Review | Wild Hearts

Review | Wild Hearts – Met zoveel succes is de Monster Hunter-franchise maar moeilijk van de troon te stoten. Toch is Omega Force (ontwikkelaar van Dynasty Warriors) vastberaden om de concurrentie aan te gaan. Onder het mom van EA Originals is er een gloednieuw project ontstaan dat de strijd aan moet gaan met de jagersgame van Capcom. Wild Hearts volgt in grote lijnen het concept van Monster Hunter, maar komt met een hoop nieuwe, unieke elementen. De vraag is natuurlijk: brengt Wild Hearts genoeg ter tafel om het hart van menig jager te doen smelten? Wij gingen op jacht en zochten het uit!

Bekend verhaal, nieuwe insteek

De game vindt plaats in Azuma, een groot (fictief) gebied in het feodale Japan. Het is echter een rumoerige tijd in het land van de rijzende zon: een oorlog waarin samoerais elkaar te lijf gaan, waarin veel diefstal voorkomt, alsook onzekerheid heerst en nog veel grotere problemen de kop opsteken. De grotere problemen zijn monsters die Azuma teisteren met woedeaanvallen, daar waar ze voorheen nog vreedzaam waren. Ze worden Kemono genoemd en het unieke aan deze monsters is dat zij deels geëvolueerd zijn met de omgeving waarin zij zich bevinden. Jij, een onbekende jager, besluit om Azuma te helpen en te vechten tegen de Kemono. Dat monsters een land terroriseren en je dit moet stoppen is niet echt een origineel verhaal (hetzelfde als bij Monster Hunter Rise), waar we zo verder op ingaan. Toch is het stoppen van de Kemono geen gemakkelijke taak en kan je wel een extraatje gebruiken…

Nadat we de zeer uitgebreide character creation hadden doorlopen, kwamen we al snel oog in oog te staan met een grote sneeuwwolf. Dapper dat we zijn gingen we dit monster te lijf, maar zonder succes. We kregen flink op onze donder, waardoor we bijna onze laatste adem uitbliezen. Een mysterieus figuur verscheen ter tonele en wist ons te redden, dat je vervolgens in contact brengt met een kleine kubus. Het blijkt een eeuwenoude technologie te zijn, die magische eigenschappen kent: Karakuri technologie. Jij hebt het talent om de Karakuri technologie te gebruiken/manipuleren, wat je nodig zal hebben om de Kemono een halt toe te roepen. Karakuri moet je zien als een middel waar je van alles en nog wat mee kunt bouwen (van kleine objecten zoals kratten tot grote objecten zoals een uitkijktoren), maar waar ook je wapens uit bestaan. Zo rolt het verhaal verder en kom je meerdere personages tegen, bevecht je de meest uitgebreide Kemono’s en ontrafel je het mysterie achter het agressieve gedrag van de monsters. Wild Hearts brengt het verhaal op een interessante manier, hoewel het hier en daar wat langdradig is. Je wilt immers gewoon op jacht gaan en niet teveel gebabbel aanhoren.

Pak je het zwaard of de parasol?

Er zijn in totaal acht wapens waar je uit kunt kiezen: een katana, greatsword, boog, hamer, de parasol met wat scherpe kantjes, een kanon, een klauw met een dolk aan een ketting en een bijzondere staf. Zo kan je de staf veranderen in twee kleine messen voor snelle aanvallen of juist omtoveren tot een groot zwaard waar je een enkele klap mee kunt uitdelen. Alle wapens veranderen (of doen bijzondere dingen) door het gebruik van speciale aanvallen: zo heeft de katana weer de mogelijkheid om als een zweep gebruikt te worden. Naast het normale slag- en stootwerk met X en Y, combineer je deze met de rechter trigger om de speciale aanvallen te gebruiken.

Zo biedt elk wapen zijn voor- en nadelen en is vooral alles uitproberen erg leuk. Maar alleen maar vechten met de (Karakuri) wapens is niet voldoende om de Kemono te lijf te gaan. Het bouwen van verschillende Karakuri bouwwerken is een essentieel onderdeel van de gameplay. Hierin heb je een zeer uitgebreid portfolio aan verschillende soorten Karakuri die je zal kunnen bouwen, die je gaandeweg je avontuur verkrijgt. Enkele voorbeelden zijn: een stevige muur kunnen opzetten, vuurwerk afvuren om vliegende beesten neer te halen, een val plaatsen en een grote hamer bouwen die op cartoony wijze een flinke stoot uitdeelt aan een Kemono.

