeluk in het rijk van Avalar terechtkwam. Spyro wilde op vakantie gaan, maar moest toch weer aan het werk. Weer een jaar later kwam Spyro: Year of the Dragon uit en in deze game werden alle drakeneieren gestolen en Spyro was de aangewezen draak om deze eieren terug te halen. Spyro heeft prachtige avonturen mogen beleven en nu kunnen we opnieuw met hem aan de slag dankzij de remakes in de Reignited Trilogy.

De ontwikkeling van de franchise

Insomniac Games heeft aan het einde van de vorige eeuw in drie jaar tijd drie uitstekende games uitgebracht. Toen was het nog mogelijk om relatief snel nieuwe games te maken, daar waar er anno 2018 al snel een jaar of twee tot drie overheen gaat. Wat er in het geval van de Spyro games vooral bovenuit sprong, was de innovatie die de ontwikkelaar in korte tijd bracht. Spyro the Dragon is eigenlijk een zeer simpele platformer die slechts een paar gameplay elementen kent. Spyro 2: Ripto’s Rage was wat dat betreft een veel ‘voller’ avontuur. Zo kende die game bijvoorbeeld een veel beter verhaal en ook bevatte het veel meer cut-scènes.

In Spyro: Year of the Dragon ging dat weer een stap verder dankzij het introduceren van nieuwe speelbare personages, waardoor de franchise veel diverser werd qua gameplay. Hierdoor is het origineel misschien een beetje het ondergeschoven kindje ten opzichte van de vervolgdelen, maar dat maakt de game op zichzelf niet minder leuk. Elk deel kent immers zo z’n eigen charme. Hoewel de franchise dus verandering heeft doorgemaakt, is de gameplay in de kern vrijwel hetzelfde gebleven. Je bezoekt in elke game diverse levels via magische portalen en daar moet je diamanten verzamelen, vijanden uitschakelen en specifieke doelen voltooien. Dat is in het eerste deel de versteende draken bevrijden, in het tweede deel talismannen verzamelen om de uitgeschakelde magische poort opnieuw te kunnen activeren en in het derde deel het verzamelen van eieren.

Precies zoals je je het herinnert

De games zijn inhoudelijk precies hetzelfde aan de originele games. Toys for Bob heeft qua level design niets veranderd en zelfs de hoogte van richels komt precies overeen. Dat betekent dat je ook nu weer bij sommige platformen je sprong heel erg precies moet timen wil je op het betreffende platform terecht komen. Dat gaat gepaard met trial & error en bij momenten met wat frustratie, maar dat alles is heel erg nostalgisch. Het gevoel dat we bij de eerste keer spelen hadden op de eerste PlayStation een kleine 20 jaar terug, steekt ook in deze trilogie weer de kop op. Het voelt, speelt, oogt en klinkt precies zoals je het je kan herinneren.

Aan alles is te merken dat Toys for Bob de Spyro games dezelfde liefde heeft gegeven als dat Insomniac destijds deed. De gameplay is zoals vanouds ontzettend leuk, bij momenten gevarieerd en soms heel erg uitdagend. Het is echter nooit onmogelijk en met een beetje doorzettingsvermogen kan je de 100% (of meer) bereiken. Dat is in deze games de bekroning op het avontuur, want een beetje fanatieke speler stelde zich dat destijds als doel. Voornamelijk omdat de games naast het avontuur zelf niet veel meer te bieden hebben als je eenmaal klaar bent. Verder is de voldoening natuurlijk groot als je kan spreken over ‘100% uitgespeeld’.

