Review | Atomfall

Review | Atomfall – Wanneer er een nucleaire kernramp ter sprake komt, gaat de eerste gedachte direct uit naar 26 april 1986, toen de Tsjernobyl-ramp plaatsvond, wat de grootste is die de mensheid ooit heeft meegemaakt. Hoewel dit de bekendste en grootste ramp is, is het zeker niet de enige. Als we kijken naar onze overzeese buren, vinden we ook daar een soortgelijk scenario. In Noord-Engeland naast het plaatsje Seascale ontstond in oktober 1957 namelijk brand in het Windscale kerncomplex wat zorgde voor ernstige complicaties en gevolgen. Ontwikkelaar Rebellion Developments heeft deze tragische gebeurtenis ter inspiratie genomen voor Atomfall en zet daarmee een post-apocalyptische setting neer. Dit doet misschien wat denken aan Fallout, maar die vergelijking gaat niet helemaal op. In deze review vertellen we je meer.

Ontsnappen, maar hoe?

Met de Windscale-ramp ter inspiratie, bevinden we ons in Atomfall in een alternatieve geschiedenis, dit vijf jaar na de ramp. Je ontwaakt in een mysterieuze bunker, hebt geen besef van wie je bent of hoe je hier terecht bent gekomen en plots word je benaderd door een gewond persoon, gekleed in een nucleair beschermingspak. Na enig dialoog geeft deze ‘wetenschapper’ je een speciale keycard, waarmee je de bunker kan verlaten en zegt dat je erop uit moet trekken. Na wat tutorials in de bunker en enige moeite raak je uiteindelijk in de buitenwereld en kom je in de Quarantaine Zone terecht.

Na de ramp besloot de overheid om deze zone het leven in te roepen om zo de buitenwereld van de ramp en diens gevolgen te beschermen. In de Quarantaine Zone is het echter verre van uitgestorven en zijn er genoeg mensen nog in leven. Na vijf jaar in eenzaamheid te moeten hebben doorgebracht, zijn de dorpelingen en andere inwoners wat excentrieker geworden, waardoor je niet direct meer van ze op aan kan. Gezien je zelf geen idee hebt wie je bent en wat je daar doet, maar wel realiseert dat je hier weg moet, ga je op pad op zoek naar een manier om de Quarantaine Zone te verlaten.

Ongekend veel vrijheid

Om dit te bewerkstelligen, zal je als speler zelf moeten uitzoeken wat de juiste route is en daarin is Atomfall uniek. Soortgelijke games geven je vaak een quest log waarin je direct ziet waar je naartoe moet. Dit is in Atomfall het tegenovergestelde. Zo krijg je namelijk enkel aanwijzingen in de vorm van gesprekken, documenten, notities en andere communicatievormen. Met deze aanwijzingen verschijnen bijvoorbeeld vraagtekens op je map waar iets of iemand zou kunnen zijn. Atomfall zit ook non-lineair in elkaar en in principe kan je dus van het moment dat je ontwaakt overal naartoe.

Naast de aanwijzingen krijg je ook te maken met keuzes, zowel in dialoog als in jouw interacties. De gewonde wetenschapper aan het begin van de game kan je bijvoorbeeld helpen door verband voor hem te zoeken en in elkaar te knutselen, maar je kan ook simpelweg weglopen nadat hij jouw de speciale keycard heeft gegeven waardoor je hem aan zijn noodlot overlaat. Er rinkelt ook regelmatig een telefoon in de iconische Engelse telefooncellen: neem je de telefoon op of loop je door? Jouw keuzes hebben invloed op het verloop van het verhaal en het lot van veel personages. Ook in gesprekken kan je uit meerdere opties kiezen, zoals nieuwsgierig zijn naar een gerucht wat je hebt gehoord, heel direct of confronterend zijn nadat je al meerdere aanwijzingen hebt gevonden, alsook nog wat andere opties.

Het maakt het narratief van Atomfall uiterst interessant. Je bent namelijk grotendeels een detective aan het spelen die met behulp van aanwijzingen van hot naar her gaat. Dit geldt ook voor de interacties. Sommige personages kom je bijvoorbeeld tegen zonder dat je ook maar enig idee hebt wie hij of zij is, en andersom. Soms vind je een sleutel die op een specifieke locatie gebruikt kan worden. Soms heb je een berg aan aanwijzingen en documenten gevonden voordat je überhaupt de juiste NPC of locatie gevonden hebt. Je leest het al: er zit geen vaste volgorde in Atomfall en dat is verfrissend. Je hebt volledig de vrijheid waar je naartoe gaat, wie je spreekt, wie je in leven laat en met wie je samen wilt ontsnappen. Bovendien: lang niet iedereen die jou wil helpen is ook even betrouwbaar, dus ook dat moet je uitvogelen om te bepalen of je er goed aan doet.

