Review | Pentiment

Review | Pentiment – Een klein team bij Obsidian Entertainment heeft een voorliefde voor geschiedenis. Dit team kreeg van de ontwikkelaar en Microsoft budget om hun droom na te streven en dat was het maken van een historische game, gesitueerd in Europa. We weten allemaal dat de Europese historie rijk is aan verhalen en een game die zich in die tijd afspeelt… dat zien we niet op een frequente basis. Het resultaat is Pentiment, een titel die het verhaal van Andreas Mahler vertelt en dat wordt gepresenteerd op een bijzondere manier. Wij gingen met deze jongeman op pad en beleefden een schitterend avontuur.

Unieke stijl

Het eerste wat direct aan Pentiment opvalt is natuurlijk de visuele stijl. Het hanteert een unieke tekenstijl die zo uit geschiedenisboeken zou kunnen komen en dat is ook precies de bedoeling. Het art design is daarmee erg bijzonder te noemen. Wij hebben het in ieder geval niet eerder gezien. Tegelijkertijd is dat wel iets waar je van moet houden, want het wijkt af van elke andere standaard. Voor de setting van de game en de gameplay is het echter volstrekt logisch, want de tekenstijl is aangepast op de tijd waarin de game zich afspeelt. Daarbij krijg je tijdens het spelen voornamelijk met statische achtergronden te maken, waarbij je van tekening naar tekening loopt. Lekker eenvoudig dus.

Er zijn wat dat betreft relatief weinig animaties in de game te bespeuren. Je ziet Andreas rondlopen op vooropgestelde paden, waarbij je zelf zijn route bepaalt. Daarnaast zijn er bij gebeurtenissen wel wat bewegingen te zien bij andere personages, maar die zijn allemaal vrij simplistisch vormgegeven. Normaliter zou dat natuurlijk een kritiekpunt zijn, maar in het geval van Pentiment maakt dat niet uit. Dankzij de presentatie in 4K ziet elke omgeving er strak uit en het geeft uitstekend de sfeer weer. Zie het als een historisch boek waarin jij met Andreas Mahler het interactieve element vormt. Dit komt uitstekend uit de verf en zorgt ervoor dat je opgeslokt wordt in de historische sferen.

Wat hier nog bijkomt is dat de audio zich beperkt tot wat algemene geluiden. De personages zijn namelijk niet ingesproken, dus alle dialogen verlopen via tekstballonnen. En terwijl de tekst in beeld komt, hoor je dat het als het ware opgeschreven wordt. Daarnaast zijn omgevingsgeluiden wel present. Dus je hoort geroezemoes op het dorpsplein, de bel van het klooster, de wind in de bossen en meer. Het is desalniettemin ook allemaal erg simplistisch dat soms wat aangevuld wordt met bijpassende muziek. Hierdoor wordt eens te meer benadrukt dat je het avontuur vanuit een boek beleeft.

Praten, praten en nog eens praten

In het spel neem je de rol van Andreas Mahler aan, een tekenaar die boeken van illustraties voorziet. Hij is echter een vrije vogel qua levensstijl en leuk is dat je aan het begin van de game bepaalde keuzes moet maken die je karakter zullen vormen. Afhankelijk van de keuzes die je maakt, zul je later in het spel bij dialogen additionele opties krijgen. Voorbeeld: als je aangegeven hebt vooral volgens logica te redeneren, zul je in bepaalde gesprekken de ‘Logic’ optie krijgen om te antwoorden. Dit antwoord is dan geformuleerd naargelang de geldende logica. En zo zijn er meer van dit soort extra dialoogopties op basis van je karakter.

Als je echter voor compleet andere opties hebt gekozen, krijg je weer andere mogelijkheden in dialogen gepresenteerd. Dit kan mensen op de kast jagen of juist geruststellen. Dit maakt ook dat Pentiment door dit soort variabele factoren meerdere playthroughs rechtvaardigt. Tegelijkertijd moet je wel weten dat Pentiment voor 80% uit praten bestaat. De resterende tijd van de gameplay ben je bezig met van A naar B lopen en zo nu en dan krijg je nog wat additionele elementen voor je kiezen. Zo wilden we horen wat de laatste roddels waren en daarom schoven we aan bij de dames om wol te spinnen, wat gepaard ging met een minigame. Dit soort elementen komen sporadisch terug in de gameplay, wat voor de afwisseling moet zorgen.

