Special | Tomb Raider IV-V-VI Remastered

Special | Tomb Raider IV-V-VI Remastered – Lara Croft is een iconisch personage dat we in verschillende vormen van entertainment terug hebben gezien. Films, tv-series, cameo rollen en meer, maar het begon allemaal ooit met de games van Core Design. De oorspronkelijke titels zijn inmiddels rasechte klassiekers en ontwikkelaar Aspyr Media kreeg de zegen om daar een remaster tegenaan te gooien. Zij besloten met de eerste drie games aan de slag te gaan, die als bundel vorig jaar werden uitgebracht en in de smaak vielen. Het was klaarblijkelijk ook een succes, want nu kunnen we met de volgende drie games aan de slag dankzij de Tomb Raider IV-V-VI Remastered bundel. Wij doken erin en gaan je vertellen of het de moeite waard is.

De volgende drie games

Hoewel de bundel voor het gemak Tomb Raider IV-V-VI Remastered wordt genoemd, wat mooi in lijn ligt met de eerste bundel, ligt het qua titels net even ietsje anders. Deze compilatie bestaat namelijk uit niet-genummerde games, want in het pakket tref je Tomb Raider: The Last Revelation (1999), Tomb Raider: Chronicles (2000) en Tomb Raider: The Angel of Darkness (2003). Waar de eerste twee nog games voor de originele PlayStation zijn, is The Angel of Darkness echter een PlayStation 2-game, en dat is ook te zien. De grafische vooruitgang is nog steeds indrukwekkend, maar minder groot dan bij de eerste twee titels en dat brengt ons direct bij de meest noemenswaardige verbetering.

Net zoals bij de vorige drie games heeft de ontwikkelaar de drie titels van een volledig nieuw uiterlijk voorzien met meer moderne, scherpe textures en ook soepelere animaties. Maar dit wel zonder de oorspronkelijke stijl uit het oog te verliezen. Je ziet aan alles dat het nog steeds oude games zijn ondanks de presentatie in 4K op 60fps, maar je zult je geen seconde storen aan de visuele kwaliteit. Met een druk op de knop wissel je ook tussen de oorspronkelijke en nieuwe graphics, wat wij onbewust vaak deden omdat we telkens weer benieuwd waren naar de verschillen. Zelfs de tussenfilmpjes van de eerste twee games zijn visueel flink opgeleukt, al is dat bij The Angel of Darkness niet het geval, gezien die visueel redelijk op dezelfde lijn ligt.

Gedateerde besturing

Een andere verandering tegenover het origineel is dat je nu de keuze uit twee besturingsschema’s hebt: Tank of Modern. De eerstgenoemde spreekt voor zich en laat je de games op de klassieke manier besturen. Dit vraagt best wel gewenning, omdat de besturing volledig anders is dan wat je van hedendaagse games kent. Mocht dat te ingewikkeld zijn, dan heb je de mogelijkheid om over te schakelen naar Modern. Hierbij komt vooral de besturing met pook naar voren, daar waar games destijds nog afgestemd werden op de d-pad. Hoewel het iets vlotter aanvoelt, blijven de besturingsschema’s gewoonweg wat rommelig en vooral niet intuïtief, omdat het zo afwijkt.

Het remappen van knoppen is een mogelijkheid, maar dat kost wel wat tijd en moet je per game individueel doen. Daarnaast viel op dat we in met name Tomb Raider: The Last Revelation veelvuldig tussen twee schema’s hebben moeten schakelen omdat bepaalde moves met de ene besturing niet goed uit te voeren waren en met de andere wel, en vice versa. Of dit een bug is of gewoon onkunde, is ons na een paar uur spelen nog altijd niet duidelijk, maar weet dat de besturing bij momenten flink op de zenuwen kan werken. Natuurlijk, het is deel van de charme, want je speelt oudere games, maar het voelt allemaal zelfs in de Moderne settings nog steeds erg omslachtig aan en dat is jammer. Dit euvel was echter ook aan de orde in de vorige bundel van games, dus in dat opzicht weinig verbetering.

