Hands-on: Silent Hill: Book of Memories – Sinds de eerste Silent Hill in 1999 zijn er zeven delen verschenen in de serie die onder de liefhebbers van horrorgames populair zijn. Sommigen vinden dat de serie wat van zijn glans is verloren, maar daar gaan we het nu niet over hebben. Bij Konami op de GamesCom kregen we namelijk de mogelijkheid om Silent Hill: Book of Memories te spelen. Een nieuw deel en de eerste Silent Hill die gaat verschijnen op de PlayStation Vita.

Kies jouw eigen personage

Silent Hill: Book of Memories pakt het anders aan qua verhaal, want je volgt niet één vast vooropgezet personage in een psychologische horror sfeer, maar je kunt nu zelf een personage aanmaken. Voordat we de demo konden spelen hadden we de keuze tussen een vrouwelijke en mannelijke personages. Deze zijn best gevarieerd, zo heb je het stereotype Goth, de sportman Jock en ook een boekenwurmachtig persoon. Verschillende types dus en als je hebt gekozen, dan kun je verdere uiterlijke kenmerken gaan bepalen. Denk dan aan de huidskleur, het gezicht, maar ook de kleding. Een leuke toevoeging, maar het lijkt verder niet echt heel diep te gaan. Eenmaal klaar met ons personage konden we aan de slag en de demo begon met een cutscene waaruit gelijk bleek hoe de vork in de steel zat qua verhaal.

De titel van de game verklapt eigenlijk al een beetje de basis van het verhaal. Welk type personage je ook kiest, deze zal in alle gevallen een boek vinden, waarin al zijn of haar herinneringen staan. Ze zijn nogal bizar te noemen en dus gaat het hoofdpersonage op een zoektocht om dit te veranderen. Dit is de basis van het verhaal en naarmate je verder komt zal duidelijk worden hoe deze herinneringen zijn ontstaan en welke andere personages hierin een rol in hebben gespeeld. Helder is dat het een psychologisch horrorfestijn moet worden, maar toen we het speelden kwamen we er al snel achter dat dit toch een andere Silent Hill is dan wat we gewend zijn. Allereerst is de actie vanaf boven, dus je hebt te maken met een topdown perspectief in plaats van third person, zoals gebruikelijk is voor de franchise is.

Edelstenen zoeken en monsters slaan

In het level wat we speelden waren vier edelstenen van glas met elk een eigen kleur verstopt. Deze waren allen een onderdeel van een puzzel en om verder te kunnen in de game dienden we deze edelstenen te vinden. Het zoeken begon met het betreden van een ruimte en meteen was daar het eerste monster. We pakten vlug een houten plank uit de omgeving en begonnen te slaan. Dit ging nogal wat lomp, maar we waren wel van het monster af. Wat gelijk opviel is dat de houten plank na wat slagen in mindere conditie was. Wapens waarmee je slaat slijten dus en als speler moet je dit goed in de gaten houden. Naast planken kun je ook stalen pijpen oprapen wat betekent dat je de diverse objecten die je aantreft kunt gebruiken bij aanvallen. Het spel beloont de speler die op onderzoek uit gaat, want looten is een groot onderdeel van de game.

Zo vonden we geld in kasten, maar dus ook munitie voor een vuurwapen, welke we later in het level vonden. Soms kwamen we een deur tegen die vergrendeld was en vervolgens moesten we op zoek gaan naar de sleutel. Na een korte en eigenlijk simpele zoektocht vonden we de sleutel en konden we onze weg vervolgen. Het is dus niet zo dat je een jaar op zoek bent en aan de ene kant is hier weinig uitdaging te bespeuren, maar anderzijds wil je ook niet vastzitten, want dit was de enige doorgang. Later kwamen we een variatie aan vijanden tegen, zoals een wat grotere en sterkere, welke we van afstand moesten doden met de gevonden revolver. Toen we volop aan het knallen waren op de monsters bekroop ons het gevoel dat dit nog maar weinig met horror te maken heeft.

Enge sfeer ontbrak nogal

Natuurlijk heb je de monsters die perfect zouden kunnen fungeren in een horrorfilm, maar we hadden niet één schrikmoment wat toch wel een van de handelsmerken is van Silent Hill. Wellicht lag dit aan het level, maar wellicht ook aan het cameraperspectief. Vanaf boven zie je ondanks dat delen van het level donker zijn gemaakt nog best veel. Het verrassingselement is dan toch enigszins weg en soms spawnde er gewoon een vijand achter ons en door de topdown view zie je deze dan direct. We zijn dan ook erg benieuwd of de uiteindelijke game de bekende horror vibe zal hebben. Tot op heden waren we voornamelijk bezig met het doorzoeken van levels en het doodrammen van monsters wat qua gameplay nogal simpel was. Dat wil overigens niet zeggen dat het niet vermakelijk was, maar toch…

Voorlopige conclusie:

Uiteindelijk hadden we alle edelstenen gevonden en via een vrij gemakkelijke puzzel hadden we het level geklaard. Wat we duidelijk merkten was dat Silent Hill: Book of Memories meer een survival horror actiegame gaat worden, waarin schrikmomenten en psychologische spelletjes met de speler schaars lijken te gaan zijn. Wellicht kan dit aan het gespeelde level liggen en dus zullen we het moeten afwachten. De gameplay was verder vrij simpel met de mêlee aanvallen wat misschien op ten duur wat eentonig kan worden. Naast objecten kom je ook daadwerkelijke wapens tegen, maar die lijken ondergeschikt te zijn in de game, waardoor de nadruk op het vechten in mêlee met gevonden objecten ligt. Op grafisch vlak was het al aardig, maar toch miste het die Silent Hill sfeer. Overigens kun je de game bij release samen met drie anderen spelen en hoe dat uitpakt lees je hier later. Vooralsnog weten we het nog niet met Silent Hill: Book of Memories. Het was leuk om te spelen, maar of het de serie eer aan zal doen valt nog te bezien.