Review: Assassin’s Creed Revelations – De afgelopen jaren hebben we bij de naam Ubisoft meteen de link gelegd met Ezio Auditore da Firenze en Altaïr Ibn-La’Ahad. In Assassin’s Creed kregen we al te maken met de avonturen van Altaïr en de afgelopen twee games heeft Ezio de show gestolen. Met Revelations wil Ubisoft voor deeltje drie de verhalen van beide assassins samensmelten, om zo de raadsels op te lossen. Of Ubisoft hiermee een goede zet heeft gedaan, of dat sommige dingen gewoon beter gescheiden kunnen blijven, dat lees je in deze review!

Istanbul

In Assassin’s Creed Revelations gaan we voor de laatste keer in de huid van Ezio kruipen. Ditmaal bevindt onze favoriete Italiaan zich niet in Rome of überhaupt ergens in Italïe, maar krijgen we de kans om Istanbul onveilig te maken. Deze reis maakt Ezio al aardig op leeftijd, het hoofdpersonage van de game is inmiddels namelijk al in de 50.


Dat heeft gelukkig geen invloed op Ezio’s atletische capaciteiten, hij blijft namelijk een master assassin. De stad Istanbul biedt daarom weer een gigantische hoeveelheid content en nieuwe manieren om je voort te bewegen.

Hookblade

Eén van deze nieuwe manieren zal vrij vroeg in de game onthuld worden en dat is dan ook met behulp van de hookblade. Deze verborgen haak vervangt de tweede hidden-blade van Ezio en is niet alleen dodelijk, maar ook nog eens behoorlijk nuttig.

Zo kan je met de hookblade sneller klimmen en zal je vaak reddingen kunnen maken in gigantische sprongen, die normaal gezien Ezio’s dood zouden worden. De gloednieuwe hookblade is niet alleen erg handig met het klimmen, maar is ook een essentieel onderdeel voor de ziplines die van dak naar dak gaan in Istanbul.


Deze ziplines zorgen ervoor dat de absentie van je trouwe paard geen gemis is, daar het nu echt nut heeft om je vlug en lichtvoetig langs de daken te bewegen als een dodelijke sinterklaas. De ziplines zijn goed vertegenwoordigd en zijn toch ook weer niet zo overdreven vaak te vinden dat het onrealistisch lijkt. De ziplines bieden een flinke snelheidsboost als je snel ergens wilt zijn en de fast travel methode via de tunnels hebben we dan ook bijna niet gebruikt.

The Brotherhood

Iets wat in het vorige Assassin’s Creed avontuur werd geïntroduceerd, was de mogelijkheid om assassins te recruteren en deze vervolgens op te leiden tot ware moordmachines. Deze assassins waren dan in te zetten tijdens lastige missies om een pijlensalvo af te vuren, of om gewoon een rondje mee te matten.

In Revelations kan je wederom de controle voeren over jouw groepje assassins en dat systeem is vrijwel hetzelfde gebleven. Nieuwe rekruten worden weer gevonden door burgers te helpen die zich in een lastig parket hebben gewerkt en hierna zijn ze je gelijk voor eeuwig trouw. Wel zijn de manieren van rekruteren niet meer zo eentonig als in Brotherhood.


Zo zal je nu niet altijd tegen een zooitje guards moeten vechten, maar zullen sommige hoogmoedige burgers je uitdagen tot een free-run parcours, of zal je gevraagd worden een moordenaar op te sporen en deze uit te schakelen.

Verdedig jouw territorium

Natuurlijk kan je niet zomaar een paar honderd man rekruteren en deze vervolgens naar gelieve oproepen om je te assisteren. Alvorens iemand te kunnen rekruteren, zal je het desbetreffende gebied moeten bevrijden van de Templar onderdrukking. Dit doe je door de baas van dit gebied uit te schakelen, om vervolgens het signaal te geven dat de templars zo’n tien seconden hebben om op te krassen.

Na deze overwinning, die vaak lastiger is dan het klinkt, zal de zogenaamde ‘Den’ niet meer onder controle van de Templars, maar van de Assassins vallen. Het gevolg van zo’n vijandige overname is helaas dat de Templars pisnijdig zijn en dat ze vaak één van de assassin dens willen overnemen.

Mocht dit gebeuren, is het belangrijk om je zo snel mogelijk naar de den te begeven en de uitdaging aan te gaan. Zodra je dit doet begint een gloednieuwe strategie-achtige modus, waarbij je jouw troepen strategisch op daken en op de nauwe straten moet plaatsen om de templar legers te bestrijden.


In deze modus sta je zelf bovenop een hoge toren en vanaf daar kan je kiezen uit een divers aantal troepen. Na een commandant op een dak te plaatsen kan je dit dak bemannen met air-assassins, riflemen, crossbow assassins en nog veel meer soorten assassins. Tevens kan je in de straten allerlei soorten barricades plaatsen, van simpele houten frames tot forten met vlammenwerpers en machinegeweren, de mogelijkheden zijn eindeloos.

Het plaatsen van deze assassins kost weer moraal, wat verdient wordt door de tegenstanders uit te schakelen. Ezio zelf kan zich niet fysiek in de strijd werpen, maar hij kan wel hier en daar wat losse templars uit hun lijden verlossen met zijn pistool en, mocht het echt druk worden, kan je ook een kanon salvo laten afvuren.


Zodra je dan alle vijanden hebt uitgeschakeld, speel je weer nieuwe troepen vrij voor de volgende keer en is de den weer onder controle. Mocht één van je assassins level 10 zijn geworden in de tussentijd, is het mogelijk deze tot master van de den te benoemen. Zodra dit gebeurd kan deze weer door trainen tot level 15, waarna de den voor altijd in jouw bezit zal zijn.

