Review: Hades

Review | Hades – De Griekse mythologie mag dan al eeuwen oud zijn, toch blijft het een bron van inspiratie voor menig moderne adaptatie. In de eerdere God of War games, bijvoorbeeld, kon je je agressie afreageren op de goden van Olympus, of denk ook aan Assassin’s Creed: Odyssey waarin je het gevecht aan kon gaan met mythologische wezens zoals de Minotaurus of Medusa. Ongeveer een jaartje geleden verscheen Hades op het toneel, een roguelite ARPG met een unieke kijk op de Griekse mythologie. De game vertoefde eerder al geruime tijd in de onderwereld van de ‘early access’ en kwam uiteindelijk enkel uit op pc en Nintendo Switch. Een jaar – en een BAFTA voor beste game – later verschijnt deze goddelijke titel dan eindelijk ook op de andere consoles. Tijd dus om (opnieuw) aan deze epische tocht te beginnen!

Drama in de onderwereld

Ontmoet Zagreus. Zagreus is je typische rebelse tiener die het, meer dan eens, aan de stok krijgt met zijn vader. Niets bijzonder zou je denken, ware het niet dat zijn vader de god van de Griekse onderwereld is, Hades, wat van Zagreus dus een prins maakt. Op een dag (of nacht, want in de onderwereld schijnt de zon nu eenmaal niet) ontdekt hij echter dat zijn familie heel wat geheimen voor hem achterhoudt, waardoor hij beslist te ontsnappen uit de onderwereld – ook Hades genaamd – op zoek naar de waarheid achter zijn bestaan. Hades is echter niet van plan om zijn zoon zomaar een ticketje naar het aardoppervlak te geven en dwarsboomt hem wanneer hij maar kan. Een helse tocht wordt het zeker!

Het verhaal is in essentie erg simpel, maar het is toch verdomd efficiënt en entertainend. Dit mede door de uitgebreide cast aan kleurrijke personages die Zagreus onderweg ontmoet. Een groot deel hiervan bestaat uit de verschillende goden van Olympus, die Zagreus steunen. Denk hierbij aan figuren zoals oppergod Zeus of watergod Poseidon. Ook in Hades zelf bulkt het van de mythologische figuren, zoals Achilles of de driekoppige hond Cerberus. Kortom: als liefhebber van Griekse mythologie kom je hier zeker en vast aan je trekken. Het is bovendien moeilijk om een favoriet te kiezen, want werkelijk elk personage heeft een unieke identiteit en is goed uitgeschreven. De dialogen zijn vinnig, hilarisch en passen perfect bij de personages.

En opnieuw en opnieuw en opnieuw…

Gezien we hier met een roguelite te maken hebben, bereid je je best voor op veel sterfgevallen. Zagreus’ tocht door de onderwereld heen verloopt niet zonder slag of stoot en vaak zal je onherroepelijk teruggestuurd worden naar af. Een ontsnappingspoging bestaat telkens uit hetzelfde proces, maar toch is elke run uniek en anders. In totaal zijn er vier werelden die je moet doorkruisen en elke wereld wordt afgesloten met een baasgevecht. Deze baasgevechten bestaan in essentie uit dezelfde bazen, maar deze evolueren wel na een tijdje, waardoor de gevechten toch fris blijven. Vooraleer je bij deze gevechten aankomt, moet je wel eerst een hoop kamers doorkruisen die ook vol vijanden zitten. Deze kamers worden willekeurig bepaald, dus je weet niet wat je volgende uitdaging zal worden.

Wat je echter wél kan bepalen, is de beloning die je krijgt na het verslaan van zo’n kamer. Vaak krijg je immers verschillende deuren die naar een volgende kamer leiden, waarop jij kan zien wat elke kamer zoal te bieden heeft. Onderweg kan je verschillende valuta verzamelen: gouden munten, paarse edelstenen, sleutels en juwelen. De munten gebruik je om upgrades te kopen tijdens je run en de overige valuta kan je na een run gebruiken om allerlei permanente upgrades aan te schaffen die op lange termijn erg handig zijn. Nadat je immers onvermijdelijk het loodje legt, keer je terug naar het beginpunt waar je heel wat dingen hiermee kan aanschaffen, zoals krachtigere aanvallen maar ook cosmetische zaken om de startpuntkamer wat aan te kleden. Na elke run evolueert ook het verhaal, omdat je nieuwe gesprekken kan aangaan met de personages. Hierdoor wordt sterven eigenlijk iets waar je enigszins naar uitkijkt.

Hades onderscheidt zich van andere games in het genre, door ook nog eens een ‘relatiesysteem’ in de game te implementeren. Je kan bijna elk personage cadeaus geven, die je tijdens runs verzamelt, waardoor je relatie met dat personage sterker wordt. Hierdoor leer je de personages telkens beter kennen én krijg je soms ook nog eens permanente items die je sterker maken tijdens runs. Sommige personages staan zelfs open voor wat romance, dus haal je beste toga maar van onder het stof! Deze individuele verhaallijnen zijn ook erg entertainend en bovendien verbonden aan extra quests, die je dan ook weer belonen. Content is er dus alleszins in overvloed, maar je krijgt geen toegang tot alles wat de game te bieden heeft vanaf het begin. Nieuwe opties worden mondjesmaat aan je voorgesteld, waardoor je nooit echt overweldigd wordt door het geheel. De instapdrempel is laag, maar de inhoud is enorm diepgaand.

