Preview | Ghostwire: Tokyo (gespeeld) – Gebeuren er vreemde dingen in je omgeving? Schaduwen die je ooghoeken bevolken, rare geluiden in het holst van de nacht of lichaamloze stemmen die je vreemde instructies influisteren? Wie bel je dan? De ghostbusters, uiteraard. Of – als je toevallig in Tokio woont – KK en zijn bende olijke geestenjagers, die zonder pardon komaf maken met alle spoken en demonen die hun pad kruisen. In Ghostwire: Tokyo mag je het werk van deze bende overnemen, terwijl de hoofdstad van Japan in een paranormale crisis ondergedompeld wordt. Wij konden de eerste twee hoofdstukken van de game reeds onder de loep nemen en delen onze eerste indrukken hieronder.

Tokio, Tokio

Als New York de stad is die nooit slaapt, dan ontpopt Tokio in deze game zich tot het tegenovergestelde. Een mysterieuze mist kolkt door de straten van de stad. In de straten is geen levende ziel meer te bespeuren; enkele lege hoopjes verfrommelde kledij hier en daar de enige getuigen van het feit dat er ooit wel degelijk miljoenen Japanners tussen de flatgebouwen door kuierden. Vat het gebrek aan levende zielen overigens niet op als een gebrek aan vitaliteit. Tokio wordt immers overspoeld door geesten en yokai, oftewel demonen die hun oorsprong vinden in Japanse folklore. Voor meer narratieve context wachten we evenwel op onze review.

Laten we het er nu op houden dat Tokio een uitermate interessante setting vormt, die een aangename afwisseling biedt op de westerse steden – lees: New York, New York en iets dat op New York lijkt – die we in de meeste openwereldtitels aantreffen. De stad heeft sfeer op overschot, beschenen door een bloedrode maan die licht tussen de wolken werpt en neon uithangborden, weerkaatst in honderden plasjes regenwater. Yokai kwetteren als overactieve grasparkieten, terwijl het geweeklaag van verongelijkte zielen voor een portie naargeestigheid zorgt. Het resultaat is een wereld die aanmoedigt om verkend te worden, vol geheimen en verrassende tegenstanders.

Op visite

De eerder vermelde geesten worden in Ghostwire: Tokyo ‘visitors’ genoemd en vormen één van de voornaamste aantrekkingskrachten van de game. Ze komen letterlijk in alle soorten en maten voor. Zo heb je een soort Slenderman (lees: een lange, slanke man in maatpak zonder gezicht) met een paraplu. Of wat dacht je van schoolmeisjes zonder hoofd, die vrolijk giechelend op je afstormen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de meer bizarre tegenstanders die deze game rijk is, zoals een vliegend laken dat zich verstikkend om de hoofden van zijn slachtoffers wikkelt, of een kleurloze bullebak met één oog die zich als onwrikbaar obstakel voor deuropeningen parkeert.

Dr. Strange in het land van de rijzende zon

Deze visitors moeten uitgeschakeld of uitgedreven worden en daarvoor heb je een arsenaal aan mogelijkheden tot je beschikking. Je hebt een pijl en boog, waarmee je boosaardige zielen voorgoed naar het hiernamaals kan sturen. Interessanter is echter het goochelen met elementaire krachten – wind, vuur en water – waarover je reeds vroeg in de game de beschikking krijgt. In essentie is het afvuren van dit soort spreuken vergelijkbaar met het uitspuwen van kogels in een First Person Shooter, doch de uitgebreide handgebaren en flitsende kleuren die hiermee gepaard gaan, zorgen ervoor dat de combat aanvankelijk erg fris aanvoelt. Denk aan Doctor Strange in een oosterse context.

Voorlopige conclusie

Het resultaat is een titel die we als behoorlijk uniek mogen bestempelen, op vlak van setting, combat én tegenstand. We kregen in de eerste twee hoofdstukken van Ghostwire: Tokyo een stad voorgeschoteld die smeekte om verkend te worden. De gevechten waar we in verwikkeld raakten, speelden erg vlot, terwijl de magische krachten waarover je beschikt er toch anders inhakken dan de zoveelste assault rifle. Het is nu vooral de vraag of Ghostwire: Tokyo een verhaal kan vertellen dat van begin tot einde weet te boeien. En of zowel de open wereld als het vechtsysteem voldoende uitgediept zijn om enkele tientallen uren lang gamers aan het scherm gekluisterd te houden. Binnenkort krijg je op deze én meer vragen een antwoord in onze uitgebreide review. Tot dan!