Review | Kirby and the Forgotten Land

Review | Kirby and the Forgotten Land – Op een dag strompelt Kirby door een natuurgebied heen, waarbij er uit het niets een hoop ellende ontstaat. In de lucht komt er een ster-symbool tevoorschijn dat alles opzuigt. Lachwekkend als je het ons vraagt, gezien Kirby hier ook door wordt opgezogen en zo weet hoe dat voelt. Maar niet alleen Kirby is de klos, zijn vrienden en alles wat los en vastzit wordt ook de lucht in gestuurd… naar het Vergeten Land. Het verhaal is vrij simpel, maar het is precies wat het moet doen en het gooit je gelijk in de game. Het zet de toon, de sfeer en het geeft vooral een goede reden om van alles en nog wat op te zuigen onder de begeleiding van een crescendo van orkestmuziek.

Met gestrekt been erin!

Zo wordt Kirby wakker op het strand, compleet verbaast met veel vraagtekens op zijn voorhoofd. Wat is er aan de hand? Je loopt van het strand af, de begroeide jungle in waar je in de verte een stad kunt aanschouwen. Je bent in een wereld aangekomen die je niet bekend is, maar een ding is zeker: er zijn wat wezens die niet blij zijn met je aanwezigheid. De hond/vos-achtige beesten, de Beast Pack, die je aanvallen en Waddle Dees die ontvoert worden door dit tuig… het is chaos en jij gaat hier achteraan. Zo begin je terug te vechten tegen de Beast Pack en het is je taak om ook je kameraden, de Waddles Dees, te bevrijden. Daarbij is er nog een mysterieus wezen dat je pad kruist: Elfilin. Lief en aardig, maar hier dien je ook het een en ander omtrent te ontrafelen. Dus daar ga je dan als een echte Kirby: zuigen die hap en spuug ze allemaal weer uit!

Want dit zal je in overvloed doen. Kirby heeft een behoorlijk repertoire aan kopieervaardigheden (waarover in onze preview meer), die allemaal ook nog eens te upgraden zijn, om zodoende op een gevarieerde manier nieuwe vaardigheden te kunnen gebruiken. Door de gehele game heen word je op continue wijze getrakteerd met mogelijkheden om dit te doen, waardoor je tot het einde toe steeds nieuwe gameplay elementen krijgt. Dat houdt de game voortdurend leuk, gevarieerd en fris om te spelen. Je wilt op deze manier ook levels herspelen met verschillende kopieervaardigheden. Vooral baasgevechten zijn erg uitnodigend om vaker te doen met de verschillende vaardigheden die je hebt, maar daarover later meer. De gameplay is simpel: met Y zuig je alles op en gebruik je de kopieervaardigheden en met B kan je springen en zweven (met Y blaas je lucht uit en drop je neer). Kortom, met weinig knoppen kun je dus veel doen.

Ontzettend veel content

De gameplay van Kirby and the Forgotten Land staat eigenlijk als een huis. Het speelt fijn, is responsief en de vele kopieervaardigheden vervelen nooit. Je kunt je genoeg uitleven, gezien er een handvol gebieden zijn, met elk vijf levels en als laatste level een baasgevecht. De verschillende gebieden hebben elk hun eigen thema en de levels zijn stuk voor stuk origineel en gevarieerd. Soms keken we met onze mond open hoe groot en tof iets gepresenteerd wordt. De grafische stijl is ongelooflijk goed en Kirby is als een kleine roze ballon uniek om te zien in de verschillende kleurrijke omgevingen die de game bevat. De kleuren spatten van onze Nintendo Switch OLED af, en we hebben de game ook om die reden voornamelijk in handheld modus gespeeld.

Deze speelse en gevarieerde levels worden leuk afgewisseld, maar niet alleen door de kopieervaardigheden, ook door de Mouthful Mode momenten. Hoewel er een paar verschillende opties beschikbaar zijn door de hele game heen, wordt het op een gegeven moment wel wat repetitief door het beperkte aanbod. Hoe tof en leuk de vele levels ook zijn, ook hierin ontstaat op een gegeven moment een repetitief gevoel richting het einde, omdat dezelfde trucjes op een andere manier worden toegepast. Niet heel erg, het fun-gehalte blijft gelukkig wel hoog, maar terugkerende bazen, Moutful Mode toepassingen en dergelijke zorgen wel voor het ‘alweer’ gevoel op den duur.

Ow, er is eigenlijk nog meer!

Buiten de gebieden en levels heb je ook nog de mogelijkheid extra uitdagingen te voltooien. Deze dien je te doen om je verschillende kopieervaardigheden te upgraden. Als je een uitdaging voltooit krijg je een gekleurde kristallen ster die je in de wapenwinkel dient in te leveren voor een verbetering. Er is een heel onderdeel dat we nu de volle aandacht dienen te geven en dat is het Waddle Dee dorp. Aan het begin van de game is er enkel paniek en is er in je uitvalsbasis (het Waddle Dee dorp) niemand te bespeuren. Naarmate je steeds meer Waddle Dees weet te bevrijden tijdens je avontuur, wordt de aanvankelijke bouwplaats een waar dorp vol activiteiten en winkels. In deze winkels kan je extra geld verdienen (via minigames), waarmee je upgrades kan kopen, maar je kan ook dit geld in de andere winkels spenderen door items mee te nemen op je avontuur.

Denk bijvoorbeeld aan health items om gezondheid terug te krijgen, maar ook boosters voor je health (bijvoorbeeld dubbele levensbalk), meer schade en dergelijke om je op weg te helpen. Het kan er namelijk vrij pittig aan toe gaan naarmate je verder in de game komt. Naast de vele winkels en activiteiten krijg je ook de mogelijk je vaardigheden te testen in het Colosseum. Hier kun je (mini)bazen achter elkaar verslaan voor extra beloningen. Je zal je op deze manier in het Waddle Dee dorp nooit vervelen. Naast het voltooien van je avontuur en de vele randactiviteiten, kan je ook nog een Figure Collection bij elkaar verzamelen. Zo kan je ongeveer 15 tot 20 uur zeker zoet zijn met Kirby and the Forgotten Land, meer nog als je alles wilt halen en afronden. Een flinke game als je het ons vraagt.

Grafische opmerkingen, wel een stabiele ervaring

Qua performance is er het een en ander te bespreken. De grote wereld vol kleurrijke en originele plekken is een kluif voor de Nintendo Switch (OLED) om goed te draaien, maar het platform weet dit op een degelijke manier te verwezenlijken. In de handheld modus heb je te maken met een dynamische 720p resolutie die aardig weet te schommelen, maar nooit stoort tijdens het spelen. In docked is dit een nette Full HD resolutie. Met de framerate komt er iets meer bij kijken. De game draait op een locked 30fps, wat begrijpelijk is gezien de schaal van de game. Het is vaak ook relatief vol en druk te noemen in de vele levels, waardoor vijanden die op een afstand staan in een lagere framerate bewegen. Er worden dus hier en daar concessies gemaakt met de resolutie (in handheld) en met de framerate, om uiteindelijk een ontzettend soepele ervaring eraan over te houden. Het is dan wel een beetje frustrerend om de vele menu’s in een glorieuze 60fps te zien, wat ons doet verlangen om de gameplay ook in deze framerate te ervaren.