Review | FIFA 22 – De zomer is afgelopen en de herfst valt brutaal het land binnen. Dat levert elk jaar weer dezelfde taferelen op: de dagen worden korter en kouder, de bladeren kleuren bruinrood en verlaten hun door de wind geteisterde takken, en de nieuwe FIFA duikt met een volleerde schwalbe in de winkelrekken van de plaatselijke gameboer. Een kersvers FIFA-deel brengt ook steevast een heropflakkering van ruwweg dezelfde discussie met zich mee. Zijn de vaak subtiele aanpassingen voldoende om een nieuw deel aan volle prijs te verantwoorden? Weet het vooraf sterk in de verf gezette HyperMotion potten te breken? Of is dit het jaar waarin EA’s gebrek aan vernieuwing als een door een misnoegde supporter geworpen boomerang in het gezicht van de ontwikkelaar terugkeert? Wij zochten het voor jullie uit. 

FIFA: Cringe Edition

Best goed, eerlijk gezegd. Al maakt de nieuwste telg in EA’s voetbalfranchise niet meteen een sterke eerste indruk. Bij het opstarten word je aangemaand om een soort tutorial te doorlopen die een verhalende vorm aanneemt. Je maakt je eigen avatar, verslaapt je vervolgens in een hotel in Parijs en haast je na een ongemakkelijk onderonsje met David Beckham in de lift naar het stadion van Paris Saint-Germain. Onderweg trap je een balletje met een vriendin, om uiteindelijk in het stadion van PSG deel te nemen aan een training met niemand minder dan Thierry Henry en Kylian Mbappé. Dit is het enige echt plotgedreven element dat EA aan FIFA 22 heeft toegevoegd. Geen geforceerde, overdreven lang uitgesponnen en ronduit saaie verhaalmodus meer. En aan de intro te zien, mogen we daar blij om zijn.

Niet elke game heeft een verhaal nodig. Dat is al helemaal het geval als we naar sportgames als FIFA, Madden of NHL kijken. Het inleidende staaltje fan service dat EA hier presenteert, laat de game meteen van zijn slechtste kant zien. Het is uitermate fijn dat grote namen als David Beckham en Thierry Henry hun opwachting maken, maar de heren zijn geen grote stemacteurs en het klinkt alsof ze hun tekst snel hebben ingesproken tussen het voor- en hoofdgerecht van een duur diner op de Champs-Elysées. Het resultaat is behoorlijk ‘cringy’ en niet op een leuke manier. Met de bal aan de voet door de straten van Parijs lopen of met Henry gaan shoppen voor een kostuum… Het is zeker een unieke manier om de nieuwe FIFA aan te vatten, maar wij hadden toch voor een spektakelmatch geopteerd.

(Ontbrekende) licenties

En nu we toch aan het muggenziften zijn: het blijft een jammerlijke zaak dat FIFA niet langer alle licenties op tafel kan leggen. Begrijp me niet verkeerd: EA heeft op dat vlak nog steeds de beste papieren in handen, maar het getouwtrek met Konami’s eFootball (Pro Evolution Soccer) franchise resulteert in een pakket dat gewoon niet langer volledig is. Fervente volgers van de Italiaanse Serie A zullen het bijvoorbeeld zonder ploegnamen als Juventus, Atalanta en beide Roma’s moeten doen. Toch niet de minste. Het ontbreken daarvan is uiteraard geen ramp, maar maakt bepaalde wedstrijden iets minder aantrekkelijk. Net als bij consoleoorlogen – of eender welke andere grote concurrentiestrijd – is er toch vooral één verliezer: de speler. De meeste licenties blijven gelukkig netjes aanwezig – zoals het hoort.

Solide pot voetbal

Gelukkig scoort FIFA 22 punten op het gebied waar het écht telt: gameplay. Je krijgt als vanouds een oerdegelijke pot voetbal voorgeschoteld, met een aantal gerichte tweaks om het aansturen van je team nog intuïtiever te laten verlopen. Toegegeven: aanvankelijk voelen de voetballers onder je duimen wat log aan. Het tempo lijkt ietwat naar beneden geschroefd te zijn ten opzichte van FIFA 21, vermoedelijk om een hogere mate van controle toe te staan. Na verloop van tijd wordt dit een tweede natuur. De mogelijkheden om een speler zonder bal te blijven besturen of een teamgenoot met meer precisie een defensief gat in te laten duiken maken opnieuw hun opwachting. Daar ben ik dankbaar voor omdat het de nodige diepgang toevoegt, al moet ik ook toegeven dat het in het heetst van de strijd niet altijd even evident is om toe te passen.