Deze wat grotere Karakuri bouwwerken maak je door wat kleinere bij elkaar te plaatsen. Dit zijn bijvoorbeeld simpele kratten, springplanken of lampions. Op een gegeven moment heb je meerdere kleine Karakuri’s, dus zul je een keuze moeten maken wat je onder de face buttons plaatst voor snelle toegang. Op deze manier blijft de game gebalanceerd in wat je allemaal kunt bouwen tijdens een jacht. Karakuri’s gebruiken in combinatie met je favoriete wapen zorgt voor de meest gekke capriolen en spectaculaire combo’s. Alleen al experimenteren met deze gekke combinaties is super tof in Wild Hearts.

Bouw je wereld en pimp je kamp

Er zijn bepaalde punten op de map die je kunt unlocken (met resources) en op deze manier kun je een ruimte creëren waar jij een heus kamp kunt opbouwen. Zo maak je bijvoorbeeld een eigen smederij, om zelf wapens of armor te maken. Maar ook heb je de mogelijkheid om een tent te maken die functioneert als fast travel punt. Of wat te denken van een uitkijktoren dat de monsters op de map spot waar jij op wilt jagen. Er zijn echt talloze van deze Karakuri constructies, waardoor je op een unieke manier een draai geeft aan jouw speelwereld. Elke gast die jouw wereld betreedt ziet namelijk jouw constructies over de hele map. Zo kom je ook elke keer iets anders tegen als je andere mensen helpt bij een jacht. Want ja, de game in coöp spelen is een flinke aanrader.

Veelbelovend, maar het is niet af

Speel je alleen, dan zijn er kleine ronde Karakuri wezens die je helpen: Tsukumo. Vergelijkbaar met Palico’s in Monster Hunter, alleen doen ze amper wat om je bij te staan. Daarom opteren wij om de game met vrienden te spelen. In een team van totaal drie jagers kan je de game van A tot Z spelen. Hierin begint echter onze klaagzang over Wild Hearts. De game is namelijk verre van af. Ondanks dat we het merendeel prima in coöp hebben kunnen spelen, ging dit niet zonder slag of stoot. Zo hebben we een reeks van (online) errors gekregen, zaten we vast in een laadscherm tijdens het joinen, en konden we soms de lobby van elkaar niet vinden.

Maar er is nog meer werk aan de winkel. Grafisch is de game gewoon lelijk om te zien. De stijl van de game is gelukkig leuk en ook de verschillende kleurenpaletten en sfeer zijn echt top, maar de technische kant van de game is een rommelbak. Alles ziet er vlak uit, doordat er weinig details in de textures zitten en ook mist de game ambient occlusion. Er wordt amper gespeeld met lighting en wij bespeuren nauwelijks particle effects en dergelijke elementen. Wild Hearts lijkt bijna een PS3-game op sommige momenten. Het is anno 2023 simpelweg niet best. Ook de twee grafische modi weten niet te overtuigen. De Performance modus draait op een dynamische 1440p met 60fps, waarbij de framerate vaak genoeg een flinke duik neemt als het druk is op je scherm. De Resolution modus draait op 4K met 30fps, maar heeft (ook hier) last van stutters en je responsiveness in de gameplay is velen malen minder.

Beter goed gejat dan slecht bedacht

Wild Hearts biedt een hoop plezier, als je de technische mankementen even voor lief neemt. Het is duidelijk dat de ontwikkelaars goed naar Monster Hunter hebben gekeken, gezien de vele overeenkomsten. Maar dat is niet erg, omdat het concept echt goed is uitgewerkt. In de vier grote gebieden begin je met low-tier monsters jagen, daarna high-tier en tot slot eindig je in een laatste gebied dat we niet zullen spoilen. Ook de wijze van upgraden is praktisch hetzelfde: jaag op monsters, gebruik zijn restanten om wapens en armor te maken, en herhaal. Juist omdat Wild Hearts het unieke Karakuri element heeft toegevoegd, is het een leuk alternatief op Monster Hunter en het zou misschien nog wel voor gezonde concurrentie in het genre kunnen zorgen.

Gereviewed op: Xbox Series X|S.
Ook beschikbaar voor: PlayStation 5 en pc.