Review | NBA 2K22

Review | NBA 2K22 – Sport is en blijft een populair thema. Nagenoeg elk jaar weet FIFA weer nieuwe records te zetten als het aankomt op verkopen. Maar FIFA heeft natuurlijk wel één grote concurrent in de vorm van eFootball, voorheen bekend als Pro Evolution Soccer. Hoewel FIFA eigenlijk elk jaar met twee vingers in de neus over de laatstgenoemde heen walst, moet EA toch een beetje scherp blijven om de fans tevreden te houden. Wat dat betreft bevindt 2K zich in een luxe positie. Vroeger hadden we NBA Live uit de hoek van EA, maar die serie lijkt enigszins tot zijn einde te zijn gekomen. We moeten wel zeggen dat we kunnen appreciëren dat 2K toch elk jaar veel moeite in zijn NBA 2K-games steekt qua gameplay, realisme en graphics ondanks dat zij de NBA videogamemarkt nagenoeg bezitten. Maar ze steken tegenwoordig nog eens extra veel moeite in aspecten waar wij als gamers niet vrolijk van worden.

Stadsmens

De MyCAREER modus begint met het samenstellen van jouw eigen speler. Je kan alle aspecten van jouw speler handmatig aanpassen, maar 2K heeft hiervoor ook een app ontwikkeld waarmee je jouw eigen gezicht in kan scannen en naar de game kan overzetten. Dit werkt best aardig zo ver wij kunnen zien. We kiezen wat statistieken voor onze speler en duiken het verhaal in van een basketbalspeler die behoorlijk veel potentie heeft, maar zijn weg naar de top zal moeten dribbelen. Tot dusver een vrij standaard verhaaltje, maar dat is niet erg. Wij zouden het zelf eerlijk gezegd niet beter kunnen doen in het geval van een sportgame.

De ster van de show in MyCAREER is de stad waar we vrij doorheen kunnen lopen. Waar 2K een aantal jaar terug begon met The Neighborhood, is The City een logische evolutie. De map is behoorlijk indrukwekkend voor een sportgame met veel dingen om te doen. Om jezelf rond te bewegen door de stad heb je zelfs een skateboard tot je beschikking. En die heb je wel nodig gezien de omvang. Naast tientallen kledingwinkels dient The City ook voor progressie in het verhaal. Wat begint bij een klein basketbal zaaltje, wordt al gauw een torenhoge wolkenkrabber van de grootste clubs uit het land. The City voelt meer verweven binnen NBA 2K22 dan dat The Neighborhood dat voorheen was.

The City dient net als The Neighborhood ook als een hub waarin je andere spelers kan ontmoeten. Je kan natuurlijk ook gewoon jouw vrienden in jouw stad laten komen. Binnen The City kan je uiteraard een potje basketballen tegen elkaar, maar er zijn ook wat andere minigames met basketbal thema’s te vinden. Mocht je jouw skateboard beu zijn, dan kan je ook altijd overstappen op een paar skates of zelfs een BMX. Deze kosten echter aardig wat VC, de premium munteenheid in NBA 2K. Je kan VC ook verdienen door te spelen, maar op die manier is het een behoorlijk lange grind. Wij hebben het zelf dus maar bij ons skateboard gehouden, want bijna € 20,- voor een virtuele BMX vinden wij behoorlijk wat geld.

Irritatie

Je kan er niet meer omheen in sportgames: microtransacties. NBA 2K22 kent zijn eigen MyTeam modus wat behoorlijk vergelijkbaar is met FIFA Ultimate Team. Om jouw team zo sterk mogelijk te maken, is het aanschaffen van booster packs aan te raden. MyTeam is natuurlijk geheel optioneel, je hoeft het niet te doen. 2K maakt je overigens graag duidelijk dat ze het liefste hebben dat je zo veel mogelijk MyTeam speelt. Bij het opstarten van de game krijgen we gelijk te zien dat er nu gelimiteerde spelers in de boosters zitten. In The City zien we op veel plekken advertenties voor MyTeam. Ik ben zelf geen fan van dit soort modi, dus ik hoef dat eigenlijk allemaal niet te zien. Maar goed, je kan er niet omheen.