In het team management menu kan je de tactieken van je ploeg tot in de kleinste details tweaken, zodat spelers op het juiste moment druk zetten of bepaalde looplijnen opzoeken. Dribbelen gebeurt weer nét dat beetje responsiever met behulp van de rechterjoystick en de schouderknoppen, terwijl het afschermen van de bal met L2 regelmatig van goudwaarde blijkt. De laatste minuut volmaken aan de cornervlag is meer dan ooit effectief een optie. Al deze gameplay tweaks zagen we echter al eerder de revue passeren en zijn dus gewoon een gevalletje “never change a winning team”. Wél nieuw is de mogelijkheid om een kort, verschroeiend spurtje boven te halen en zo je tegenstander onmiddellijk op een afstand te zetten. R2 indrukken, tikje tegen de rechterjoystick en je krijgt even vleugels – figuurlijk dan. Een welkome toevoeging. 

Is het perfect? Niet echt… Het duurde niet lang voor de gebruikelijke FIFA-ergernissen weer te pas en te onpas de kop opstaken. Een hard schot dat zich vertaalt naar een makkelijk op te rapen balletje voor de doelman? Een twee-tegen-één situatie voor de vijandige keeper die volledig om zeep geholpen wordt doordat het eenvoudige tikje opzij opgevat wordt als een pass terug richting middenlijn? Onbegrijpelijke missers voor open doel of last-second reddingen die de wetten van de fysica tarten? Het zijn dingen die nog steeds voorvallen en het spel bij vlagen frustrerender maken dan zou mogen. Dit neemt echter niet weg dat het op vlak van gameplay echt wel goed zit met FIFA 22. Meer van hetzelfde met wat tweaks… precies zoals verwacht.

Van bankzitter tot vaste waarde

In het oerwoud van modi dat FIFA 22 je zoals vanouds voorschotelt, valt wat mij betreft vooral de nieuwe carrièremodus als speler op. Deze is immers volledig op de schop gegaan. Je maakt nog steeds een voetballer aan om vervolgens met je balkunsten de wereld te gaan veroveren, maar zal al snel merken dat dit niet langer van een leien dakje gaat. Zo start je dit keer met het statuut van bankzitter en zal je het dus met enkele minuten invaltijd per wedstrijd moeten doen. Je krijgt elke match drie doelen – X aantal schoten op doel of een bepaald percentage aan succesvolle dribbels – voorgeschoteld, die je moet voltooien om indruk te maken op je manager. Lukt dat, dan beland je al snel in de basis. Slaag je hier echter niet in, dan word je naar de B-kern gestuurd of zelfs droogweg uitgeleend aan een andere club.

Je moet jezelf dus in de gratie van je coach spelen en daarbij omgaan met diens wensen en grillen. Gaandeweg kan je de speler die je onder je duimen hebt ook verder uitbouwen tot een echte topper. Door knap te presteren tijdens wedstrijden en goed te trainen – lees: het spelen van de als veredelde tutorial dienstdoende minigames die we al jaren voor onze kiezen krijgen – speel je experience points vrij, die je vervolgens RPG-gewijs kan investeren in een uit de kluiten gewassen skilltree. Sleutel je aan je afstandsschot of maak je je tackles preciezer? Je kiest zelf op welke vaardigheden je de focus legt. Na verloop van tijd speel je ook perks vrij, die je rol in het team nóg belangrijker maken. Denk bijvoorbeeld aan een defensieve boost in de slotminuten, zodat je net dat beetje makkelijker een nipte overwinning over de streep kan trekken.

