Special | Klonoa: Phantasy Reverie Series – Sinds Super Mario Bros. voor de NES in 1985 de standaard heeft gezet voor platformgames, hebben veel ontwikkelaars er voor gekozen om deze blauwdruk zo veel mogelijk te kopiëren als zij een titel gingen maken in hetzelfde genre. Dat is natuurlijk niet vreemd, want de game was een groot succes en kan zelfs vandaag de dag nog prima mee. Dit heeft er wel voor gezorgd dat zo goed als alle platformtitels op elkaar leken: je liep van A naar B, terwijl je onderweg meerdere exemplaren van een bepaald voorwerp verzamelde, en sprong op de kop van je vijanden om hen uit te schakelen. Klonoa probeerde echter een eigen identiteit te scheppen door in deze formule wat veranderingen door te trekken. De eerste twee delen van deze franchise kan je nu als remaster opnieuw spelen.

Een frisse blik

Het eerste wat Klonoa zijn eigen identiteit gaf is dat het een 2,5D-titel was. Dit was toentertijd niet aan de orde van de dag en maakte dus best wat indruk. Het uitschakelen van je vijanden ging ook anders dan anders. Dit deed je namelijk door middel van een magische ring, waarmee je je opponent kon oppakken en weggooien. Dit kon zelfs naar het scherm toe en van het scherm af, waardoor er ook wat 3D-gameplay ontstond. Je was van platformgames zo gewend dat je op de kop van je vijand moest springen, waardoor deze feature destijds zeer origineel was. Nu heb je vandaag de dag wel meer 2,5D-platformers, dus Klonoa maakt op dit vlak nu minder indruk. De manier waarop je je tegenstanders moet uitschakelen voelt echter nog steeds fris aan.

It takes two

Klonoa: Phantasy Reverie Series bestaat uit de eerste twee delen. Klonoa: Door to Phantomile is de eerste game en deze laat toch wel zijn ouderdom zien. De besturing is goed en het platformen is best leuk, maar wel vrij basic. Dit komt doordat de levels vooral in de eerste helft van het spel vrij lineair zijn en niet veel van de skills van de speler vragen. Als je over de helft bent, wordt het wat minder eentonig en wordt de gameplay iets uitdagender, maar nog steeds is het duidelijk dat het om een oudere titel gaat. Wat ook niet te missen is, is dat de bazen niet heel bijzonder zijn en vrij gemakkelijk zijn om te verslaan. Het eerste deel van Klonoa is best aardig om te spelen, maar verder dan een oké game komt het niet.

Klonoa 2: Lunatea’s Veil is een ander verhaal. Het leveldesign is veel gevarieerder dan zijn voorganger en hetzelfde geldt voor de gameplay. Zo worden er af en toe wat kleine puzzeltjes geïntroduceerd en er wordt veel meer gespeeld met het hele 2,5D gebeuren. Zo wordt er nu ook meer 3D gameplay geïntroduceerd, buiten het in en naar het beeldscherm gooien van je tegenstanders, wat al in Klonoa 1 aanwezig was. Je doet nu meer dan alleen maar op platformen springen en vijanden ontwijken/uitschakelen. Zo worden je platformskills veel meer op de proef gesteld en daardoor is Klonoa 2 in alle opzichten een betere game dan zijn voorganger. Dit tweede deel zorgt er dan ook voor dat je verlangen naar een geheel nieuw deel zal groeien.

Goed verzorgd

Als er een remaster wordt aangekondigd van een oude game of games, dan weet je nooit wat dit exact inhoudt. Nou ja, je weet in ieder geval dat de resolutie wordt verhoogd naar een moderne standaard, maar ontwikkelaars willen wel eens verder gaan dan dit. Met Klonoa: Phantasy Reverie Series is de resolutie op de PlayStation 5 verhoogd naar 4K en de textures zijn van eenzelfde resolutie voorzien. Dit lijkt op papier heel minimaal, in praktijk ziet de game er echt veel beter uit dan het origineel. Het spel heeft nu duidelijk een moderne uitstraling en ziet er gewoon heel netjes uit. Klonoa zelf is in zijn geheel aangepast, waardoor de held er iets anders uitziet dan voorheen, maar dan wel op een positieve manier. Als je Klonoa: Phantasy Reverie Series aan iemand zou laten zien, die niet weet dat het om een remaster gaat, dan zou diegene niet beter weten dan dat het om een geheel nieuwe (indie) game gaat die op een stabiele 60fps loopt.

Bandai Namco wil met deze bundel ook kijken of het wellicht zin heeft om een nieuw deel te maken. Ze hebben Klonoa: Phantasy Reverie Series dan ook voorzien van een aantal moeilijkheidsgraden. Zo kan iedereen – ongeacht je skill level – genieten van de game, wat natuurlijk altijd goed is. Beide delen ondersteunen nu coöp – het originele eerste deel had dit niet – alleen moet je hier niet heel veel van verwachten. De tweede speler dient namelijk alleen als ‘hulpje’ van Klonoa. Je helpt bijvoorbeeld om Klonoa op een hoger gelegen platform te komen. Je speelt dus niet als een broer of zus van de hoofdrolspeler om samen op avontuur te gaan. Wat eigenlijk heel jammer is, want dit lijkt ons eerlijk gezegd erg leuk om te doen.

Conclusie

Klonoa: Phantasy Reverie Series is een welkome terugkeer van de ‘Dream Traveler’. De games hebben een eigen identiteit – vooral door de manier waarop je je vijanden uitschakelt – en voelt daardoor heel fris aan. De remasters van de twee titels zorgen er voor dat de games er wat moderner uitzien en daardoor prima bij deze tijd passen. Het eerste deel van Klonoa laat qua gameplay echter zijn ouderdom zien, die vrij basic is. Het is dan ook niet meer dan een oké game. Het tweede deel komt beter uit de verf, doordat deze je meer variatie en veel beter leveldesign voorschotelt. Dit deel toont dan ook aan dat een nieuw deel in de serie zeker welkom is.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S, Nintendo Switch en pc.