Speuren, materialen verzamelen en knutselen

Een groot gedeelte van de gameplay bestaat uit detective spelen. Tijdens het speuren kom je vriendelijke figuren tegen, maar in een post-apocalyptische setting is niet iedereen altijd even gelijkgestemd. Zo kom je bijvoorbeeld ook bandieten tegen die jou direct aanvallen, gigantische B.A.R.D. robots die een geheime basis patrouilleren of een mysterieuze cult die een stem blijkt te horen en deze als een soort afgod aanbidden. Ook kan lang niet alles vreedzaam worden opgelost, waardoor het dus belangrijk is dat je jouw ogen goed openhoudt, ook om materialen te verzamelen. Daarmee kan je namelijk weer wapens of hulpmiddelen maken, die van pas kunnen komen in bepaalde situaties.

Deze items bestaan vooral uit throwables zoals molotov cocktails, zelfgemaakte granaten, spijkerbommen en vuurwapens die je kunt upgraden. Munitie is schaars in het begin, maar na verloop van tijd zal dit veranderen, waardoor de gameplay ook weer iets anders aanvoelt. De gevechten zijn daarbij best uitdagend en een paar klappen of schoten zorgen ervoor dat je ook spullen als verband, brandzalf, tegengif, pijnstillers en meer bij de hand moet hebben. Alle items die je kunt maken zijn afkomstig uit een pool van onderdelen die je door het gebied kan vinden. Het craften is relatief eenvoudig en gaat vlot, waardoor het een prima geïntegreerd onderdeel in de gameplay is.

Mêlee en stealth voelen wat vreemd

Naast de voorwerpen die je kunt gooien heb je ook beschikking over je vuisten en mêlee-wapens zoals messen, knuppels, machetes, cricket bats en middeleeuwse strijdknotsen. Je kan lichte klappen uitdelen met meer snelheid of zware aanvallen gebruiken om vijanden aan de wankel te brengen. Verder heb je altijd beschikking over schoppen – of je nu een mêlee-wapen vasthebt of niet – om vijanden van je af te krijgen. Ook kan je het wapen dat je vasthoudt naar vijanden gooien, wat soms uiterst effectief is. Hoewel het vechten wel doet wat het moet doen, is de mêlee-optie best wel log. Zo voelen de klappen soms wat sloom aan en lijken ze ook weinig zichtbaar impact te hebben. Daarnaast heb je geen optie om klappen te blokkeren en word je bij vlagen gebruikt als levende boksbal. Het enige wat je dan kan doen, is proberen weg te sprinten, maar dat is ook niet altijd even eenvoudig.

Alle fysieke acties die je uitvoert zijn namelijk verbonden aan je hartslag. Sprinten, klimmen, vechten: je hart gaat er sneller van kloppen. Is je hartslag bijvoorbeeld hoger, dan sla je langzamer en zal jouw vuurwapen ook meer bewegen tijdens het mikken. Is je hartslag op zijn hoogst, dan moet je even op adem komen en kan je kortstondig niet sprinten. Het is dan soms slimmer om voor stealth te kiezen. Later in de game vind je bijvoorbeeld een pijl-en-boog, waarmee je geruisloos vijanden af kunt maken. Dit is soms de betere optie dan bruut geweld, zij het niet dat de AI in Atomfall nogal merkwaardig is.

Bij vlagen zal je namelijk merken dat als je je in het hoge gras verstopt, je direct gespot wordt. Wil je wegsluipen in het duister? Pech gehad, want je grote teen stak net uit toen je wegliep. Andersom is het ook het geval. Een flinke explosie van één van je spijkerbommen bij een groep zorgt ervoor dat omstaande vijanden als een domme koe naar de lijken staan te staren. Over vuurwapens kunnen we kort zijn: deze schieten prima en zijn erg sterk. De pijl-en-boog is wel onze favoriet en aanrader, aangezien je daarmee simpelweg vrijwel alles met één schot kan doden. De gameplay van Atomfall is op zijn sterkst tijdens het speuren en het schieten op afstand, waar de mêlee-opties toch wat log aanvoelen en dynamischer hadden mogen zijn.

Om het wat makkelijker te maken om te overleven, kent Atomfall ook een Skill-systeem. Door de game heen kan je Training Stimulants vinden, dit zijn items waarmee je skillpunten krijgt. De punten zijn verdeeld in vier categorieën, bestaande uit Ranged Combat, Survival, Melee Combat en Conditioning. Ranged Combat en Melee Combat spreken voor zich. Vaardigheden zoals je wapen langer stil kunnen houden tijdens het schieten of extra schade doen met zware aanvallen zijn daarin opties. In de Survival categorie kan je voordelen benutten zoals het sneller kunnen looten van lichamen en kisten. Conditioning draait allemaal om jou fysiek sterker te maken door een grotere levensbalk te verkrijgen of bijvoorbeeld weerbaarder te zijn tegen radiatie.

