Review | Chornobyl Liquidators

Review | Chornobyl Liquidators – De nucleaire ramp in Tsjernobyl heeft tot ontzettend veel vormen van entertainment geleid en de laatste tijd zien we het ook steeds vaker terugkomen in games. Eind vorig jaar konden we bijvoorbeeld aan de slag met S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chornobyl en later dit jaar verschijnt Chernobylite 2: Exclusion Zone. Een andere titel die zich in Tsjernobyl en Pripyat afspeelt is Chornobyl Liquidators, een game die in juni 2024 uitkwam voor de pc en nu ook zijn weg naar consoles heeft gevonden. Wij trokken onze hazmat-suit weer aan en gingen op pad.

Stap in het grote gevaar

In deze game krijg je verschillende hoofdstukken gepresenteerd, waarin je als één van de hulpverleners aan de slag gaat. In eerste instantie begin je als brandweerman, vlakbij de reactor om daar het puin op te ruimen en de branden te blussen. Niet wetende dat het gevaar enorm is, waarbij je ook snel het loodje legt. Vervolgens stap je in de schoenen van de opvolger om je weg te vervolgen. Een wat opmerkelijk begin, omdat je vanaf daar opeens in de straten van Pripyat belandt om daar nucleaire resten als een soort schoonmaker op te ruimen. Natuurlijk is ook de KGB ter plekke, die je weer wat merkwaardige opdrachten geeft met betrekking tot geheime documenten en zo blijf je bezig.

Gedurende de game krijg je te maken met verschillende gevaren, zoals radiatieziekte en obstakels die een invloed op je gezondheid hebben. Het is belangrijk hier rekening mee te houden, zodat je niet net zoals de brandweermannen vroegtijdig aan je einde komt. In de latere hoofdstukken zul je compleet andere dingen doen dan in het eerste hoofdstuk, dus aan variatie absoluut geen gebrek. Hierdoor voelt Chornobyl Liquidators aan als een wat vreemde eend in de bijt. Hoewel er zeker een verhaal inzit, voelt het qua gameplay bij momenten een beetje van de hak op de tak. Alsof de ontwikkelaar alle belangrijke locaties wilde bezoeken.

Toch zul je naarmate je verder komt een rode lijn ontdekken en hoewel die op zich niet heel boeiend is, weet het wel genoeg te brengen om de game van begin tot einde uit te spelen. Tussendoor krijg je nog met keuzes te maken met betrekking tot de acties die je kan uitvoeren. Denk dan aan mensen wel of niet pushen te evacueren, bestanden wel of niet vernietigen, enzovoort. En terwijl je dat allemaal doet ontdoe je de omgeving van nucleair materiaal met een schoonmaakmachine of een spray, alsook het duiden van radioactieve gebieden door middel van vlaggen. Je doet van alles en nog wat door elkaar heen en hoewel dat zoals genoemd een beetje hak op de tak aanvoelt, verveelt het niet echt.

Oubollige presentatie

Wat de game vooral boeiend maakt is de weergave van het rampgebied. Tsjernobyl en omstreken blijven immers intrigeren en de iconische locaties komen allemaal terug in de titel. Hoewel we het al vaak in games hebben gezien, blijft het toch altijd weer interessant om opnieuw te bezoeken. Wat dat betreft vinkt deze titel alles af, maar een nadeel is wel dat de presentatie nogal oubollig is. Het ziet er bij momenten best aardig uit dankzij de hoge resolutie en stabiele framerate, maar feit is dat het in grafisch opzicht ver op de huidige standaard achterloopt. Veel textures zijn vrij eenvoudig, de brokstukken zijn simplistisch en het ontbreekt de game vooral aan hoogwaardige details.

Ook de verschillende NPC’s die je tegenkomt zijn nogal van een bedenkelijk niveau. Ze ogen namelijk alsof ze rechtstreeks uit een PlayStation 3-game komen met een statische gezichtsuitdrukking en weinig bijbehorende animaties. De animaties op zichzelf zijn ook niet al te spannend en wat eveneens opvalt is dat de bewegingen die je als speler maakt niet goed lijken te matchen met de omgeving. Met name als je moet springen of ergens op moet klimmen, is het altijd een beetje een gok of je ver genoeg vooruit beweegt en indien niet, val je te pletter. Het zijn zeker geen bijzondere gameplay elementen, maar het stukje verfijning ontbreekt hier waardoor de gameplay bij momenten erg ruw aanvoelt en dat is eigenlijk typerend voor de hele game.

Ruw

De presentatie, de gameplay, de animaties… het is allemaal nogal ruw. Daarmee is de game zeker niet slecht, want het weet je van begin tot einde bezig te houden met best wel leuke gameplay. Al kan het soms wat vervelend worden dat bepaalde bugs progressie lijken tegen te houden, waardoor het opnieuw laden van een save een betere oplossing is. Hetzelfde is ook dat bepaalde opdrachten in specifieke volgorde uitgevoerd dienen te worden. Zo waren we in het derde level bijvoorbeeld volop bezig om nucleair materiaal te verwijderen om er na tien minuten achter te komen dat het weer terugkwam. Pas toen we de opdracht kregen het te verwijderen bleef het daadwerkelijk weg.

Het is wat klassiek game design wat je tegenwoordig nog nauwelijks ziet en gezien je als schoonmaker aan de slag gaat, lijkt het logischer dat je dat kan doen wanneer je maar wilt. In deze game dus niet, want het is afhankelijk van je progressie. Tel daar nog wat ongemakkelijke voice-acting bij op en ons bekruipt heel erg het gevoel dat hoewel de ontwikkelaar ambitieus is, ze nog niet zo veel ervaring hebben, of het budget was erg beperkt, waardoor er een interessante game ontstaat, die op geen enkel vlak echt goed mee kan komen met wat de huidige standaard is. Dat is niet per se een slechte zaak, want elke game is natuurlijk anders: maar het is wel iets om rekening mee te houden mocht je besluiten de titel aan te schaffen.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: Xbox Series X|S en pc.