Review | LEGO Star Wars: The Skywalker Saga

Review | LEGO Star Wars: The Skywalker Saga – Er zijn in de loop der jaren tientallen LEGO-titels verschenen die zijn gemaakt door Traveller’s Tales en de serie heeft altijd een solide ervaring voorgeschoteld. Nu de gamereeks zo lang bestaat, wordt wel steeds meer duidelijk dat alle delen qua gameplay wel heel erg op elkaar lijken. Er wordt met elk deel meestal een nieuwe feature toegevoegd, maar dat levert nagenoeg weinig veranderingen in de gameplay op. De ontwikkelaar wil het met LEGO Star Wars: The Skywalker Saga dan ook anders aanpakken. Het nieuwste deel in de langlopende reeks zal als basis nog steeds de oude vertrouwde formule hanteren, maar ‘grote’ veranderingen moeten er voor zorgen dat de gameplay weer fris aanvoelt.

Verken de ruimte

The Skywalker Saga is een action/adventure waarin je alle negen Star Wars films naspeelt. Je beleeft dit avontuur al schietend en vechtend op zowel de grond als in de ruimte met verschillende personages uit de bekende franchise, maar er is ook genoeg tijd om de wereld om je heen te verkennen. De verschillende episodes worden vorm gegeven in drieëntwintig verschillende HUB-werelden, waarin meer dan veertig levels te vinden zijn. Deze werelden zijn aardig groot en zitten vol met onder andere verschillende collectibles, ‘Kyber Bricks’ die je kunt gebruiken om je krachten te upgraden, zijmissies en nog veel meer. Natuurlijk kun je hier ook de missies vinden die het hoofdverhaal volgen en er zijn letterlijk honderden personages en voertuigen te ontgrendelen. Het spel loopt echt over van content. Dit is nog steeds niets meer dan de standaardformule van de LEGO-games, maar het weet toch nog altijd te boeien.

Een zware klus

De reden dat LEGO-games toch leuk blijven is omdat ze heel laagdrempelig zijn, maar de speler toch het idee geven dat ze allesbehalve laagdrempelig bezig zijn. Dit komt doordat de gameplay zo gevarieerd is. Je bent aan het knokken, puzzelen, onderzoeken en tegelijkertijd ben je zoveel mogelijk ‘studs’ aan het sparen om bijvoorbeeld meer personages of voertuigen te kunnen kopen. Daarbij komt dat elk nieuw deel je steeds meer content voorschotelt, waardoor je nog meer het gevoel krijgt dat je een ‘zware klus’ aan het klaren bent. Dat de moeilijkheidsgraad vrij laag is, helpt weer met de verslavingsfactor. Je boekt immers altijd progressie en dat spoort weer aan om alles wat de game in zich heeft vrij te spelen. De grappige cutscenes zijn weer een beloning voor je voortgang in het avontuur. Het geeft de speler een content gevoel en daardoor kan de formule van LEGO-games in principe nog jaren mee.

Al zit het qua gameplay dus wel goed met de serie – en dus ook met The Skywalker Saga -, het is nu wel tijd voor echte vernieuwing. De reeks moet nu meer progressie tonen, want het begint in de categorie van een FIFA of Madden te vallen, waar elk nieuw deel niets meer is dan een (kleine) update van diens voorganger. De eerste verandering in The Skywalker Saga is het vechtsysteem. Voorheen kon je met simpel ‘button bashen’ op één knop een gevecht winnen. Nu kan je blokken, heb je een knop voor een lichte aanval, een knop voor zware aanvallen en een knop voor springende aanvallen, waarmee het mogelijk is om combo’s te maken. Dit klinkt op papier heel tof, in de praktijk valt het vies tegen. Je kan namelijk nog steeds heel gemakkelijk winnen. Het is nu alleen een kwestie van button bashen op twee aanvalsknoppen. Een echte vooruitgang kun je het dus niet noemen.

