Gespeeld: Immortals: Fenyx Rising – Vorig jaar op de E3 kondigde Ubisoft de game Gods & Monsters aan, die gepland stond voor een release begin dit jaar. Maar met het veranderen van de koers binnen de ontwikkelteams na de release van Ghost Recon: Breakpoint, werd ook deze titel op de lange baan geschoven. Inmiddels kent de game een andere titel en vanavond kwam het uitgebreid aan bod tijdens Ubisoft Forward. De game heet nu Immortals: Fenyx Rising en recent konden wij er al een paar uur mee aan de slag; een eerste echte kennismaking met de gameplay en dat beviel. Immortals: Fenyx Rising wist namelijk te verrassen!

Een mengelmoes

Immortals: Fenyx Rising plaatst je in de schoenen van Fenyx die met behulp van de goden rondwandelt in een fictief gebied dat omringd wordt door Griekse mythologie. Dat betekent dat je veel mythologische wezens tegen zult komen en ook contact hebt met goden uit die tijd. Sterker nog, Zeus is met enige regelmaat te horen als hij inbreekt op hetgeen de voice-over te vertellen heeft, wat eveneens een individu uit de mythologie is. Hierbij breekt Ubisoft vaak door de vierde muur, want Zeus en kompanen zijn bijvoorbeeld op de hoogte van het feit dat Eh-beh-soft de game maakt, met vervolgens een ‘sneer’ naar de Fransen vanwege hun uitspraak.

Even later in onze hands-on sessie sprak Zeus ook zijn frustratie uit dat hij bepaalde dingen niet heeft kunnen Googlen en dan wordt het al snel duidelijk: Immortals: Fenyx Rising neemt zichzelf totaal niet serieus. Maar laat dat nu net zo interessant zijn, want de game wil helemaal niet per se grappig zijn. Het ligt er – voor zover we ervaren hebben – absoluut niet dik bovenop en voelde nooit geforceerd, maar juist heel erg uniek en verfrissend. Want alles heeft in de context van de game met de mythologie te maken, maar het wordt op een bijzondere manier met wat we anno 2020 goed kennen gemixt. Dit vooral in conversaties overigens, maar dat maakt het juist zo geinig om te ervaren.

Daarmee komen we terug bij de kop boven deze alinea’s uit: het is een mengelmoes van mythologie met humor, hedendaagse zaken en meer. Diezelfde specifieke duiding kan ook losgelaten worden op de gameplay, want ook hierin brengt Ubisoft echt wat nieuws. Het is een avonturen game in een open wereld, waarbij je een vleugje Assassin’s Creed treft in combinatie met vliegen, puzzelen en platformen op een manier die ergens een beetje aan Ratchet & Clank doet denken. Ubisoft wordt geregeld verweten niks innovatiefs of nieuws te doen, omdat ze vooral op bekende franchises varen… Niet helemaal terecht, want Immortals: Fenyx Rising is echt iets nieuws en voelt door z’n unieke stijl van presteren erg fijn aan, en verfrissend, zoals al aangehaald.

Diepgang in een ondiep geheel

Met Fenyx kregen we gelijk een reeks van mogelijkheden tot onze beschikking. Zo was de skilltree al behoorlijk ingevuld en ook beschikten we over een variatie van magische aanvallen. Een blik in het menu leerde ons dat dit allemaal aangepast en uitgebreid kan worden naarmate je vooruitgang boekt in het avontuur. Ook zul je met enige regelmaat op een soortgelijke manier als in Assassin’s Creed je gear veranderen. Denk dan aan andere wapens kiezen, kleding en meer. Maar waar dat in veel titels gelijk heel diep gaat en heel erg op de statistieken leunt, is het hier ogenschijnlijk expres simplistisch gehouden. Elk wapen of stukje kleding kent een bepaald voordeel, waartegen je het één en ander afweegt en dat is het dan.

Dit bespaart uren spenderen aan het samenstellen van de ideale build en de indruk is dat Ubisoft de game heel erg toegankelijk wil houden. Om daarin alle soorten spelers tegemoet te komen zal de game ook bestaan uit verschillende moeilijkheidsgraden en alle opties die je hebt om de gameplay en Fenyx te customizen, worden heel helder gepresenteerd. In bepaalde mate is de game ook relatief traditioneel van opzet. Zo heb je om je health aan te vullen healthpotions nodig, die je moet craften. Voor je stamina geldt hetzelfde en zo tref je ook nog potions voor een verhoogde aanvalskracht en juist een betere verdediging. Her en der in de wereld tref je planten en die werken identiek, maar als je het tot een potion craft – wat op verschillende plekken in de wereld kan – is het effect sterker. Hierdoor zul je af en toe naar een heksenketel moeten reizen om te kunnen craften.

Interessant hierin is dat je de potions ook weer van upgrades kunt voorzien, waardoor ze op verschillende punten effectiever worden. Ook dat spreekt allemaal voor zich, maar geeft het geheel toch wat diepgang. Vandaar dat we ook spreken van diepgang in een ondiep geheel. Nergens is het ingewikkeld, onoverzichtelijk of te tijdrovend. Het is heel erg duidelijk, recht door zee en toegankelijk opgesteld. Een fijne benadering als je het ons vraagt, want dat maakt de game voor een heel divers publiek interessant. Hierin moet de gameplay natuurlijk wel aansprekend werken en ik denk dat Ubisoft ook daar precies de juiste snaar weet te raken vanwege de fijne afwisseling.

