Gespeeld | Scarlet Nexus – Zomermaanden zijn in het algemeen niet zulke drukke maanden als het op grote AAA-games aankomt. Dit wil echter niet zeggen dat we deze zomer helemaal geen grote games mogen verwelkomen, want daar is Bandai Namco al met hun veelbelovend nieuwe IP: Scarlet Nexus. Deze game werd in mei 2020 aangekondigd en heeft de laatste tijd steeds meer van zich laten zien. We werden al voorgesteld aan de personages, kregen al heel wat gameplay te zien en nu mochten wij laatst ook zelf met de game aan de slag. Vol enthousiasme doken we in de mysterieuze wereld van Scarlet Nexus en we vertellen je graag alles over onze voorlopige ervaringen met de eerste twee hoofdstukken van de game.
Red de wereld… in stijl!
Als je al eens een trailer van de game opgezocht zou hebben, heb je vast wel al gemerkt dat Scarlet Nexus een unieke stijl heeft. De game steekt zijn anime-invloeden totaal niet onder stoelen of banken en dat merk je al vanaf de eerste minuut. De visuele flair, de karaktertrekken van de personages, de flitsende combatmoves én de thematiek van het verhaal passen perfect binnen het genre. Voeg daar nog eens aan toe dat de game ook een anime-adaptatie zal krijgen later deze zomer en het plaatje is compleet. Klinkt dit als spek voor jouw bek, of ben je simpelweg geïntrigeerd door de vreemde taferelen? Dan leggen we je graag even uit wat de game je te bieden heeft.
Scarlet Nexus speelt zich af in een verre toekomst, waarin de wereld wordt belaagd door “The Others”, een groep aliens die zich meedogenloos op de mensheid heeft gestort en wel graag eens een menselijk brein lust. De mensheid verstopt zich in beveiligde steden, die worden beschermd door de “Other Suppression Force”, oftewel de OSF. Leden van de OSF beschikken over allerlei speciale gaven, die ze gebruiken om de Others uit te roeien en zo de planeet te redden. Denk hierbij aan krachten zoals pyrokinese, psychokinese, teleportatie en nog veel meer. Tijdens onze uurtjes werd bovendien ook meermaals gehint naar een politiek getinte verhaallijn op de achtergrond: leden van de OSF zijn namelijk afhankelijk van een centraal systeem dat alles bestuurt. Zaken worden gecensureerd, nieuwsfeiten worden door de pers verdraaid en de eigenlijke identiteit van de Others wordt vakkundig verzwegen.
Centraal in dit conflict staan Yuito Sumeragi en Kasane Randall, twee kersverse leden van de OSF. Je beleeft het verhaal vanuit hun perspectief en je kan dan ook aan het begin van een playthrough kiezen met welk personage je speelt. Beiden komen in een OSF-squad terecht en trainen samen met andere rekruten om Others af te slachten. De opzet klonk ons initieel wat bekend in de oren, want als je even deze elementen naast shounen-media zoals “Attack on Titan” of “My Hero Academia” legt, merk je vast wel dat Scarlet Nexus veel thematische gelijkenissen vertoont. Dit is echter geen ramp, want tijdens onze speelsessie werden we wel meegetrokken door het verhaal, de personages en het centrale conflict. We kregen ook slechts een fractie van de game te zien, dus we zijn wel enigszins benieuwd om te ontdekken hoe alles verder gaat.
Hakken, slaan en psychokinese
Scarlet Nexus is een hack-and-slash game, maar de game geeft wel een eigen twist aan de combat. Zoals al gezegd, heb je ook toegang tot speciale krachten. Zowel Yuito als Kasane beschikken over psychokinetische krachten, wat eigenlijk een moeilijk woord is om te zeggen dat ze allerlei objecten met hun brein kunnen manipuleren en rondslingeren. Deze krachten vormen dan ook een groot deel van de combat: je hebt enerzijds je normale en harde aanvallen met je zwaard, maar je kan ook allerlei voorwerpen op het slagveld mentaal vastgrijpen en gebruiken als wapen. Dit maakt gevechten net dat tikkeltje meer chaotisch en dat kunnen we uiteraard enkel toejuichen. Deze chaos bereikte tijdens onze sessie zijn hoogtepunt tijdens een spannend baasgevecht, waarbij we op slinkse wijze onze omgeving konden manipuleren om het gedrocht voor ons af te slachten. ‘Gedrocht’ is trouwens nog zacht uitgedrukt, want het design van de vijanden is walgelijk en vreemd, maar tegelijk ook fascinerend mooi.