Altaïr Ibn-La’Ahad

We willen niet al teveel van het verhaal spoilen en het is dus redelijk lastig om hier details over los te laten, maar iets wat enorm belangrijk is in de game is dat we zowel met Ezio als met Altaïr aan de slag kunnen. Het leeuwendeel van de game spelen we nog steeds met Ezio, maar tussendoor leren we ook nog alles over de laatste levensjaren van de grote assassin Altaïr.

In deze missies zien we de kracht van de bekende Apple of Eden en krijgen we te zien wat dit artifact met Altaïr heeft gedaan, tot hij zelfs ver in de 80 is. In de game kunnen we ook gewoon met de 80-jarige Altaïr spelen, die zelfs dan nog dodelijk en razendsnel is.


De missies met Altaïr zijn over het algemeen aardig kort, maar toch verhelderend. Enkele mysteries worden opgelost in deze missies, maar er komen er ook weer aardig wat bij wat ervoor zorgt dat je de game blijft spelen.

Diversiteit alom

Iets wat er ook voor zorgt dat je alsmaar blijft spelen, is de diversiteit in de missies. In de voorafgaande delen kwam het nogal eens voor dat missies op elkaar leken, maar in Revelations is alles nieuw en verfrissend. Het ene moment zeil je naar een afgelegen vuurtoren om daar een complexe puzzel op te lossen, het andere zet je het hele byzantijnse kamp op z’n kop in opdracht van de prins.

Ook de manier waarop dit alles in Revelations kan is vernieuwd. Zo is Ezio zijn arsenaal uitgebreid met een flink scala aan bommen, die zelf in elkaar te zetten zijn met steeds drie ingrediënten. Deze zijn weer overal te koop en te vinden en de soorten bommen die variëren van kleine explosieven tot high-grade semtex uit de 15e eeuw, zorgen voor nieuwe tactieken in de gevechten.

Niet alleen de missies zijn divers, maar ook de omgevingen. Alhoewel de game zich voornamelijk afspeelt in Istanbul en je de stad op een gegeven moment wel zal kennen, zal je op dat punt weer naar een compleet andere stad moeten waar alles helemaal anders in z’n werk gaat. Nogmaals, we willen eigenlijk niks spoilen, maar deze goed-getimede wisselingen zorgen ervoor dat de game eigenlijk niet gaat vervelen.

Multiplayer

Maar natuurlijk komt aan de singleplayer op een gegeven moment ook een einde en, nadat je alle data fragments, scrolls, schatten en talloze andere zaken hebt verzameld, zal je aan de multiplayer willen beginnen. Deze extra ervaring die in Brotherhood zijn debut maakte is weer terug in een vrijwel identieke vorm, al zij het met wat leuke vernieuwingen die weer voor een extra niveau zorgen.

Op het moment van schrijven is de game natuurlijk nog niet uit, wat ervoor zorgt dat er weinig tot geen games te vinden zijn. Vandaar dat we dan ook binnenkort een uitgebreid artikel zullen schrijven over de multiplayer van de game. Wel is al duidelijk dat de abilities en perks veel uitgebreider zijn geworden en dat er ook een flink aantal verbeteringen zijn doorgevoerd.

Zo zal je nu niet meer compleet verrast worden door je belager, maar hoor je zacht fluisterende geluiden die steeds luider worden naarmate deze dichterbij je komt. Dit zorgt ervoor dat je niet meer een eindeloos kat en muis spel op de daken hebt waarbij niemand zich aan de regels houdt, maar dat er meer tactiek bij komt kijken.

Graphics & Sound

Een essentieel onderdeel van een game is natuurlijk het uiterlijk. Op dit punt kunnen we vrij duidelijk zijn, de game lijkt namelijk op dezelfde engine als Assassin’s Creed: Brotherhood te draaien en dat houdt in dat het er allemaal nog gewoon strak uitziet. Hier en daar zien we wel dat de boel grafisch getweaked is en zeker de cutscenes zijn opgepoetst.


Wat het geluid betreft zijn we ook weer tevreden. De stervende kreten van je slachtoffers klinken nog even angstaanjagend en de spanningsopbouwende muziek is weer goed aanwezig. Deze achtergrond muziek komt overigens het beste uit bij het verdedigen van de dens, om het gevoel van het vechten van een grote veldslag nog eens te versterken.

Bugs detected, Animus.glitch loaded

Helaas blijft het voor elke developer lastig om een game helemaal bug en glitch vrij te maken voor de launch. Ook met Revelations is Ubisoft hier niet in geslaagd, daar we nog regelmatig last hebben van framedrops in cutscenes en hier en daar van clipping en texture pop-ups.

Gelukkig komen deze twee laatste verschijnsels niet vaak voor en ook niet in een mate die enorm storend is, maar vaak is het net genoeg om even in het oog te springen. Al met al mag het de pret natuurlijk niet drukken, maar aangezien het ook al frequent voorkwam in Brotherhood is dit toch zonde.

Conclusie

Assassin’s Creed Revelations is Assassin’s Creed Brotherhood met een compleet nieuwe setting, enkele toffe kleine tweaks en een aantal grote, waaronder het strategie element. Combineer dit met het enorm spannende verhaal dat je simpelweg niet los laat en de hoeveelheid aan content en je hebt wederom een game die staat als een huis, al zij het met hier en daar wat breuken in het cement.

Pluspunten

  • Enorm veel content
  • Leuke kleine vernieuwingen
  • En erg leuke grote vernieuwingen
  • Strakke graphics en sound
  • Verslavend verhaal
  • Veel diversiteit

Minpunten

  • Af en toe framedrops in cutscenes
  • Irritante texture pop-ups en clipping