Review | Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion

Review | Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion – Final Fantasy VII staat bekend als de game die Japanse RPG’s populariseerde als een genre in het Westen en is tot de dag van vandaag nog steeds de beste verkopende Square Enix game. Niet gek dus dat het bedrijf het niet daarbij liet zitten en jaren later nog met andere games in dat universum kwam, waaronder Crisis Core: Final Fantasy VII in 2007 voor de PlayStation Portable. Veel fans hebben deze game echter nooit kunnen spelen en daarom komt Square Enix met Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion, een remaster van de originele Crisis Core. Hoeveel voegt deze remaster toe en weet het game design van Crisis Core de tand des tijds te doorstaan of had Square Enix zich beter niet kunnen wagen aan deze uitgave?

LOVELESS

Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion vertelt het verhaal van Zack Fair, die onderdeel van een elite strijdkracht genaamd SOLDIER is. SOLDIER is weer een onderdeel van de Shinra Electric Company en bestaat uit strijdkrachten met bovennatuurlijke kracht, snelheid en reflexen. Dit maakt de strijdkracht perfect voor gevaarlijke missies. Zo neemt de groepering deel aan oorlogen en zorgt het voor de uitschakeling van gevaarlijke individuen. Ditmaal is het aan Zack en mentor Angeal om af te rekenen met rogue SOLDIER Genesis, wie tevens een jeugdvriend is van Angeal. Al snel blijkt echter dat er veel meer aan de hand is dan een simpele desertie wanneer je oog in oog komt te staan met kopieën van Genesis, die constant dialoog spuwt van diens favoriete toneelstuk LOVELESS. Tel daar de verdwijning van Angeal bij op en je weet dat het niet helemaal goed zit.

Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion laat de originele ervaring compleet onaangetast wat er voor zorgt dat spelers van het origineel zich gelijk thuis zullen voelen. Dit betekent echter ook dat de problemen die het origineel had nog steeds aanwezig zijn. Vond je het spel toentertijd niet leuk, dan is dat logischerwijs nu ook niet het geval. Vooral het verhaal van Crisis Core lijdt aan een te snelle ontwikkeling en had kunnen profiteren van een uitgebreidere uitwerking. Vooral voor spelers die Crisis Core voor de eerste keer zullen aanraken is het goed om te weten dat Crisis Core te weinig schermtijd geeft aan een aantal personages, waardoor er geen diepe emotionele connectie ontstaat. Dit zorgt soms voor een disconnectie tussen Zacks gevoelens jegens personages en die van jou als speler naar diezelfde personages toe. Het grootste kritiekpunt van Crisis Core’s verhaal is eigenlijk dus dat er niet genoeg van is, want de wereld, personages en het verhaal waren én zijn nog steeds ontzettend intrigerend.

Vloeiende combat

De gameplay loop van Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion draait vooral om één ding: de combat. Alhoewel er momenten zijn dat je vrij kan rondlopen en een aantal sidequests en minigames kunt uitvoeren, bestaat het spel vooral uit lineaire hoofd- en zijmissies, waarbij je je door een grote hoeveelheid tegenstanders heen moet vechten. Gelukkig heeft Square Enix het gevechtssysteem op de schop genomen en een aantal aanpassingen doorgevoerd om de gameplay beter aan te laten sluiten op de verwachtingen die gamers  nu hebben. Je hoeft niet meer in een apart menu de basis aanval of speciale aanvallen te selecteren zoals dat op de PSP wel moest. Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion voegt ook iets nieuws toe aan de combat, namelijk Battle Stance. Zodra Zack in het bezit komt van de iconische Buster Sword, kun je heavy aanvallen uitvoeren vergelijkbaar aan de Punisher mode van VII Remake. Deze aanvallen zijn langzamer, maar doen ook veel meer schade dan je basisaanval.

