Review | Tales of Kenzera: ZAU – Het ziet er naar uit dat 2024 een goed jaar is voor liefhebbers van Metroidvania’s. Eerder dit jaar verscheen Prince of Persia: The Lost Crown en morgen zal Tales of Kenzera: ZAU uitkomen. Deze titel is gemaakt door Surgent Studios, een beginnende ontwikkelaar die meteen tegen flinke concurrentie aankijkt. Het al uitgegeven Prince of Persia: The Lost Crown is namelijk een ijzersterke titel die zich kan meten met de beste games ooit in het genre. Voor een beginnende studio lijkt het dan ook haast een onmogelijke taak om de game van Ubisoft te evenaren, laat staan te overtreffen. Wij doken in de ervaring om te zien hoe de debuuttitel van Surgent Studios het er vanaf heeft gebracht.

Verdriet

Tales of Kenzera: ZAU vertelt het verhaal van een jongen die net zijn vader heeft verloren. Omdat hij het hier heel erg moeilijk mee heeft, laat zijn moeder hem het boek lezen dat zijn vader voor hem aan het schrijven was. Dit boek gaat over ZAU, een sjamaan die zijn overleden vader uit het land der doden wil terughalen. Hierbij heeft hij de hulp van de god van de doden nodig, die hem vraagt om drie boze geesten te verslaan als tegenprestatie. Met behulp van het Masker van de Zon en het Masker van de Maan, trekt de jongeman eropuit om dit grote avontuur aan te gaan om zijn vader weer terug te krijgen.

Toch iets anders

De game wordt dan wel omschreven als een Metroidvania, maar dit is niet helemaal de juiste classificatie. Het spel voelt namelijk wat lineair aan. Er zijn wel momenten waarop je meerdere kanten op kunt gaan, maar deze mogelijkheden zijn toch vrij beperkt. Dit is niet het enige wat afwijkt van een ‘echte’ Metroidvania. Zo ga je niet helemaal terug naar de laatst gepasseerde checkpoint als je doodgaat, maar spawn je vlakbij het punt waarop het misging. Tales of Kenzera: ZAU kan daarom beter worden omschreven als een Metroidvanialike. Maakt dit de game minder leuk? Zeker niet. Het spel is ideaal voor diegenen die Metroidvania’s normaal gesproken te moeilijk vinden. Voor de rest biedt de game wat je van een dergelijke titel verwacht, waaronder het vinden van nieuwe vaardigheden, geheime kamers en verzamelobjecten. Op dit punt doet de game goede zaken en geeft het de fans van het genre wat ze willen.

Het leveldesign laat wel iets te wensen over. Er vallen namelijk regelmatig ‘stiltes’ in de game, waarbij je alleen wat rent en af en toe wat springt of ergens onderdoor duikt. Sowieso is het platformen als geheel niet erg uitdagend te noemen en het biedt ook niet zoveel variatie. Zo zie je bijvoorbeeld bepaalde segmenten van obstakel plaatsing meerdere malen in de game terugkeren. Het is over het algemeen genomen niet slecht, maar er had wel wat meer uitdaging in het platformen mogen zitten. Het besturen van ZAU werkt voor de rest prima, want hij is uitermate wendbaar en daardoor kan je precieze sprongen maken en werken de platformgedeeltes erg lekker. Het is daarom juist jammer dat er niet wat meer werk is gemaakt van het platformen.

blank

Het vechten is net als het platformen verder leuk om te doen, omdat het prima werkt. Hiervoor maakt het hoofdpersonage gebruik van twee maskers, die beiden hun eigen aanvallen hebben. Met de ene kan je beter vijanden van veraf aanvallen, terwijl de ander weer beter is voor gevechten op korte afstand. Je hebt niet super veel verschillende aanvallen, maar genoeg om van het knokken een leuke bezigheid te maken. Wat hier weer jammer is, is dat er niet zoveel verschillende vijanden zijn. De meeste vijanden kom je veel en al snel tegen, waardoor je op een gegeven moment precies weet welke aanvallen je moet gebruiken voor welke vijand. De enige variatie die je dan nog hebt, is dat je steeds meer vijanden moet verslaan om verder te komen. Iets meer variatie in vijanden had dus niet misstaan. Buiten de gewone vijanden kent de game nog een aantal bazen, maar die zijn op één hand te tellen. Overigens genoeg voor de lengte van de game.

Anders dan verwacht

Wat ook net even anders uitpakt dan we hadden verwacht, is het verhaal. Dit moest een groot speerpunt van de game zijn: een diepgaande emotionele reis van een jongen, die probeert om te gaan met het verdriet om zijn vader. Er wordt inderdaad een duidelijk verhaal verteld, alleen weet dit niet de gevoelige snaar te raken. Zo is de hoofdrolspeler bijvoorbeeld op een bepaald moment heel boos om van het ene op het andere moment 180 graden te draaien, wat vreemd aanvoelt. De schrijver heeft té veel geprobeerd om er emoties in te verwerken, waardoor het regelmatig te geforceerd overkomt. Het stemmenwerk van de verschillende acteurs is verder wel oké.

blank

We keken ook heel erg uit naar de muziek van Tales of Kenzera: ZAU. Helaas voldoet de game op dat vlak niet aan onze hoge verwachtingen. De toffe klanken die we tijdens onze preview-presentatie te horen kregen, waren geweldig. De game stelt ons nu op dat vlak echter wat teleur. Dit komt doordat in de meeste muziekstukken voornamelijk gebruik wordt gemaakt van westerse muziekinstrumenten en er geen of nauwelijks een mix is van verschillende stijlen. De muziek op zichzelf klinkt wel goed, maar we hadden meer Afrikaanse invloeden verwacht, wat naar onze mening ook beter bij de game zou passen.

Niet optimaal

Qua grafische modi is de game ook wat teleurstellend. Je kan Tales of Kenzera: ZAU in 4K op 30 frames per seconde of in 1080p op 60 frames per seconde spelen. Dat is toch een beetje een tegenvaller, helemaal omdat de framerate hier en daar een (klein) steekje laat vallen. De game vraagt om snelle reflexen, dus raden we je aan om de 60 frames per seconde modus te kiezen. Dit gaat dan wel ten koste van de scherpte van de graphics, wat erg jammer is, want dit was naar onze mening niet nodig. Sterker nog: je zou bij een game als deze verwachten dat je in 4K op 60fps zou kunnen spelen en eventueel zelfs in 120fps tegenover een lagere resolutie. De game zou namelijk niet het maximale van de console mogen vragen, wat een dergelijke performance technisch in principe mogelijk zou moeten maken.

blank

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar voor: Xbox Series X|S, Nintendo Switch en pc.

Conclusie

Tales of Kenzera: ZAU gaat niet direct de strijd aan met Prince of Persia: The Lost Crown, omdat het een iets andere ervaring voorschotelt. De game is namelijk meer een titel met Metroidvania invloeden dan een echt volwaardige Metroidvania. De game speelt lekker weg, alleen ontbreekt het aan genoeg variatie bij het vechten en platformen. Hierdoor wordt het speelplezier toch iets de kop ingedrukt. Verder is de performance op zichzelf degelijk, maar het is een tegenvaller dat er niet nog een optie voor een treetje hoger beschikbaar is. Tales of Kenzera: ZAU is absoluut geen slechte game, er had alleen wat meer ingezeten.

Pluspunten

  • Platformen werkt lekker
  • Vechten is leuk
  • Ideaal voor Metroidvania noobs

Minpunten

  • Tegenvallende opties qua performance
  • Te weinig gebruik van Afrikaanse klanken
  • Platformen en vechten mist wat variatie

6.5