Review | Like a Dragon: Infinite Wealth – De Yakuza-games zijn van heel ver gekomen. In de vroege dagen werden de games gemaakt door een aftakking van SEGA en was het nog maar de vraag of een release in het Westen in de pijplijn zat. Inmiddels is Ryu Ga Gotoku Studio een geheel eigen entiteit geworden en weten ze consistent uitermate kwalitatieve games neer te zetten, die zich afspelen in de donkere onderwereld van Japan en omstreken. Met Yakuza: Like a Dragon was het echter tijd voor verandering en de brawler van weleer werd met succes omgetoverd tot een uitgekookte turn-based RPG. Ichiban Kasuga en zijn vrienden wierpen in 2020 een corrupte bende omver, maar in de wereld van Yakuza/Like a Dragon duurt het niet lang voordat er een nieuw kwaad figuur opstaat.
Gedoe in Honolulu
Na de gebeurtenissen van Yakuza: Like a Dragon zijn de Omi Alliance en de Tojo Clan, twee van de grootste yakuzagroepen in Japan, officieel ontbonden. Ons hoofdpersonage Ichiban Kasuga stond aan het front van dit rigoureuze besluit en er werd een gigantische klap uitgedeeld aan de georganiseerde misdaad. In zijn nieuwe thuis in Yokohama wordt Ichiban daarom luidkeels begroet als de “Hero of Yokohama”, maar als consequentie van deze ontbinding zijn er een gigantisch aantal mensen die nu zonder werk zitten. Via zijn baantje bij Hello Work probeert Ichiban welwillende ex-yakuza weer op het juiste spoor te krijgen. Het is hard werken, maar het leven is goed voor Ichiban en zijn vrienden.
Maar Ichiban was net zo goed een voormalig lid van de yakuza en zijn geschiedenis blijft hem achtervolgen. Onze goedlachse protagonist valt al snel in z’n oude patronen en niet lang daarna hoort hij dat z’n biologische moeder op Hawaii leeft. Zijn zoektocht brengt hem naar het zonovergoten eiland, waar hij erachter komt dat moederlief Akane achtervolgd wordt door criminele groeperingen. Oud-protagonist Kazuma Kiryu bevindt zich eveneens op het eiland, gestuurd door de Daidoji factie om Akane op te sporen. Bovendien wordt Honolulu geplaagd door hun eigen groepen aan boeven zoals de uitermate gewelddadige Barracuda’s, die de straten terroriseren en een duistere kant van het eiland onthullen. De langlopende franchise staat bekend om de intrigerende verhalen met z’n plottwists, waarin personages en draden elkaars wegen kruizen en dat is in Infinite Wealth niet anders.
Omwille van spoilers zullen we natuurlijk niet teveel verklappen, maar we kunnen wel zeggen dat Infinite Wealth een liefdesbrief naar de fans is en dat je meegenomen wordt in een diepgaand drama dat je langs alle emoties zal sturen. Een ontzettend belangrijke pijler voor dit sterke verhaal is (wederom) de aanwezigheid van fantastische personages. De goedlachse Ichiban spat van het scherm met z’n aanstekelijke en positieve instelling, waar Kiryu als de meer stoïcijnse mentor het verhaal van Ichiban ondersteunt en overziet. Daar blijft het overigens niet bij, want de meer secundaire personages – oud en nieuw – nemen net zo goed de nodige drama of humor mee. Het vertalingsteam verdient hier ook een compliment, want ze zijn er enorm in geslaagd om de toon van de personages succesvol naar tekst om te zetten, soms met een gigantische glimlach op ons gezicht.
Turn-based combat à la Like a Dragon
Tijdens dit uitgebreide avontuur kom je natuurlijk het nodige gespuis tegen. Infinite Wealth borduurt voort op de turn-based insteek van zijn voorganger en dat is in de basis veelal hetzelfde. Je party en de vijanden zijn om en om aan de beurt en je krijgt de kans om alle vaardigheden van de verschillende “Jobs” in te zetten. Jobs zijn eigenlijk de bekende classes van de meer klassieke RPG’s, maar dan met een eigen Like a Dragon-sausje. Zo zal je niet de bekende mages of paladins terug zien komen, maar eerder de “Homeless Guy”, die specifiek voor Yu Nanba is, maar ook nieuwe Jobs zoals de “Geodancer” of “Aquanaut”, die respectievelijk met hun maracas of surfplank geheel hun eigen aanvallen, vaardigheden en (de)buffs hebben. Dit geeft je gedurende de game veel keuzes in hoe je je party wilt opbouwen, maar ook onder de motorkap zijn er kleine tweaks aangebracht.
