Review | Back 4 Blood

Review | Back 4 Blood – De zombieknaller die de meest pure, gepolijste game-ervaring moet brengen is ongetwijfeld de titel waar ontwikkelaar Turtle Rock Studios naar streeft met hun nieuwe release. De studio kennen we natuurlijk allemaal van de Left 4 Dead franchise, die onbetwist de koning van de zombieshooters was in de periode dat de Xbox 360 nog nieuw was. Wat je mocht verwachten was immers simpel van opzet: nauwkeurig uitgebalanceerde gunplay en vlotte algemene gameplay. Left 4 Dead leek het allemaal te hebben, wat het zeer moeilijk maakt voor Back 4 Blood om in de voetsporen van de spirituele voorganger te treden.

Welcome to Fort Hope

Back 4 Blood is een niet zo subtiel eerbetoon aan Left 4 Dead en het doet in essentie veel hetzelfde. De game speelt zich, net zoals bijna iedere andere zombie game, af nadat een allesverwoestende parasiet de wereld zo goed als overnam. Het zal je niet verrassen dat maar weinig mensen dit overleefden. De hoofdpersonages, ook wel ‘Cleaners’ genoemd, nemen de taak op zich om overlevenden te redden en zij verzamelen zich in Fort Hope: de vertrouwde thuisbasis voor al je upgrades en personalisatie. Je moet je ondertussen een weg banen door veel verschillende, maar vooral dodelijke scenario’s. Upgrades van allerlei soorten en maten moeten dit vergemakkelijken, maar daar komen we later op terug. Natuurlijk moet je een tal van vijanden genaamd ‘Ridden’ opruimen, alvorens je je doel kan bereiken. Je pad wordt niet alleen door zombies van menselijk formaat versperd, want je zult ook grote getale uit de kluiten gewassen mutanten tegenkomen, die ieder hun sterke en zwakke punten hebben.

Die met kaarten speelt, hoedt geen ganzen

Hoewel het in de eerste instantie wat intimiderend overkomt, leer je al gauw hoe je het beste korte metten kunt maken met al het gespuis. Het gezegde dat men goed moet opletten wanneer je iets te winnen of verliezen hebt, is in Back 4 Blood zeker aan de orde. Eén van de nieuwigheden is namelijk dat je hierin steun ontvangt in de vorm van kaarten, waarmee je een deck kan opbouwen. Dit kan in eerste instantie overweldigend overkomen, maar gelukkig hoef je er in het vroege gedeelte van de game niet al teveel op te letten. Doordat je online speelt en missies voltooid, ontvang je supply points die je in Fort Hope kunt uitgeven. Hoe meer supply points je hebt, des te betere kaarten je vrijspeelt. Je kunt meerdere decks maken in de Deck Builder, zodat je voor elke Cleaner desgewenst een unieke speelstijl kunt toepassen. Wil je een zelfvoorzienende mêlee build maken, waarbij alle kills van dichtbij je helen? Dat is mogelijk! Speel je liever van veraf met extra penetratie op je wapen? Doen we!

Er zijn bijna oneindig veel mogelijkheden, waarvan sommigen net wat beter werken met de ene Cleaner dan de andere, maar alles is op de een of andere manier wel bruikbaar. Er zijn slechts een aantal kaarten die specifiek voor één personage bedoeld zijn of sommige die leunen naar een bepaalde Cleaner (bijvoorbeeld door hun favoriete wapens), maar de meeste kaarten zijn multi-inzetbaar. Hierdoor krijg je alle mogelijkheden om naar hartenlust te combineren. Je kunt bijvoorbeeld een support personage bouwen met wat meer helende mogelijkheden, maar ook een tank die zich volledig focust op rauwe kracht en schadebeperking. Alles van extra herlaadsnelheid, meer schade op je wapen (verschilt per kaart) of specifieke mêlee-aanvallen, behoren tot de mogelijkheden. Je kunt de decks volledig uitbalanceren op efficiëntie of persoonlijke voorkeur, en ook op je mede-Cleaners indien je altijd met vrienden samenspeelt. Uiteindelijk maakt dit pas echt een verschil op de hoogste moeilijkheidsgraad, want daarin tellen die kleine details extra hard mee.

Hoe verder je in de game geraakt, hoe waardevoller de zegens van de kaarten worden. En hier komt een zeer onaangename keuze van de ontwikkelaar om de hoek kijken. Alles wat je in de offline modus vrijspeelt, kun je niet online gebruiken en andersom. Gelukkig start je de solo campagne al met heel veel goede kaarten, dus je hebt de keuze… maar, de missies zullen wel aangepast zijn. Bepaalde bazen maken vooral geen indruk in de solo modus. Ze zullen een stuk minder imposant zijn en zijn gemakkelijker te verslaan dan wanneer je online speelt. Waarschijnlijk omdat de AI niet bekend staat om daadwerkelijk verstand. De bot AI is af en toe zeer scherp en op andere momenten ben je aan de lopende band aan het reviven. We hebben geen idee hoe ze tot dusver hebben overleefd tijdens deze zombie apocalyps. Tevens zijn alle Achievements/Trophies vergrendeld als je besluit niet met anderen te spelen. Het voelt bijna aan alsof ze deze optie beter volledig hadden kunnen weglaten.

