Preview | Paradize Project – Zombies zijn al sinds jaar en dag een onderwerp waar entertainment omheen wordt gebouwd. Kijk maar naar The Walking Dead of bijvoorbeeld Dead Island. Als we naar games specifiek kijken, dan bestaat de gameplay vaak uit schieten/meppen op alles wat los of vastzit. Helemaal niks mis mee, maar zombies zijn breder inzetbaar. Dat leert Paradize Project ons, een top-down shooter die management in de mix gooit, wat voor een creatieve game zorgt die zich van andere titels doet onderscheiden. Wij hebben de game even kunnen spelen en vertellen je er nu meer over.

Bouw je eigen kamp

In Paradize Project is er een manier gevonden om zombies te controleren. Door ze een soort helm op te zetten, kun je zombies naar je hand zetten en ze gebruiken voor allerlei situaties. Zo bouw je in een post-apocalyptische wereld een eigen nederzetting op alwaar je beetje bij beetje de mogelijkheden uitbouwt. Het is natuurlijk prettig om een thuisbasis te hebben, maar die moet wel onderhouden worden. Zo heb je gewassen nodig om te overleven, dus je zet een zombie aan het werk die de repetitieve klusjes voor je opknapt.

Maar ook heb je zombies nodig die barricades bouwen, je kamp verdedigen en nog veel meer. Beetje bij beetje zul je jouw kamp verder uitbouwen en je kunt elke zombie die je hebt aangetrokken ‘programmeren’ in de taken die hij moet doen. Hierbij voorzie je de zombie van speciale attributen en stel je via een eenvoudig menu in wat hij moet doen en daarna zal hij als een… zombie de klus voor je uitvoeren. Het is als het ware een managementsim, waarbij je iedereen rollen geeft om voor je uit te voeren, terwijl jij je als mens bezighoudt met belangrijkere zaken.

Origineel is het zeker, want het is een wat ongebruikelijke combinatie, maar dat geeft Paradize Project zijn eigen identiteit omdat het echt uniek aanvoelt. Tenminste, het is de combinatie van het management aspect met het zijn van een top-down shooter, want dat is namelijk de andere kant van de game. Dus waar de core elementen van de game op zich verre van uniek zijn, combineert deze game het tot een interessante mengelmoes. Tegelijkertijd is het ook iets waar je van moet houden, want het is meer dan een managementsim, maar ook meer dan een top-down shooter.

Losgaan op de zombies

We hebben het meermaals laten vallen: Paradize Project is ook een top-down shooter en wat dat betreft hanteert het de traditionele benadering. Het twin-stick concept wordt er op losgelaten. Dus met de linker stick bestuur je het hoofdpersonage terwijl je de rechter stick gebruikt om te schieten. Als je je kamp uitgaat kun je een vrij grote wereld verkennen die je allerlei omgevingen presenteert. Van begroeide gebieden tot dorre woestijnen en verlaten steden. Deze gebieden hebben allemaal gemeen dat er overal zombies ronddwalen en die kun je natuurlijk een enkeltje hiernamaals bezorgen.

Leuk is dat je er niet alleen voor staat, want je kunt maximaal twee zombies meenemen. Dus naast dat je zombies inzet om het vuile werk in je kamp op te knappen, kunnen ze je ook ondersteunen in gevechten. Ook hierbij kun je ze weer uitrusten met allerlei items, zo liep één van onze zombies rond terwijl die heftig gespietst was met houten staken, wat hem enige bescherming gaf. Ze uitrusten met wapens is geen probleem, aangezien ze onder jouw controle staan en jou dus niet aanvallen. In gevechten met andere zombies blijkt dit erg praktisch te zijn.

Zo kunnen ze je helpen in gevechten als een soort extra verdedigingslinie, maar ook dienen ze als uitstekende bliksemafleider voor als je de ruimte nodig hebt. Naarmate je verder in de game komt zul je ook steeds meer wapens en attributen vrijspelen om jezelf en je zombies mee uit te rusten en vanwege het managementaspect kun je ze ook specifieke opdrachten geven voor tijdens gevechten. Het micro managen beperkt zich dus niet tot de nederzetting, want voor alles waar je zombies voor in kunt zetten, kun je ze bepaalde doelen meegeven. Zo kunnen ze dus als afleider te werk gaan, maar ook als healer, of als middel om aan te vallen.

Meer dan alleen zombies

Geinig was in de korte hands-on die we hadden dat de vijanden zich ook niet beperken tot louter ‘mens’ zombies. Hoewel dat het gros van de vijanden vormt, zijn er ook wat meer unieke zombies. Zo troffen we een circusolifant die ook door het virus getroffen was en binnen zijn oude verblijf voornamelijk dood en verderf zaait. Een flink grotere uitdaging, want op een afstand schieten werkt maar voor korte tijd omdat de olifant het zich niet zomaar laat gebeuren en op je af komt stormen en je kapot wil rammen.

Waar de standaard zombies met een paar schoten of een mep met de knuppel neergaan, is de olifant in kwestie voorzien van een vrij lange health bar. Je bent daardoor genoodzaakt tactischer te werk te gaan, te bewegen en je aanvallen goed te plaatsen. Je twee hulpjes kunnen je hierin ondersteunen, zodat je wat ademruimte hebt. Het is slechts een voorbeeld van een baas in de game die je vraagt om creatief om te springen met de middelen die je hebt en ook vraagt het je om de zombies die je bij je hebt zo in te stellen dat ze op een praktische wijze een bijdrage leveren aan de actie.

Voorlopige conclusie

We hebben Paradize Project amper een half uur gespeeld, maar de demo gaf duidelijk weer dat de gameplay opgedeeld is in enerzijds micro management en anderzijds top-down shooter gameplay. Het schieten voelde vlot aan, zoals je van andere twin-stick shooters gewend bent. Het management aspect vraagt je tijd door te brengen in de menu’s van de game en levert een unieke twist op het ‘zombie genre’ op. Dit door een wat onorthodoxe combinatie voor te schotelen, wat we wel kunnen waarderen. Speel jij graag twin-stick shooters en kan je micro management op een toegankelijke manier eveneens waarderen? Dan kan het geen kwaad om Paradize Project in de gaten te houden.