We schrijven het jaar 2017. Een beetje onverwacht gooit gevierd ontwikkelaar PlatinumGames NieR: Automata op ons, een sequel op de – toch wel vrij onbekende – game NieR uit 2010. Erg high-profile was het allemaal niet, dus de verwachtingen lagen ook niet bijster hoog. Op het eerste zicht lijkt NieR: Automata ook gewoon op een standaard hack ’n slash actie-RPG met schattige robots en androids die met elkaar vechten… maar niets is minder waar. NieR: Automata werd een regelrechte hit en de derrière van protagoniste 2B werd vereeuwigd op het internet in talloze fanart. Door de enorme populariteit werd de game uitgebracht op verschillende platformen, maar de Nintendo Switch ontbrak vooralsnog in dit rijtje. Daar is nu verandering in gekomen met de release van NieR: Automata The End of YoRHa Edition, dus startte ik mijn Switch op om te ontdekken of Nintendo’s console de game eer kan aandoen.

‘Do [A]ndroids Dream of Electric Sheep?’

Om even duidelijk te zijn: het gaat hier louter om een Switch port, dus er zijn inhoudelijk geen indringende veranderingen toegepast. Dit is echter totaal geen probleem, want NieR: Automata is op zich al een dijk van een game. Ik neem niet vaak het woord ‘meesterwerk’ in de mond, maar voor deze game maak ik graag een uitzondering. Het unieke en filosofische verhaal van enkele androids die de mensheid willen redden, liet een enorm diepe indruk op me achter en zindert – jaren later – nog steeds na. Het is een game over wat het betekent om een mens te zijn, wat het betekent lief te hebben en de harde realiteit van het sterfelijk zijn. Van de iconische openingsspeech van 2B, tot de emotionele credits na de ‘true ending’ van de game: het verhaal wist me telkens geboeid te houden, al moet ik er wel bij vermelden dat het enkel tot zijn volste recht komt wanneer je het ‘echte’ einde weet te bereiken.

[B]eter op de Switch?

Dat NieR: Automata nu meer mensen zal bereiken dankzij deze Switch port, kan ik dus enkel maar toejuichen, maar hoe is deze versie nu eigenlijk in vergelijking met zijn broertje op consoles? Eerst aan de beurt: de visuals. Als je NieR: Automata al eerder gespeeld zou hebben, dan heb je vast wel al gemerkt dat de game nu niet echt mikt op fotorealistische graphics. Dit is ook niet zo heel erg, want de grauwe en desolate omgevingen in de game passen perfect bij de sfeer die de wereld wil uitademen. Gezien de hardware van de Switch, moesten er echter wel opofferingen worden gemaakt. Als je beide versies naast elkaar zet, merk je dat de omgevingen op de Switch wat ruwere kantjes hebben. Denk hierbij aan minder gedetailleerd gras of bakstenen in gebouwen en rotsblokken die wat waziger ogen. Ook is de belichting minder geaccentueerd.

Storend is dit niet, maar als je echt gaat inzoomen, is het wel zichtbaar. In docked modus mikt deze port op een resolutie van 1080p en in handheld is dit 720p. Beide doelwitten klinken ambitieus, vandaar ook dat ik best verrast was om te zien dat deze eigenlijk meestal ook gehaald worden. Ironisch genoeg heeft de Switch hierdoor een hogere resolutie dan de PS4, die het met 900p moest stellen. Bovendien heeft de Switch versie anti-aliasing, wat voordien nog niet aanwezig was. Alhoewel er zeker verschillen te vinden zijn, zijn beide versies visueel eigenlijk best vergelijkbaar. Waar de Switch echter wel (meer) last van heeft, is grafische pop-in: omgevingen laden soms wat traag in en dit is jammer genoeg te opvallend om naast te kijken.

 

Een prima performan[C]e

Een ander gebied waar de Switch heeft moeten inboeten, is bij de performance. Dit is waarschijnlijk het grootste verschil met andere platformen, want de Switch ondersteunt 30fps in plaats van 60fps. Dit klinkt als een dramatische verandering, maar eigenlijk viel dit best mee. De combat van NieR: Automata vraagt een bepaald ritme van je en als je dat weet vast te houden, zijn de gevechten enorm spannend, spectaculair en bevredigend; maakt niet uit of je dit nu met een framerate van 30fps of 60fps speelt. De framerate blijft bovendien ook grotendeels stabiel. We zeggen ‘grotendeels’ want 100% perfect is het ook niet: in sommige erg chaotische scènes durft de gameplay wel eens (kleine) drops te vertonen, maar storend of belemmerend zijn deze niet.

Als je NieR: Automata voorheen al gespeeld zou hebben, zal je hoogstwaarschijnlijk wel even moeten wennen aan deze nieuwe ‘speelstijl’: alles gaat een tikje trager dan je gewend bent, maar uiteindelijk zal dit je speelplezier niet bederven. Bovendien heeft deze versie ook de mogelijkheid om te spelen met motion controls, al is deze toevoeging eerder een leuke bonus dan een echt nuttige feature. Als je je Joy-Cons loskoppelt, kan je als een gek in de lucht slaan om in het spel zwaardslagen uit te delen of vijanden te ontwijken: het is best leuk voor even, maar de toevoeging hiervan had niet gehoeven.

Wat [D]LC met vreemde nummers

Deze versie van de game brengt ook nog wat extra content met zich mee: enerzijds is er de reeds bestaande ‘3C3C1D119440927’ DLC en anderzijds is er de nieuwe Switch exclusieve ‘6C2P4A118680823’ content. Best ingewikkelde namen, maar het komt erop neer dat je een hoop cosmetische items krijgt voor de verschillende personages en hun pods. Leuke en best mooie items welteverstaan, maar zonder praktisch nut. De eerstgenoemde DLC voegt echter ook enkele pittige arenagevechten aan de game toe, met een wel erg uniek baasgevecht (dat we niet zullen spoilen). In het algemeen had ik niet het gevoel dat deze DLC een echte meerwaarde biedt om ons te overtuigen de game direct nog eens te spelen, maar an sich is het een leuke toevoeging.

Conclusi[E]

NieR: Automata The End of YoRHa Edition brengt een modern meesterwerk naar de Switch in een lichtjes inferieure versie. Er zijn enkele opofferingen gedaan, zowel visueel als op vlak van performance, maar algemeen is dit een fantastische port van een fenomenale game. Grafische pop-in en enkele sporadische framedrops zijn jammer genoeg aanwezig, maar laat dit je pret niet bederven. Als je NieR: Automata al gespeeld zou hebben, dan biedt deze versie, naast wat cosmetische items, niets nieuws, maar voor Switch spelers die deze game indertijd hebben gemist is dit een dikke aanrader. Dat je deze game nu ook overal mee naartoe kan nemen, is bovendien enkel maar een extra bonus.

9.5