Review | Starfield – De gamescom is net achter de rug en tijdens Opening Night Live zaten wij als redactie, onder andere, vanuit huis mee te kijken. Tijdens dat evenement werd natuurlijk ook even stilgestaan bij Starfield, de nieuwste game van Bethesda Game Studios. Het moment dat Todd Howard in beeld kwam werd uit de commentaren in de YouTube-stream maar weer eens duidelijk dat mensen de wrange smaak van Fallout 76 nog niet vergeten zijn. Veel mensen vroegen zich af wat Todd Howard daar nu weer deed met een brede lach op zijn gezicht. Op dat moment waren wij al bezig met Starfield en konden we enkel zeggen dat Todd deze keer alle recht had om daar met een brede lach te staan!

Het heelal heet je welkom

Jouw zelf gecreëerde personage begint zijn avontuur als een mijnwerker, waarin je met jouw laser de nodige mineralen verzamelt. Terwijl je in de mijnen aan het werk bent tref je een wel erg bijzonder ogend mineraal aan. Wanneer je dit mineraal probeert los te krijgen gaan er allerlei visioenen door jouw hoofd. Dit is niet zo maar een mineraal wat al snel bevestigd wordt door een man genaamd Barrett, lid van een organisatie genaamd Constellation. Het mineraal blijkt namelijk een artefact te zijn, een soort puzzelstukje van een grote alien-puzzel. Barrett stuurt je op pad richting New Atlantis waar de thuisbasis van Constellation is gevestigd. Eenmaal daar aangekomen ontmoet je Sarah Morgan, de leider van Constellation. Het doel van Constellation is om alle artefacten in het heelal te verzamelen om zo de puzzel op te lossen. Gezien jij nu, naast Barrett, als enige in aanraking bent gekomen met zo’n artefact wil Sarah jou graag als nieuw lid bij Constellation verwelkomen.


Wat volgt is een reis door het heelal en alles daar voorbij om zo de artefacten te lokaliseren en achter de betekenis te komen van de visioenen die jij en Barrett hebben ervaren. Dit klinkt wellicht makkelijker dan dat het zal zijn gezien alle problemen die zich in het heelal afspelen, zij het van politieke aard dan wel van monsterlijke aard. Je hoeft het gelukkig niet alleen te doen. In het begin zal Sarah jouw vaste companion zijn, maar naarmate het verhaal vordert kan je ook andere leden van Constellation meenemen en een band met hen proberen op te bouwen. Jouw reis door het heelal brengt je naar genoeg interessante locaties waar je ook de nodige sidequests treft. Het verhaal omtrent Constellation weet jouw aandacht er goed bij te houden, waarbij de minstens net zo vermakelijke sidequests een goede aanvulling op zijn. Het avontuur kan beginnen.

Overweldigend

Wanneer je als speler voor het eerst landt in New Atlantis kijk je jouw ogen uit. De massa’s aan mensen die over straat lopen, de diverse gebouwen waar je naar binnen kan en de aandacht voor detail die in de omgevingen zitten… Starfield zet vrijwel direct de toon met deze sfeer en dat is pas het begin. Al snel word je overdonderd met van alles om te doen. Een willekeurige voorbijganger vraagt je om ergens iets voor hem te halen. Terwijl je verder loopt vang je toevallig een gesprek op tussen twee mensen die het hebben over de vacatures bij de United Colonies Vanguard, waar jij ook bij kan solliciteren voor een lucratieve bijbaan naast jouw werk voor Constellation. Terwijl je onderweg bent om te gaan solliciteren tref je een schoonmaker aan die graag een kopje koffie zou lusten wat jij vanzelfsprekend voor hem kan gaan halen. Dit is duidelijk een Bethesda RPG, want aan content is alles behalve een gebrek. Mocht je het nog niet genoeg vinden, bereid je dan maar alvast voor op New Game+, maar de verrassing van wat je daar te wachten staat gaan we niet verpesten.


