Review | Immortals of Aveum – Ascendant Studios is een vrij jonge ontwikkelaar. De studio werd een jaar of vijf terug opgericht en Immortals of Aveum is de eerste titel die ze uitbrengen. Dit onder de vlag van Electronic Arts en hoewel dat natuurlijk altijd een spannend moment is, hebben veel mensen meegewerkt aan deze titel die reeds hun sporen verdiend hebben. Immortals of Aveum is een gloednieuwe IP die zichzelf omschrijft als een first-person shooter met magie, een combo die niet alledaags is. De afgelopen week hebben we lekker met magie kunnen knallen en of dat beviel gaan we je nu vertellen!

Ego’s, Everwar en de apocalypse

In Immortals of Aveum neem je de rol aan van Jak. Een schoffie die met zeer beperkte magie in de lagere sociale klasse van Lucium leeft. Je vult je dagen als straatrover en je wacht eigenlijk op het moment dat je misschien opgenomen wordt in het leger. Voor het zover is valt Rasharn, een nabij gelegen en vijandig koninkrijk, Lucium aan en dan blijkt dat Jak een ‘Unforseen’ is. Een unieke individu die de drie magische stromingen (groene, blauwe en rode magie) kan manifesteren wat tot een climax komt in zijn hachelijke situatie. Dit is het moment waarop Jak eigenlijk ontdekt dat hij zoveel meer is dan gewoon de zoveelste inwoner van het koninkrijk.

Hij komt vervolgens onder de hoede van General Kirkan, die de legers van Lucium aanvoert. Na jaren van training is hij klaar om de meest uitdagende klussen aan te gaan in de strijd tegen Sandrakk, de leider van Rasharn die net zoals Jak een Triarch Magnus is. Oftewel een magiër die de drie stromingen kan manifesteren. Dit alles gebeurt te midden van de Everwar, een oorlog die al eeuwen duurt. Dit alles in strijd om de magie te controleren. Door de jaren heen zijn drie van de vijf koninkrijken eigenlijk gedecimeerd tot nietszeggende facties, waar Lucium als enige nog weerstand weet te bieden tegen Rasharn.

Jij komt als relatieve jongeling op het juiste moment om de hoek kijken, want als Unforseen behoor je tot de sterkste van de Battle Mages, wat de hoogste orde is van soldaten die magie kunnen gebruiken. Wat volgt is een plot dat bij momenten wat voorspelbaar is, maar tegen het einde een wending neemt en van het platgewandelde cliché pad afstapt om toch leuk en creatief uit de hoek te komen. Dit heeft te maken met ego’s die botsen, de historie en verkeerde aannames, alsook domme beslissingen. Het verhaal is zeker niet het sterkste wat we ooit in een game ervaren hebben, maar het is onderhoudend genoeg dat het blijft boeien.

Wat een grapjas…

Het verhaal doorspelen kost je ongeveer 15 uur en gaandeweg zie je Jak zich ontwikkelen als een jonge, wat naïeve kerel tot een waardevolle asset voor Lucium. Sterker nog, op een bepaald moment is hij van onschatbare waarde om de totale apocalypse te voorkomen. Die ontwikkeling is interessant om te volgen, maar een minpunt is wel dat Jak bij momenten als een lolbroek uit de hoek komt. Het probleem dat we hiermee hebben is dat het in de context van de situatie een beetje puberaal aanvoelt, waardoor de opmerkingen die grappig bedoeld zijn misplaatst overkomen.

Immortals of Aveum is namelijk niet echt een game die zich voor flauwe opmerkingen leent, daarvoor is de setting en de ernst te heftig. Het is een klein detail wat mij als speler wat stoorde, maar gelukkig beperkt zich dat vooral tot het begin van de game. De keerzijde is dan weer dat de verschillende stemacteurs uitstekend werk leveren. Darren Barnet (Jak), Gina Torres (General Kirkan), maar ook Steven Brand (Sandrakk) leveren een overtuigende presentatie, waarbij je merkt dat ze zich echt in de personages hebben ingeleefd. Tel daar nog een lekkere soundtrack bij op en we kunnen het segment goede audio afvinken.

