In actie gezien: Mirror’s Edge Catalyst – Het is alweer even geleden dat we met de eerste Mirror’s Edge aan de slag konden gaan, daar het eerste deel alweer in 2008 verscheen. Een paar jaar geleden werd nog wel Mirror’s Edge 2 aangekondigd, maar die ontwikkeling liep al snel spaak en dus moesten fans wederom in de wachtrij plaatsnemen. Voorafgaand aan de E3 was daar eindelijk de verlossende aankondiging van uitgever Electronic Arts omtrent Mirror’s Edge Catalyst. Deze game werd tijdens de persconferentie van EA officieel onthuld, waarna wij zelf de kans kregen om tijdens de E3 met deze game aan de slag te gaan.

Faith en het harde regime

Het verhaal en de wereld van Mirror’s Edge Catalyst werd eerst geïntroduceerd. Dit is overigens geen opvolger, maar een prequel op het eerst deel. Zo krijgen we meer te zien van hetgeen zich afspeelde voorafgaand aan de gebeurtenissen uit de eerste Mirror’s Edge. Nog steeds ren en spring je echter rond in ‘The City of Glass’, waardoor er op het eerste gezicht weinig lijkt te zijn veranderd. Nog steeds is de vrouwelijke freerunner Faith de hoofdpersoon en nog steeds verdient ze haar geld met het wegbrengen en afleveren van verschillende pakketjes met informatie.

Dat moet allemaal in het diepste geheim gebeuren, want het mag niet worden opgemerkt door iemand die in dienst is van de Elite. Glass (zoals de stad dus wordt genoemd) wordt namelijk op een autoritaire manier geregeerd door Gabriel Kruger en zijn leger van Elite soldaten. Burgers worden onderdrukt en in veel gevallen zonder pardon zelfs opgesloten en gemarteld. Onze jonge heldin Faith is vanzelfsprekend geen fan van deze regering en dat is omgekeerd hetzelfde. Freerunners zijn een doorn in het oog voor het totalitaire regime en dus is het voor Faith van levensbelang om zichzelf zo verdekt mogelijk te blijven opstellen.

Ze staat er echter niet alleen voor, want er is nog een factie in de stad die actief verzet probeert te plegen. Deze factie heet ‘Black November’ en wordt geleid door ene Noah. Faith, zelf lid van de factie der freerunners, krijgt op een gegeven moment in het verhaal hulp van Black November en dat komt haar niet bepaald slecht uit. In de tussentijd blijkt ze namelijk toch gevangengenomen te zijn, maar gelukkig heeft ze niet zo lang vast gezeten en na een korte periode wordt ze al weer vrijgelaten.

Onmiddellijk na haar vrijlating ontmoet ze ene Icarus die haar in contact brengt met Noah en op die manier sluit ze zich aan bij Black November. Aangezien de Elite overal oren en ogen heeft, probeert de groep Black November net als Faith om uit het zicht te blijven. Om Faith zo undercover mogelijk te laten opereren, krijgt ze van deze groep een kleine zender waarmee ze gelijk ‘van de radar’ verdwijnt. Zo is ze lastiger te volgen voor de autoriteiten.

Zelf de benen nemen

Na deze introductie op het verhaal grijpen we naar de controller en is het tijd voor onszelf om The City of Glass te gaan verkennen. Het aanzicht van de stad kenmerkt zich door de vele hoge en spierwitte gebouwen die tevens zijn opgetrokken uit zeer strakke lijnen. Deze zelfde artistieke stijl uit het eerste deel past ook perfect bij deze game. Dat komt mede door de Frostbite engine die je een aantal mooie plaatjes laat zien, zeker als je bijvoorbeeld ergens hoog op de daken staat.

Binnen deze wereld ben je vrij om te gaan en staan waar je wilt. Je mag zelf bepalen of je eerst aan een verhaalmissie begint of dat je eerst een aantal zijmissies gaat doen. Hoeveel verschillende missies er uiteindelijk in de game zullen zitten, weten we nu nog niet. Wij kunnen er echter hier al wel drie aan je voorstellen. Eerst heb je Dash, waarin Faith haar skills als freerunner kan laten zien. Het is hier de bedoeling dat je op tijd van punt A naar punt B ziet te komen. Van tevoren weet je alleen niet waar punt B is; dit is iets waar je pas tijdens het freerunnen achter komt.

