Review: Mutant Year Zero: Road to Eden

Review: Mutant Year Zero: Road to Eden – XCOM wordt vaak aangehaald als er een game verschijnt die ook gebruik maakt van strategische turn-based gameplay. Dit is een wat oneerlijke vergelijking, want de eerder genoemde serie van Firaxis is van een hoogstaand niveau en dat wordt dan vaak ook direct verwacht van de desbetreffende nieuwe games. Het volgende spel dat door velen zal worden vergeleken met XCOM is Mutant Year Zero: Road to Eden. Ook hier wordt gebruik gemaakt van dezelfde soort gameplay, maar dat wordt nu afgewisseld met gedeeltes waarin je de complete controle over je personage hebt. Hierdoor voelt het meer als een avonturengame aan en daarmee weet de game zich binnen het genre te onderscheiden. Bovendien gaat de vergelijking met XCOM maar gedeeltelijk op.

Mutant Jaar Nul: Weg naar Eden

Mutant Year Zero: Road to Eden speelt zich af in de verre toekomst, waar de mensheid er een compleet zooitje van gemaakt heeft door alle natuurlijke bronnen uit te putten. Hierdoor zijn mensen zo goed als uitgestorven en de wereld wordt nu bevolkt door mutanten. Helaas hebben deze mutanten dezelfde trekjes als mensen, waardoor geweld en oorlog allesbehalve is uitgeroeid. Goed en kwaad staan weer dagelijks tegenover elkaar en jij krijgt in de game de controle over een groepje ‘Stalkers’. Deze groep trekt er op uit om één van hun collega’s te redden, die al een aantal dagen spoorloos is. Hiervoor moeten zij echter gebieden betreden, die door maar weinigen zijn bewandeld en waar gevaar overal op de loer ligt.

Net echt

Mutant Year Zero is een game waar niet de volledige prijs voor gevraagd wordt. Voor nog geen €35 euro ben je de trotse bezitter van het spel. Het is meestal zo dat je met ‘budget’ titels al snel ziet waarom hier niet de volle mep voor wordt gevraagd. Vaak is het grafisch niet helemaal top of de gameplay is erg beperkt. Met Mutant Year Zero is dat niet het geval. De game ziet er heel erg mooi en verzorgd uit. De graphics zijn zeer gedetailleerd en kleine dingetjes, zoals het opspatten van water als je door een plas loopt of het bewegen van bosjes en struiken als je hier doorheen gaat, wekken de indruk dat je met een Triple-A titel te maken hebt. De ontwikkelaar heeft het zichzelf zeker niet gemakkelijker gemaakt, omdat het toch om een game gaat die niet voor de volle prijs aangeboden wordt.

Wat ook erg fijn is, is dat de besturing zeer soepel en intuïtief is en dat je zonder enig probleem kan switchen tussen de turn-based gevechten en exploratie, waarbij je de volledige controle krijgt over je team. Buiten de gevechten moet je op zoek naar benodigdheden, geld en dergelijke om bijvoorbeeld wapens te kunnen kopen in je kamp. Tevens kun je, als je de volledige controle hebt over je team, je vijanden observeren en kijken met wat voor soort tegenstanders je te maken hebt. Lichtgevende cirkels op de grond laten zien tot hoe ver het zicht van je vijanden reikt, dus je kunt heel stiekem langs en om hen heen gaan om je teamleden op strategische plekken te plaatsen. Dat eenmaal gedaan, dan kan je op effectieve wijze tot de aanval overgaan. Hierdoor kun je dus zelf bepalen wanneer je het gevecht aangaat, tenzij je opgemerkt wordt. Is dat het geval, dan zal de game automatisch overschakelen naar het turn-based gedeelte.

Een extra laag

Het turn-based gedeelte is niet heel erg diep en niet echt heel bijzonder, maar is wel leuk en bevat genoeg mogelijkheden om tactisch te werk te gaan. Het is overigens te hopen dat je goed hebt opgelet met wie je te maken hebt voordat je de strijd aangaat, anders is je plan gedoemd te falen. Er zijn bijvoorbeeld vijanden die versterking kunnen oproepen, dus het is zaak om deze als eerste uit te schakelen. Er zijn natuurlijk nog meer type tegenstanders die zo allen hun eigen vaardigheden hebben waar je op zal moeten anticiperen. Dit verkennen en uiteindelijk overgaan tot het gevecht is heel erg tof. Het schotelt je een extra laag voor, die games die alleen bestaan uit turn-based gevechten niet hebben.

Geef een hint

Je krijgt dus genoeg informatie over je vijanden te zien als je de omgeving verkent, maar wat de game je niet laat weten is in hoeverre het hoorbaar is als je eenmaal begint te schieten. Zo kan het zijn dat je denkt dat een groepje vijanden ver genoeg staat van anderen, zodat je dit kleine aantal doelwitten gemakkelijk om kan brengen. Als je dan tot de actie overgaat, blijkt dat de andere groep toch gealarmeerd wordt door jouw schoten met een lastiger gevecht tot gevolg. Hierdoor kan een aanvankelijk goed plan direct falen en dat is wat onhandig. Het was dus erg fijn geweest als je in ieder geval iets van een hint had gekregen in hoeverre jouw geknal hoorbaar is. Dit kan af en toe voor wat frustratie zorgen.

Vooral doorgaan

Nu moet je sowieso over flink wat doorzettingsvermogen beschikken om Mutant Year Zero tot een goed einde te brengen. De game is namelijk op ‘normal’ al zeer uitdagend en je zal geregeld het game-over scherm voor je neus krijgen. Toch wordt het – buiten het hiervoor genoemde minpunt – nooit frustrerend en de game heeft de kracht om je toch weer terug te laten keren om te kijken welke tactiek nu wel werkt in de desbetreffende situatie. Lukt het vervolgens wel, dan kan je weer uplevelen en nieuwe mogelijkheden voor je personages ontgrendelen. De voldoening is erg groot als je uiteindelijk slaagt om je vijanden om te brengen in een situatie die daarvoor meerdere keren fout ging. Voor de echte diehards zijn er ook nog twee hogere moeilijkheidsgraden en er is zelfs een permadeath-modus.

Minpunt is pluspunt?

Het spel wordt ook nog eens omlijst door een aardig verhaal, die tijdens de exploratiegedeeltes uit de doeken wordt gedaan. Tevens zijn er in je basiskamp een aantal personages aanwezig die in de vorm van cut-scènes je wat meer informatie verschaffen over wat er aan de hand is. Alleen is in deze scenes de lip-sync van de diverse personages niet wat het zijn moet. Pas hier zie je dat je toch te maken hebt met een game die niet voor de volle prijs wordt aangeboden. Het is dus een minpunt dat de lip-sync hier niet goed is, maar tegelijkertijd is het knap dat dit het enige is dat doet verraden dat de game een ‘budget’ titel is. De rest van de game zit gewoon goed in elkaar.