Ook nu merkten we weer dat we heel erg geneigd waren om werkelijk alles in de game te doen en de extra beloning die je nu krijgt zijn natuurlijk Trophies. Nu zijn die niet al te ingewikkeld, dus de games platinum halen is erg goed te doen. Maar goed, dat is natuurlijk niet het belangrijkste, want de hamvraag is natuurlijk of de games nog steeds de moeite waard zijn, ongeacht of de ontwikkelaar goed werk geleverd heeft. Daar kunnen we eigenlijk heel kort in zijn, want ja, de games zijn zeker nog de moeite waard. Wel is het zo dat Spyro the Dragon voor een platformer tegenwoordig bijzonder simplistisch is en deze game biedt ook de minste uitdaging van de drie. Toch mogen we dat niet als een minpunt zien, want in al z’n simpelheid is het een uitstekende platformer.

De wat meer gevarieerde vervolgdelen mogen er absoluut ook zijn, want ook die twee games spelen heerlijk weg en schotelen je leuke avonturen en gameplay voor. Die avonturen brengen je naar allerlei locaties waar genoeg te doen is en je bent per game al snel richting de 10 uur of meer bezig, dus met dit pakket krijg je ontzettend veel waar voor je geld. Met een adviesprijs van nog geen vier tientjes is het dus een erg aantrekkelijk aanbod en als je ook maar iets met Spyro hebt, dan kan je deze trilogie blind aanschaffen. Dat geldt overigens ook voor gamers die de originele delen niet gespeeld hebben, want deze remakes maken de avonturen absoluut het spelen waard. Maar in vergelijking met hedendaagse platformers moeten we je wel wijzen op de simpelheid van het eerste deel.

Genieten maar

Toys for Bob heeft de originele games gespeeld en daarbij een tooltje gebruikt om de bewegingen van Spyro op te nemen. Dit omdat niet alle originele bestanden meer beschikbaar waren en ze de games toch zo nauwkeurig mogelijk opnieuw wilden maken. Die manier van werken pakt goed uit, want de gameplay voelt exact hetzelfde aan als toen. Het springen, het timen, het rennen en rammen, maar ook het rond bewegen gaat op identieke wijze. Je speelt letterlijk het origineel, maar dan in een gloednieuw jasje en dat jasje mag er zeker zijn. Het ziet er grafisch ontzettend mooi en kleurrijk uit waardoor je echt van de levels zult genieten. De ontwikkelaar heeft hier ontzettend veel werk van gemaakt en als je deze nieuwe levels naast die van het origineel legt, zie je pas echt hoeveel liefde Toys for Bob hier in gestoken heeft.

Grafisch valt er niets op de games aan te merken, want dit is precies zoals je de games herinnert en zou willen spelen. Maar ook de audio klinkt uitstekend en zelfs de Nederlandstalige voice-acting is van een goed niveau, wat natuurlijk ideaal is voor een wat jonger publiek. Technisch gezien is deze collectie van remakes zodoende uitstekend te noemen, maar helemaal smetteloos komt Spyro Reignited Trilogy er niet vanaf. Zo hebben we wat framedrops geconstateerd in het eerste deel met wat gestotter tot gevolg tijdens het spelen. In het tweede en derde deel kwam dat nagenoeg niet voor, dus het zal gelukkig alleen maar afnemen – er vanuit gaande dat je de games op volgorde speelt. Het is slechts een klein minpuntje, want heel vaak komt het niet voor.

Een ander punt waar misschien iets meer aandacht naar uit had mogen gaan is de kopstoot die je uit kunt delen. In het tweede en derde deel wil het wel eens voorkomen dat wanneer je een kopstoot uitdeelt, dat die dan niet goed geregistreerd wordt. Hierdoor glijd je als het ware langs een vijand heen en dus moet je je opnieuw positioneren om de kopstoot opnieuw uit te voeren. Een heel groot probleem is het niet, maar er zijn zij-missies waarbij die kopstoot noodzakelijk is en waar timing ook een belangrijke rol bij speelt. Als je te laat bent, dan kan de zij-missie mislukken en dat betekent opnieuw beginnen. Dat mislukken kan echter ook komen doordat de kopstoot niet goed geregistreerd wordt, wat dus buiten jouw schuld ligt. Hiermee blijven de games overigens trouw aan het origineel, want ook daarin kwam dit euvel voor.