Review | Evil Dead: The Game – Ruim veertig jaar geleden, maakte een groep vrienden met erg beperkte middelen, een onafhankelijke horrorfilm genaamd The Book of the Dead. De bekende auteur Stephen King was zo onder de indruk, dat hij een zeer lovende recensie over de film schreef. Daardoor werd de interesse gewekt van New Line Cinema, die de film wereldwijd als The Evil Dead uitbracht. De rest is, zoals het spreekwoord zegt, geschiedenis. De film was het startsein voor regisseur Sam Raimi, hoofdrolspeler Bruce Campbell en Evil Dead zelf; een naam die inmiddels is uitgegroeid tot een multimedia franchise die bestaat uit films, games, comics en een knotsgekke tv-serie genaamd Ash vs Evil Dead. Later dit jaar komt de nieuwe film Evil Dead: Rise uit, maar nu is het eerst de beurt aan Evil Dead: The Game.

Hail to the king, baby

De afgelopen jaren zijn asymmetrische multiplayer games steeds populairder geworden. Denk maar aan Friday the 13th: The Game, Predator: Hunting Grounds of het nog steeds zeer populaire Dead by Daylight. Het zijn allemaal titels waarin één iemand het tegen meerdere tegenspelers van vlees en bloed opneemt of juist andersom. Evil Dead: The Game gebruikt dezelfde formule, maar pakt het net even anders aan. Dat komt vooral omdat de liefde voor het bronmateriaal door ieder aspect van de gameplay zit heen verweven. Om te beginnen zijn er maar liefst dertien Survivors, waarvan je er vier moet vrijspelen. Die Survivors bestaan uit bekende personages uit de films en serie, zoals Cheryl Williams, Annie Knowbury, Henry the Red, Kelly Maxwell en maar liefst vier verschillende versies van hoofdrolspeler Ash Williams.

Dat laatste is mogelijk omdat de Survivors over vier verschillende klassen zijn verdeeld. Je hebt de Leader klasse, die met hun aura het team voordelen geven en ze zijn beter bestand tegen angst, waarover later meer. De Warrior klasse moet het hebben van hun kracht en blinken uit in mêlee-gevechten. Ben je meer van de vuurwapens, dan is de Hunter klasse ideaal. Je doet dan namelijk meer schade, je kunt meer munitie meenemen en je hebt een beter uithoudingsvermogen dan de rest. Tot slot is er dan nog de Support klasse. Hiermee kun je onder meer je team genezen en iedereen beter beschermen tegen de schadelijke effecten van demonische aanvallen. Ieder personage heeft een eigen skilltree en een maximum level van vijfentwintig. Om een personage volledig uit te kunnen bouwen ben je dus wel even zoet.

I’ll swallow your soul

Overleven is één ding, maar het is natuurlijk ook leuk om als de Kandarian Demon de jacht op de Survivors te openen. Er zijn drie verschillende demonen om uit te kiezen, die over even veel klassen zijn verspreid. De Necromancer klasse bestaat uit Evil Ash en zijn leger aan skeletten, die we eerder in de film Army of Darkness hebben gezien. Zoals de naam al weggeeft is deze klasse ideaal voor spelers die de Survivors willen overweldigen met een constante stroom aan skeletten. De Puppeteer klasse beschikt over de demon Eligos uit Ash vs Evil Dead en draait vooral om het overnemen van zowel deadites (de monsters) en spelers. Tot slot is er dan nog de Warlord klasse met Henrietta uit Evil Dead II. Dit groteske monster houdt van intiem contact, doet steeds meer schade en kan Survivors onder meer verpletteren door op ze te springen.

Hoewel er minder demonen zijn om uit te kiezen, hebben zij wel een maximum level van vijfenveertig. Verhoudingsgewijs duurt het dus een stuk langer om de skilltree volledig uit te bouwen. Daarnaast speelt het ook heel anders als demon. Je beweegt namelijk precies zoals in de iconische scènes uit de film, waarbij de camera over de grond zweeft en dwars door alles heen beukt. Ondertussen verzamel je ‘Infernal Energy’. Dat heb je nodig om vallen te kunnen zetten, maar je kunt er ook portalen mee openen waar deadites uitkomen. Je hebt zelfs de mogelijkheid om voertuigen en bomen tijdelijk over te nemen en ook de Survivors zijn een optie wanneer je ze bang genoeg weet te maken. Zodra je eenmaal genoeg ervaring hebt opgedaan, kun je als de door jouw gekozen eindbaas de map betreden en even huishouden.

This… is my BOOMSTICK!