Zo heeft elk personage gedurende hun beurt een kleine radius waarin ze kunnen bewegen, hierdoor heb je meer strategische opties en kan de juiste positionering ervoor zorgen dat je bijvoorbeeld een stoel oppakt als wapen, een vijand in z’n rug aanvalt (wat meer schade berokkent) of dat je een vijand met een goed geplaatste tik richting een party member slingert, die weer een snelle follow-up kan doen voor wederom extra schade. Het is een kleine toevoeging die meteen ontzettend veel waarde brengt. Elementen spelen natuurlijk ook een belangrijke rol en bepaalde enemy types zijn sterk of zwak tegen bijvoorbeeld vuur aanvallen. Dit maakt de combat al behoorlijk diep en dan hebben we het nog niet eens gehad over de Poundmates (tijdelijke kompanen die je kunt oproepen) of de krachtige Tag Team aanvallen die je kunt uitvoeren.
Naarmate de game vordert, veranderen je personages mee. Dit kan zijn door het simpelweg levelen of door de nieuwe Jobs die je ze toekent, substories die je tot een goed einde brengt of de talloze manieren waarop je verder kunt “bonden” met je personages. Wat je weer kunt doen op verschillende plekken in Honolulu en Yokohama, waar je kunt babbelen of eten met je teamleden. Dit geeft je niet alleen guitige dialogen over de personages of lokale stukjes cultuur, maar naarmate je band versterkt, krijg je tijdens de gevechten ook meer opties voorgeschoteld, zoals meer follow-ups of nieuwe dubbelaanvallen. De gevechten zelf verlopen behoorlijk vlot en zijn – wederom geheel in stijl – enorm bruut of soms juist ontzettend grappig door de humoristische insteek van de Jobs of de vijanden. Zo moet je niet verbaasd opkijken als je plots tegenover een uit de kluiten gewassen “Swolympia” staat: een krachtige bodybuilder die je alle hoeken van de arena laat zien.
Zo… veel… te… doen…
Goed, tot zover hebben we het alleen nog maar gehad over het verhaal en de combat. Infinite Wealth heeft echter ook aan extra content krankzinnig veel te bieden. De bekende en geliefde substories keren uiteraard terug, waar je de inwoners van Honolulu en Yokohama weer moet helpen met de gekste zaken. Er zijn in totaal zo’n twintig(!) mini-games, waaronder klassiekers in de franchise zoals karaoke, darten, mahjong, shogi, kaartspellen, een Tinder-achtige dating mini-game en de arcade. De nieuwe toevoegingen zijn misschien nog indrukwekkender en dan kun je denken aan “Crazy Delivery”, een soort “Crazy Taxi meets Thuisbezorgd”, waar je Ichiban door de straten moet laten racen, eten moet oppikken en moet laten afleveren bij hongerige klanten. Gaandeweg kun je stunts uitvoeren, wat de beloning weer verhoogt. Bovenstaande activiteiten geven je dan weer extra centjes, materialen waarmee je je gear kunt upgraden of nieuwe Poundmates, die je kunt inzetten tijdens de combat.
Verder worden de Sujimon – de parodie op Pokémon – verder uitgediept. Je kunt op jacht gaan naar zo’n 130 stuks, maar je krijgt ditmaal ook de optie om ze tegen elkaar te laten strijden in een 3-versus-3 gevecht, waar positionering en de elementen van de aanvallen een belangrijke rol spelen in je successen. Op straat vind je dan weer plekken terug waar à la Pokémon GO zogeheten “raids” plaatsvinden en je na de overwinning de Sujimon moet overtuigen – een meer simpele variatie op Shin Megami Tensei – om je bij je andere Sujimon te voegen. De humor voert hier opnieuw de boventoon, maar al snel komt de verslavingsdrift op gang en kun je uren bezig zijn om alle “monsters” op te sporen. Een laatste toevoeging waar we het over willen hebben, is Dondoko Island. Dit is andermaal een parodie van Ryu Ga Gotoku, maar dan op het bekende Animal Crossing.