Tegenvallers

Zo blij ik was met de herwerkte spelerscarrière, zo teleurstellend vond ik de Create A Club modus. Deze feature – door EA voorgesteld als nieuw, maar eigenlijk gewoon de terugkeer van een oudere optie – lijkt op het eerste zicht spectaculair, maar stelt eigenlijk niet zoveel voor. Je vervangt als het ware een team in een competitie naar keuze en bouwt dit uit, onder andere door (op rudimentaire wijze) je outfit, logo en stadion te ontwerpen. Leuk, maar niet meteen wereldschokkend. FIFA Volta voelt eveneens aan als opvulsel. FIFA Street Light met de nadruk op ‘light’ en een acuut gebrek aan diepgang. Geen verhaal meer (godzijdank), wel voetbal in ’t klein en minigames, met en tegen anderen of de AI… dat is het zo’n beetje. Hier zat veel meer in. FIFA Ultimate Team en de managerscarrière blijven verder gewoon de lijn van de voorbije jaren doortrekken. De  vernieuwing op vlak van modi is dus eerder beperkt.

Hypermotion

Op grafisch vlak heeft EA wel degelijk enkele sprongen voorwaarts gemaakt. Dankzij hypermotion – voor de werking hiervan verwijs ik je graag door naar onze preview – zitten er maar liefst 4.000 nieuwe animaties in FIFA 22, die er stuk voor stuk voor zorgen dat de grens tussen het virtuele en het reële verder vervaagt. Spelers bewegen zich op extreem realistische wijze, iets dat vooral goed tot zijn recht komt bij sliding tackles of parades van doelmannen, die de bal nu op geloofwaardige wijze naast of over het doelhout duwen. De bal zelf voelt ook meer aan als een op zichzelf staande entiteit die zijn eigen weg volgt en is dus niet langer vastgekleefd aan de voet van een speler. Het is echter niet allemaal rozengeur en maneschijn. Zodra je inzoomt (bij vieringen, om maar iets te noemen), neemt het realisme soms nog een onaangename duik richting recent verleden.

De kracht van de PlayStation 5 wordt bij vlagen merkbaar aangewend. De game draait uitermate soepel op 60fps en ziet er bovendien overwegend prima uit in 4K. Wereldsterren lijken verdacht écht, een lijn die zich tot in het kleinste detail doortrekt in hun mimiek. Zodra je echter met een minder bekend team speelt – Antwerp, bijvoorbeeld, om even mijn favoriete team erbij te sleuren – merk je toch dat daar minder werk in gestoken is. Tot op het lachwekkende af, eigenlijk. Op auditief vlak is het eveneens wat hit-and-miss. De uitvoerige soundtrack is aanstekelijk, maar de sfeergeluiden in het stadion klinken soms wat vlak en ik vind het onbegrijpelijk dat persconferenties nog altijd geen gebruik maken van stemacteurs. De trilfunctie van de DualSense controller wordt dan weer wél slim gebruikt om cruciale momenten extra kracht bij te zetten. Net als in de current-gen versie van FIFA 21, zorgt de haptische feedback van de DualSense ook dit keer voor meer inleving.

Gereviewd op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S, Nintendo Switch en pc.

Conclusie

Een score plakken op FIFA is nooit evident. Aan de ene kant heb je de diehard fans, die de game ondertussen al lang gepre-orderd hebben en zich nooit tot iets anders zullen laten bewegen. Aan de andere kant heb je mensen die reeds een hekel aan de franchise hebben. Hen zal FIFA 22 eveneens niet meteen van het tegendeel overtuigen. Het onderstaande cijfer is dan ook vooral bedoeld voor de twijfelaars onder ons, die zich afvragen of de nieuwste iteratie in deze jaarlijks terugkerende reeks het stevige prijskaartje waard is. De zoals altijd best solide gameplay, de volledig herwerkte spelerscarrière en de knappe hypermotion animaties schreeuwen ‘ja’, het gebrek aan concrete vernieuwing en de gebruikelijke kleine ergernissen houden het op een droge ‘neen’. Wij kiezen voor de gulden middenweg en hopen dat EA ooit nog eens het wiel opnieuw uitvindt.

Pluspunten

  • Solide gameplay
  • Herwerkte spelerscarrière
  • Draait uitermate soepel
  • Véél content
  • Hypermotion

Minpunten

  • Niet elke modus overtuigt
  • Weinig vernieuwing
  • Gebruikelijke ergernissen
  • Minder aandacht voor kleinere teams

7.5