Natuurlijk heb je ook nog gewoon klassieke multiplayer waarin je samen met óf tegen een vriend kan spelen, maar dan komt het veelal neer op een standaard potje basketbal of bijvoorbeeld penalty’s nemen. De focus ligt gewoon te veel op het MyTeam gedeelte om NBA 2K22 echt aan te kunnen raden voor zijn multiplayer. We hebben in The City een paar keer een potje gespeeld tegen een andere speler en dat ging vrij vlekkeloos. Hier en daar een keer een hapering, maar dat zal waarschijnlijk meer aan de verbinding van desbetreffende speler hebben gelegen dan aan de game. Voor het overgrote deel was onze ervaring gewoon soepel.

Realisme in elk opzicht

Als je nog nooit een NBA 2K titel hebt gespeeld, kan de eerste keer dat je de controller vastpakt best wel even wennen zijn. Maar 2K heeft een behoorlijk innovatieve besturing in hun NBA 2K games zitten. De besturing van de spelers voelt zoals gewoonlijk weer heerlijk soepel en als je eenmaal lekker in de flow zit, begint het passen van de bal en een schot nemen als een gewoonte te voelen. Ook de DualSense in het geval van de PlayStation 5 versie speelt hier een belangrijke rol in. De adaptieve triggers worden goed benut onder andere bij manoeuvres, waarbij je de bal van de tegenstander wil afpakken. Je voelt de weerstand in de triggers en voelt wanneer je moet ingrijpen. Dat geldt ook voor de haptische feedback die jou als het ware een dreun geeft wanneer een speler tegen jou aan botst.

Grafisch is NBA 2K22 natuurlijk ook weer een stapje vooruit. De spelers zijn goed herkenbaar en ook de omgevingen zien er zeer gelikt uit. Wel zijn er nog steeds kleine kwaaltjes, met name tijdens de breaks. Je zal een speler soms volledig in zijn sprint-animatie zien gaan terwijl hij bij wijze van nog geen meter hoeft te lopen. Dit doet wel enigszins wat af aan het realisme, want het ziet er gewoon heel raar en onnatuurlijk uit. Dat is dan wellicht nog wel een verbeterpuntje. Voor de rest zijn de details gewoon weer ongekend en zie je letterlijk het zweet van het voorhoofd van de spelers afdruipen als ze druk aan het spelen zijn. En dat alles natuurlijk in 4K op 60fps op de PlayStation 5. Dat is overigens ook de enige optie die je hebt

Lekkere tunes

Als er één ding is waar we ons bij NBA 2K games nooit zorgen over hoeven te maken is het tenenkrommende Nederlandse commentaar, dat is er namelijk gewoon niet. Het Engelse commentaar is in NBA 2K22 gewoon van een prima niveau. Het doet je soms echt denken dat je naar een live wedstrijd zit te kijken in plaats van dat je een game aan het spelen bent. De ster van de show is wel de soundtrack, met diverse bekende top 40 hits van artiesten als Megan Thee Stallion, Freddie Gibs, Young Thug en Juice WRLD, moge hij in vrede rusten. Al met al een lekkere soundtrack die geheel binnen de wereld van de NBA past. Wat ook geheel in de wereld van de NBA past is het omgevingsgeluid wanneer je op het veld aan het spelen bent. Denk hierbij aan een duidelijk verschil wanneer je in een zaal of op een terrein buiten speelt. Een puik staaltje audiodesign wat ook echt wat toevoegt aan de ambiance van een wedstrijd.

Gereviewed op: PlayStation 5.
Ook verkrijgbaar op: PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S, Nintendo Switch en pc.