Dondoko Island is namelijk met de jaren slachtoffer geworden van vervuilende piraten die zichzelf “The Washbucklers” noemen. Ichiban heeft hier schoon genoeg van en hij neemt de taak op zich om het vervuilde eiland van nieuw elan te voorzien en het op te bouwen naar een vijf-sterren resort. Dit doe je door vijanden te verslaan en materialen te vergaren, die je kunt gebruiken om huisjes te bouwen en te decoreren. Je zult de aanwezige wezentjes tevens van directie moeten voorzien en hoe meer je opbouwt, hoe meer geavanceerde voorwerpen er vrijkomen. Hier zit genoeg content in dat het an sich een geheel eigen game had kunnen zijn en het is duidelijk dat Ryu Ga Gotoku voor Infinite Wealth werkelijk álles uit de kast heeft getrokken om je tientallen dan wel niet honderden uren aan vermaak te voorzien. We hebben lang niet alles kunnen bespreken, maar deze game is met afstand de meest contentrijke entry in de hele reeks.
“Aroha!”
Infinite Wealth wordt tot leven gebracht door de Dragon Engine. Eén van de belangrijkste pijlers van de franchise zijn altijd de locaties geweest en Honolulu steelt daarin op prachtige wijze de show. Het zonovergoten paradijs bruist van het leven en bezienswaardigheden, met z’n vele uithoekjes waar talloze goodies en verhalen in verstopt zitten. Je kunt bijvoorbeeld een duik nemen in de zee (en daar vuil oppikken wat je kunt recyclen) of jezelf verliezen in de Labyrinth, een willekeurig gegenereerde dungeon waar je je personages kunt levelen of nodige loot kunt verzamelen. De straten staan bovendien bol van de mensen die je kunt begroeten en tot vriend kunt maken. Honolulu is dus uitermate sfeervol en bovendien erg mooi om naar te kijken, wat overigens ook nog steeds geldt voor Yokohama, de twee steden waar Infinite Wealth zich grotendeels afspeelt.
Daarbij zijn de personages weer van erg hoge kwaliteit en moeten we zeker op het gebied van de gezichtsanimaties tijdens cutscènes de nodige lof uitdelen. De kleine nuances tonen precies aan wat de personages voelen tijdens de momenten van drama of gelach en deze kwaliteit sijpelt door in de combat, waar de meest brute moves uit de kast worden getrokken, samen met bevredigende en kleurrijke particle effecten. Personages worden met verve ingesproken en de twee hoofdpersonages – Ichiban en Kiryu – zijn op hun allerbest. De algehele audio is bovendien fantastisch en je wordt tijdens de climactische momenten in het verhaal en de gevechten begeleidt door klappen die botten kunnen breken en heftige tunes met zware gitaren.
We hebben de game overigens op pc gespeeld, waar een (tegenwoordig) nederige i5-9600k, 32GB RAM en een NVIDIA GeForce RTX 3070 prima resultaten afleggen. Met bijna alle settings op de maximale stand, DLSS op Quality en een ultrawide resolutie van 3440×1440 kwamen we gemiddeld uit op een fps tussen de 90-100, wat naar boven of beneden kon schieten, afhankelijk van of we bijvoorbeeld op straat liepen met veel geometrie, effecten en NPC’s. Technisch hebben we dus ook weinig te klagen, los van een aantal schaduwen die last hadden van wat pop-in en de ragdoll physics die soms nét iets te enthousiast waren. Waar we minder blij mee zijn, is dat New Game+ – een feature die de reeks juist al jaren kenmerkt – verstopt zit achter een duurdere editie. SEGA, foei, foei, foei.
Gespeeld op: pc.
Ook beschikbaar voor: PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One en Xbox Series X|S.
