Review | PayDay 3

Review | PayDay 3 – Ietsje meer dan 10 jaar na de release van PayDay 2, hebben ontwikkelaar Starbreeze Studios en uitgever Plaion het vervolg op de markt gebracht. De franchise draait om het beroven van verschillende plekken om dan dat zuurverdiende geld te gebruiken om je arsenaal mee uit te breiden. Dit doe je alleen of met een hoopje vrienden, wat soms voor best wat hilariteit zorgt. Met deze formule scoorde de coöperatieve first-person shooter in zijn tijd al en daarom doken wij met z’n vieren in dit knotsgekke vervolg. Kan PayDay 3 ons overtuigen, zoals zijn voorganger dat een hele poos geleden al deed?

Schat, ik ga even met wat vrienden een bank overvallen

Zoals je in de inleiding al kan lezen, beroof je opnieuw verschillende locaties gaande van banken en musea tot nachtclubs. Hierbij steel je voornamelijk cash geld, maar ook andere zaken zoals edelmetalen, schilderijen en juwelen om je potje te spijzen. Elke heist levert, indien een goede afloop, dus een hoop geld op waarmee je wapens, maskers en andere cosmetische items kan aanschaffen. Verder boek je ook nog progressie door middel van je level met je bijbehorende skill tree. Er zijn heel wat skills om te verzamelen en deze helpen je om bijvoorbeeld meer schade aan te richten, sneller sloten te openen of door je de mogelijkheid te geven camera’s te hacken. Verschillende takken speel je vrij door ze te ‘researchen’, wat eigenlijk neerkomt op een nog niet vrijgespeeld segment te selecteren, dan een heist te voltooien en voila, je hebt de reeks skills vrijgespeeld. Om vervolgens de skills per segment te kunnen ontgrendelen is het weer zaak om XP te verzamelen tijdens de missies. Daarbij zijn er nogal wat opties, waardoor het een grind is om ze allemaal vrij te spelen.

Aangezien er niet al te veel wapens en attachments beschikbaar zijn in de game, is het tevens een grind om hetgeen vrij te spelen wat niet standaard beschikbaar is. Ook een meerderheid aan maskers zit achter een stevige level cap. Je dient ze namelijk vrij te spelen door te stijgen in level, maar dan moet je ze vervolgens ook nog aanschaffen met het geld dat je buitmaakt tijdens je overvallen. Aangezien er nog niet bijzonder veel content beschikbaar is in dat opzicht en ze klaarblijkelijk willen dat mensen lang blijven spelen, is veel achter levels weggestopt wat dus de grind oplevert. Daarbij komt nog dat de attachments voor wapens vervolgens weer aan een wapenlevel gekoppeld zijn, wat betekent dat je ook dat wapen op zichzelf weer moet grinden om alles vrij te spelen.

In totaal beschikt de game bij launch over 8 verschillende heists om te ondernemen. Dit aantal is degelijk, maar gezien het dus wel even duurt om alles vrij te spelen zul je ze opnieuw en opnieuw moeten spelen. Dat vrijspelen van content is natuurlijk fijn, maar hiervoor moet je per dopamine boost dus wel een aantal heists voltooien. Als je dan maar uit 8 opties kan kiezen, durft de game wat te gaan vervelen omdat je voor bepaalde speelstijlen weer afhankelijk bent van skills die je pas later in de game vrijspeelt. Tot die tijd is het meer van hetzelfde blijven herhalen en dat kan op den duur wat tegen gaan staan. Afgezien van de kleinere hoeveelheid heists, is elke overval wel goed uitgewerkt en georganiseerd, wat op zichzelf voor afwisseling zorgt.

Zo moet je de ene keer een gepantserde wagen begeleiden, om een andere keer in te breken in een museum om schilderijen te stelen. Je hebt (bijna) altijd twee opties om een heist aan te vatten: stil en ongezien of luid en ‘guns blazing’. Bij de ene moet je een bepaalde hoeveelheid handelingen uitvoeren en de nodige pasjes verzamelen om bij de jackpot te geraken, terwijl je bij de andere methode je een weg baant door hele hordes bewakingsagenten en vervolgens politie op weg naar je prijs. Als je echter nog niet genoeg in level gestegen bent en dus nog niet de nodige skills hebt vrijgespeeld om ongezien je doel te bereiken, eindigen de meeste van je pogingen – zeker in de eerste tien uur van de game – met het neermaaien van een hele hoop agenten.

