Special | The Last of Us: Part II Remastered – Naughty Dog bracht ons in 2020 The Last of Us: Part II. Een meer dan uitstekende game die het verhaal van Ellie verder vertelde en schokkende gebeurtenissen niet schuwde. Sindsdien blijft de franchise de gemoederen ook bezighouden. Zo is het origineel weer opnieuw uitgebracht als remake voor de PlayStation 5, is er een tv-serie en meer. Helaas is de multiplayer game geannuleerd, maar klagen mogen we niet echt. De geprezen game uit 2020 is nu immers terug als remaster voor de PlayStation 5. Wij zijn ermee aan de slag gegaan en vertellen je er graag meer over.

Nog altijd een must have

The Last of Us: Part II Remastered is qua ervaring, gameplay en meer identiek aan de game die vier jaar geleden uitkwam voor de PlayStation 4. Mocht je één van de weinigen zijn die de game nog niet gespeeld heeft, dan is in zekere zin onze review van toen nog altijd relevant. Check die review zeker even om meer te weten te komen over wat deze titel zo goed maakt. In deze remaster krijg je namelijk precies hetzelfde avontuur voorgeschoteld, maar dan natuurlijk in de meest up-to-date vorm gezien er na de oorspronkelijke release meerdere updates zijn verschenen. En als je afvraagt of dat ene minpunt van toen – het wat onhandig wisselen van wapens – nog steeds van kracht is: ja, dat is het geval. Moet je er van wakker liggen? Nee hoor.

De game is vier jaar na de oorspronkelijke release nog altijd even ijzersterk, maar feit is natuurlijk wel dat het nog vers in het geheugen zit. Sterker nog, je zou je af kunnen vragen of een remaster niet een beetje onzinnig is voor een game die zo jong is. Daar valt over te twisten, maar gelukkig heeft Sony nu wel van z’n ‘fout’ geleerd. De remake van de eerste game, die in 2022 uitkwam werd voor de volle prijs verkocht. Nu heeft men ongetwijfeld meer werk gehad aan die game vanwege de leeftijd van het origineel, maar om nu dik € 80,- te betalen voor een titel die reeds meerdere malen is uitgebracht, ging velen toch wat te ver.

Een nieuwe aanschaf van The Last of Us: Part II Remastered is met € 49,95 voor de standaard editie een heel stuk schappelijker. Als je de game in 2020 gemist hebt, dan kan je de remaster blind aanschaffen, want het avontuur is fantastisch. Als extra krijg je er nog de No Return modus, alsook andere extra’s bij. Met andere woorden: het is een compleet pakket. Maar hier komt het: als je de game reeds in bezit hebt, dan word je deze keer niet belazerd en kan je gewoon voor een tientje upgraden. En dat zien we natuurlijk graag. Voor dat tientje krijg je namelijk een hoop extra content, waarmee haast gesteld kan worden dat de upgrade prijs aan de lage kant is. Een veel betere benadering dan bij de remake van het origineel dus.

Meer power, meer genieten

Met de PlayStation 5 hebben we natuurlijk meer kracht tot onze beschikking en dus mogen we in technisch opzicht een upgrade verwachten. Feit is dat de game er op de PlayStation 4 ontzettend goed uitzag en qua performance ook buitengewoon goed presteerde. Bij deze nieuwe versie mogen we natuurlijk een upgrade verwachten en hoewel The Last of Us: Part II al een update heeft gekregen voor de PlayStation 5, draaien we nu vanuit de box op een hogere performance. Hierbij heb je twee visuele opties ter beschikking: Quality en Performance. De verschillen zijn zo op het eerste oog relatief klein, omdat het van nature een game is die goede prestaties levert. De Quality modus geeft de voorkeur aan de resolutie, zoals je zou verwachten en dat is natuurlijk 4K. De game ziet er in deze modus werkelijk schitterend uit en mikt op een framerate van 30fps, die nagenoeg stabiel is.

Toch is die framerate optie vandaag de dag steeds minder populair, want voor de meer soepele ervaring moet je gewoon 60fps hebben. Dat is wat de Performance modus biedt, waarbij de output qua resolutie 1440p is met upscaling naar 4K. De framerate is in deze modus stabiel 60fps. Mocht je echter over een scherm beschikken dat 120Hz ondersteunt, dan is het mogelijk om de ‘Onbegrensde framerate’ aan te zetten, waarbij de framerate nog verder toeneemt waar mogelijk. Hierdoor neemt de souplesse van de gameplay nog verder toe en ons advies is om zowel voor Performance als deze optie te gaan, want dat levert domweg de beste speelervaring op. Ja, de resolutie is minder dan in de Quality modus, maar de game is dermate mooi dat je die concessie accepteert.