Naast de gevechten is ook het schieten veranderd. Als je met een vuurwapen aan de slag gaat, dan verandert het spel in een heuse ‘third-person shooter’. Dit onderdeel komt wel beter uit de verf dan voorheen het geval was. Je hebt nu totale controle over waar je wilt schieten en er komt nu daadwerkelijk wat skills bij het knallen kijken, iets wat voorheen niet het geval was. Het schieten werkt prima en valt daardoor zeer goed in de smaak, maar het is niet een aanpassing die de game totaal doet veranderen. Het spel maakt tevens gebruik van een ‘coversysteem’. Dit werkt alleen wat ongemakkelijk, omdat je personage automatisch ‘plakt’ achter een obstakel waar je achter kan schuilen. Het wil dus weleens voorkomen dat je held(in) gaat schuilen terwijl jij dat niet wil. Het coversysteem had sowieso beter achterwege gelaten kunnen worden, want het is totaal niet nodig om te schuilen. Door altijd te bewegen, kan je net zo makkelijk in leven blijven.

Minder frustratie

Een andere verandering is dat de verschillende personages nu aan een bepaalde klasse zijn verbonden. Zo is Luke Skywalker een Jedi, Darth Vader een ‘villian’, en C-3PO een ‘protocol droid’. Elke klasse heeft weer zijn eigen vaardigheden, die je op sommige momenten nodig zult hebben om bijvoorbeeld een Kyber Brick vrij te spelen. Voorheen werd er soms om één bepaald personage gevraagd voor bepaalde puzzels. Nu wordt er om een bepaalde klasse gevraagd – er zijn meerdere personages per klasse – en dat is een stuk minder frustrerend. Je hoeft niet meer op zoek naar dat ene figuur die je nog niet in je collectie hebt. De speciale mogelijkheden van elke klasse kan je uitbreiden of upgraden. Alleen zijn deze upgrades niet interessant genoeg om daar je zuurverdiende Kyber Bricks in te steken. Er is gelukkig nog een algemene sectie waar je wel baat bij hebt, want deze maken je daadwerkelijk sterker en geven je meer levensenergie.

De verandering qua leveldesign is dat The Skywalker Saga je meer en grotere levels biedt dan ooit tevoren. De vele HUB-werelden zijn tevens interessant om naar te kijken en ze brengen genoeg verrassingen met zich mee, zodat ze smeken om onderzocht te worden. Dat je dat tevens onder het genot van heerlijke Star Wars muziek kan doen verhoogt het speelplezier nog meer. De ‘pacing’ van de game is wel af en toe wat rommelig. Dit komt onder andere doordat de hoofdstukken niet een even lange speelduur hebben. Er zit een tweetal episodes tussen die echt een stuk langer zijn dan de rest en dat voelt een beetje ‘off’. Wat ook niet helpt is dat je soms denkt verder te gaan met de verhalende levels, maar je een korte cutscene of level daarvoor in de plaats krijgt wat meer als opvulling aanvoelt. De eerste drie episodes zijn ook wat eentonig en dat komt door veel herhalende baasgevechten. Je strijdt wel tegen andere vijanden, maar de ‘gameplay loop’ is nagenoeg hetzelfde.

Wat problemen

Wat wel hetzelfde had moeten blijven, maar dat niet is, is de resolutie. Traveller’s Tales claimt dat er een 4K beeld wordt getoond, alleen weet de game zijn scherpte niet te behouden. Het beeld kan opeens een stuk waziger zijn. Het ziet er naar uit dat er een bug aanwezig is, die het ‘depth of field’-effect op een gegeven moment over het gehele beeld gooit, in plaats van alleen vergezichten wat wazig te maken. Op het gebied van framerate gaat het gelukkig een stuk beter. De 60fps wordt voor het overgrote gedeelte gehaald, maar in sommige drukke gebieden wil het weleens wat inkakken en er kan heel af en toe zelfs wat screen-tearing te zien zijn. Ook is er een kleine kans op een crash of dat het beeld vaststaat, waardoor je opnieuw moet opstarten. Is dat allemaal op te lossen met een patch? Jazeker, maar bij lancering – de review is gebaseerd op versie 1.000.002 – heb je daar niets aan natuurlijk.

Gereviewed op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Nintendo Switch, Xbox One, Xbox Series X|S en pc.