De aanpassingen aan het gevechtssysteem zorgen voor een veel vloeiendere en feilloze ervaring, en bovenal doet het absoluut geen afbreuk aan de originele mechanics van Crisis Core. Het voelt als een fusie tussen de actieve combat in Final Fantasy VII en de combat uit Crisis Core. Hierdoor is Crisis Core voor iedereen heel gemakkelijk op te pakken zonder enige eerdere ervaring met het spel. Eén van de systemen dat misschien wel wat onduidelijk kan zijn, is het DMW-systeem, dat kan worden omschreven als een soort van gokkast die automatisch draait tijdens gevechten. Dit met als doel je geheel willekeurig de mogelijkheid te geven om buffs te ontvangen of sterke aanvallen te gebruiken, dit weer in de vorm van limit breaks en summon aanvallen. Daarnaast ben je ook afhankelijk van de DMW om Zack en zijn Materia te levelen, waardoor je hier veel tijd aan kwijt kan zijn.

Gelukkig is Zacks level niet doorslaggevend in hoe sterk je bent. De beste manier om je stats te verhogen is namelijk via Materia Fusion, één van de hoofdsystemen in Crisis Core. Het systeem geeft je de mogelijkheid om je Materia en items te combineren om zo nieuwe sterkere Materia te creëren met parameters die je stats boosten. Denk bijvoorbeeld aan een procentuele stijging van je HP, MP of een vaste stijging van je aanvalskracht. Deze procentuele buffs kun je boosten tot maar liefst 999%, waar de vaste stijgingen gelimiteerd zijn tot een waarde van +100. Het is een leuke bezigheid en je merkt al snel dat het experimenteren met Materia Fusion zijn vruchten zal afwerpen. Voor mensen die dit systeem wat minder ligt is er goed nieuws, je kan het verhaal namelijk gemakkelijk uitspelen zonder je handen ooit te hoeven branden aan dit systeem, maar voor de moeilijkste zijmissies zul je er toch echt aan moeten geloven.

Prachtig met uitmuntende performance

Waar Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion verreweg het meest op is verbeterd, is de visuele voorstelling. Het verschil tussen Final Fantasy VII Remake en Crisis Core is bijna niet te zien tijdens de gameplay en dat geldt extra zo veel voor de omgevingen. Het zou ons niet verbazen als Square Enix assets van bepaalde locaties gaat hergebruiken in Final Fantasy VII Rebirth, zo hoog is de kwaliteit. De UI is ook aanzienlijk verbeterd en is helemaal in lijn gebracht met de visuele voorstelling van Final Fantasy VII Remake. Deze uitmuntende remaster overtreft de verwachtingen en 90% van de tijd is er grafisch niets van een PSP-game terug te vinden. De resterende PSP animaties die wél in de remaster zitten contrasteren echter erg met de rest.

Waar je wel in kan zien dat het van oorsprong een PSP-game betreft, is in het design. Het is namelijk ook nu nog een PSP-game in dat opzicht. Voor spelers zonder voorliefde of interesse in het Final Fantasy VII universum is Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion misschien niet het ideale instappunt, maar mocht je de originele release destijds gemist hebben of dat willen herbeleven, dan is dit wel weer dé perfecte manier. Dit komt doordat de game op zichzelf een uitmuntende remaster is die veel meer doet dan je zou verwachten van een remaster. Dit is niet alleen te danken aan een verbeterd vechtsysteem, ook gloednieuwe summon CGI-scènes, muzikale arrangementen, de voorheen Japan exclusieve Hard modus, New Game+ en volledige voice-acting dragen hier aan bij.

Bovendien draait Crisis Core qua performance als een zonnetje. De game kent geen verschillende prestatie modi, maar wees niet getreurd want het spel draait standaard op een resolutie van 4K met 60 frames per seconde. Tijdens het spelen zijn we geen enkele keer een glitch of bug tegengekomen. Het is duidelijk dat Square Enix de tijd heeft genomen om het spel te voorzien van een gladde finish en met liefdevolle aandacht om is gegaan met deze remaster, waar fans al jaren op wachten. Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion voelt af, en dat valt niet altijd te zeggen over een game die op het punt van verschijnen staat.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S, pc en Switch.