Preview | The Quarry – Supermassive Games bracht jaren geleden Until Dawn uit in samenwerking met Sony PlayStation. Nadien hebben ze zich enige tijd bezig gehouden met games voor PlayStation VR, totdat ze teruggingen naar het concept van Until Dawn. Het maken van verhalende (horror)games is wat ze toch erg goed ligt, want The Dark Pictures Anthology heeft ons inmiddels drie games opgeleverd en later dit jaar mogen we het vierde deel verwachten. En dat is lang niet alles, want in samenwerking met 2K Games hebben ze in de afgelopen tijd ook nog eens aan The Quarry gewerkt. Deze game staat gepland voor een release op 10 juni en wij kregen alvast een uurtje te spelen. En dat beviel.

Herkenbare opzet

Met The Dark Pictures Anthology heeft Supermassive Games voor zichzelf een soort blauwdruk gecreëerd en tot op heden hebben we verschillende boeiende games gekregen. Dat zal met The Quarry niet anders zijn, kunnen we zeggen na het spelen van twee hoofdstukken. Belangrijk is echter wel dat The Quarry volledig losstaat van alle andere franchises en titels waar de ontwikkelaar aan werkt of gewerkt heeft. Toch is hun hand overduidelijk te zien, want ze hebben dit type games zichzelf meester gemaakt. Oftewel, een game die bol staat van de passieve scènes, waarbij je tussendoor keuzes maakt in hoe je op elkaar reageert wat weer afgewisseld wordt met actieve scènes waarbij je reactiesnelheid getest wordt. Het is het bekende concept en daarin wijkt The Quarry niet af.

In deze game krijg je te maken met een groepje jongvolwassenen die aan het einde van het kampseizoen zitten. Het groepje van negen is nog één laatste nacht in Hackett’s Quarry, alwaar ze er een legendarisch moment van willen maken. Alle kinderen zijn inmiddels naar huis, de activiteiten zijn afgesloten, dus het is een soort slotstuk van hun zomer. Daar waar die zomer juist zo te genieten was, breekt de hel los tijdens hun laatste nacht, waarbij het geduld, onderlinge relaties en meer onder druk komen te staan. En hierbij pretendeert The Quarry een ietwat clichématige tienerfilm te zijn die ergens wat voorspelbaar aanvoelt, maar juist door de diepgang in personages wil verrassen.

Keuzes maken

De gameplay van The Quarry volgt het vaste stramien wat we inmiddels van Supermassive Games kennen. Dit wil zeggen dat we tijdens het avontuur meerdere personages onder de duimen krijgen, die allemaal een sterke eigen persoonlijkheid hebben. Tijdens het spelen beleef je het avontuur ook uit meerdere perspectieven, omdat de hoofdpersonen lang niet altijd bij elkaar zijn. Het gevolg is natuurlijk dat de een na de andere in hachelijke situaties terecht komt en dat de ontwikkeling daarvan weer afhankelijk is van hoe je eerder hebt opgetreden.

Dit is enerzijds op basis van de keuzes die je gemaakt hebt, waarmee de relaties met andere personages al dan niet beter is of juist kan verslechteren. Anderzijds ontbreekt het The Quarry niet aan quick time events, die vooral naar voren komen in specifieke situaties of bij het vluchten. En daarmee zijn we weer terug bij af: het voelt allemaal heel erg herkenbaar aan. Dat is verre van een slechte zaak, maar op basis van een klein uur spelen kunnen we voorzichtig melden dat als je de eerdere games van Supermassive Games hebt gespeeld, je nu direct weet wat je qua gameplay kan verwachten.