Extra content

The Last of Us: Part II is van zichzelf als het op de gewone ervaring aankomt identiek aan het origineel. Zoals reeds aangehaald verwijzen we je voor een meer inhoudelijke behandeling daarvan naar onze review van toen, gezien die nog altijd relevant is. Nieuw zijn echter een aantal toevoegingen aan deze editie. De belangrijkste toevoeging is wat dat betreft de No Return modus, waar we zo wat dieper op ingaan. In aanvulling op deze nieuwe modus is de game ook voorzien van een drietal levels die onafgewerkt zijn. Deze levels zijn in ontwikkeling geweest, maar werden vanwege verschillende redenen geschrapt. Je kunt nu door deze levels heengaan, waarbij je commentaar krijgt van de mensen bij Naughty Dog.

Niet alleen is het leuk om wat onbekende gameplay te ervaren, ook is het best wel leerzaam. Ontwikkelaars leggen namelijk kort en bondig uit waarom ze bepaalde designkeuzes in die levels hebben gemaakt, wat een boeiend inkijkje geeft in de gedachtegang van de mensen achter de game. Achter verschillende elementen die ons als gamers tijdens het spelen zo vanzelfsprekend lijken, zit een interessant proces. Niet alleen is het leuk die levels even te spelen, wat je in pakweg een half uurtje doet, ook is het leerzaam omdat het een boeiend kijkje in de keuken geeft.

Geinig is de toevoeging om muziek te maken. Het is een kleine extra modus in de game, waarin je de mogelijkheid krijgt om met Joel, Ellie of Gustavo de gitaar erbij te pakken. Dit zat natuurlijk als onderdeel in de singleplayer, wat nu ook apart beschikbaar is. Je kunt gitaar spelen, maar bijvoorbeeld ook op een banjo aan de slag. De opties zijn qua muziek maken best wel uitgebreid, dus het zal ons niet verbazen als er vroeg of laat video’s verschijnen waarin spelers bekende nummers naspelen. Voor dergelijke video’s zijn er verschillende visuele opties qua achtergrond en camera, waardoor deze kleine modus uitgedacht en afgewerkt aanvoelt. Buiten deze nieuwe features, is de game ook nog voorzien van commentaar opties die je aan kunt zetten tijdens het spelen van de game voor meer context.

Geen weg terug

De No Return modus is de belangrijkste nieuwe toevoeging aan de game, wat een significant onderdeel is in een roguelike opzet. Je krijgt in deze modus een reeks van levels gepresenteerd die allemaal uit de singleplayer komen. Je doel: zorg dat je overleeft voor een bepaalde tijd of versla golven van vijanden; met varianten daarop. Ondertussen moet je looten en elke keer als je een level hebt voltooid, ga je terug naar je veilige basis alwaar je upgrades kunt toepassen op je wapens, maar ook skills. Zo bereid je je voor op het volgende gevecht en aan het einde van de rit tref je een eindbaas die je moet verslaan. Missie gelukt? Dan begint het riedeltje van voor af aan opnieuw.

Dat is het in feite en hoewel dat niet echt uitgebreid klinkt, slaat de ‘significante’ duiding vooral op de doelstellingen en unlocks. Je kunt No Return met een hele rits van personages spelen en wat een motiverende factor is, is dat je per personage heel wat dingen kunt unlocken. Versla je de eerste eindbaas, dan speel je een tweede vrij. Versla je die, dan speel je de derde vrij. Gezien de structuur van No Return willekeurig wordt gegenereerd is elke run per definitie anders, maar omdat je ook steeds meer en meer vrijspeelt, neemt de variatie verder toe. Dat is wat die push moet geven om te blijven spelen.

De unlocks beperken zich zeker niet tot eindbazen, want ook kun je nieuwe skins vrijspelen, een nieuwe tear van vaardigheden, wapens en ga zo maar door. Meer dan eens zijn de unlocks die je met personage A vrijspeelt beschikbaar bij personage B, en die speelt weer dingen voor personage C vrij. Dit vormt weer aanleiding om No Return niet alleen veel te spelen, maar ook met alle beschikbare (en vrijgespeelde personages). Ieder personage komt namelijk weer met een eigen set van perks, waardoor de gameplay nog gevarieerder wordt. Om daar dan nog een schep bovenop te doen, krijg je ook nog te maken met modifiers die de gameplay genuanceerd aanpassen én je hebt de optie om op basis van allerlei parameters je eigen game op te zetten. Met andere woorden: No Return heeft genoeg te bieden én het is ook erg leuk om te spelen.

Conclusie

Je kan natuurlijk de vraag stellen of het echt nodig is een game uit 2020 van een remaster te voorzien, met name omdat de game al een PS5-update heeft gehad. Misschien niet echt, maar Naughty Dog rechtvaardigt de uitgave door er een nieuwe modus en geschrapte content aan toe te voegen. Sterker nog: je kan als bezitter van het origineel voor een tientje upgraden. Dat is een dermate laag bedrag waar je dusdanig veel voor terugkrijgt, dat we absoluut niet mogen klagen. Als je toen ontzettend hebt genoten van The Last of Us: Part II en die ervaring opnieuw wilt beleven met aanvulling van nieuwe (lang speelbare) content, dan is het een no-brainer. De originele game zelfs nooit gespeeld? Dan is deze remaster dé perfecte manier om één van de hoogtepunten uit het PlayStation 4-tijdperk te ervaren, dat je eigenlijk toen al niet had mogen missen.