Conclusie
Je denkt haast dat een turn-based RPG niet beter kon sinds de lancering van Yakuza: Like a Dragon, maar Ryu Ga Gotoku heeft met Like a Dragon: Infinite Wealth ons ongelijk bewezen. Deze RPG biedt namelijk een supertoffe, nieuwe setting met een meeslepend verhaal aan en combineert dat met een 2.0 versie van de diepgaande turn-based combat die in zijn voorganger werd geïntroduceerd. De toon weet drama en vermaak perfect te balanceren en dat komt mede door de fantastische cast aan personages. Een idiote hoeveelheid aan substories en (niet echt mini-)games brengen tientallen uren extra speelplezier ter tafel en het wordt afgemaakt door een ijzersterke audiovisuele presentatie. Op een paar kleine technische zaken na hebben we eigenlijk niks te klagen. Het grootste probleem is dat je extra moet betalen voor de bekende New Game+ modus, maar al met al zijn dat kleine smetjes op een verder uitstekende game die je als Yakuza- en/of RPG-fan gespeeld móet hebben.
Pluspunten
- Honolulu is een fantastische nieuwe setting
- Meeslepend verhaal en liefdesbrief aan de fans
- Geweldige personages
- Waanzinnig veel content
- Goede balans tussen humor en drama
- Uitstekende combat
- Audiovisueel zeer sterk
Minpunten
- Kleine technische mankementen
- Centjes neerleggen voor New Game+
9.0
Ik kan niet wachten tot ik deze game vrijdag kan spelen.
No thx. Een keer eerder in zon yakuza review getrapt. Niets voor mij.
Veel plezier voor de fans.
Wat typisch joh. Elke andere game die een vervolg heeft niet de lucht in prijzen omdat het niks nieuws doet. Maar de Yakuza serie? Och joh ben je gek, ouderwetse gameplay die geprezen word alsof het gisteren is uitgevonden. Constant de zelfde nonsense te doen in elk deel verpakken alsof ze iets nieuws doen. Wat een verassing was deze game voor jullie zeg! En dat terwijl het zoveelste zelfde Yakuza game in de serie is. En word ie kei hard afgerekend op het feit dat het new game plus achter een paywall zit. Nee joh ben je gek! Dat zien jullie als een klein min puntje. Ik kan jullie mafkezen echt niet meer serieus nemen.
@Anoniem-753:
Ik jou ook niet. Want allereerst is Infinite Wealth niet zoals de voorgaande delen ( oke het borduurt verder op Yakuza Like a dragon, maar ook dat deel is niet zoals de delen daarvoor). Ten tweede is als je doelt op dat Turnbased combat verouderd is, turnbased combat verre van verouderd.
Hoe kut het ook is dat het achter een paywall zit is het onterecht om een game daar voor een laag cijfer te geven. Een goede game is een goede game.
Mooie cijfer voor een geweldige franchise. Ga het zelf niet spelen helaas, ik heb helemaal niks met turn based gameplay. Hopelijk komen er in de toekomst nog like a dragon games die terugkeren naar de ‘ouderwetse’ gameplay.
verwachte cijfer,maar absoluut smerig om geld te vragen voor een game die je al heb uitgespeeld! fuckin geldwolven #boycotten
@coola: ik vond het helemaal niet onterecht om daar een punt of een half voor af te trekken van het eindcijfer. Het is toch een minpunt? Er zijn zoveel games die voor minder dan dit een punt afgetrokken krijgen .
@7th-son:
Deze review op playsense is in deze kwestie perfect. Ze benoemen de New game Plus paywall als minpunt en geven de een 9. Zonder die new Game plus had de game een 9,5 kunnen krijgen.
Maar dat New game Plus achter een paywall staat mag geen reden zijn om een game een onvoldoende te geven. Als je bijvoorbeeld 5,5 punt van een het cijfer zou halen om de New Game plus debacle dan vind ik het persoonlijk een domme reden omdat te doen.
@coola:
Heb net A Plague Tale Innocence uitgespeeld en daar zat een stukje van amper 10 minuten in wat me meer dan 2 uur kostte om te voltooien. Daar trek ik een halve punt aftrek voor af omdat het nu nog steeds niet gefixed is. En dat is een onverwachte bug.