Platformen in de oudheid

Doordat je als Fenyx best wel wat middelen tot je beschikking hebt, is de gameplay erg gevarieerd. Zo tref je met enige regelmaat gevechten die je met je zwaard of zwaardere staf kunt uitvechten. Dat kan je ook combineren met magische aanvallen, waarbij er een enorme hamer tevoorschijn komt om de vijand flink veel schade te berokkenen. Of wat te denken van omliggende objecten oppakken en met een magische ‘slingshot’ naar de vijand smijten? Speren die uit de grond vliegen en de monsters in hun kont prikken… het kan allemaal en die speciale aanvallen gebruiken helpt behoorlijk in de gevechten. Het kost wel stamina, maar door genoeg potions mee te nemen zal dat geen probleem vormen.

De gevechten zijn leuk en divers, vanwege de vele soorten vijanden die je tegen zult komen in de game en dan te bedenken dat we slechts één gebied van meerdere hebben mogen ontdekken. De gevechten spelen zich zowel op vaste plekken af met betrekking tot een quest, alsook willekeurig in de wereld. Bij dat laatste kun je dan besluiten om er voorbij te gaan of om even met de vijanden te knokken. Tussen dit geweld door krijg je met drie andere elementen te maken: exploratie, puzzelen en platformen. Dat platformen maakt het cirkeltje naar de mogelijkheden van Fenyx weer rond, want naast springen, schakelaars omhalen, blokken sjouwen en meer, zul je ook kunnen vliegen en dat levert weer nieuwe gameplay features op.

Zo tref je her en der in de wereld uitdagingen aan waarbij het primair neerkomt op platformen of gameplay daarop gebaseerd. Zo vlogen we in een level rond waarbij we telkens de lucht in gestuwd werden door een luchtkanaal, waarbij het de bedoeling was om van punt naar punt te vliegen zonder neer te storten of geraakt te worden door lasers. Ook troffen we een gigantische flipperkast aan in één van de uitdagingen waarbij de ballen van steen waren – jawel, een heuse flipperkast. En in andere uitdagingen moet je weer van platform naar platform springen zonder geraakt te worden door vuurballen of spijlen die omhoog schieten. Alle standaard platformelementen keren terug in deze game, gecombineerd met stukken vliegen of zelfs specifiek daar op afgestemd.

Voorwerpen zoeken

In het kader van puzzelen kom je regelmatig voor platformpuzzels te staan, waarbij zo’n flipperkast één van de vele voorbeelden is. In de hands-on sessie was het bij een andere puzzel – die behoorlijk in omvang was – de bedoeling om verschillende orbs te verzamelen en die op de juiste plek op een raster te leggen, zodat een deur geopend zou worden en we loot uit een kist konden halen. Hierbij heb je de orbs echter ook nodig om weer andere deuren te openen, zodat je überhaupt aan het juiste aantal geraakt. En ook dat is weer puzzelen, waarbij je veelvuldig met platformelementen te maken krijgt en zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Wat hierin vooral opviel is dat de game rijk voorzien is van afwisseling. Geen uitdaging was hetzelfde, geen gevecht was hetzelfde en geen puzzel was hetzelfde. Nu kunnen we natuurlijk niet vooruitkijken, dus het is afwachten hoe de rest van de game op dat vlak in elkaar zit, maar deze eerste indruk was in ieder geval positief. Tot slot heb je dan nog exploratie en ook dat is aangenaam. Zo bestond het gebied waar we in vertoefden uit grote hoogteverschillen, waardoor we veelvuldig aan het vliegen waren. Maar op de grond kan je ook op bijna elk moment een mount inroepen dat in ons geval een mechanisch paard was, waarmee we snel door de wereld konden bewegen. Ondertussen geeft het navigatiemiddel allerlei punten aan waar wat te doen is, maar ook door de wereld te verkennen ontdek je weer nieuwe (afgesloten) kisten, puzzels, uitdagingen en meer. En zo zal de game je naast het hoofdverhaal bezighouden met genoeg randactiviteiten.

Voorlopige conclusie

De speelsessie van Immortals: Fenyx Rising gooide ons ergens op een later moment in de game, waarbij we veel verschillende opties tot onze beschikking hadden. Het resultaat is dat we diverse leuke gevechten hebben uitgevochten, dat de game ons wist te plezieren met leuke platformgameplay en totaal misplaatste humor die op één of andere magische manier uitstekend uit de verf komt. Dat samen met de puzzels, de mooie (kleurrijke) wereld en vlotte gameplay doet ons uitkijken naar het eindresultaat. De samenstelling van de diverse elementen werkt in deze setting en context erg goed en voelde – daar heb je het woord weer – verfrissend aan. Sterker nog, we wisten niet zo goed wat we van de game moesten verwachten, maar de hands-on heeft ons aangenaam verrast.