Review: Resident Evil 3 – Een jaar geleden blies Resident Evil 2 zowat iedereen uit zijn stoel. De game haalde het absolute maximum uit het spelmodel van Resident Evil 4 en slaagde er in dezelfde adem zowaar in om zombies weer griezelig te maken. Wij riepen de titel zelfs uit tot ‘game van het jaar’ en dat is voor een remake toch een hele eer. Je kan er een statement over het gebrek aan originaliteit in de huidige videogame industrie van maken, maar wij zien het vooral als het teken dat Capcom eindelijk weer het juiste pad gevonden heeft. Resident Evil jaagt immers na jaren van actierijke miskleunen weer mensen de stuipen op het lijf. Nu ligt Resident Evil 3 op ons bord en die biedt ons meer van hetzelfde. Het glorieuze, fenomenale, uiterst bevredigende zelfde.

Korte geschiedenisles

Resident Evil 3 verscheen oorspronkelijk in 1999 met de ondertitel ‘Nemesis’, slechts een jaar nadat voorganger Resident Evil 2 in de winkelrekken belandde. Als je dat snel vindt, heb je overschot van gelijk. Resident Evil 3 was aanvankelijk dan ook niet bedoeld als een officieel vervolg en zou een soort spin-off worden, gemaakt met de middelen van en als aanvulling op het vorige avontuur. Noem het een veredelde C-verhaallijn na Leon en Claires A- en B-belevenissen. Of zelfs een soort uit de kluiten gewassen uitbreidingspakket. Toen de titel echter omvangrijke vormen begon aan te nemen, werd vanuit Capcom toch besloten om een cijfer op de game te plakken. Resident Evil 3 werd zo toch een officiële sequel.

De gelijkenissen met de ontwikkelcyclus van de remake zijn alvast treffend. Resident Evil 2 was een beredeneerde gok – jarenlang gevraagd door fans, gestoeld op het meesterwerk van creatief brein Shinji Mikami – maar nog steeds een gok. Wanneer deze titel vorig jaar explodeerde met de kracht van een experimentele atoombom, werd dan ook snel overgegaan naar een herwerking van het vervolg. De Resident Evil 3 remake verschijnt amper een jaar later op het toneel en is duidelijk met dezelfde bouwblokken in elkaar geschoven. Op vlak van graphics en gameplay liggen beide remakes perfect in het verlengde van elkaar. Als de game minder fris aanvoelt dan zijn voorganger, is dat gewoon omdat hij minder fris is.

Raccoon City, de bisronde

Het verhaal is nog steeds even doeltreffend als eenentwintig jaar geleden. Jij bent Jill Valentine, een S.T.A.R.S.-agente die zich verscholen houdt in haar appartement, terwijl Raccoon City overspoeld wordt door een golf ondoden. Voor je goed en wel beseft wat er gebeurt, word je stekje tot een smeulende hoop assen herleid door een mysterieuze belager en moet je halsoverkop op de vlucht slaan. In de chaos loop je tegen Carlos aan, een soldaat van het Umbrella huurlingenleger die tevens enkele speelbare segmenten op zijn naam heeft staan. Zijn betrouwbaarheid blijft lange tijd een vraagteken, maar beide personages hebben geen keuze: ze moeten op elkaar rekenen om tijdig uit het gedoemde Raccoon City te ontsnappen.

Eenvoudig, maar effectief. Dat is het verhaal van Resident Evil 3 in een notendop. Met enkele knappe – en soms zelfs spectaculaire cut-scènes – komt het plot tot leven, mede dankzij doorleefd stemmenwerk dat de eendimensionale aard van de personages weet te doorprikken. Resident Evil 3 is een acht uur durende rollercoasterrit die zijn voet amper van het gaspedaal haalt. Jill en/of Carlos worden van locatie naar locatie gestuurd, waar je vervolgens zoals gebruikelijk methodisch te werk moet gaan. De omgeving verkennen, items verzamelen, goed je munitie in de gaten houden… Doorwinterde fans klinkt het vast bekend in de oren.