(On)handige pakezels

Bij elke nieuwe heist die je voor de eerste keer gaat spelen is het een verrassing wat je voorgeschoteld krijgt, dus met de variatie zit het wel goed. Vanwege de grind elementen word je echter in een herhalende aanpak geduwd en dan heb je de 8 heists op een gegeven moment wel gezien. Het is qua aantal niet per se laag, maar het is meer dat de grind ervoor zorgt dat je eigenlijk nog meer variatie en dus meer heists wenst. Gelukkig doe je deze heists niet alleen, wat het plezier een boost geeft. Zo hebben we ons in een groep meermaals kapot gelachen en dat is waar het eigenlijk om draait: met wat vrienden overvallen plegen. Elke heist onderneem je met z’n vieren, waarbij de slots die niet ingenomen zijn door een vriend of online speler, ingevuld worden door een bot. Vier echte spelers werkt natuurlijk altijd beter, aangezien deze bots je wel helpen bij het neerschieten van de agenten, maar niet bij het plaatsen van een drilboor of bij het openen van deuren. Gelukkig kunnen ze wel een zak geld meezeulen als je deze naar hen toegooit, waardoor ze toch nog een beetje nuttig zijn. Je zal deze wel weer zelf van hun rug moeten halen, want ze zijn niet slim genoeg om het zelf in je vluchtvoertuig te deponeren.

Nu we het toch over de AI hebben: de agenten waarmee je de strijd aangaat zijn niet de allerslimsten. Het is eerder het aantal agenten dat je de das zal omdoen dan wel hun positionering of samenwerking. Er zijn ook verschillende specialere eenheden die het al wat moeilijker maken. Zo heb je agenten die beschikken over een schild, granaten of een taser, maar ook zitten er snipers op de daken in de omgeving en je zal het moeten opnemen tegen ‘The Bulldozer’, een tot op de tand met pantser ingepakte agent met een machinegeweer. De moeilijkste tegenstander is echter de ‘Cloaker’. Dit is een soort ninja die je tegen de grond mept en op je blijft intrappen tot iemand hem van je afschiet. Het stomme is dat je, terwijl je genadeloos op de grond ligt, zelf hier niets aan kan doen. Wij hadden liever gezien dat je hem bijvoorbeeld met een headshot van je af had kunnen werken. Het is goed dat er verschillende vijanden aanwezig zijn, dit zorgt immers voor variatie, al zouden we er geen traan om laten als de Cloakers geschrapt worden. Domweg omdat ze irritant zijn.

Hey schat, ik ben al terug, de servers doen het weer niet

Grafisch maakt de game zeker een sprong vooruit ten opzichte van zijn voorganger, al mag dat ook wel, die game is 10 jaar oud. PayDay 3 zal geen monden doen openvallen op grafisch vlak, maar doet wat het moet doen. Je hebt grafisch enkele opties gaande van Quality tot Performance. We hebben de verschillende modi geprobeerd en fijn is dat ze allemaal een stabiele 60fps bieden, waaruit blijkt dat de ontwikkelaar z’n prioriteiten op orde heeft. Tussen de verschillende modi (Quality en Performance met elk native, balanced, performance en ultra performance upscaling) zijn grafische verschillen merkbaar als je er echt op gaat letten, zoals scherpere textures, net wat meer reflecties, enzovoort. De verschillen zijn er, maar onderaan de streep niet wereldschokkend. Uiteindelijk genoot bij ons de Quality modus de voorkeur omdat die het beste van alles biedt. Ook wat het geluid betreft, zit het wel goed. Wapens klinken prima en ook de omgevingsgeluiden, zoals effecten, omstanders en meer klinken goed en zorgen voor aansluiting op de beleving. Het stijgt zeker niet boven zichzelf uit, maar valt in het kader: het doet wat het doen moet.

Waar het minder mee ging, zeker bij de release, waren de servers van PayDay 3. De game vereist in eerste instantie een in-game inlog wat al niet soepel ging en simpelweg vervelend is, daarna bleken de servers allesbehalve stabiel. Doordat PayDay 3 een ‘always online’ game is, was het gevolg dat we de eerste dagen problemen hadden om de game te spelen – ook al was het met bots. Het altijd online concept betekent ook dat als er op den duur niet genoeg spelers zijn, je niks aan de game hebt en dat idee is niet prettig. Al moeten we wel zeggen dat ontwikkelaar Starbreeze kijkt naar een offline optie, wat dit euvel zal verhelpen. Tot slot is er nog een verhaal in de game aanwezig, maar echt noodzakelijk is het niet en bovendien werd het volgen ervan ons op de PlayStation 5 nogal lastig gemaakt doordat de audio tijdens cutscènes niet werkt.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: Xbox Series X|S en pc.