Dit is een BEWUSTE keuze geweest en dit wordt zo verkocht. Net zo als uitgevers met XP boosters of wat dan ook moet dit meegenomen worden in het cijfer. En als dat dan een onvoldoende is, so be it. Ik zou het zeker terecht vinden want voor 65 Euro mag je een compleet product verwachten.
@Anoniem-3599:
Xp booster zijn niet gameplay belemmerend. Ik heb geen een game gespeeld waarbij ik het gevoel heb dat het trager was omdat ze Xp boots hebben geïmplementeerd. Xp boost zijn goed omdat mensen die minder tijd hebben ook gewoon kunnen spelen zonder teveel tijd spenderen aan grinden. En als je een Xp boost koopt is dat je eigen keuze je wordt niet gedwongen.
@coola:
Tja ik ben autistisch en ben dus heel zwart-wit. Het zit erin en is dus kennelijk nodig.
Het excuus van dan kost de game minder tijd vind ik zo slap. Je gaat dus MEER uitgegeven om korter te kunnen spelen?
@Anoniem-385:
Ja die mensen zijn er nu eenmaal. En dat ze die keuze maken is niks mis mee, ik zal het zelf nooit doen maar ik ga mensen die xp boosters gebruiken niet bekritiseren.
@7th-son: Alhoewel ik het vreemd vind dat je voor ng+ moet betalen, maar veel games hebben het helemaal niet en worden er ook niet op afgerekend.
@coola: Nou ja die mensen enbablen ontwikkelaars wel. Dus een ontwikkelaar gaat bewust een game maken met een heleboel sidequest die “nodig” zijn voor een bepaald level zodat mensen om de game een beetje leuk te houden toch zo’n booster gaat kopen.
Kleine pre-order bonussen, prima. Betaalde DLC- daar kan ik ook mee leven zolang het de DLC regels volgt (geen content die je mist in de hoofdgame en nodig hebt voor het volgende deel).
Maar cosmetische rotzooi, XP boosters en vooral pay to win mechanics verzieken de game industrie.
@Anoniem-7966:
Mhja. Over de dlc kan ik mij wel wat in vinden. Vond ik toen ook zo slecht bij AC2. Gelukkig hebben ze bij de dlc van Odyssey en Vahalla dat wel goed aangepakt omdat je het niet nodig hebt voor de base game. Maar dlc hoort wel de lore te verrijken en vervolg delen moeten die dlc ( ookal hebben gamers die dlc niet gespeeld) wel 100 % als canon mee rekenen.
@Anoniem-1529: deze delen van like a dragon vond ik veeel beter dan de originele delen. Gameplay is ook heel anders. Meer oldschool FF.
@Anoniem-5912: Verschil is dat die games het totaal niet hebben. De optie is er hier wel maar alleen voor mensen die er extra voor betalen en niet per se de fysieke versie van de game willen hebben.
@coola: ik ook niet man, zo veel zin in!!!
Deze game verdient geen cijfer maar een boycot. Beloon dit soort gedrag niet. Klaar.
GOTY 2024!
Ik snap niet dat PlaySense de betaalde + game hierin niet mee neemt, hierdoor lijkt het één en ander toch met sponseren te maken te hebben.
@Anoniem-5711:
Maar dat doen ze dus wel want ze zetten het neer bij de minpunten. Het is niet zo dat je door dat new game plus gebeuren de game gelijk een onvoldoende moet geven of zo
@Anoniem-3922: En waarom niet?
Als game reviewer moet ik alle voor en tegen argumenten meenemen als ik een game beoordeel. Bij veel games wordt het pas echt leuk als je alle upgrades hebt zoals bij RoboCop: Rogue City waarbij dat in een playtrough nooit mogelijk is.
Dan heb je gewoon een 2de playtrough nodig al kan je zowel RoboCop en deze game (schijnbaar) wel de 100% halen. Maar goed je kan de game wel als “incompleet” zien en dat mag meegenomen worden.