Buiten dat is deze bundel net zoals de vorige ook weer voorzien van de mogelijkheid om op te slaan. Het is echter belangrijk dat geregeld handmatig te doen via een shortcut, omdat de games niet automatisch tussentijds checkpoints aanmaken. Dat leunt natuurlijk naar de originele insteek, want 25 jaar terug waren games veel minder vergevingsgezind. Met de toevoeging van de optie om op te slaan wanneer je wilt, voorkom je het herspelen van grote gedeeltes van levels wat het tempo bevordert, al moet je het opslaan dan niet vergeten. Als je het vergeten bent en het loodje legt, ben je alsnog de pineut en kan je opnieuw beginnen. Desalniettemin zijn de games daardoor wel toegankelijker en dat is belangrijk, want als je de games met titels van vandaag de dag vergelijkt, zijn ze vrij hardcore.

Niet heel toegankelijk en foto’s maken

Doordat de games zo oud zijn en The Angel of Darkness destijds al niet een hele goede game was, heb je te maken met een collectie van games die zeker leuk is om te spelen, maar wel geduld vereisen. De besturing voelt in welke vorm dan ook vandaag de dag gewoon te log en traag aan. Daarnaast zijn de games op bepaalde momenten best uitdagend, wat wennen kan zijn. Het voordeel van handmatig kunnen opslaan komt hier dus goed van pas, maar als je verwacht klassieke Tomb Raider-games te spelen met een besturing die overeenkomt met meer recente delen, kom je van een koude kermis thuis.

Game design is door de jaren heen zo veranderd, dat je aan alles in deze collectie merkt dat je met klassiekers te maken hebt. Niet erg, maar een belangrijk detail om rekening mee te houden. Met name als je niet met deze games bent opgegroeid. Ben je dat wel, dan weet je natuurlijk precies wat je kan verwachten, maar ook dan kan het best even wennen zijn. Afgezien van dat staan deze titels te boek als minder goede, indrukwekkende games dan de eerste drie. Maar dat mag de pret niet drukken omdat je aan alles merkt dat Aspyr Media met liefde en zorg aan de remasters heeft gewerkt, en daar nieuwigheden aan toe heeft gevoegd.

Eén van deze nieuwigheden, naast de eerder genoemde, is wederom de inclusie van een foto modus, waarmee je weer allerlei mooie shots kunt maken. De foto modus is vrij uitgebreid, wat je dus in staat stelt creatief met het beeld om te gaan, zowel in de moderne als klassieke looks van de games. Liefhebber van virtuele shots? Dan kom je in deze uitgave niks tekort, maar een verrassing mag dat niet zijn gezien de foto modus in de vorige bundel ook al meer dan prima was. Met dit alles volgt Aspyr Media uiteindelijk vooral de route die ze met de vorige drie games hebben uitgezet, waardoor dit een prima aanvulling is die vooral voor spelers van de originele games de moeite waard is.

Conclusie

Tomb Raider IV-V-VI Remastered is precies wat je ervan verwacht als je de vorige bundel ook gespeeld hebt. Vooral een nostalgietrip die waardevol is voor spelers van de originele games. Als je de titels nooit gespeeld hebt, houd dan rekening met een vrij omslachtige besturing en wat gedateerd game design, gezien de jongste game ook al 22 jaar oud is. Voor liefhebbers van de oorspronkelijke games is dit een collectie die we blind kunnen aanraden, nieuwkomers moeten goed realiseren dat deze games totaal niet spelen op een manier zoals we dat nu gewend zijn. Dit kan frustratie in de hand werken, want het zijn behoorlijk oude games. Buiten dat is het werk van Aspyr verder gewoon degelijk te noemen: elke game schittert op zijn eigen manier dankzij de visuele upgrade en de gameplay is als vanouds uitdagend en leuk, maar wel minder goed dan de oorspronkelijke trilogie.

Gespeeld op: PlayStation 5 (Pro).
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S, Nintendo Switch en pc.