Lange wachttijden

Als je erover dacht om de game voor de solo ervaring in huis te halen, cancel dan je bestelling maar, want deze game is niet voor jou. Ook het verhaal is niet echt iets om over naar huis te schrijven, dus de echte singleplayer liefhebbers kunnen hier hun hart helaas niet aan ophalen. Maar dat mag geen verrassing zijn. In de game word je eigenlijk verplicht om online met andere spelers op pad te gaan, maar ondanks dat de game hiervoor gemaakt is, blijkt ook dat nog een hele klus. Logischerwijs is Quick Match het snelste van alle modi. Het lijkt op sommige momenten helaas vrijwel onmogelijk – zonder dat je je vrienden uitnodigt om een potje mee te spelen – om in jouw bestaande campagne te vorderen. Zelfs met cross-play aan duurt het soms 15-30 minuten alvorens je team is gevuld. En een potje opstarten met alleen bots, zodat er mensen gaandeweg mee kunnen spelen, dat gaat niet. Dat is absoluut een vreemde designkeuze van ontwikkelaar Turtle Rock Studios. Het ziet ernaar uit dat matchmaking je met de Quick Match optie in een missie plaatst die dichtbij je eigen progressie ligt, maar daardoor zie je niet alles van de game.

De rollen draaien om

Als je eens van de bekende weg wilt afwijken, of gewoon geen zin hebt om te lang te wachten alvorens je in een match belandt, dan bestaat er ook nog de Swarm modus. Hierin neem je het op tegen andere spelers, maar dan ben jíj de Ridden. Je kunt vooraf niet kiezen of je als Cleaner of Ridden wilt spelen, maar ongeacht als welke groep je begint, zullen na één ronde de rollen omkeren. Als Cleaner krijg je eerst een minuut om je klaar te maken en daarna om te plunderen. Je pakt zoveel mogelijk bruikbare wapens en accessoires op, en dan spawnen de Ridden. Het doel is zo lang mogelijk overleven terwijl de arena verkleint, wat afhankelijk is van welke wapens je krijgt en hoe goed je als team samenwerkt, wat niet altijd even makkelijk is. Als je neergaat, kun je wel je sidearm nog gebruiken maar je kunt niet wegkruipen – wat overigens van toepassing op alle modi is. Voor de groep Ridden geldt dat zij kunnen blijven spawnen en upgraden tot de tijd om is, want het leven van een Cleaner is natuurlijk niet al zuur genoeg.

Hersenloos vermaak

Als je dan eenmaal een match gevonden hebt, vooral met spelers die met elkaar communiceren, zorgt deze game voor dolle pret. Je hebt op de makkelijkste moeilijkheidsgraad niet al teveel focus nodig om de missies van de campagne te doorlopen. De missies zijn vrij rechttoe rechtaan, en vrij repetitief, maar het is door de constante toestroom van vijanden niet direct saai. Je kunt altijd de moeilijkheid wat opschroeven als je wat meer uitdaging behoeft. De gunplay is vlot zonder al te veel poespas, en de wapens hebben ieder hun eigen voor- en nadelen. Je kunt echter de nadelen wat bijschaven en de voordelen uitvoerig upgraden met de kaarten die je vrijspeelt en vooraf instelt. Dit alleen al zorgt voor net wat extra diepgang en tijdens de missies kun je jouw loadout en die van je team ook nog eens upgraden en aanpassen met Copper in de saferooms.

De verbeteringen die je hier kunt toepassen zijn specifiek bedoeld voor je wapens en andere benodigdheden zoals First Aid kits, granaten en meer. Ze staan dus volledig los van de kaarten die je vrijspeelt in Fort Hope, die weer voor hele andere voordelen zorgen. De safe rooms zijn een godsgeschenk, want het breekt de missies op in segmenten en geeft je af en toe ook wat ademruimte en eventueel een plaspauze. Wil je direct in de actie duiken, kies dan voor de Quick Match of Swarm modi en je hoeft je de aankomende tijd niet te vervelen. Al met al is het echt wel een game waar je heel wat vermaak uit kunt halen, maar er zitten vooralsnog wat haken en ogen aan die de ontwikkelaar hopelijk in de nabije toekomst gaat aanpakken.

De game heeft naast de vrij opvallende en vooral vervelende tekortkoming met betrekking tot online matchmaking, verder weinig om op aan te merken, op een paar kleine puntjes na. Grafisch is het absoluut geen hoogvlieger. Zelfs op de begeerde 4K resolutie met HDR spat de game niet van het scherm, zoals tegenwoordig veel andere games dat wel doen. Dit heeft wellicht te maken met de veelal donkere omgevingen, waardoor bepaalde textures en het kleurgebruik niet goed tot hun recht komen. Het verschil is duidelijk merkbaar als je bijvoorbeeld kijkt naar de vlammenzee die ontstaat door het gooien van een molotovcocktail, of de explosies van een granaat.

De nagenoeg vlekkeloze 60 frames per seconden maken echter veel goed. Back 4 Blood lijkt geen framedrops te kennen, en dat is echt een belangrijk gegeven in een game als deze. Sommige animaties zien er wat vreemd uit en mensen met een minder goede verbinding vliegen soms in de lucht. Daar kunnen we wel mee leven. Qua audiodesign is er geen vuiltje aan de lucht en met een degelijke audioset genieten je van alle geluidseffecten in de game. Denk aan het gegorgel van de zombies, het wapengekletter, maar ook details als spelers die geholpen moeten worden, of dat er een nieuwe baas in het veld te vinden is, enzovoort.

Gereviewd op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S en pc.