Gespeeld: Mutant Year Zero: Road to Eden – De titel Mutant Year Zero: Road to Eden is een hele mond vol. Deze game is een tactische adventure-RPG met turn-based combat te noemen. Het spel lijkt in de basis op de bekende XCOM-reeks, maar is meer dan een simpele kopie door de toegevoegde extra gameplay elementen. De inspiratie voor Mutant Year Zero komt bij de Zweede pen & paper RPG vandaan dat daar heel erg groot is. Het is nu aan de Zweedse ontwikkelaar The Bearded Ladies, dat onder andere bestaat uit ex-ontwikkelaars van IO Interactive en de PayDay-serie, de taak om deze ‘papieren-RPG’ uit te werken tot een leuke en diepgaande game. Onze indruk die we op de gamescom van de game kregen lees je hieronder.

Een eend en een varken lopen een bar binnen…

De game speelt zich af in een post-apocalyptische wereld en de mensheid is nagenoeg uitgestorven door een nucleaire aanval. De aarde wordt nu grotendeels bewoond door gemuteerde dieren, waaronder ook de leden van ons team. Tijdens je reis kom je diverse ‘relieken’ en items uit de wereld van vroeger tegen, zoals een vervallen ambulance en meer, die andere en aparte namen hebben. Dit soort details maken je nieuwsgierig naar wat er precies is gebeurd met de aarde en het verkennen – wat overigens ook wordt aangeraden voor het verkrijgen van loot – van de levels levert alleen maar meer informatie rond de lore op.

Onze party voor de speelsessie bestond uit drie karakters: een op het oog menselijk meisje genaamd Selma, de brutale eend Dux en het ijzersterke varken Bormin. Alle drie de personages hebben een ander karakter en andere skills die uit te bouwen zijn. Zo bezit Bormin veel leven, maar hij is minder geschikt voor sluipwerk. Dux daarentegen is zwak, maar meer een langeafstandsvechter. Selma kan door haar stenen huid als afleiding voor de vijand fungeren. Tevens gaf de ontwikkelaar aan dat er meer figuren in de game zitten die je in je party kunt opnemen, maar wie en hoeveel precies werd nog geheimgehouden.

Licht aan het einde van de tunnel

We begonnen aan onze speelsessie in een level dat gesitueerd was in een tunnel. Het doel was simpel, namelijk de weg naar buiten vinden en proberen te overleven. Onderweg kwamen we verschillende vijanden tegen die het beste te ontwijken waren middels stealth. De ontwikkelaar heeft hier tegelijk wat meer toelichting op gegeven en dat bleek een leuke toevoeging te zijn op de bestaande formule. Om stealth toe te kunnen passen moet je in-game de lantaarn uitzetten, zodat niemand je kan opmerken. Het nadeel hiervan is dan weer dat je minder zicht hebt over de map, een stuk trager voortbeweegt en lastiger vooruit kan plannen.

Gelukkig hebben de vijanden vaak een kampvuur aan, waardoor je ze alsnog van een afstandje kunt zien. Dat geeft je enigszins de ruimte om te kunnen anticiperen. Door middel van stealth toe te passen was het in gevechten mogelijk om als eerste in de aanval te gaan, wat prettig is in een pittige turn-based RPG. Dat geeft je in deze game immers de overhand, waardoor je sneller vijanden kunt uitschakelen. Als je jouw team – en stealth – effectief weet te gebruiken, dan heeft dat weer als resultaat dat de gevechten met de voetsoldaten niet heel erg lang duren en je snel je weg weer kunt vervolgen.

Plannen en aanvallen maar

Het tweede level dat we speelden was in een open veld op klaarlichte dag gesitueerd, waardoor we niet veel meer hadden aan het voordeel dat stealth ons eerder nog bood. Om de situatie nog iets erger te maken, stond er een eindbaas op ons te wachten die de troepen kon genezen. Nu was van tevoren al gezegd dat dit een lastig level zou zijn, dus we waren een beetje voorbereid. Om die reden zijn we nog beter gaan plannen en hoewel we meerdere keren hebben verloren, nodigt het je wel uit om na te denken over de verschillende manieren van aanpak. In dit level viel tevens op dat je rekening moet houden met je omgeving, want cover kan bijvoorbeeld kapot gaan, dus ook daar moet je op anticiperen. Je bent zonder cover immers kwetsbaar voor aanvallen van de vijand.

Ook viel op dat wanneer de tegenstander om hulp riep in de demo, er extra troepen ergens vandaan leken te komen terwijl die eerst niet op de kaart leken te staan. Een goed moment voor een vraag hierover, namelijk tot hoever gaat de roep om hulp van de vijand? The Bearded Ladies wist ons te vertellen dat, hoewel de roep om hulp ver gaat, de troepen zich elders op de kaart bevinden dat je misschien nog niet ten volste hebt verkend. Dat betekent aan de andere kant ook dat wanneer je een gevecht wint, het level een stuk makkelijker wordt om de doorkruisen.

Voorlopige conclusie

Nu is het zo dat 30 minuten spelen op een beurs geen compleet beeld van een enorm spel zoals dit kan geven, maar van wat we hebben gespeeld lijkt het erop dat Mutant Year Zero: Road to Eden uitdagend zal zijn voor veel gamers die het spel een kans geven. Op gameplay gebied werkt alles zoals het hoort en het stealth element is leuk verwerkt. Het mysterie van het verhaal en de verschillende personages maken de game interessant genoeg om te blijven verkennen en ontdekken. Mutant Year Zero: Road to Eden verschijnt eind dit jaar en het ziet er naar uit dat The Bearded Ladies alleen nog de puntjes op de I hoeven te zetten.