Review | Clair Obscur: Expedition 33

Review | Clair Obscur: Expedition 33 – Wat zou je doen als je wist dat je maar één jaar meer te leven had? Zou je deze harde waarheid accepteren en gewoon volop genieten van elke resterende dag of zou je actief op zoek gaan naar een manier om de dood te ontwijken? Magere Hein komt uiteindelijk iedereen wel een bezoekje brengen, dus wat doe je eraan? Maak kennis met Clair Obscur: Expedition 33, de debuutgame van de Franse onafhankelijke ontwikkelaar Sandfall Interactive. De titel klinkt misschien wat onnodig ingewikkeld, maar vergis je niet: dit is een enorm indrukwekkend debuut en voor ons ook tegelijk één van de beste games van dit jaar.

Het nummer op de monoliet

Clair Obscur: Expedition 33 speelt zich af in een dystopische versie van Frankrijk waar we kennismaken met ‘Lumière’. Dit charmante plaatsje oogt misschien vredevol en rustig, maar de inwoners van Lumière worden geteisterd door een mysterieus figuur met de naam ‘the Paintress’, die aan de overkant van een groot meer woont en uitkijkt op Lumière. Deze Paintress heeft haar naam niet gestolen, want elk jaar schildert ze een nummer op haar monoliet, waarbij ze telkens één cijfer aftelt. Een beetje avant-garde kunst, zou je denken, maar dit nummer heeft zware gevolgen: iedereen die op dat moment de minimumleeftijd van dat getal heeft bereikt, sterft. De inwoners van Lumière moeten dus machteloos toekijken hoe de Paintress elk jaar aftelt tot er uiteindelijk niemand meer in leven zal zijn.

Dit jaar bereikt de Paintress nummer 33 en net zoals elk jaar vertrekt er een expeditie naar het land van de Paintress om haar dodelijk kunstproject te doen stoppen. De leden van deze expeditie weten echter dat de uiteindelijke slaagkans klein is en hun tocht is in principe een zelfmoordmissie. In al die jaren is niemand erin geslaagd haar te stoppen, dus waarom zou deze expeditie anders zijn? Je volgt de gebeurtenissen door de ogen van verschillende expeditieleden, waaronder Gustave, Lune, Maelle en Sciel. Je hebt het misschien wel al door, maar dit is een enorm verhaalgedreven game met heel wat ‘zware’ thema’s, zoals sterfelijkheid, nalatenschap, zelfmoord en nog veel meer. Als je daar echter voor openstaat, dan staat je een prachtig verhaal te wachten.

De plot zit vol tragiek, twists en memorabele momenten én er is onderweg ruimte voor wat humor. De personages zijn ook meesterlijk uitgewerkt: ze zijn mensen van vlees en bloed, ze hebben zwakke momenten en ze hebben elk hun eigen redenen waarom ze op expeditie zijn vertrokken. De beschermende band tussen Gustave en Maelle, de altijd analytische Lune, de stoere Sciel met een klein hartje… iedereen voelt uniek aan en je leeft mee met deze personages van begin tot eind, waardoor de emotionele momenten je ook echt keihard raken. Onderweg kan je ook dagboeken vinden van eerdere expedities, waardoor je ook wat interessante lore ontdekt van zij die je voorgingen.

Perfect huwelijk tussen turn-based en actie

Soms wordt wel eens beweerd dat turn-based combat ‘dood’ en verouderd is, maar verschillende moderne games hebben inmiddels al het tegendeel bewezen. Clair Obscur: Expedition 33 bewijst nu nog maar eens dat er wel degelijk nog heel wat leven in het systeem zit. De klassieke turn-based structuur wordt hier vermengd met verschillende actie-elementen die pérfect samengaan. Je aanvallen kan je sterker maken door een korte QTE uit te voeren en tijdens het verdedigen moet je op het juiste moment ontwijken om zo schade te ontlopen. Wil je het wat cooler aanpakken? Dan kan je ook proberen om te pareren: de timing hiervoor is preciezer, maar als dit lukt dan zal het personage wel een tegenaanval uitvoeren, gratis en voor niks. Hoog risico, hoge beloning!

Elk lid heeft een eigen unieke speelstijl die je zal moeten aanleren. Gustave heeft een mechanische arm die je kan opladen om dan een grote shock los te laten, Lune gebruikt magische elementen om haar spreuken sterker te maken, Maelle heeft verschillende vechthoudingen die telkens bepaalde effecten hebben en ga zo maar door! We willen niet alles weggeven, maar al deze unieke speelstijlen ontdekken en meesteren is deel van waarom de combat zo goed werkt. Je zal ook elk gevecht tactisch moeten benaderen door op een slimme manier actie-punten te verzamelen en vervolgens in te zetten.

