Review: Dungeon Hunter: Alliance – De PlayStation Vita is alweer twee weken te verkrijgen in Europa en we gamen der met zijn allen weer op los. Deze nieuwe handheld van Sony heeft een aardige reeks aan launchgames gekregen en ook Dungeon Hunter: Alliance behoort tot deze categorie. Op de PlayStation 3 is deze game al uitgekomen als PSN titel in april vorig jaar, maar desalniettemin heeft ontwikkelaar Gameloft besloten om deze game ook uit te brengen op de PS Vita. Florian heeft destijds de PS3 versie van de game een 7.0 gegeven en de vraag is natuurlijk, of het allemaal net wat beter werkt op de PS Vita, of dat alles ongeschonden is gebleven en we weer dezelfde eindconclusie kunnen trekken. Dit alles valt te lezen in deze review.

Gameplay

In het begin van de singleplayer kies jij één van de drie verschillende klassen, namelijk: Rogue, Warrior of Mage. Nadat je dit hebt gedaan, kan je hem/ haar een naam geven om zo het verhaal te beginnen. Je wordt wakker in een grafkist en vraagt je af wat je daar doet. Op dat moment komt het elfje Celeste tevoorschijn die je verteld dat ze je tot leven heeft gewekt, omdat de wereld waarin de game zich afspeelt op orde moet worden gebracht. Wat later kom je erachter dat je in de tussentijd al zo’n 25 jaar dood bent geweest en mensen die je nog herkennen kijken geschokt naar je. In de tussentijd staan er alweer genoeg mensen voor je klaar om je op quests te sturen en vaak is het de taak om een groep vijanden af te slachten om ten slotte een eindbaas om te brengen.

De game telt in totaal 19 verschillende eindbazen en deze variëren van gigantische lavamonsters tot spinnen en van zombies tot aan bandieten. De diversiteit is enorm te noemen en de verschillende vijanden zijn goed uitgewerkt. In de tussentijd moet je ook elven bevrijden om ten slotte gebruik te maken van hun speciale krachten.

Natuurlijk ga je niet zonder uitrusting het veld in en er zijn dan ook genoeg winkeltjes om met je welverdiende centjes een prima uitrusting aan te schaffen. Tevens laten afgeslachte vijanden ook wapens en dergelijke achter en zijn er onderweg een heleboel schatkisten te vinden vol verschillende items.

De game bied je de mogelijkheid om door te levelen tot aan niveau 75 en hier ben je dan ook nog wel eventjes zoet mee. Om überhaupt al op niveau twee te komen moesten we al een aardige reeks aan vijanden slachten. Tevens krijg je bij elk niveau die je omhoog gaat twee punten die je te besteden hebt op je Dexterity, Strength, Energy en Endurance. Besteed deze punten goed, want aan de hand hiervan kan je bepaalde soorten wapens en uitrusting dragen. Ook krijg je een punt om te besteden aan je skills, koop hier nieuwe skills mee, of verbeter je oude.

Besturing

Dungeon Hunter: Alliance is een RPG game met hack ’n slash elementen en dat hebben we gemerkt. Op elk stukje natuurlijk gebied, variërend van bossen tot kerkers en van steden tot kastelen, komen hordes vijanden op je af. Aan jouw de taak om deze al hakkend om te leggen, of gebruik te maken van de vele skills die je tot je beschikking hebt. Van al deze skills kan je er steeds drie selecteren die je verdeeld over je driehoekje, cirkeltje en vierkantje. Het uitvoeren van deze skills kost je mana, maar dit is tezamen met je HP bij te vullen met één van de maximaal tien potions die je op zak kunt hebben.

De bovenstaande besturing was voor zover bekend en de PS3-versie van de game had ook nog een PS Move functionaliteit. In plaats van de PS Move, maakt de PS Vita gebruik van de Rear-Touchpad en de normale touchscreen. Met de Rear-Touchpad kan je je elfje bewegen over het level, welke ook te besturen is met de rechter joystick. Helaas is de rechter joystick veel makkelijker om mee te sturen dan de Rear-Touchpad, een overbodige functie dus als je het mij vraagt. Ditzelfde geldt voor het normale touchscreen, want hiermee kan je je eigen personage besturen, wat uiteraard veel gemakkelijker gaat met de joystick. Wat mij betreft hadden beide functies geheel weggelaten mogen worden.

Multiplayer

Zoals destijds in de PS3 review van de game ook al is verteld, is de multiplayer in deze game van groot belang. Je kan tot maximaal vier man tegelijkertijd offline of online co-op gamen. Deze mogelijkheid brengt heel wat meer lol met zich mee en de omgeving zal zich aanpassen aan de hoeveelheid spelers. De multiplayer is ook voorzien van een kleine chatbox, zodat je prima in contact kan blijven met je mede gamers. Je kan op elk moment van het verhaal inhaken op een multiplayer sessie. Ook is het handig om zelf een sessie te starten wanneer je vast zit, zo komen er mensen in jouw verhaallijn terecht om je weer op weg te helpen.

Grafisch

Vlak voordat ik de game opstartte, was ik aan het genieten van de Rayman: Origins demo. Hierdoor was ik een beetje in shock van de grafische kwaliteit van Dugeon Hunter: Alliance, puur omdat Rayman: Origins er gewoon prachtig uitzag. Dat terzijde gelaten, is mijn visie later veranderd en was ik toch zeker tevreden met de grafische kwaliteit van deze game. Zowel on- als offline kent de game geen framedrops en loopt alles ook soepeltjes op elkaar door. Wel heb ik me geërgerd aan soms tergend lange wachttijden tussen twee verschillende gebieden.

Geluid

Over het geluid van deze game was ik wat minder te spreken. De vele gesprekken die je voert met de NPC’s, bestaan puur uit tekstballonnetjes. Er komt geen geluid uit en je zal dus alles moeten lezen wil je iets begrijpen van het verhaal. Voor de rest klonk er continu een muziekje op de achtergrond. Het muziekje was per gebied verschillend, maar herhaalde zich toch wel continu aangezien je soms wel een half uur in één gebied zat. De wapens, krachten en vijanden hadden gelukkig wel ieder hun eigen geluidje. Hierdoor zat er toch nog een beetje variatie in het geluid.

Conclusie

Dungeon Hunter: Alliance is zeker een leuke game voor de PS Vita als RPG games jouw ding zijn en je de PS3-versie van de game nog niet hebt gespeeld. Je zal heel wat uren zoet zijn met het helaas niet al te sterke verhaal en als je tot niveau 75 wilt komen zal je nog wel een aardige tijd bezig zijn. De multiplayer van de game is vlekkeloos en hier haalt de game haar meeste charmes vandaan. Op grafisch gebied is de game ook helemaal PS Vita waardig en zonder framedrops. Het geluid van de game was helaas wel storend, aangezien de gesprekken alleen bestaan uit tekstballonnetjes en helaas zijn de touchscreen functies niet van toegevoegde waarde.

Pluspunten

  • Zeer lange gameplay
  • Veel variatie in vijanden
  • Grafisch PS Vita waardig, geen framedrops
  • Co-op bied veel lol

Minpunten

  • Geen geluid bij gesprekken
  • Irriterende achtergrondmuziek
  • Touchscreen gameplay geen toegevoegde waarde