Special | Cyberpunk 2077: Phantom Liberty – Sommige dingen zijn te mooi om waar te zijn en Cyberpunk 2077 bleek bijna drie jaar terug geen uitzondering op die regel; talloze problemen bij de launch in de vorm van glitches, bugs en crashes en het simpelweg missen van features die ooit wel beloofd waren. De gigantische opmars van CD Projekt RED werd tot een halt geroepen en de Poolse studio moest hetzelfde doen met hun ambities: er lag namelijk een game die ze moesten oppoetsen en eerlijk is eerlijk, de game is er qua stabiliteit en dergelijke zaken flink op vooruit gegaan. Nu heeft men nog het laatste hoofdstuk voor ons in elkaar gezet: de uitbreiding Phantom Liberty. We zijn weer in de trein naar Night City gestapt en hebben daar het één en ander over te vertellen. Let wel op: we benoemen hier een aantal lichte spoilers van de main quest.

Ian Fleming 2077

Phantom Liberty introduceert een geheel nieuwe verhaallijn, die in essentie een onderdeel is geworden van de main quest. Het verhaal begint na de quest “M’ap Tann Pelen” of je kunt rechtstreeks vanuit het startscherm met de uitbreiding beginnen. Hoofdpersonage V loopt nog steeds rond met de Relic chip, die tevens de persoonlijkheid van wijlen rockerboy Johnny Silverhand bevat. De Relic overschrijft V’s psyche langzaam maar zeker en de opties naar een oplossing slinken per dag. Totdat de mysterieuze netrunner Songbird contact opneemt met V, met een kritieke missie en de belofte van een geneesmiddel. Het schip van de NUSA president Rosalind Myers is namelijk gekaapt en kan ieder moment crashen in Dogtown, wat onder de leiding valt van de zelfverklaarde krijgsheer Kurt Hansen.

Het is aan V om de Myers uit de klauwen van Hansen te behouden en natuurlijk te ontdekken door wie en waarom de president überhaupt in deze situatie terecht is gekomen. Dit is het startpunt voor een cyberpunk spionagethriller waar je, afhankelijk van je tempo, een uurtje of 15 aan kunt besteden. We willen natuurlijk niet teveel spoilen, maar CD Projekt RED heeft met deze uitbreiding misschien wel één van z’n beste verhaallijnen ooit afgeleverd, die hier en daar zelfs de main quest overschaduwt. Daarbij kent Phantom Liberty meerdere eindes, waar het in één van de aftakkingen op fantastische wijze leentjebuur speelt bij System Shock en Alien, en de normale gameplayloop ietwat aan de kant wordt geschoven. Dat zal niet iedereen kunnen bekoren, maar wij zaten op het puntje van onze stoel.

Hebben we dan niks op te merken? Zeker wel, met name de grote slechterik – Kurt Hansen – had niet helemaal de impact waar we op hadden gehoopt en hij wordt vrij snel naar de achtergrond gedrukt. Maar daar hebben we dan ook alles mee gezegd, want verder stelen de stoïcijnse Solomon Reed (Idris Elba) en de geteisterde Song Mi (Minji Chang) absoluut de show en bovendien keert Keanu Reeves terug als Johnny Silverhand, met z’n immer anarchistische doch poëtische bravoure. Om het helemaal af te maken, bevat Phantom Liberty tevens een compleet nieuw einde voor de main quest. Qua hoofdverhaal is er dus genoeg te beleven en dat voor een relatief zachte prijs.

blank

It’s a dog-eat-dog world

Tussen het verhaal door (en daarna) kun je je bezighouden met de kleinere verhaallijnen die zich in en rondom Dogtown afspelen. Ooit bedoeld als een decadent paradijs voor de elite van Night City, maar door de Unification War is het district in Pacifica gedegradeerd tot een gevechtszone die onder het bewind van Kurt Hansen en zijn Barghest factie valt. In dit deel van Night City, met de illustere Mr. Hands als fixer, zul je nieuwe gigs en sidequests vinden die wat meer uitgewerkt zijn ten opzichte van de main game. Gigs hebben meer vlees op de botten en vragen dat je je contactpersoon eerst opzoekt om details te verzamelen, waar je eerder een nogal saai sms’je kreeg met een karakterloze beschrijving.