Hetzelfde als met games die XP boosters aanbieden. Helemaal vuig is het als ze die pas NADAT de reviews geweest zijn op de markt brengen. Dan weet je dat ze ermee gewacht hebben uit angst voor slechte reviews.
Je stemt met je portemonnee en als reviewer help je mensen een keuze te maken. Of een onvoldoende gerechtvaardigd is dat is weer een andere keuze maar ik zou het zelf ZWAAR meewegen.
Games zijn al duur zat. 15 Euro voor een functie die -mits die überhaupt beschikbaar is- is gewoonweg belachelijk. Laten we ze hier mee wegkomen dan open je de doos van Pandora.
Goeiemorgen allemaal…ik wil even reageren op de xp boosters discussie.
Ik ben zo’n gamer die altijd zo boosters koopt als ze die optie bieden…. En daar ben ik echt super blij mee dat dat bestaat.
Puur omdat ik simpelweg geen tijd heb om al die grote games rustig te spelen en ik ze toch wilt meemaken.
Ik werk 60 a 70 uur per week dus ik vind het helemaal top dat die xp boosters voor een klein bedrag te koop zijn bij de grote games.
Dus ja…. Ik snap dat het een lastige discussie is maar in mijn geval vind ik het ideaal.
@Anoniem-3922:
Playsense heeft de New Game plus kwestie perfect aangepakt inderdaad. Ze nemen het mee als minpunt maar maken het niet erger dan het daadwerkelijk is.
Als ze de game door de New Game plus paywall 5 punten minder hadden gegeven zou ik ze echt nooit meer serieus kunnen nemen.
Deze game ziet er werkelijk mooi uit de details in gezichten en kleding enz. zijn echt fenomenaal.
Hey Coola ,
Ik zie overigens dat je weer kan posten op power unlimited en inside.gamer.nl. Erg leuk om je daar weer terug zien
@DigitalHeekie: Een goede game heeft dat soort onzin helemaal niet nodig.
Neem ik bijvoorbeeld Ghost Of Tsushima als voorbeeld dan kan je de game in zo’n 20 uur uitspelen. Wil je echt alles doen en ervaren dan ben je zo’n 60 uur bezig.
Zo zit er in de Iki uitbreiding een missie om het harnas van het paard van Kazumasa Sakai te verkrijgen. Niet per se nodig en de game is prima zonder uit te spelen maar uiteraard “moet” ik het toch hebben.
Bij games waarbij je heel duidelijk alles moet doen om maar het juiste level te hebben, daar haak ik af. Dat is “padding” en dat is puur zodat een game langer lijkt te duren dan hij daadwerkelijk is. En tegenwoordig ook om een XP booster te sellen.
Kan me nog herinneren dat je in Assassin’s Creed Valhalla naar Vinland moest om Gorm uit te schakelen. Daar kreeg ik een melding dat mijn gear niet afdoende was en ik een (belachelijke) hoeveelheid resources nodig had om die te upgraden. Bleek totaal niet nodig.
Dan ben je als game ontwikkelaar verkeerd bezig.
@DigitalHeekie:
Idd niks mis mee om jou die keuze te geven. Is eigenlijk gewoon zelfs een goede ontwikkeling voor mensen die een zelfde situatie zitten als jij.
@Anoniem-3474:
Yup ik ben terug op die sites.
Technische mankementen en een 9.0 goed bezig
@Anoniem-7857: Verder lezen dan je neus lang is:
“Technisch hebben we dus ook weinig te klagen, los van een aantal schaduwen die last hadden van wat pop-in en de ragdoll physics die soms nét iets te enthousiast waren.”
Er staat ook niet voor niets ‘kleine technische mankementen’.
Wel mooi dat dit zulke goede games blijken te zijn. Het is alleen jammer dat ik het niks vind.
Vandaag op release dag veel winkel zakken prijs naar 54@57eu voor de geinterseerden , bol ,MM
@Anoniem-3599: welk stukje als ik vragen mag, ik zit al een paar weken vast waarbij je richting de bossen moet, een soort van plein (zandbodem natuurlijk) en ik kom maar niet bij degene aan. Ga continue af op basis dat ik geen stok meer heb om vuur te maken.