Onderweg krijg je namelijk aanwijzingen en je snelheid bepaalt daarbij welke aanwijzingen je krijgt. Wanneer je op volle snelheid ligt en je moet een gewaagde sprong maken, dan zul je ook richting de plek gestuurd worden waar je kunt springen. Hoe moeilijk deze route vervolgens zal zijn, bepaal je zelf. Ondanks dat je met meer obstakels te maken kunt krijgen, zijn die wel weer makkelijker te omzeilen wanneer je op volle snelheid bent. Daarbij is het hebben van de juiste timing ook belangrijk, want ben je even uit je flow, dan kan je ‘run’ zomaar onderbroken worden. Nog steeds heb je dan kans om punt B te bereiken, alleen zul je dan een andere route toegewezen krijgen.

Daarnaast kan je met Faith ook missies aannemen waarin je het werk moet doen waarin je zelf zo goed getraind bent. Je moet hier namelijk pakketjes met informatie ophalen om die ergens anders weer af te leveren. Het verschil is dat je van tevoren wel weet waar het eindpunt is, alleen krijg je hier wel minder aanwijzingen over de route die je moet volgen. Gelukkig word je niet helemaal in de steek gelaten, want tijdens het rennen krijgen bepaalde voorwerpen een rode kleur om aan te geven dat je die kunt gebruiken om verder te komen. Net als bij Dash is het afhankelijk van je snelheid welke voorwerpen er tijdens je tocht een rode kleur krijgen. Mocht je onderweg ook hier een bepaalde sprong niet halen, dan kan je altijd nog een andere route nemen.

Tot slot kunnen we je nog iets vertellen over missies waarbij je een aantal billboards, die verspreid over de stad zijn, moet zien te hacken. Op deze manier kan je de propaganda die verspreid wordt door Kruger en zijn leger tegengaan en kan je je eigen beelden over de stad projecteren. Net zoals met andere missies moet je onderweg echter oppassen voor soldaten van het leger van Kruger. Welk type missie je dus ook speelt, je bent altijd aan het vliegen, rennen, springen, wall-runs aan het maken en meer. Het is daarom ook belangrijk dat de besturing goed werkt en gelukkig doet het dat ook. DICE heeft hier namelijk een intuïtief systeem voor bedacht.

Wanneer je vlakbij een bepaald object bent, krijg je namelijk de juiste knop in beeld te zien waar je op moet drukken om langs zo’n obstakel te kunnen komen. Dat is in het begin nog even wennen aangezien je wel tijdig zult moeten reageren, maar je zult merken dat dit snel routine wordt. Hetzelfde geldt voor het vechtsysteem al hebben we daar nog wel zo onze twijfels over. Dat zit hem echter niet in de acties die je kunt uitvoeren, want die zien er spectaculair uit.

Wederom kan je hier profijt halen uit je snelheid, want niks is zo tof als met een flinke sprint via een muur één of meerdere vijandelijke soldaten tegen de vlakte te trappen. Gelukkig bezit Faith deze skills allemaal, want je gebruikt helemaal geen wapens. Alles doe je met je handen en voeten en dat komt de dynamiek van het spel zeker ten goede. Zo wordt voorkomen dat je met je geweer ergens verdekt gaat staan om op vijanden te mikken. Daardoor zou je jezelf bovendien ook helemaal uit de flow halen en dat is iets wat je zeker niet wilt.

De besturing is even basic als in het origineel en dat werkt daarom nog steeds goed. Ontwikkelaar DICE doet er alles aan om je in de flow te houden zodat je de meest gekke free-run moves kunt maken en tegenstanders op spectaculaire wijze onderuit kunt halen. Vanuit één vloeiende lijn aan bewegingen tegenstanders onderuit halen is het meest effectief. Faith is er niet de vrouw naar die vanuit stilstand makkelijk één op één vijanden aan kan. Ze moet het echt van haar snelheid hebben en je zult dus graag in de ‘flow’ willen blijven.

Voorlopige conclusie

Ondanks dat we nog met een paar vragen achterblijven is deze eerste kennismaking met Mirror’s Edge Catalyst ons goed bevallen. Deze prequel ademt nog steeds de sfeer uit, zoals we die van het origineel kennen en dat is wat ons betreft zeer positief. Gelukkig heeft Faith de wapens opgeborgen en zul je nu alles met handen en voeten op moeten lossen. Daar zijn we blij mee aangezien de focus zo meer komt te liggen op het vechtsysteem. Dit systeem werkt prima, maar we vragen ons wel af hoe gevarieerd het vechten blijf door de gehele game heen. Dat laatste geldt ook als we kijken naar alle verschillende missies die je kan gaan doen. Of die gevarieerd genoeg zullen zijn kunnen we nu nog niet zeggen, hopelijk krijgen we hier bij een volgende kennismaking meer duidelijkheid over.