Review | The First Berserker: Khazan

Review | The First Berserker: Khazan – Vraag aan de gemiddelde Westerse gamer of ze ooit van het zogenaamde ‘Dungeon Fighter Online’-universum (DFO) hebben gehoord en de kans is groot dat het antwoord ‘nee’ zal zijn. Toch is deze MMORPG, vooral in Aziatische landen, énorm populair met honderden miljoenen geregistreerde spelers. De Zuid-Koreaanse ontwikkelaar Neople wil nu dat universum wat bekender maken in onze streken door de release van ‘The First Berserker: Khazan’, een prequel op Dungeon Fighter Online die hopelijk nieuwe (Westerse) spelers kan aantrekken. Of The First Berserker: Khazan daadwerkelijk meer volk zal lokken naar DFO valt nog af te wachten, maar wij ontdekten wel een geweldige actiegame die ook op zichzelf zeker je tijd waard is!

Een bloederige wraaktocht

In The First Berserker: Khazan speel je als Khazan ‘himself’: een beruchte generaal die al heel wat veldslagen en epische overwinningen op z’n cv heeft staan. Khazan wordt echter verraden door zijn strijdmakkers, waardoor hij in gevangenschap wordt genomen en meedogenloos wordt gemarteld. Dat is het einde van zijn carrière, zou je denken, maar Khazan heeft andere plannen. Hij ontsnapt uit zijn gevangenschap en maakt een deal met een zogenaamde ‘Blade Phantom’, een geest die zijn lichaam overneemt en hem bovennatuurlijke krachten geeft. Khazan en zijn geest-buddy vertrekken op een bloederige wraaktocht, waarbij zowel de verraders van Khazan een lesje geleerd moeten worden, maar ook de onderwereld even gered moet worden.

Alhoewel er ongetwijfeld veel lore achter Khazan en het hele DFO-universum schuilt, kan je dit eigenlijk negeren en de game nemen voor wat het is: een klassiek verhaal van iemand die wraak wil nemen op degenen die hem kwaad hebben aangedaan. Er zijn onderweg ook een hoop documentjes te vinden met wat extra lore, maar die waren nu niet zo heel interessant. Je komt gaandeweg wel meer te weten over het verleden van Khazan en wat er precies met hem is gebeurd waardoor hij in deze situatie is beland en er is dus ook een link met DFO, voor degenen die daar iets aan hebben. Het verhaal is prima voor wat het is, maar het is tegelijk nu ook weer niet echt het hoogtepunt van deze game.

‘Khazan: Blade Phantoms die twice’

Waar de game wél enorm in uitblinkt, is de combat. The First Berserker: Khazan is een zogenaamde ‘soulslike’ en daarmee kan je vast al wel een beeld vormen van wat je kan verwachten. Keiharde actie, vijanden die je in enkele slagen kunnen neerhalen, meedogenloze baasgevechten en véél game over-schermen. Maar goed, we willen niet te veel vooruitlopen, dus we bespreken even wat Khazan ons te bieden heeft in dit genre waarin we vandaag de dag toch wel heel veel games hebben om uit te kiezen. Om eerlijk te zijn: The First Berserker: Khazan heeft eigenlijk weinig nieuws te bieden wat je nog niet ergens anders eerder hebt gezien, MAAR het biedt wel een mix tussen elementen uit andere games in het genre die heel competent is gemaakt.

Je hebt drie categorieën aan wapens om uit te kiezen. Dat klinkt misschien als niet zo veel, maar elke categorie is zo radicaal anders dat je toch genoeg variatie in speelstijlen hebt. Je kiest uit greatswords (groot, traag en perfect om heel wat schade mee aan te richten), speren (behendig en goed om vijanden op een afstandje te houden) en dual blades (snelle combo’s maken om zo door de verdediging van vijanden te breken). Je kan op eender welk moment in een menu gaan om te wisselen van wapens, al moet je wel even opletten dat je veilig staat, want het spel kan niet gepauzeerd worden. Gaandeweg speel je ook skill points vrij, waarmee je elke wapensoort kan uitbreiden met nieuwe moves of sterkere stats. Leuk om te weten: skill XP raak je niet kwijt als je doodgaat, een beetje vergelijkbaar met hoe het level-systeem in Sekiro: Shadows Die Twice werkte.