Yuito en Kasane zijn echter niet de enige rekruten bij de OSF, want je kan ook je party opvullen met kameraden die elk een eigen kracht hebben. Tijdens gevechten kan je je teamleden om hulp vragen om zo hun krachten tijdelijk te ‘lenen’. Zo kan je bijvoorbeeld elektriciteit op je vijanden afvuren, onzichtbaar worden en nog veel meer. Door samen missies te voltooien, kan je bovendien je band met bepaalde personages versterken en tegelijk ook de impact van hun krachten. We merkten echter wel op dat normale zwaardslagen – vooral bij Yuito – niet altijd 100% accuraat aanvoelen, waardoor de nadruk dus meer op deze speciale krachten komt te liggen. De combat voelt ook zeker soepel aan, mede mogelijk gemaakt door een framerate van 60 fps. We testten de game echter op een pc (via stream), waardoor we momenteel nog geen oordeel kunnen vellen over de performance op een console.
Eén verhaal, twee visies
Zoals we al even kort aanhaalden, kan je de gebeurtenissen van het verhaal volgen vanuit twee perspectieven. Je kiest aan het begin van de game voor een personage en je volgt dan ook alles door de ogen van dat personage. Er is tijdens het spelen geen optie om snel even te wisselen tussen Yuito en Kasane, dus je hangt wel vast aan dat personage (tenzij de uiteindelijke game wel zo’n optie aanbiedt natuurlijk). Yuito en Kasane beleven grotendeels hetzelfde avontuur en doorlopen dezelfde levels, maar er zijn wel degelijk verschillen te merken.
Hetzelfde verhaal vertellen uit verschillende perspectieven is in het verleden al erg succesvol gebleken (zoals bijvoorbeeld bij “NieR: Automata”), maar indien deze techniek niet goed wordt toegepast, kan de game wel eens saai aanvoelen. Na onze eerste beleving kunnen we echter nog niet helemaal met zekerheid zeggen hoe Scarlet Nexus zal uitdraaien. Er zijn wel degelijk verschillen op te merken tussen beide versies, maar momenteel hebben we te weinig gezien om ons te overtuigen dat beide versies een volledige playthrough waard zullen zijn. Het leveldesign is bijvoorbeeld niet slecht, maar we werden nu niet bepaald wild toen we dezelfde omgeving opnieuw moesten doorkruisen. Uiteraard kunnen we hier pas ons echte oordeel over vellen, wanneer we de volledige game in handen hebben.
Voorlopige conclusie
Na onze eerste speelsessie zijn we grotendeels positief over Scarlet Nexus. De visuele stijl en de algemene sfeer zitten zeker en vast snor, als je fan bent van over-the-top anime tenminste. Het verhaal lijkt wel heel wat elementen te “lenen” van andere shounen-media, maar dit is niet per se slecht. Er is wel heel wat potentie en we kijken ernaar uit om te ontdekken waar het verhaal zoal heen zal gaan in de latere fases van de game. We zijn echter nog niet helemaal overtuigd of het verhaal vanuit beide standpunten tot zijn recht zal komen, maar hier kunnen we nu nog geen definitief oordeel over vellen. De combat maakt het geheel wel prettig, want die is erg snel en maakt gebruik van allerlei leuke “superkrachten”. Je kan hier op allerlei chaotische manieren mee experimenteren en vijanden op stijlvolle manieren afslachten geeft zeker en vast voldoening. Scarlet Nexus toont dus zeker potentie om een entertainende titel te worden, waar we ons komende zomer mee kunnen vermaken!
Lijkt mij zeker een leuke game. Binnenkort de demo eerst maar eens proberen.
Houde deze op mijn radar.
Demo is erg slecht krijg een balen wonderland gevoel jammer
Met een Ratchet & een PS5 versie van FF7 zou deze game het qua verkoop wel zwaar krijgen denk.Dat Bandai-Nacmo een marketing deal heeft met Xbox lijlke me nu dan ook wel een slimme zet.