Je krijgt deze punten door standaard aanvallen uit te voeren of door vijanden te ontwijken. Je gebruikt ze vervolgens om speciale acties uit te voeren of om een schietaanval te doen. Deze laatste doen misschien niet zo heel veel schade, maar ze kosten je geen beurt, dus ze kunnen wel net dat extra duwtje geven. Nog meer diepgang heb je in de vorm van zogenaamde ‘Pictos’. Elk personage kan er zo drie uitrusten en deze hebben telkens een bepaald effect. Voltooi je voldoende gevechten met een uitgeruste Picto, dan kan je het effect ervan ook activeren bij eender welk ander partylid. Je wordt dus aangeraden deze Pictos op te zoeken en actief te gebruiken om zo je hele party sterker te maken.

Schilderij

Een game met de naam Clair Obscur die een personage heeft dat de Paintress heet… dat klinkt als het perfecte recept voor een kunstwerk! En ja hoor, deze game tovert de ene na de andere prachtige omgeving op je scherm. De gamewereld is geweldig vormgegeven en je valt van de ene verbazing in de andere: de makers zijn enorm creatief geweest in hun level design en het voelt alsof je rondloopt in een schilderij. Een onderwaterlevel waar de zwaartekracht op een vreemde manier werkt, donkere grotten met magische lampen, een mysterieus herenhuis… Visueel is alles prachtig om naar te kijken en je hebt ook twee grafische modi om uit te kiezen: de gebruikelijke ‘graphics’- (4K met 30fps) en ‘performance’-opties (60fps met een lagere resolutie). Beide modi garanderen echter sowieso prachtige visuals, dus wij speelden doorgaans op de perfomance modus omdat 60fps wel handig is bij gevechten.

Is alles dan visueel perfect? Nee, hier en daar zijn er wat animaties die niet 100% vloeiend zijn en we zagen soms eens wat pop-in. Niets dramatisch, maar eerder wat kleine slordigheidsfoutjes die gemakkelijk te negeren zijn (het blijft tenslotte een debuutgame). Bij het leveldesign zelf hebben we ook een klein puntje van kritiek. De levels zijn grotendeels lineair opgebouwd, met geregeld wat zijgangetjes die afwijken van de ‘hoofdweg’. Zoals het een echte ontdekker betaamt, ga je die natuurlijk onderzoeken in de hoop wat extra beloningen te krijgen. Probleempje: soms verlies je wel eens het overzicht en niet alle beloningen aan het einde van die gangetjes zijn heel indrukwekkend (wauw, een klein beetje geld!). Toegeven: de prachtige omgevingen zijn op zich al een beetje een beloning, maar we hadden in bepaalde gevallen graag net iets meer gehad.

Begrijp ons niet verkeerd: dit is zeker niet altijd het geval en het is niet dat je helemaal niets hebt om te ontdekken. Integendeel! Clair Obscur: Expedition 33 biedt veel content (het hoofdverhaal alleen al is 30+ uur lang) én dan zijn er ook nog vele optionele gebieden met minigames en extra (super)bazen. Alle gebieden worden aan elkaar gelinkt door een wereldmap, waar je vrij op kunt rondlopen en ook wat kan exploreren. Als je kijkt naar de omvang van de game en de hoeveelheid content, zou je eigenlijk gewoon denken dat dit is gemaakt door een ervaren AAA-ontwikkelaar, maar we herinneren je er nogmaals aan dat dit de debuuttitel is van een onafhankelijke studio. Clair Obscur: Expedition 33 heeft bovendien een vraagprijs van €49.99, een stuk lager dan de gemiddelde AAA-game vandaag de dag.

Zet het volume maar wat harder

Een laatste aspect waar we het over willen hebben, is het geluid. En ja, we gaan even een volledige alinea wijden aan waarom deze game voor ons gerust de ‘Hall of Fame’ in mag gaan van beste game soundtracks ooit. Deze is GE-WEL-DIG! De melancholie van het verhaal wordt perfect weerspiegeld in de muziek, de bombastische crescendo’s maken gevechten nog spectaculairder, er zijn vrolijke tunes voor de meer luchtige scènes… Oh ja, hadden we al vermeld dat de cast tjokvol bekend stemtalent zit? Charlie Cox (Daredevil), Jennifer English (Shadowheart uit Baldur’s Gate III), Andy Serkis (Gollum uit The Lord of the Rings) en nog véél meer! Iedereen zet zijn/haar beste beentje voor en het auditief eindresultaat is prachtig. Zet het volume dus maar gerust een paar tikken harder, je zal er geen spijt van krijgen!

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: Xbox Series X|S, pc.