De vraag is echter in hoeverre de keuzes invloed hebben op de gameplay en hoeveel impact het op bepaalde relaties heeft. Daarvoor hebben we de game te weinig kunnen spelen, maar als we van de voorgaande games van deze ontwikkelaar uitgaan, zou dat wel goed moeten zitten. Daarbij heb je in het menu ook diverse interessante opties te vinden. Zo speelt de game met bewijsstukken, die je gaandeweg het avontuur tegenkomt. Waarvoor dit bewijs precies dient is echter nog in nevelen gehuld. Daarnaast spelen ook Tarotkaarten een rol in The Quarry, waarbij ze een al dan niet wat voorspellend vermogen hebben in wat er kort na het vinden van zo’n kaart gaat gebeuren. Het hoe en wat is echter nog afwachten, maar daarin lijkt de ontwikkelaar het concept van foto’s uit The Dark Pictures Anthology over te nemen, waarbij je als speler een vooruitziende blik krijgt op wat komen gaat.

Interessant in dat kader is dat we na het voltooien van een hoofdstuk tegenover een wat creepy vrouw werden geplaatst, die meer weet over de Tarotkaarten. Hierbij krijg je de keuze om direct weer terug te gaan naar de game, maar ook om hier eveneens een blik op de toekomst te werpen. Het lijkt haast alsof die vrouw een soort Curator is, zoals we die van The Dark Pictures Anthology kennen. Maar dit dan wel geheel in stijl van deze game, waardoor het toch zijn eigen smoel krijgt. Zoals je al wel begrijpt is veel nog in nevelen gehuld en zijn we net zo benieuwd naar de uiteindelijke impact van dit alles op de gameplay. Tegelijkertijd voelt het heel erg herkenbaar aan. Dus als je echt iets nieuws of anders had verwacht, dan ziet het er niet naar uit.

Beetje polijsten hier en daar

The Quarry is vooral een erg duistere game, wat goed bijdraagt aan de sfeer. Feit is echter wel dat het in de demo nog ietwat voorspelbaar aanvoelde, dus van jumpscares was nog niet echt sprake. De ontwikkelaar kennende hoeven we ons daar echter geen zorgen over te maken, want ze weten altijd op het juiste moment de speler te verrassen. En dat doen ze ook op het vlak van de visuele stijl, die duidelijk de inspiratie uit de jaren ’90 heeft gehaald. Denk aan lettertypes in het menu, maar ook het bibberende beeld op sommige momenten, waarbij de game de illusie wekt net een videoband op te starten. Het zijn kleine details die het een eigen identiteit geven, maar vrees niet: de game ziet er in-game gewoon vergelijkbaar uit met wat je van deze ontwikkelaar gewend bent.

Wat dat betreft nog wel een kritische noot, want hoewel het er in de demo vooral heel erg donker uitzag, zijn met name de animaties nog niet overal even goed. Zo oogt het ene personage een stuk realistischer dan het andere personage vanwege een verschil in animaties. Het is wat lastig te duiden waardoor dit komt, maar het voelt vooral aan als de laatste loodjes omtrent het polijsten van het geheel, waarvan de ontwikkelaar aangegeven heeft er nog aan te werken. Een ander voorbeeld is dat het spetteren van water bij het skinny dippen op een gegeven moment verre van realistisch oogde en dat stak een beetje af. Maar zoals reeds aangegeven, het betrof een previewbuild om een eerste indruk van de game te krijgen. En die indruk op zichzelf is goed, want het verhaal en de gameplay lijken onderhoudend te zijn.

Voorlopige conclusie

The Quarry hebben we slechts een klein uurtje kunnen spelen, maar de game wist wel gelijk de aandacht te trekken. Dit is met name vanwege de personages die erg relateerbaar aanvoelen en naar verwachting ook genoeg uitgediept worden. De verschillende karakters van de hoofdrolspelers maken het interessant, maar ergens ook wat cliché en dat is precies wat de game wil bereiken. Qua sfeer zit het er allemaal goed in en de keuzes die we kregen, lieten ons meermaals twijfelen en dan te bedenken dat we er pas net inzaten. Qua animaties is het echter nog wel wat werk aan de winkel, maar als Supermassive Games dat weet te polijsten voor de release, dan kan The Quarry zomaar eens een heerlijke verhalende game worden voor deze zomer. De eerste indruk smaakte in ieder geval absoluut naar meer.