Nadat je de tutorials hebt doorlopen en hebt geoefend tegen de computer, kan eindelijk het echte werk beginnen. Je eerste doel als Survivor is het vinden van wapens. In tegenstelling tot andere games in het genre ben je geen hulpeloos slachtoffer die zich de hele tijd moet verschuilen. Nee, hier ga je het gevecht aan met messen, pistolen, hakbijlen, kruisbogen, kettingzagen en natuurlijk de beroemde shotgun. Daarna moet je drie stukken van de kaart vinden, die je naar de bladzijden van de Necronomicon en de Kandarian dagger leiden. Beide heb je nodig om de Dark Ones (entiteiten die het boek beschermen) te verslaan, waarna je de Necronomicon kan vernietigen om het potje te winnen. Het vechten komt neer op ontwijken, brute mêlee-aanvallen of het betere schietwerk. Het systeem is simpel, maar effectief en uiterst bloederig. Dat laatste is vergelijkbaar met de bekende glory kills uit de recente DOOM-games.

Dat betekent overigens niet dat de game niet spannend is. Samenwerken staat centraal en als je alleen bent stijgt je angstmeter. Zodra die vol is wordt niet alleen je gezichtsveld beperkt, maar kan de Kandarian Demon je ook tijdelijk overnemen om zo je teamleden in de rug aan te vallen. Als je teveel geluid maakt, weet de demon je ook snel te vinden. Op dat moment kunnen er tactisch vallen worden geplaatst, waardoor er uit de kist die je bijvoorbeeld net wilt openen een afgehakte hand naar je keel springt. Het mooiste is echter de Demonic Dash die de demon kan uitvoeren. Hiermee geef je een Survivor een hele goede jumpscare, waar je ook nog eens een mooie foto aan overhoudt. Jouw angst kun je alleen onder controle houden door lucifers te vinden en lichtbronnen op de map aan te steken om daar even op adem te komen.

Groovy

De twee maps zijn overigens groot en tot de nok toe gevuld met Evil Dead-locaties en referenties zoals de hut in het bos, inclusief de kelder met het klappende luik waar niemand in wilt gaan. Het dynamische weer zorgt steeds voor een andere sfeer en de locatie van belangrijke objectieven wordt ieder potje willekeurig gegenereerd. Het duurt dan ook wel even voordat je de maps helemaal kent en er eventueel op uitgekeken raakt, maar het huidige aanbod is wel beperkt. Verder is de game tot in de puntjes afgewerkt. De verschillende menu’s en laadschermen zijn met prachtige illustraties versierd. Locaties op de maps zitten vol met details en de uitstekende belichting zet de haarscherpe textures nog beter in de verf. Daarnaast zijn de personages, die er ook indrukwekkend uitzien, door hun originele acteurs opnieuw ingesproken, waardoor je tijdens het spelen mag genieten van de vaak grappige oneliners. Tot slot is ook de soundtrack een waar genot om naar te luisteren.

Zoals in iedere coöperatieve multiplayer game hangt je ervaring heel erg af in welke mate je team goed samenwerkt. Met vrienden spelen is natuurlijk altijd leuker, maar ook alleen hebben we ons prima vermaakt. Daarnaast kun je altijd je frustraties als demon uiten of in een aparte modus alleen wat losse missies doen, waarin je bepaalde scènes uit de films en serie naspeelt. Verder draait de game soepel op de PlayStation 5. De 60fps framerate wordt moeiteloos vastgehouden tegen een 4K-resolutie, en ook van connectieproblemen is er geen sprake. Het is heel bijzonder in deze tijd, maar naast wat clipping issues en problemen met het terrein waar je op kunt blijven vastzitten, zijn we geen enkele grote bug tegengekomen. Het enige dat nog wel beter moet worden afgesteld, is de balans. Het is niet dat het nu voor grote problemen zorgt, maar je merkt tijdens het spelen wel dat nog niet alles perfect in evenwicht is en een goede speler kan met een demon makkelijk winnen.

Gereviewd op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S, Nintendo Switch en pc.

Conclusie

Evil Dead: The Game zet een ijzersterk fundament neer, dat ook moeiteloos spelers weet aan te spreken die eventueel geen fan van de franchise zijn. Je krijgt namelijk een unieke combinatie van horror, gore, humor en chaos voorgeschoteld. De game is ook niet te complex, waardoor iedereen snel mee kan doen en ook de personages bouw je redelijk vlot uit, zonder eindeloos te moeten grinden. Verder is er geen sprake van microtransacties of opdringerige cosmetics. Je krijgt voor een zacht prijsje (€39,99) een vakkundig afgewerkte game, die goed in elkaar steekt en er visueel indrukwekkend uitziet. De audio tilt alles naar een nog hoger niveau en het totaalpakket maakt van Evil Dead: The game één van de betere asymmetrische multiplayer ervaringen op dit moment. Het is nu aan de ontwikkelaars om het momentum vast te houden en uit te bouwen.

Pluspunten

  • Ultiem eerbetoon aan de Evil Dead franchise
  • Visueel indrukwekkend
  • Uitstekende audio
  • Verslavende gameplay
  • Simpel en effectief
  • Humor en gore
  • Keurig afgewerkt en geoptimaliseerd

Minpunten

  • De balans kan beter
  • Coöp ervaring hangt erg af van je medespelers
  • Hoewel groot genoeg zijn twee maps iets te karig
  • Clipping issues en problemen met het terrein (als Survivor)

8.5