Genoeg te doen

Het avontuur brengt je naarmate het verhaal vordert van locatie naar locatie die erg gevarieerd zijn. Het ene moment wandel je door een wat sprookjesachtige omgeving om later in een omgeving terecht te komen die door de lava net op Muspelheim (God of War) lijkt. De omgevingen die je bezoekt zijn allemaal relatief lineair van aard als je het verhaal volgt, maar zijn wel zo ingericht dat je ze tussendoor of na afloop vrij kunt bezoeken. Dit is wat de game ook meerwaarde geeft, want er zijn tig kisten te vinden die je nieuwe gear opleveren. Ook kun je je wagen aan Shroudfanes: dit zijn portals die je naar een soort simulatie brengen en waar je verschillende opdrachten kunt voltooien.

Het voltooien van deze uitdagingen levert je een uitbreiding van je magie- of healthmeter op, wat dus loont. Ook zijn er nog zes speciale Shroudfanes die de sterkste vijanden huisvesten om het tegen op te nemen. Een beetje vergelijkbaar met de Valkyries uit God of War. Hoe dan ook, om de 100% te bereiken in de game kan je rustig de totale speelduur verdubbelen. Zelf waren we 15 uur met de campagne bezig en we hebben zeker datzelfde aantal uren in de zijactiviteiten zitten. Dit zijn dus gevechten, maar vaak zat ook puzzels waarbij je magie moet gebruiken. Het zorgt voor genoeg afwisseling en onderweg pik je nog documenten met lore op, zodat je meer over Aveum en diens inwoners leert.

Investeer in je skills

Hoewel de game genoeg te bieden heeft om je een goed aantal uren mee te vermaken, is de shooter gameplay uiteindelijk het belangrijkste. Je krijgt als Unforseen de mogelijkheid drie magische stromen te manifesteren. Zo heb je blauwe magie dat dient als gericht schot, een verkapte sniper. Groene magie kent een veel hoger tempo en volume qua munitie, wat je kan zien als mitrailleur en tot slot heb je nog rode magie, die aanvoelt als een shotgun. Door activiteiten in de wereld te doen, vijanden te verslaan en meer, bouw je Ascensions op. Dit zijn punten die je kan spenderen aan de skilltree en een normale playthrough met alle zijactiviteiten voltooien levert je ongeveer één volle skilltree op.

Je bent vrij om je op één kleur magie te richten, maar ook kun je de punten verdelen over de drie krachten. Op elk moment kun je dit opnieuw indelen, dus het is niet direct een definitieve keuze. Het investeren in de skills is noodzakelijk, want daarmee word je sterker in vuurkracht, maar ook de duur van je schild neemt toe. Je krijgt bijvoorbeeld ook meer lashes (om vijanden te grijpen, of in te zetten als grappling hook) om te gebruiken, enzovoort. Het is het standaard uitbouwen van je skillset en dit kan je afstemmen op je eigen speelstijl, zodat je daarin de vrijheid hebt. En als iets niet bevalt, dan reset je gewoon de skilltree weer, zoals aangegeven.

In de combat krijg je naarmate je progressie boekt steeds meer mogelijkheden tot je beschikking. Het knallen staat primair, maar ook dien je veelvuldig je schild te gebruiken. Daarnaast kun je vijanden bijvoorbeeld vertragen, een dreun uitdelen met een vrijgespeelde mêlee aanval, vijanden naar je toetrekken met de lash, in de lucht zweven en ga zo maar door. De game is rijkelijk voorzien van mogelijkheden, waardoor de gevechten keer op keer een plezier zijn. Zelfs als je voor de vierde keer teruggaat naar een bepaald gebied en de standaard vijanden spawnen weer, verveelt het vechten nooit.

