Review: Cities: Skylines

Review: Cities: Skylines – Bij het opstarten van Cities: Skylines maakte mijn hart een klein sprongetje. Het Paradox Interactive logo roept namelijk associaties op met klassieke PC-games in het ‘grand strategy’ genre, waar de ondergetekende veel plezier aan heeft mogen beleven. Cities: Skylines is weliswaar niet in-house ontwikkeld (die eer gaat naar ontwikkelaar Colossal Order), maar Paradox kiest zijn kippen met zorg. Cities: Skylines is op de PC namelijk een heus gouden ei gebleken, met verkoopcijfers waar je u tegen mag zeggen. Het porten van een city builder naar de PlayStation 4 is geen sinecure en er kan heel veel fout gaan. Wij hebben de afgelopen tijd flink zitten bouwen en kunnen alvast verklappen dat Paradox zijn naam ook op de PlayStation 4 eer aandoet.

Geen campagne?

Cities: Skylines biedt slechts één enkele speelmodus. Er is dus geen campagne voorhanden, in tegenstelling tot het recentelijk uitgebrachte Aven Colony. Je kiest een type grond, waarbij de onderscheidende factor hoofdzakelijk de plaatsing van rivieren en beekjes is en de algemene vorm van de lap grond waar je op begint. Het belangrijkste waar je op moet letten is hoeveel procent van de kaart bebouwbare grond is, want dat bepaalt uiteindelijk de maximale grootte van je stad. Een belangrijke keuze die je moet maken is of je al dan niet met onbeperkte middelen begint en of je alle mijlpalen reeds hebt vrijgespeeld. Denk hier even over na, want dit is de enige uitdaging die Cities: Skyline biedt in de vorm van het ontvangen van Trophies naarmate je in de game vordert.

Je wordt meteen in het diepe gegooid, want een echte tutorial ontbreekt enigszins. De meest basale concepten worden je weliswaar duidelijk gemaakt, maar het is enorm mager. Bijgevolg sla je gewoon aan het experimenteren en laat dat nou net de bedoeling zijn van Cities: Skylines. Het begint altijd simpel. Je legt een straat aan, plaatst stroomvoorzieningen, zorgt voor de aanwezigheid van een waterzuiveringsinstallatie en vervolgens ga je residentiële, commerciële en industriële zones over de kaart verspreiden die inwoners trekken naar jouw dorpje. Als je ooit uitgebreid een city builder hebt gespeeld, ben je bekend met dit patroon.

Groei! Groei! Groei!

Cities: Skylines geeft je meer speelgoed naarmate de bevolking toeneemt. Dat zijn niet alleen extra gebouwen die je erbij krijgt, maar ook extra diensten of verschillende beleidsregels. Je lokale dorpje heeft aanvankelijk beperkte middelen ter beschikking, maar al snel barst het dorp uit zijn voegen, waardoor je extra ’tegels’ kunt toevoegen aan de map, waarmee de bebouwbare oppervlakte opeens twee keer zo groot wordt. Vergeleken met bijvoorbeeld Aven Colony, waar je speelveld vanaf het begin duidelijk is, is dat een mooie feature: de steden in Cities: Skylines kunnen waanzinnig groot worden, waardoor het automatisch ook moeilijker wordt om de boel te beheren. Met het kopen van die extra ’tegels’ neemt de complexiteit namelijk exponentieel toe.

In onze review van Aven Colony prees ik de complexiteit van de game. Cities: Skylines doet daar nog een aantal scheppen bovenop en dat maakt de game een stuk interessanter. Ik heb inmiddels best wat uurtjes in Cities: Skylines gestoken, maar er blijven steeds nieuwe regels bijkomen, zij het dat deze niet altijd duidelijk gedefinieerd worden. Er zijn klaarblijkelijk zoveel variabelen in Cities: Skylines, dat je soms niet weet waarom bewoners in een gebied bijvoorbeeld opeens besluiten om ontevreden te zijn terwijl je niets direct hebt gewijzigd aan hun leefomstandigheden. Dat gezegd hebbende, word je steeds gestimuleerd om te experimenteren, want ontevreden bewoners pakken godzijdank niet meteen hun biezen, waardoor je terug naar af zou gaan. Het is een bewuste designkeuze die erop gericht is om de speler zoveel mogelijk vrijheid te geven in het maken van keuzes en dat zorgt ervoor dat je heel ‘zen’ speelt.

After Dark

Net zoals we al hebben opgemerkt in onze Aven Colony review, is de besturing van een city builder cruciaal en het is één van de sterktes van Aven Colony. Cities: Skylines laat hier gelukkig geen steken vallen, de besturing is fantastisch. Er wordt gebruik gemaakt van grote, duidelijke iconen die weinig aan de verbeelding overlaten en daar waar tekst getoond wordt, gebeurt dat met een groot en duidelijk font. Het grote verschil met Aven Colony is dat Cities: Skylines niet zo veel leunt op het gebruik van radial menu’s, maar hoofdzakelijk de knoppen gebruikt om gebouwen en wegen te selecteren uit de menu’s. Gezien de toegenomen complexiteit van Cities: Skylines ten opzichte van Aven Colony is het waarschijnlijk ook de juiste keuze.

Er vinden geen calamiteiten plaats in Cities: Skylines. Dat heb je goed gelezen: Cities: Skylines is waarschijnlijk de meest vreedzame titel binnen het city builder genre. Geen aardbevingen, geen overstromingen en geen Godzilla die je bewoners de stuipen op het lijf jaagt.

Door het ontbreken van dit soort urgenties is Cities: Skylines geen spel waarin je snel hoeft te schakelen. Voor de PC-versie bestaat overigens een expansie waarmee je dit soort evenementen kunt initiëren, maar op de PlayStation 4 is dit (nog) niet mogelijk. Schaf je Cities: Skylines aan, dan krijg je de basis game plus de ‘After Dark’ expansie die de dag- en nachtcyclus verzorgt. Het is een beetje een vreemde keuze om niet alle beschikbare expansies aan te bieden, temeer daar de game al een paar jaar op de PC te koop is.

Niet perfect

Cities: Skylines laat verder grafisch zo hier en daar een steekje vallen. Soms stottert het beeld enigszins en ook is er incidenteel sprake van pop-up, maar over het algemeen genomen zul je daar maling aan hebben. Wanneer je stad zo groot is als New York en je kunt inzoomen tot op het straatniveau om te kijken waar je bewoners mee bezig zijn, neem je dit snel voor lief. De nachten zien er geweldig uit, met mooi verlichte straten en gebouwen. De audio lijkt op de muziek die in de wachtkamer van je tandarts niet zou misstaan en dat past ook wel bij de zen sfeer van Cities: Skylines.

Op de PC heeft de titel haar succes deels te danken gehad aan het “alles mag en alles kan” standpunt van Paradox Interactive ten aanzien van haar community. Cities: Skylines is een paar jaar na dato nog steeds een veel gespeelde titel dankzij de vele mods die er bestaan. Op het PlayStation platform worden mods voor deze titel helaas niet ondersteund. Nu is mod-support een veel bredere discussie voor Sony, maar ergens koesteren we toch de stille hoop dat mods in de toekomst ook voor Cities: Skylines mogelijk gaan zijn.