Datzelfde overweldigende gevoel ervaar je ook wanneer je door de menu’s heen gaat. De kaart bestaat uit enorm veel sterrenstelsels met ieder zijn eigen planeten. Je zal niet op iedere planeet even veel avonturen kunnen beleven als op andere, maar dat is niet meer dan logisch. Het verkennen van deze planeten loont wel door de mineralen die je daar aan kan treffen, die je vervolgens weer kan gebruiken om voor jezelf nieuwe gear te craften of add-ons voor jouw huidige gear te maken. Dit soort handelingen geven jou ook de nodige ervaringspunten, waarmee je levels omhoog gaat. Dan mag je weer een skill uitzoeken of upgraden. Voor het upgraden van een skill is enkel een skill punt niet voldoende, je moet ook aan een secundaire voorwaarde voldoen. Om jouw skill met ballistische wapens te mogen upgraden moet je daarnaast bijvoorbeeld een X-aantal vijanden hebben neergeschoten met ballistische wapens. Dit soort secundaire voorwaarden gelden voor alle skills die je wilt upgraden, wat het sterker maken van jouw personage net wat meer uitdaging en diepgang geeft. Je bent verder overigens vrij om jouw skill punten uit te geven zoals jij dat wilt, maar denk er wel even goed bij na gezien je niet kan respeccen.

Zo veel keuzes

Zoals je mag verwachten heeft jouw manier van communiceren met de wereld invloed op hoe het verhaal verloopt. Je kan proberen om conflicten op een diplomatieke manier op te lossen, maar als de tegenpartij niet voor rede vatbaar is heb je natuurlijk ook nog jouw wapens. Er zijn een behoorlijk aantal ‘standaard’ wapens te vinden, maar daar bestaan dan weer tientallen varianten op die voorzien zijn van diverse upgrades. Deze varianten kan je natuurlijk zelf ook maken door middel van craften met de door jou verzamelde materialen. Attachments voor jouw wapens kunnen enkel gewisseld worden bij een werkbank, dus denk goed na over waar je mee op pad gaat. Daarnaast tref je ook ruimtepakken, helmen en boosterpacks met ieder unieke eigenschappen. De een beschermt je beter tegen radiatie, de ander tegen zeer warme omgevingen, enzovoort. Het wisselen van uitrusting is een must bij het betreden van sommige planeten. Gezien het gewicht van dit soort uitrusting is het niet handig om alles op zak te hebben, maar gelukkig kan je genoeg spullen kwijt in jouw schip.


Het reizen met de Frontier, jouw schip, is in die zin wel wat beperkt. Via de kaart kies je een planeet waar je heen wilt en vervolgens verloopt die reis automatisch. Eenmaal aangekomen op de gekozen planeet, kan je rondom de planeet vliegen waar je vijandige schepen tegen kan komen, verlaten ruimtestations en meer. De actie op de grond is werkelijk uitmuntend met prettige gunplay en een lekker ‘oempf’-gevoel wanneer je iemand met een mêlee wapen te lijf gaat. In onze ervaring is dit een gigantische verbetering als je het vergelijkt met Fallout 4 en Fallout 76. De actie met de Frontier daarentegen vergt wel wat gewenning. Bij de eerste paar gevechten in de ruimte waren we snel gedesoriënteerd en soms erg lang aan het zoeken om onze tegenstanders weer in het vizier te krijgen. Wanneer je het eenmaal gewend bent bieden deze gevechten echter nog steeds genoeg uitdaging. Het draait namelijk niet alleen om het schieten, maar ook om het managen van hetgeen de Frontier aan boord heeft. Wat minder kracht op de motor en meer op de wapens en het schild van de Frontier is tijdens een gevecht wel raadzaam. Deze onderdelen zijn ook gemakkelijk te upgraden. Voor het serieuze upgrade-werk krijg je later de beschikking tot de Ship Builder waarin je tot in de kleinste details dingen aan jouw schip kan aanpassen, voor een prijs natuurlijk.

De olifant in de kamer

We horen het jullie vragen: hoe zit het met de bugs? Geen zorgen, van de berichtgeving die jullie de afgelopen weken voorbij hebben zien komen is geen woord gelogen. Natuurlijk is Starfield niet bug-vrij, dat is in een game van deze schaal haast een onmogelijke opgave. Wel delen wij het sentiment dat dit Bethesda Game Studios’ hun meest gepolijste release ooit is. De bugs die we tegenkwamen vallen onder de noemer ‘Bethesda charme’ en vielen op een hand te tellen. Denk aan een NPC die tijdens een gesprek plots tegen jouw gesprekspartner aanloopt of iemand die even door een object heen glitched. Wij zijn tijdens onze tijd met de game niks tegengekomen wat gamebreaking is. De AI lijkt daarbij ook een redelijke upgrade te hebben gehad, hoewel die soms nog wel wat blind kan zijn wanneer je hen flankeert. Al met al is het nog steeds een nette prestatie en iets wat we graag weer zien wanneer The Elder Scrolls VI ooit het levenslicht ziet.