Wat je wél kwijtraakt bij een sterfgeval, zijn je ‘lacrima’, die we uit gewoonte nog steeds gewoon souls noemen. Deze gebruik je om je algemeen level te doen stijgen, waarmee je stats omhoog gaan en je dus sterker wordt. Een ander punt waar deze game enorm veel lijkt op Sekiro: pareren. We waarschuwen je nu alvast: door defensief te spelen en aanvallen te ontwijken, zal je niet ver geraken. Als je je stamina goed wilt beheren én nog aanvallen wilt uitvoeren, dan moet je leren pareren… en snel! Een perfecte parry kost je namelijk geen stamina én je vijand verliest er tegelijk stamina door, waardoor jij door hun verdediging kunt breken. Pittig om te leren, maar het voelt óh zó heerlijk als je slag na slag afweert om dan een gigantische tegenaanval uit te voeren.

Een lijdensweg naar de baas

De game heeft geen open wereld of open zones, maar wel lineaire levels die je selecteert vanuit een centrale hub. Vergelijk het een beetje met hoe de NioH-games in elkaar steken. Elk level is ook gelijkaardig opgebouwd: je doorloopt een hoop gangen die vol zitten met uitdagende vijanden, vindt onderweg wat shortcuts en alles culmineert in een episch baasgevecht aan het einde. De levels zijn oké qua design, maar visueel had het eigenlijk beter gekund. Op den duur lijken alle gangetjes wat op elkaar en veel visuele variatie is er niet. Je komt locaties tegen zoals een met ijs bedekte berg, een oude tempel, een giftig moeras (deze kon natuurlijk niet ontbreken in een soulslike) en meer, maar heel speciaal waren de omgevingen niet echt.

Waar we dan wél van onder de indruk waren, waren de baasgevechten. We zullen er geen doekjes om winden: deze zijn enorm pittig. En als je had gedacht dat de eerdere baasgevechten wat ‘simpeler’ zouden zijn om je wat op weg te helpen… denk opnieuw! De game gooit het ene na het andere gigantische monster op je en accuraat pareren is een must als je je door het gevecht wilt worstelen. Het zorgt voor een vrij grote instapdrempel, maar liefhebbers van het genre krijgen hier wel nog eens een echte uitdaging voor de kiezen. Er is wel een easy modus, maar vergis je niet: ook hier is timing enorm belangrijk, maar de vijanden doen gewoon wat minder schade als ze je raken. Blijf volhouden en uiteindelijk zal je die vervloekte bazen vellen, met het bijhorende euforie-gevoel dat zo typisch is voor soulslike-games.

Anime bloedspetters

The First Berserker: Khazan valt direct op door de prachtige visuele stijl: de mix tussen anime en realistische 3D cel-shading is een waar plezier om naar te kijken. Animaties zijn enorm vloeiend en brutaal en de vele liters bloed die je zal vergieten spatten van je scherm af. Je kan de game in twee grafische modi zetten: Quality (4K-resolutie met 30fps) of Performance (een lagere resolutie met 60fps). Leuke bonus: je kan ook met een uncapped framerate spelen in beide modi. Framedrops zijn niet 100% afwezig, maar ze zijn algemeen klein en komen slechts sporadisch voor. Ook het geluid is prima: de soundtrack is geslaagd (maar zal geen prijzen winnen) en stemacteur Ben Starr (Clive uit Final Fantasy XVI) brengt met zijn diepe stem en bijhorende charmes Khazan tot leven.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: Xbox Series X|S, pc.