Chaotische actie

Waar de actie het beste tot z’n recht komt is in de grootschalige gevechten en tegen bazen. Dan moet je alle moves echt doordacht inzetten en rekening houden met je cooldowns, waardoor je enigszins tactisch te werk moet gaan. Fijn is dat de balans in moeilijkheidsgraad heel stabiel is. Het is nooit te simpel, maar zeker ook niet te moeilijk. Dit zolang je genoeg investeert in je skills en gear, waarbij je in die laatste categorie door te spelen steeds betere items vrijspeelt die je kunt equippen. Heb je genoeg upgradematerialen verzameld, dan kun je de statistieken verder boosten. Op die manier kent de game wat RPG-invloeden, maar het is allemaal behapbaar waardoor je niet te lang in menu’s zit te klooien om de perfecte build samen te stellen. Daarvoor is het te oppervlakkig en dat is prima. Immortals of Aveum heeft buiten wat het nu kent ook niet meer nodig om genoeg variatie te brengen.

Wel moeten we aanstippen dat door de vele kleuren en de soms donkere of juist te lichte achtergrond, het in hectische gevechten buitengewoon chaotisch kan worden. Nu is chaos niet echt een probleem an sich, maar wel als je door alle kleurtjes tegen de donkere/lichte achtergrond domweg de vijanden niet meer ziet. In het slechtste geval bekoop je dat met de dood en dat kan wat vervelend zijn. Wat ook niet helpt zijn slordigheden in dat opzicht, zoals een doelstellingsmarker die bij baasgevechten blijft staan en dus enorm afleidt. Maar desalniettemin zijn dit wat kleine dingetjes die verder het algehele speelplezier niet echt in de weg zitten.

Het hapert af en toe een beetje

Andere slordigheden in de game zijn dat de overgang van gameplay naar een cutscène lang niet altijd even vlot gaat. Het verspringt dan ineens of gaat met enige hapering gepaard en dat oogt wat ongepolijst. Of wat te denken dat het schieten opeens niet meer werkt, wat in gevechten best onhandig kan zijn. Even fast travelen deed het probleem oplossen, dus geen man overboord. Dit zijn allemaal van die kleine issues die zo gefixt zijn, maar hierdoor voelt de game bij vlagen wel ietwat ruw aan. Gelukkig komt het slechts weinig voor, waardoor het nooit de overhand kreeg en echt impact had op de speelervaring.

Een wat groter punt is de framerate, die is namelijk lang niet altijd stabiel. Zo mikt de game op 60fps, maar geregeld zakt dit naar pakweg 40 frames per seconden. Een enkele keer nog iets lager, maar dit is meer op specifieke plekken. De instabiele framerate is duidelijk merkbaar, maar dropt gelukkig nooit té ver dat het onspeelbaar wordt. In het slechtste geval is het 30fps, maar dit kwam slechts een paar keer voor. Feit is dat het gefixt moet worden. Als we het over het visuele plaatje hebben, dan is Immortals of Aveum een prima game voor het oog. Er is geen gedefinieerde resolutie, omdat de game gebruikmaakt van AMD’s FSR techniek voor het upscalen van de resolutie naargelang je tv aankan. Op onze 4K televisie was het allemaal prima te pruimen en vooral de kleurrijke magie spatte echt van het scherm.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: Xbox Series X|S en pc.

Conclusie

Immortals of Aveum is een geslaagde eerste game van Ascendant Studios. Het concept van magie combineren met een shooter is wat goed uitpakt en een leuke twist brengt in het genre. Het doorspelen van het verhaal deden we met plezier ondanks de soms wat misplaatste grapjes van Jak. De gameplay zelf is erg vlot en het combineren van de magie met de vele abilities die je hebt, maakt dat je echt aan het werk bent in de shootouts. Dat bevalt ons wel. Voeg daar een handjevol bazen aan toe samen met genoeg content om apart van het verhaal te ontdekken en je hebt een onderhoudende titel die weet te boeien. De game kent her en der nog wat slordigheidjes en de framerate is niet stabiel genoeg, maar ondanks dat weet Immortals of Aveum zich meer dan prima staande te houden.

Pluspunten

  • Veel combat mogelijkheden
  • Variatie in omgevingen
  • Best boeiend verhaal
  • Veel lore
  • Prima voice acting en muziek
  • Creatieve puzzels

Minpunten

  • Framerate niet stabiel
  • Grapjes voelen misplaatst
  • Her en der wat slordigheden

8.0