Elke categorie bestaat uit negen perks, waarbij er slechts drie aan het begin van de game beschikbaar zijn. De rest moet je vrijspelen door handleidingen te vinden die her en der verspreid liggen in de wereld en dat geeft je automatisch ook een extra reden om de omgeving verder te gaan ontdekken. Al moeten we wel opmerken dat verschillende perks lang niet altijd even nuttig zijn. De perk waardoor je langer kunt sprinten zonder dat je hartslag omhoog schiet is dan weer wel erg nuttig, dus daarin zitten ook nog wat gradaties: let dus goed op wat welke perk doet en in hoeverre dat voor jouw speelstijl écht nuttig is.

Sterke sfeer en setting

Omdat je met name constant van hot naar her loopt om de ene na de andere aanwijzing op te volgen, is het belangrijk dat je genoeg te zien krijgt. Atomfall scoort op dat vlak zeker pluspunten, want de wereld is erg overtuigend neergezet. De Quarantaine Zone bestaat uit vijf verschillende gebieden. De mooie natuur van Noord-Engeland komt in ieder geval in elk gebied terug. Groene heuvels, slingerende paden, riviertjes: alles wat je mag verwachten van die omgeving. Slatten Dale is het eerste gebied en bestaat uit groene dalen, bezaaid met ruïnes, kassen en meer. Casterfell Woods daarentegen is een groot bos waar de mysterieuze cult zich huisvest in een verwaarloosd kasteel.

Skethermoor bestaat uit uitgestrekte akkerlanden waar nu militairen genaamd The Protocol hun basis hebben. Behoefte aan wat meer rust? Dan kan je naar Wyndham Village gaan dat onder bezetting van The Protocol valt, maar waar je nog wel enige vorm van beschaving kan vinden. Waar de bovengrondse locaties er erg kleurrijk en natuurrijk uitzien, is dat ondergronds wel net even anders. The Interchange – één van de vijf hoofdgebieden – is namelijk volledig ondergronds en bestaat uit een reeks bunkers, laboratoria, werkplaatsen en meer.

Als speler zul je hier vaak komen, want het speelt een belangrijke rol in het verhaal, maar het hoe en wat gaan we uiteraard niet verklappen. In de vijf gebieden zal je per gebied ook kleinere bezienswaardigheden aantreffen. Verlaten ruïnes waar bijvoorbeeld een merchant zich schuilhoudt, maar ook kapotte helikopters, nucleaire schuilkelders en mijnen vol vijandige ratten en vleermuizen. De sfeer zit er in deze game uitstekend in en het designteam mag trots zijn op wat ze hier neerzetten. Ieder hoofdgebied plus de kleinere interessante plekken blijven leuk om te ontdekken en ook na uren spelen zal het niet vervelen.

Audiovisueel wel oké

Met het ontwerp van de gebieden, personages en andere inwoners zit het dus wel goed. Dit alles wordt weergegeven in een resolutie tussen de 1440p en 1800p op de gewone PlayStation 5, wat gepaard gaat met een solide 60 frames per seconde. De game loopt uiterst soepel en we hebben ook geen last gehad van schommelingen en andere issues. Verder komt ook de belichting erg goed tot zijn recht, zeker in de ondergrondse gebieden waar schaduwen en lichten mooi worden weergegeven. De textures daarentegen zijn bij momenten van lagere kwaliteit en hadden scherper gemogen, maar dat mag de pret niet drukken in een verder mooie wereld. Al moeten we wel opmerken dat de game zo hier en daar wat last van bugs heeft, maar het zal het speelplezier gelukkig nooit teveel beïnvloeden.

Ook op het gebied van sound design doet Atomfall het goed. Het creëert de juiste sfeer bij de verschillende locaties die je aandoet. Denk bijvoorbeeld aan schallende sirenes wanneer een zware bunkerdeur geopend wordt en over de grond heen slijt. Een leuk detail is ook de verschillende soorten muziek die gebruikt worden. In het begin van de game worden met name traditionele instrumenten gebruikt, omdat je nog redelijk ‘normaal’ bent en niets van de gebeurtenissen afweet. Ontdek je steeds meer over wat er daadwerkelijk allemaal gebeurt, dan wordt dit vaak begeleid met meer elektronische geluiden, ongebruikelijke intervals en meer, waardoor de game een soort Doctor Who-sfeer krijgt, wat uitstekend past.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S en pc.