DLC Special | Tales of Arise: Beyond the Dawn – Zo’n twee jaar geleden kregen we, na lang wachten, nog eens een gloednieuwe game in de ‘Tales of’ – franchise: en wat voor één! Tales of Arise wist indruk te maken op het publiek en ging dan ook vlotjes over de toonbanken. Leuk weetje: voor de game officieel uitkwam, liet producer Yusuke Tomizawa weten dat het verhaal één afgerond geheel zou vormen en dat er geen sequels, prequels of DLC op de planning stonden… Wel, dit is even awkward om te typen, want twee jaar later krijgen we dan plots tóch meer content in de vorm van de ‘Beyond the Dawn’ uitbreiding. Is het de moeite waard om de game na al die tijd nog eens te downloaden of is deze uitbreiding eerder een onnodig aanhangsel? Wij zochten het voor je uit.

Nieuwe wereld, dezelfde problemen

Beyond the Dawn speelt zich één jaar na de gebeurtenissen van de hoofdgame af en dus is het, logischerwijs, aangeraden (eigenlijk bijna verplicht) om eerst die uit te spelen vooraleer je je op deze uitbreiding stort. Wees dus ook even gewaarschuwd voor spoilers voor het hoofdverhaal in de (bespreking van deze) uitbreiding. Onze helden uit de hoofdgame bevinden zich nu in een nieuwe wereld: Dahna en Rena zijn samengesmolten tot één nieuw geheel, waar beide volkeren nu samen moeten wonen. Officieel betekent deze samensmelting ook het einde van de discriminatie ten opzichte van de Dahnans, maar de spanning tussen beide groepen hangt nog steeds voelbaar in de lucht.

Te midden van deze nieuwe wereld reizen Alphen en Shionne rond als een soort ‘power duo’ dat de bevolking veilig houdt van de zeugles en andere gevaren. Na de gebeurtenissen van de hoofdgame is Alphen ook plots een plaatselijke held geworden, een titel waar hij nog niet zo goed mee kan omgaan. Ze gaan op zoek naar zogenaamde ‘Mausoleums’, plaatsen waar de ‘astral energy’ ontregeld is na de samensmelting van de werelden. Deze moeten gedeactiveerd worden om zo de balans terug in orde te brengen. Tijdens hun tocht ontmoeten ze het mysterieuze meisje Nazamil, die uitgespuwd is door de maatschappij omdat haar vader een lord van Rena was (je weet wel, die slechteriken uit het hoofdverhaal) die een kind had gemaakt met een vrouw van Dahna. De bevolking is niet zo’n fan van deze blasfemie, dus worden al snel hooivorken uitgehaald als men Nazamil ziet.

Nazamil sluit zich aan bij Alphen en Shionne en al gauw komen ook de andere partyleden uit de hoofdgame je groep vervoegen. Eerlijk is eerlijk: het is fijn om al die bekende gezichten opnieuw te zien, maar ons enthousiasme werd gaandeweg steeds meer getemperd. Het verhaal is namelijk… middelmatig tot oké. Ja, het mysterie rond Azamil is niet mis en de interacties tussen de personages zijn nog steeds fijn, maar het verhaal voelt aan als een geforceerd aanhangsel dat eigenlijk perfect achterwege gelaten kan worden (ironisch, gezien wat we in de inleiding zeiden). Het is gevuld met filler content en vele kwesties en thema’s blijven enorm oppervlakkig. De locaties die je bezoekt zijn ook grotendeels gewoon dezelfde als die uit de hoofdgame, dus veel nieuwe omgevingen kom je ook niet tegen. Jammer, want het potentieel was er zeker.

Nog meer van hetzelfde

Het zal je waarschijnlijk niet verbazen, maar er moet opnieuw heel wat geknokt worden: de zeugles teisteren nog steeds het land en er zitten weer een hoop gevaarlijke beestjes tussen. De combat is eigenlijk letterlijk hetzelfde gebleven als in de hoofdgame, wat tegelijk een voor- en een nadeel is. Ja, de combat was twee jaar geleden een schot in de roos, maar ergens hadden we wel graag wat nieuws gezien in deze uitbreiding. Er zijn nieuwe wapens en uitrusting die je stats wat omhoog halen, maar uiteindelijk spelen ze op exact dezelfde manier als voorheen. Gelukkig hoef je niet helemaal terug vanaf 0 beginnen: je begint op level 65 en je krijgt ook enkele bonussen in de vorm van geld en skill points (de hoeveelheid is afhankelijk van je prestaties in de hoofdgame). Een handige boost om je avontuur mee te starten.

Qua content vind je, naast de hoofdmissies, uiteraard ook een hoop zijmissies… véél zijmissies. Jammer genoeg is dit een typisch gevalletje van kwantiteit boven kwaliteit, want het gros van deze zijmissies is eigenlijk ‘copy-paste’: je praat met een (meestal) zielloze NPC die je de opdracht geeft om een item te vinden/een andere NPC te redden en vervolgens moet je een (hoop) monster(s) verslaan om dan de quest te voltooien. Next. Er zijn ook zogenaamde ‘character sub-quests’: hierbij staat een bepaald personage uit je party centraal. Verwacht echter geen diepgaande plotlijnen en nieuwe ontwikkelingen, want deze zijn eigenlijk bijna identiek aan de eerder genoemde ‘normale’ zijmissies. Eerder ontgoochelend dus.

Conclusie

Tales of Arise: Beyond the Dawn poogt ons, twee jaar na de initiële release, opnieuw naar de wereld van Tales of Arise te lokken. De hoofdgame was een enorm solide RPG, dus meer content zou in principe goed moeten zijn, toch? Het resultaat is gemengd: het nieuwe verhaal is niet slecht, maar nu ook niet zo meeslepend. De gevechten zijn nog steeds verslavend leuk, maar tegelijk is er van vernieuwing eigenlijk weinig tot geen sprake (iets wat je wel zou kunnen verwachten aangezien de uitbreiding een prijskaartje van € 30,- draagt). In totaal ben je ongeveer 20 uurtjes bezig (als je echt alles gedaan wilt hebben), maar het overgrote deel van deze content is een gerecycleerd copy-paste boeltje, waarbij de zijmissies op den duur echt saai worden. Enkel aan te raden voor de die-hard fans, maar voor de meesten onder ons zal Beyond the Dawn geen gegronde reden zijn om Tales of Arise na al die tijd nog eens af te stoffen.