Review | Diablo IV – In 11 jaar tijd kan er veel veranderen. Hoewel de release van Diablo III zeker niet vlekkeloos verliep, was Blizzard destijds wel het lievelingetje van menig gamer. Vandaag de dag is er weinig van die glansperiode overgebleven. Aan de negatieve berichtgeving over de studio lijkt geen einde te komen en dat heeft het Diablo-team absoluut geen goed gedaan. Belangrijke kopstukken vertrokken of werden de deur uitgezet. Daarnaast steekt Diablo: Immortal zo geldbelust in elkaar dat de angst voor dezelfde weerzinwekkende microtransacties in Diablo IV alleen maar groter werd. Al met al zijn het erg turbulente tijden voor de studio. Het Diablo-team staat voor de loodzware taak om niet alleen de serie, maar ook Blizzard weer positief op de kaart te zetten. In hoeverre dat gelukt is, lees je in deze review.

Een nieuw kwaad staat op

Ruim 3 jaar geleden zaten we bijna 10 minuten aan het scherm gekluisterd toen Blizzard via een indrukwekkende aankondigingstrailer liet zien hoe een aantal ongelukkige goudzoekers werden gemanipuleerd om Lilith, dochter van Mephisto en de schepper van Sanctuary, uit haar gevangenis te bevrijden. Volgens de lore is Sanctuary, de wereld van Diablo, een creatie van zowel Lilith als de engel Inarius. Beiden waren het eeuwige conflict tussen hemel en hel meer dan zat en creëerden hun eigen wereld waar engelen en demonen konden samenleven. Lilith en Inarius werden uiteindelijk geliefden en hun kinderen, de Nephalem, zijn de voorouders van de mensen. Dat de relatie is stukgelopen mag inmiddels duidelijk zijn en de bekende ‘Wie, Wat, Waar, Wanneer, Waarom, Hoe en Hoeveel’-analyse laten we logischerwijs in het midden.

Nu Lilith, moeder van de mens, na een lange afwezigheid terug is, komt het op de speler aan om te voorkomen dat zij Sanctuary voor zichzelf opeist en de harten van het volk weet te veroveren. Dat laatste klinkt niet erg, maar als je dan in de meeslepende cutscènes ziet hoe Lilith zich over haar kroost ontfermt en die vervolgens gruwelijk misbruikt, dan weet je dat het afzien wordt. Na het teleurstellende en vooral uitermate slecht vertelde verhaal in Diablo III komt Diablo IV verrassend aangrijpend uit de hoek. De emotionele insteek, waarbij zelfs kinderen niet gespaard blijven, weet dankzij uitstekend stemmenwerk en een uitmuntende soundtrack moeiteloos te overtuigen. Vooral Ralph Ineson als Lorath steelt de show en in vergelijking met het vorige deel is dit een narratief hoogstandje en een ware verademing voor de fans.

Een open wereld

Diablo IV hanteert een open wereld-structuur en waagt zich daarmee ook voor het eerst aan een non-lineair verhaal. Het begin en einde is voor iedereen hetzelfde, maar hoe je de rest invult bepaal je helemaal zelf. De opzet is vergelijkbaar met die van Diablo II, want ook nu volg je een demon door unieke regio’s. Iedereen start in Fractured Peaks (dezelfde regio als in de beta’s). Je hebt echter ook nog Scosglen (gebaseerd op Schotland), Kehjistan (woestijngebied), Dry Steppes en de moerassen van Hawezar. Naast unieke uiterlijke kenmerken, heeft iedere regio ook zijn eigen verhaallijn. Hier willen we uiteraard niet te veel over zeggen, maar die van Donan (een voormalige Horadrim) verdient zeker een speciale vermelding. Het reizen gaat vlot dankzij een overvloed aan portalen en vanaf level 30 kun je ook een paard aanschaffen.

