DLC Special: Resident Evil VII – Banned Footage Vol.1 – Als je mij een jaar geleden verteld had dat een Resident Evil game me in de nabije toekomst absoluut de stuipen op het lijf zou jagen, had ik je gek verklaard. Meer zelfs, ik had de dokters in de witte jassen gebeld en hen gevraagd om de nodige stappen te ondernemen. De Resident Evil franchise vandaag de dag nog als eng beschouwen? Nah. Not done. Niet meer. Dat de toekomst op geen enkel vlak voorspelbaar is, bewees Capcom de voorbije weken echter met het zevende deel in de reeks; een game die de temperatuur in menig huiskamer spontaan liet dalen, ervoor zorgde dat ettelijke nachtlampjes wereldwijd overuren draaiden én kippenvel op de huid liet ontspruiten als onkruid in een onverzorgd stuk tuin. Meer van dat graag. En laat Capcom nu net het eerste salvo DLC al hebben klaarliggen.

Waarschuwing: mijd deze tekst als de Bakerfamilie indien je Resident Evil VII nog niét uitgespeeld hebt. Ik alludeer namelijk regelmatig op gebeurtenissen uit de hoofdgame en ga daar niet elke keer opnieuw een spoiler alert voor plaatsen. Verder lezen op eigen risico!

Verhaaltje voor ’t slapen gaan

Banned Footage Vol. 1 bevat twee kersverse levels die zowel op je scherm als in VR speelbaar zijn, alsook een gloednieuwe spelmodus die als je het mij vraagt voor een overdaad aan stukgegooide controllers gaat zorgen. Ik besloot af te trappen met ‘Bedroom’, een nieuwe videotape die je voor de derde keer in de met angstzweet gevulde schoenen van Clancy Jarvis plaatst – je weet wel: de cameraman van het groepje spokenjagers, die in de hoofdgame gevangengenomen werd door de Bakerfamilie, om vervolgens levend in de fik gestoken te worden door zoonlief Lucas. In dit stadium van het verhaal is Jarvis echter nog springlevend. De cameraman ligt vastgebonden in het bed van één van de gezinsleden en krijgt moeder Marguerite over de vloer met een schotel vers gestoofd mensenvlees.

Hoe lekker dat goedje er ook uitziet – voor de duidelijkheid: dat was zuiver en onversneden sarcasme – Jarvis is niet van plan om zijn maag in allerlei ongoddelijke vormen te wringen en besluit een ontsnappingspoging te wagen. Zodra Marguerite de kamer verlaten heeft, weet hij zijn boeien los te prutsen en kan hij op zoek gaan naar een uitweg. Deze variant op de steeds populairder wordende ‘ontsnap uit de kamer’-uitdaging is relatief kort, maar wél meteen het hoogtepunt van dit uitbreidingspakket. Het is de bedoeling dat je een aantal puzzels oplost om zo uiteindelijk jezelf uit je benarde positie te bevrijden. Wanneer je echter te veel lawaai maakt – en geloof me: je gaat sowieso te veel lawaai maken – komt Marguerite kijken waar het tumult vandaan komt en oh wee als ze ook maar iets aantreft dat niet klopt.

Woelige nachtrust

Een ontsnappingsspelletje dus, gekruid met een vleugje ‘memory’; als Marguerite je komt opzoeken, raden we je immers aan om alles zo snel mogelijk weer terug te zetten zoals je het gevonden hebt. Doe je dat niet, dan zijn de walgelijke gevolgen voor jouw rekening. ‘Bedroom’ is spannend en intens, voornamelijk omdat het exact hetzelfde gevoel van horror oproept als de beste segmenten uit de hoofdgame. ‘Nightmare’ gaat een andere kant op en kiest voluit voor de gewapende confrontatie uit de slotfase van Resident Evil VII. Je speelt opnieuw de rol van Clancy Jarvis, die dit keer door een furieuze Jack Baker in de kelder opgesloten wordt. Helaas is hij daar niet alleen; de molded – je weet wel, die ongeïnspireerd aandoende olievijanden – komen massaal uit de muren gekropen en zijn uit op je bloed.

Voor wie niet goed tussen de lijnen door kan lezen of de nieuwsberichten omtrent dit uitbreidingspakket gemist heeft: ‘Nightmare’ is Resident Evil VII’s variant op de immer populaire hordemodus. Jarvis moet het in zijn ééntje zien te redden tot zonsopgang en dat doe je door vijf golven aan vijanden (voornamelijk, maar niet uitsluitend, molded) van je lijf te slaan. Met hier en daar op de kop getikt schroot kan je wapens en munitie in elkaar steken, vallen knutselen en deuren openen die andere delen van de kelder beschikbaar maken. Pikant detail: elke keer als je een bepaald object koopt, wordt het duurder om opnieuw aan te schaffen, zodat je wel gevarieerd te werk moet gaan. Best intens, maar ‘Nightmare’ teert iets te veel op minder interessante elementen uit de hoofdgame om lang boeiend te blijven.

Sterf, Ethan! Sterf!

Doch, wie graag aan zijn persoonlijke recordscore sleutelt en geniet van wat stroeve, doch daarom dubbel zo spannende actie, zal zich met ‘Nightmare’ weer even kunnen bezighouden. Minder te spreken ben ik over ‘Ethan Must Die’, oftewel Capcoms poging om het Dark Souls concept te plagiëren, al wordt de spelmodus wel in een nauw aansluitend Resident Evil jasje gegoten. Je doel is eenvoudig – de sleutel naar de serre vinden en daar Marguerite Baker een enkeltje richting hiernamaals bezorgen – maar de manier waarop je het dient te verwezenlijken is dat allerminst. De Baker residentie zit immers tjokvol vallen en monsters, die je vaak in één klap tegen een game over scherm doen aankijken. Bovendien zijn alle items en wapens die je kan oppikken volledig willekeurig – en in zo’n doos kan ook altijd een bom zitten.

Kort samengevat

Banned Footage Vol. 1 is geen onverdeeld succes. ‘Bedroom’ is intens en creepy, maar erg kort en mist replay value. ‘Nightmare’ profileert zich als een welkome hordemodus, maar blijkt beperkt in zijn mogelijkheden en teert bovendien op de actiegameplay die in de hoofdgame al niet bepaald overtuigend was. En ‘Ethan Must Die’ is Dark Souls op zijn Resident Evils, maar dan een stuk minder geslaagd. Waar je in de Souls-games vooral met een eindeloze stroom aan tegenstand dient af te rekenen met je eigen vaardigheden – wat meteen ook dat immense gevoel van euforie verklaart na het verslaan van een eindbaas – speelt in ‘Ethan Must Die’ het geluk onvervalst de hoofdrol. De frustratie loopt daardoor al snel bijzonder hoog op en zal ervoor zorgen dat enkel de grootste sadomasochisten de eindstreep zullen halen. Succes!