Review | Octopath Traveler II

Review | Octopath Traveler II – De eerste Octopath Traveler was bij zijn aankondiging een van de meest geanticipeerde titels voor de Nintendo Switch. Square Enix ging met deze titel terug naar zijn roots van turn-based RPG’s, maar dan met een grote cast aan speelbare personages die elk hun eigen pad volgden. Het zorgde voor een unieke ervaring en wist een plekje in het hart van menig JRPG-liefhebber te veroveren. Het is dan ook een no-brainer dat we vijf jaar later een vervolg krijgen voorgeschoteld die dezelfde succesformule volgt, maar de game net vers genoeg laat aanvoelen om het een volwaardige opvolger te mogen noemen.

Pad naar victorie

Qua setting is Octopath Traveler II in ieder geval een ander beestje dan zijn voorloper. De middeleeuwse setting van het origineel wordt verruild voor een meer 19e-eeuwse setting in een wereld genaamd Solistia. We volgen acht verschillende nieuwe hoofdpersonen met ieder een eigen expertise wat varieert tussen een jager tot aan een danseres. Ieder personage heeft zijn eigen motief om de wereld van Solistia in te trekken en zijn lot te vervullen. Zo lijdt een personage aan geheugenverlies en probeert ze uit te vogelen wat er met haar gebeurd is, terwijl een ander ontsnapt uit de gevangenis na vals te zijn beschuldigd voor de moord op zijn familie. In tegenstelling tot de eerste Octopath Traveler komen de helden van dit verhaal wat vaker met elkaar in aanraking, waarvoor we de schrijvers complimenten moeten geven. De verhaallijnen van deze acht personages voelen in Octopath Traveler II meer aan als één geheel.

Naast acht speelbare personages heeft de wereld van Solistia ook acht verschillende regio’s. De wereld an sich is belangrijk in het verhaal van Octopath Traveler II, omdat onze helden elkaar kunnen tegenkomen in de diverse regio’s. Afhangend van in welk hoofdstuk een specifiek personage zich bevindt, zal je hen dus ontmoeten. Je bepaalt zelf met welk personage je het avontuur wilt beginnen en ook in welke volgorde je de diverse verhalen speelt. Elk personage heeft vervolgens een verhaal met meerdere hoofdstukken om te doorlopen. Octopath Traveler II doet nog een schepje bovenop het origineel door een dag/nachtcyclus te introduceren, waardoor je nóg meer opties hebt om diverse paden te bewandelen. Bepaalde gebeurtenissen kunnen namelijk enkel overdag of ’s nachts plaatsvinden.

Square op zijn best

Octopath Traveler II is net als zijn voorganger in de kern een klassieke turn-based RPG, zoals we dat kennen uit het 16-bit tijdperk. Terwijl onze helden de wereld van Solistia verkennen treffen ze ook allerlei gespuis dat het gevecht met ze aan wil gaan. Kies een aanval of een verdedigende manoeuvre en zie de actie op jouw scherm plaatsvinden. In die zin speelt de game hetzelfde als oudere Final Fantasy-delen en excelleert daar ook in. De combat van Octopath Traveler II voelt gewoonweg eerlijk aan en ook al loop je soms even tegen een obstakel aan in de vorm van een sterke vijand, dan kan je altijd nog even wat zwakker gespuis uitschakelen om wat levels omhoog te gaan.

Over het algemeen is er niet veel aan het vechtsysteem veranderd. Je kan nog altijd boost points inzetten om jouw aanvallen of buffs van extra kracht te voorzien. Bij elke beurt in een gevecht krijg je een extra boost point. Daarnaast hebben vijanden specifieke zwaktes die je kan exploiteren. Doe je dit vaak zat, dan ontstaat er een zogenoemde ‘break’, waarin de vijand zwak is en zich niet kan verweren. Wel nieuw zijn de Latent Powers. Dit zijn een soort superaanvallen. Gedurende een gevecht loopt de meter van een personage vol. Wanneer deze vol is kan dat personage zijn ultieme aanval loslaten op de tegenstander. Niks revolutionairs dus, maar gewoonweg een leuke toevoeging.

Net als in het origineel heeft elk personage in Octopath Traveler II een primaire klasse, ofwel een job. Gedurende het verhaal kunnen personages ook een secondary job verkrijgen, waarmee ze twee verschillende krachten tot hun beschikking hebben. Zo kan de scholar bijvoorbeeld ook wat krachten van de thief krijgen en vice versa. In hoeverre dat effectief is ontdek je vanzelf. Er zijn tientallen combinaties mogelijk met de acht personages die we tot onze beschikking hebben, maar we spreken vanuit ervaring wanneer we zeggen dat niet elke combinatie even effectief is.

Een nieuwe wereld

Vanzelfsprekend is de wereld van Solistia ook gevuld met allerlei personages die ook wel eens een opdracht voor je kunnen hebben. Dit zijn de zogenoemde side stories. In elk van de acht regio’s zal je een aantal side quests kunnen vinden. Door het voltooien van deze quests krijg je natuurlijk een beloning in de vorm van geld of spullen. Bij spullen moet je denken aan items om health terug te krijgen in of buiten een gevecht of equipment zoals wapens en pantser. Gedurende de game zal je overigens ook diverse items kunnen craften, mits je de juiste materialen hebt. Alle basis ingrediënten voor een RPG zijn in ieder geval aanwezig.

Tijdloos

In onze reviews van Triangle Strategy en Live A Live waren we al lovend over de 2D-HD stijl die Square Enix voor een aantal van zijn moderne titels hanteert en die mening is onveranderd. Octopath Traveler II ademt charme op grafisch gebied en weet hier en daar zelfs behoorlijk indruk te maken door middel van zijn artstyle. We speelden de game op de Nintendo Switch waar het over het algemeen op een stabiele 30fps draait met hier en daar wat dips. Jammer is dat de resolutie onveranderd is gebleven tegenover de eerste Octopath Traveler. Met een 720p resolutie docked tegenover een 540p resolutie handheld ziet de game er niet altijd even scherp uit. Dat maakt voor de 16-bit sprites van de game niet veel uit, maar de 3D achtergronden ogen hierdoor op de Nintendo Switch niet altijd even scherp.

Qua stemmenwerk hebben we Japanse en Engelse stemmen tot onze beschikking. De Engelse stemmen zijn eigenlijk meer dan prima en passen goed in de game. Geen overdreven hoge stemmetjes wat we vaak meemaken in nagesynchroniseerde JRPG’s, gewoon prima stemmenwerk wat goed past bij een game die behoorlijk verhaal gedreven is. Soms krijg je de indruk dat je naar een goed audioboek zit te luisteren. De soundtrack doet zijn werk ook goed, met toepasselijke deuntjes voor iedere setting. En laten we ook vooral de vechtmuziek niet vergeten die met vlagen gewoon episch is, al helemaal in sommige baasgevechten.

Gespeeld op: Nintendo Switch.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, PlayStation 5, pc.