Een soort van magie

Starfield is gebouwd op de Creation Engine die we ook kennen van The Elder Scrolls V: Skyrim. Je zou zeggen dat er na twaalf jaar wel eens een andere engine in gebruik genomen zou gaan worden, maar dit is niet dezelfde versie waarop Skyrim, Fallout 4 en Fallout 76 zijn gemaakt. De creatief genoemde Creation Engine 2 doet zijn werk goed, want Starfield ziet er werkelijk waar schitterend uit. Op het gebied van textures zorgen sommige gebieden er voor dat je even stil blijft staan en alles om je heen bekijkt. Er is zo veel detail in van alles en nog wat te vinden, het creëert gewoonweg een unieke atmosfeer. De leegte van sommige planeten weet je zelfs bij vlagen een ongemakkelijk gevoel te geven, wetende dat er zomaar tóch leven op deze dood ogende planeet kan zijn. Als we dan toch één klacht moeten benoemen over het grafische aspect, is het dat de menselijke NPC’s bij vlagen nog wel wat houterig kunnen ogen, met name qua gezichtsanimaties. Daarin heeft de Creation Engine 2 een minder grote sprong gemaakt in verhouding met de andere grafische aspecten.

Wij hebben Starfield gespeeld op een pc vanaf een PCI-E 4.0 SSD met alle grafische instellingen op de hoogste stand. Het door ons gebruikte systeem (Ryzen 7 3700X, 32GB RAM, Radeon 6900XT) begon weliswaar te blazen, maar de game wist zich goed staande te houden. In de regel draaide de game op een 1440p resolutie met een zeer stabiele 60fps. Alleen op de drukste, meest actievolle momenten wilde de game wel eens richting de 40fps gaan. Zodra we AMD Fidelity Super Resolution (FSR) inschakelden op de ‘Quality’-stand waren de framerate dips beperkt tot net geen 50fps. Bij de ‘Balanced’-stand merkten we al gauw dat het beeld wat minder scherp werd en de framerate dips nog steeds aanwezig waren. Met of zonder FSR wist Starfield op ons systeem desalniettemin prima te draaien en de ervaring was daarom ook zeer aangenaam te noemen.

In de ruimte kan niemand je horen

De soundtrack van Starfield is verzorgd door Inon Zur, inmiddels haast de huiscomponist van Bethesda Game Studios te noemen. De beste man is zijn trucjes in ieder geval nog niet verleerd. Op de meest indrukwekkende momenten van Starfield wist de muziek die momenten nog epischer te maken. Timing is hierin zeer belangrijk, iets waar de heer Zur samen met Bethesda Game Studios duidelijk veel aandacht aan heeft besteed. De voice acting is zeker niet perfect, maar op een gekke manier perfect te noemen voor Starfield. De duizenden gesprekspartners die je kan treffen in de game hebben stuk voor stuk een eigen identiteit die ze deels te danken hebben aan hun uiterlijk, maar vooral ook aan het stemmenwerk. De een is bloedserieus, de ander wat komischer en, als je pech hebt, tref je ook nog een paar doorgedraaide mensen aan.

Gespeeld op: Pc.
Ook beschikbaar op: Xbox Series X|S.

Conclusie

Starfield is een absolute comeback voor Bethesda Game Studios. Sterker nog, het zou voor de ondergetekende wel eens de beste game van deze studio ooit kunnen zijn. Het gevoel van vrijheid dat je ervaart wanneer je weer een nieuwe planeet gaat verkennen is haast onwerkelijk. Er is zo veel te doen, zo veel te zien, zo veel om te verzamelen en het beste daaraan is dat het ons na tientallen uren nog niet weet te vervelen. Op technisch gebied weet Bethesda Game Studios met Starfield eindelijk hun buggy imago van zich af te schudden. Grafisch weet Starfield ook zeker indruk op ons te maken, hoewel de menselijke NPC’s nog altijd wat houterig ogen. Als kers op de taart is daar de audio om het plaatje compleet te maken. Starfield is een fantastische RPG en wat ons betreft een van de must have titels van dit jaar.

Pluspunten

  • Gameplaytechnisch enorm goed
  • Gigantisch veel te doen en te ontdekken
  • Upgraden van wapens en skills goed uitgewerkt
  • Gevoel van vrijheid
  • Mooi om naar te kijken
  • Sterke soundtrack

Minpunten

  • NPC’s ogen soms wat houterig
  • Een paar kleine bugs

9.0