Ze bieden daarnaast interessante lore en context aan Dogtown en diens kleurrijke personages. Het district zelf is relatief klein en heeft zeker z’n mooie uitzichten, maar uitgebreide interactie ontbreekt (net zoals in de rest van Night City). Het enige echte waardevolle verkenwerk zal plaatsvinden door de quests te spelen of de willekeurige airdrops die verschijnen te scoren, die weer absoluut waardevolle goodies bevatten zoals skill shards, Iconic wapens, modificaties en soms zelfs een verontrustend bericht van de afzender. Ten slotte heb je de mogelijkheid om, in opdracht van Muamar Reyes, bepaalde voertuigen te “verkrijgen” en bij hem af te leveren voor waardevolle credits.

blank

Old dog, new tricks

Waar we net zo goed over te spreken zijn, is update 2.0. Vlak voor de release van Phantom Liberty heeft CD Projekt RED namelijk een fonkelnieuwe patch uitgerold, die nagenoeg ieder gameplay facet heeft aangepakt en de resultaten zijn indrukwekkend. Zo zijn alle perk trees compleet vervangen met vaardigheden die nu daadwerkelijk invloed hebben op hoe je de game speelt en hierdoor komen builds veel beter uit de verf. Ken je die vervelende, bloedsnelle vijanden nog, die door het slagveld blitzen en plotseling met hun Mantis Blades voor je neus staan? Zo kun jij nu ook spelen. Of ben je liever een netrunner die op afstand alles en iedereen kapothackt? Ga je gang.

En dit is één van de letterlijk tientallen dingen die zijn veranderd. Kleding is nu puur cosmetisch, Armor en kleinere modifiers verkrijg je nu via Cyberware. De hoeveelheid Cyberware die je kunt hebben, is dan weer verbonden met hoe je je personage hebt opgebouwd. AI is sterk verbeterd, de menu’s zijn op de schop gegaan, vehicle combat is toegevoegd en je merkt hier en daar dat facties de strijd met elkaar aangaan (ook op de wegen). Een gloednieuw politiesysteem à la Grand Theft Auto – met op het hoogste niveau een squad aan MaxTac agenten die je komen opjagen – geeft de stad weer wat meer leven en consequenties.

blank

We zouden bijna zeggen dat je voor de gein ergens een oude, fysieke kopie van de game op de kop moet tikken, zodat je met eigen ogen kunt zien hoe ver Cyberpunk 2077 sinds z’n historisch dramatische release is gekomen. De talloze aanpassingen zijn transformatief en het werd drie jaar na dato ook wel hoogtijd dat de game z’n potentieel benadert. Anderzijds is het ook indrukwekkend dat CD Projekt RED zóveel heeft kunnen doen aan de fundering, samen met de ontwikkeling van een uitbreiding die meer content heeft dan de meeste full-price releases. Het mag gezegd worden: Cyberpunk 2077 speelt beter dan ooit tevoren.

Conclusie

Voordat CD Projekt RED overstapt naar andere projecten, beloven ze nog een laatste uittocht voor het hoofdpijndossier wat Cyberpunk 2077 heet. Met de uitbreiding Phantom Liberty zijn ze er in ieder geval in geslaagd om ons te voorzien van een heerlijke spionagethriller met uitmuntende personages én aardig wat sidecontent om uit te pluizen. De “big bad” Kurt Hansen valt wat tegen en ook Dogtown heeft – los van de plaatjes – weinig interessants wat je kunt verkennen, maar meer opmerkingen hebben we eigenlijk niet. Voeg daar een (gratis!) update aan toe, die de game voorziet van een nieuwe fundering en het feest is compleet. Het is een ietwat bitterzoet afscheid, want Cyberpunk 2077 begint (eindelijk) z’n potentieel waar te maken, en sinds de aftiteling snakken we naar meer. Mocht je – om wat voor reden dan ook – deze game destijds gemist hebben, dan is het moment gekomen om in te stappen. Pak Phantom Liberty meteen mee in je aankoop en je staat garant voor tientallen uren dystopisch plezier.