Een mix van actie en horror

Waar Resident Evil 2 je lange tijd in dezelfde locatie opsluit en vervolgens dwingt om langzaam maar zeker de juiste doorgangen vrij te spelen, zijn de levels in Resident Evil 3 kleiner van aard en ook iets minder complex. De moeilijkheidsgraad ligt dit keer naar mijn aanvoelen een beetje lager. Het is nog steeds moeilijk om de waggelende zombies door hun hoofd te schieten, maar toch heb ik nooit een gebrek aan munitie ervaren. In Resident Evil 2 – en zeker gedurende de beginuren – moest ik vaak zorgvuldig afwegen of ik het wandelende lijk voor me te lijf ging of probeerde te ontwijken. In Resident Evil 3 kan je zonder al te veel problemen voor de directe confrontatie kiezen, vooropgesteld dat je niet telkens tien kogels in de lucht schiet.

Pas op, Resident Evil 3 is nog steeds spannend. Het is alleen zo dat ik in deze game sneller het vertrouwen kreeg dat in Resident Evil 2 lange tijd op zich liet wachten. Ik had met andere woorden nooit het gevoel dat de uitdaging voor me onoverkomelijk was. Dat wil niet zeggen dat de game me niet bij vlagen de stuipen op het lijf joeg. Vroeg in de game zorgde een tocht door een blubberig nest waarin iets ongoddelijks rondkruipt bijvoorbeeld letterlijk voor zweet op het voorhoofd. Resident Evil blijft ook bijzonder goed in het teasen van bepaalde vijanden voor ze zich effectief voor je loop werpen. Allemaal pluspunten zonder weerga. Alleen is het nét dat tikkeltje minder doeltreffend als in Resident Evil 2. Noem het gewenning.

Nemesis

Laten we het even hebben over de spreekwoordelijke olifant in de kamer, of in dit geval: lelijkerd van epische proporties. Wie Resident Evil 3 zegt, zegt immers Nemesis en dat is in de remake niet anders. Nemesis is een quasi onsterfelijk biowapen van Umbrella dat Jill de hele game lang op de hielen zit. Dit leidt tot enkele achtervolgingssegmenten en baasgevechten die je zonder pardon naar het puntje van je stoel jagen en af en toe wel eens durven te frustreren. Het opduiken van de griezel is echter steevast op voorhand bepaald en dat maakt hem toch iets minder geslaagd als de niet-aflatende dreiging van Mr. X in Resident Evil 2. Nemesis zorgt ongetwijfeld voor meer spektakel, maar moet daarvoor inboeten aan rillingen.

Resistance

Wie Resident Evil 3 aanschaft, krijgt Resident Evil: Resistance erbij. Deze asymmetrische multiplayermodus gooit vier spelers in een testlab, waar ze door middel van samenwerking moeten trachten te overleven. De vijfde speler kruipt in de huid van een crimineel meesterbrein, dat toekijkt door beveiligingscamera’s en het pad van de anderen kan bezaaien met monsters en vallen. Als meesterbrein beschik je over voldoende mogelijkheden om het leven van de wannabe-overlevenden zuur te maken; in die mate zelfs dat ik me afvraag of de balans niet iets te ver in één richting doorslaat. Een geolied team en een gepast sadistisch meesterbrein kunnen echter meer dan garant staan voor een verdomd spannend potje online vertier.

Conclusie

De remake van Resident Evil 3 doet wat het moet doen: verder gaan op het elan van zijn voorganger en een intens avontuur afleveren dat spelers op het puntje van hun stoel zet. De game wijkt echter zelden af van de blauwdruk die Resident Evil 2 uitgetekend heeft en is daardoor niet meteen de revelatie die zijn voorganger wel was. De nadruk in Resident Evil 3 ligt iets meer op actie en spektakel, wat ook zichtbaar wordt in de elkaar snel afwisselende levels en de volledig gescripte confrontaties met iconische slechterik Nemesis. Dit levert een uitermate vermakelijke game op, die echter iets minder eng – en naar mijn mening dus ook iets minder geslaagd – uit de hoek komt. Nog steeds zeer goed, maar zelden perfect.

Pluspunten

  • Leuk verhaal
  • Meer van hetzelfde!
  • Nemesis zorgt voor spektakel
  • Resistance heeft potentie
  • Grafisch erg knap

Minpunten

  • Meer van hetzelfde…
  • Kruipt minder onder je huid

8.5