Het praten voert echter de boventoon en als een vrije, intelligente ziel tussen de boeren en de mensen in het klooster, ben je een soort brug tussen de elitaire stand en de lagere bevolking. Dit levert vaak erg interessante dialogen op, omdat veel mensen toch zo met hun eigen issues zitten. Tot overmaat van ramp wordt er een moord gepleegd en gezien je zo’n goed hart hebt, besluit je om uit te gaan vogelen wie erachter zit. Hierbij krijg je dan weer verschillende aanknopingspunten, maar je hebt beperkte tijd om onderzoek te doen. Hierdoor moet je keuzes maken en gezien de mensen in de middeleeuwen niet echt bekend stonden om hun geduld, moet je amper twee dagen later een schuldige aanwijzen of suggereren… maar is die dan de dader?

Dit is in een notendop waar Pentiment op neer komt qua gameplay en doordat je keuzes moet maken, zul je via een soort butterfly effect een bepaalde richting op gaan met het verhaal. Er is ook geen goed of fout pad wat je kan bewandelen, waardoor het verhaal voor elke speler net wat anders zal zijn. Ook leuk is dat als je mensen eerder op de kast hebt gejaagd, ze je later in de game niet willen helpen of erg moeilijk doen. Daarom is het belangrijk om altijd goed na te denken over de keuzes die je maakt. Ter verlichting kent de game de nodige humor en grappige situaties, daar waar het thema op zichzelf best wel zwaarmoedig is: boeren die moeite hebben met de machtige kerk, moorden, ruzies onderling en meer.

Een nadeel is echter wel dat de belangrijkste keuzes die je maakt in dialogen veel impact kunnen hebben. Soms moet je namelijk een keuze maken waar je niet helemaal achter staat, maar de ongeduldigheid van de mensen vormt hierin een push tot antwoorden. Gezien nuance niet echt iets is wat bij de gemiddelde individu in de game in het woordenboek staat, zul je regelmatig niet helemaal tevreden zijn met hoe een situatie zich uitpakt. Het is allemaal vrij definitief en dat maakt ook dat je eens te meer heel goed moet opletten op hoe je dingen zegt en wat je zegt. Dit kan soms ook tot onbedoeld grappige situaties leiden en feit blijft dat elk gesprek met veel aandacht voor detail is geschreven. Zelfs de meest onzinnige koetjes en kalfjes dialogen kunnen hierdoor erg boeiend zijn.

Lang avontuur

Pentiment schotelt je een avontuur voor dat al snel de 15 uur qua gameplay aantikt en dan heb je slechts één route in het verhaal genomen. De game kent absoluut veel replaywaarde, maar gezien het qua gameplay zo beperkt is, vragen we ons af of mensen massaal aan een tweede speelsessie zullen beginnen. Wat hierin ook niet helpt is dat de game nogal traag van aard is. Zeker in het begin voer je eindeloos veel gesprekken die uiteindelijk weinig invloed op het verhaal hebben. Pentiment komt zodoende erg traag op gang. Hoewel alle gesprekken erg goed geschreven zijn, mag het tempo zo nu en dan wel wat omhoog. Als je eenmaal een uur of twee verder bent zal het verhaal interessanter worden en komt er meer vaart in.

Tot slot is een minstens zo belangrijk detail in de gesprekken dat de tekst op verschillende manieren gepresenteerd wordt. Zo zul je zien dat de teksten van de mensen in het klooster met een zeer deftige schrijfstijl gepresenteerd worden, waarbij de boeren een meer losse schrijfstijl hebben. Ook kom je nog een analfabeet tegen, waarbij de tekst onderstboven in beeld komt (wat zich nadien omdraait). Ook een leuk detail is dat alle andere talen enkel vertaald worden als je die talen machtig bent. Je kunt echter gaandeweg het avontuur slechts beperkte keuzes maken, waardoor je soms in dialogen bijvoorbeeld wel de Italiaan en Nederlander kunt verstaan, maar niet de Fransoos. Dit is voor elke speler echter anders en geeft eventueel reden om bij een tweede speelsessie andere basiskeuzes te maken die jouw karakter en dus skills bepalen. Hoe dan ook, dat Obsidian Entertainment hier erg creatief mee omgaat staat als een paal boven water.

Gespeeld op: Xbox Series X.
Ook beschikbaar op: Xbox One, Xbox Series S en pc.