Blizzard heeft zijn best gedaan om iedere regio met interessante nevenactiviteiten te vullen. Sidequests hebben vaak een donkere insteek en onderwerpen zoals vermiste geliefden, duiveluitdrijvingen en offers worden niet geschuwd. De game bevat meer dan 120 dungeons om te verkennen en er zijn voldoende evenementen waar je aan deel kan nemen. Die variëren van spectaculaire gevechten tegen World Bosses, zoals Ashava in de beta, tot kleinere evenementen waarbij je vaak voor een bepaalde tijd tegen een overmacht aan vijanden moet zien stand te houden. Tot slot zijn er Strongholds om te bevrijden en standbeelden van Lilith om te vinden. Het loont om zo veel mogelijk te doen en ieder hoekje uit te kammen, aangezien je daarmee unieke beloningen vrijspeelt in de vorm van extra ervaring, goud of skillpoints.

Een verfijning van de Diablo-formule

Door de jaren heen heeft Blizzard de Diablo-formule steeds verder verfijnd. In Diablo IV wordt het beste uit de serie met elkaar gecombineerd. Je hebt de sfeer van Diablo, de complexe builds van Diablo II en de vlotte actie van Diablo III. Ditmaal tekenen de Barbarian, Sorceress, Rogue, Necromancer en Druid present. Blizzard heeft na de beta’s wat wijzigingen doorgevoerd, waardoor de Barbarian iets sterker en de Necromancer juist iets zwakker is. De Druid vinden we wat log spelen en voor de Barbarian blijft het toch nog pittig. De Necromancer gaat nog steeds, zelfs op de Hardcore moeilijkheidsgraad, als een warm mes door boter. Je kunt niet op Nightmare of Torment beginnen (wat een vrij aparte keuze is), waardoor de uitdaging (afhankelijk van je klasse) ontbreekt en je verplicht wordt eerst het verhaal te doorlopen.

Het vechten zelf is een stuk interessanter geworden omdat iedere klasse, met dank aan de consoleversie van Diablo III, nu aanvallen kan ontwijken. Hetzelfde geldt voor een korte sprint toepassen, waarmee je jezelf uit moeilijke situaties kan redden. De kans op RSI is nog steeds groot, maar deze nieuwe opties in combinatie met de verbeterde intelligentie van de monsters, geven het geheel meer diepgang en het zorgt voor minder geklik. Diezelfde diepgang vind je ook in het uitgebreide skill-systeem. Je kunt eindeloos experimenteren omdat je nu direct in het menu opnieuw je punten kunt verdelen (respec) als iets niet bevalt. Daarnaast is het mogelijk om zelf sockets te laten plaatsen en jouw uitrusting verder te verbeteren, mits je over voldoende goud en materialen beschikt. Hierdoor heb je alle ruimte om jouw personage(s) te perfectioneren.

Een macaber meesterwerk

Als we het dan toch over perfectioneren hebben, moeten we ook zeker het geweldige artwork van de game benoemen. Talentvolle kunstenaars zoals Brom en Igor Sid hebben prachtige plaatjes afgeleverd, die ons met weemoed doen terugdenken aan het werk van Frank Frazetta. Een groter compliment kunnen we ze niet geven. Het Diablo-team heeft dit op sublieme wijze naar de game vertaald en dat levert een verbluffende dark fantasy wereld op. Iedere omgeving is extreem gedetailleerd en fantastisch belicht. De aanwezige dag- en nachtcyclus, gecombineerd met dynamische weerseffecten, kan een scène er ineens compleet anders uit laten zien, zonder de coherente artstyle uit het oog te verliezen. Daarnaast heeft Blizzard er geen enkele moeite mee diezelfde pracht en praal met liters bloed en ingewanden te bedekken.

Want vergis je niet, er zitten gruwelijke taferelen in de game. Denk hierbij aan lichamen die zijn gevild en opgehangen. Verder zie je heel wat onschuldige mensen bruut aan hun einde komen, doorloop je kerkers met liters bloed als vloerbedekking en is je omgeving gevuld met gespietste lijken. Tijdens de gevechten zie je vijanden in een rode pulp uit elkaar spatten en zelfs wilde dieren zoals herten, zijn niet veilig tijdens de vaak hectische strijd. Hetzelfde geldt voor veel van het decor, want de game is een stuk interactiever. Er kan echt van alles kapot, variërend van meubels tot hele boekenkasten. Tot slot is er veel meer verticaliteit in de omgeving. Hierdoor klimt, glijdt, kruipt en springt jouw personage op bepaalde stukken door de wereld, wat een echte meerwaarde biedt, omdat het perfect aansluit op de dynamische insteek van de game.