De toorn van de goden

Het merendeel van je tijd in Hades spendeer je echter met het bevechten van allerlei monsters in de verschillende kamers, dus hoog tijd om ook de combat eens te bekijken. Kort samengevat kunnen we al zeggen dat Hades goddelijk goed wegspeelt, waarbij de DualSense features op een subtiele wijze zijn toegevoegd in de vorm van wat weerstand bij de wapens in de adaptieve triggers. Aan het begin van elke run kies je uit zes verschillende wapens die elk hun eigen stijl hebben. We hebben alle wapens getest en elk wapen heeft zo zijn eigen sterktes en zwaktes en geen enkel wapen viel eigenlijk uit de boot. Zo kan je bijvoorbeeld met een zwaard confrontaties van dichtbij aangaan, met pijl en boog van veraf, of je kiest voor een schild waarmee je zowel kan beuken als kan gooien. Je speelt deze wapens gaandeweg vrij én je hebt de mogelijkheid om deze ook te upgraden hoe jij het wil. Je kan dus jouw favoriete speelstijl kiezen.

Tijdens je tocht kan je uiteraard je wapens ook aanpassen, naargelang de upgrades die je onderweg vindt. Elk wapen heeft namelijk een standaardaanval en een speciale aanval en de verschillende goden van Olympus kunnen die aanvallen aanpassen met hun specialiteiten. Dionysus, de god van de wijn, maakt je vijanden bijvoorbeeld dronken na een hit, of Hermes, de goddelijke boodschapper, maakt je aanvallen sneller. Deze goddelijke krachten worden je gegeven door middel van ‘boons’, die je als beloning kan krijgen voor het voltooien van een kamer. Je kan dus zelf enigszins een beetje bepalen welke boons je krijgt door de gewenste deur binnen te stappen, alhoewel er ook wat geluk bij komt kijken afhankelijk van welke deuren je voorgeschoteld krijgt. Dit moedigt je aan om elke run eens iets nieuws te proberen en zo blijft de game ook fris.

Goddelijk goede gevechten

De gevechten zelf dan zijn werkelijk fantastisch. Je neemt het op tegen een hoop gevarieerde vijanden, die vaak gebaseerd zijn op mythologische verhalen, en elke vijand voegt wel iets unieks toe aan de flow van het gevecht. Grote kolossen die met hun knuppels grote schokgolven veroorzaken moet je vanop een afstandje behandelen, terwijl speerwerpers jou op hun beurt van ver kunnen verwonden. Je dient je constant aan te passen aan elke unieke situatie en je kan eigenlijk geen moment stil staan, omdat dit onverbiddelijk jouw einde kan betekenen. Het zal je dan vast niet verbazen dat Hades op de PS5 een framerate van 60 fps heeft om zo de enorm snelle combat perfect tot leven te laten komen. Framedrops hebben we hierbij niet ervaren.

Elk gebied heeft zo ook verschillende vallen, die jou ook schade aanbrengen. Als je leven je lief is, vermijd je deze dus het best als de pest, maar je kan wel op slinkse wijze vijanden in de baan van een vuurbal lokken of op wat pinnen gooien. Naast de al genoemde aanvallen heb je ook een ‘cast’ aanval. Vijanden die hierdoor geraakt worden, nemen tijdelijk extra schade, waardoor er opnieuw een tactische laag aan het geheel wordt toegevoegd. De top-down camera geeft je gelukkig een mooi overzicht van het slagveld, waardoor je telkens strategisch vooruit kan plannen. Gevechten worden bovendien begeleid door een opzwepende soundtrack, waardoor alles een zeker ‘DOOM-gehalte’ krijgt. Je voelt je als een onsterfelijke god wanneer je hordes aan vijanden doorklieft tot je uiteindelijk… tja, sterft. Visueel oogt alles ook enorm scherp door de 4K-resolutie die de PS5 je biedt.

Hier en daar doken wel enkele kleine frustraties op, zoals vallen die soms ietwat te snel activeren en één bepaalde baas heeft een aanval die een veel groter bereik heeft dan zijn animaties weergeven. Deze kunnen de pret echter niet bederven, want de enorm verslavende gameplayloop sleurt je zo weer het spel in. Een volledige run duurt trouwens maximaal ongeveer een half uurtje én je kan je game onderweg opslaan, waardoor Hades erg toegankelijk is. Hades heeft onderweg nog heel wat verrassingen te bieden, die we hier niet zullen noemen om spoilers te vermijden. Het is nu eenmaal leuker als je zelf al deze geheimen ontdekt. Wel kunnen we je verzekeren dat Hades keer op keer verrassend uit de hoek komt en dat je gegarandeerd een leuke tijd zult beleven!

Gereviewd op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S, Nintendo Switch, pc.