Een sociale ervaring

We hebben een kleine 40 uur nodig gehad om het verhaal te doorlopen en dat is niet het einde, want dan gaat de game pas echt van start. Veel van de sociale aspecten heeft iedereen zelf al in de beta’s kunnen ervaren en de MMO-invloeden (zoals de verschillende evenementen) zijn overduidelijk aanwezig. Dat merk je ook aan de grote hoeveelheid monsters die constant blijven respawnen en de level scaling die wordt toegepast (vijanden hebben automatisch jouw level). Uiteindelijk wordt het vervelend als je even snel ergens naartoe wilt (voor een quest bijvoorbeeld) en dan ren je de monsters maar gewoon voorbij. Dit komt de inleving niet ten goede. Level scaling ondermijnt dan weer je gevoel van progressie, aangezien tegenstanders altijd even sterk als jou zijn en je uitrusting veel belangrijker is dan het level van je personage.

Uiteraard is dit voor de endgame gedaan en alles wat daaronder valt (Capstone en Nightmare Dungeons, Helltide evenementen, etc). Dat hebben we echter nog niet kunnen testen. Hetzelfde geldt voor het Paragon Board, waarmee je voorbij het maximale level kunt gaan, en de Fields of Hatred (speciale PvP-zones). De tijd zal uitwijzen in welke mate deze toevoegingen succesvol gaan zijn. Gedurende de hele testperiode hebben wij op ons systeem (Intel i5 12600K, 16GB DDR4, GeForce RTX 3060) moeiteloos een stabiele framerate (die uncapped is) op een 2K-resolutie gehad met alles op hoog ingesteld. Op hier en daar wat wazige textures na, zijn we verder geen oneffenheden of bugs tegengekomen. Zeker vandaag de dag is het een ware verademing om nog eens een goed afgewerkt product te mogen beoordelen.

Gespeeld op: Pc.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox Series X|S

Disclaimer: Diablo IV biedt je de gelegenheid om zelf het uiterlijk van jouw personage te bepalen. De aanwezige opties zijn beperkt, maar zodra je uitrusting begint te verzamelen wil je natuurlijk dat jouw personage er op zijn of haar best uitziet. De shop kan daarbij helpen en is puur gericht op het uiterlijk. Het biedt geen gameplay voordelen volgens Blizzard. De shop was tijdens het reviewen niet beschikbaar en het blijft natuurlijk nog maar de vraag of het louter bij cosmetics blijft.

Conclusie

Vanaf die eerste aankondigingstrailer was de toon al gelijk gezet. Diablo keert terug naar zijn duistere roots en de demonische Lilith gaat ons het vuur aan de schenen leggen. Tijdens de beta’s maakten we ons wel zorgen over de serverproblemen en de belabberde prestaties. Dankzij het zeer succesvolle Server Slam-weekend hebben we gezien dat we (hopelijk) geen herhaling van de Diablo III ‘Error 37’ nachtmerrie hoeven te verwachten. Diablo IV combineert het beste wat de serie te bieden heeft. Het bevat decennia aan verfijning van de formule, de ruimte om eindeloos te experimenteren en het barst van de content. Audiovisueel gezien is het een genot om naar te kijken en te luisteren. De game draait als een tierelier en weet de hoge verwachtingen te overtreffen. Diablo IV heeft ons daarom stevig in zijn verslavende, demonische greep.

Pluspunten

  • Aangrijpend verhaal
  • Sterke sfeer
  • Audiovisueel prachtig
  • Interessante nieuwe features
  • Uitgebreid totaalpakket
  • Uitstekende herspeelbaarheid
  • Smaakt naar meer

Minpunten

  • MMO invloeden zitten soms in de weg
  • Level scaling ondermijnt gevoel progressie
  • De balans kan beter

9.0