DLC Special: The Elder Scrolls V: Skyrim – Dawnguard – Wat doe je wanneer je het getrouwde leven even beu bent? Juist, van huis weggaan om je bij een stel vampierenjagers te voegen en vervolgens overstappen naar de zijde van de bloedzuigers, omdat je als ondode nu eenmaal een stuk krachtiger bent. Dawnguard, het eerste uitbreidingspakket van Skyrim, wordt vreemd genoeg als laatste op de PlayStation 3 uitgebracht, maar nu konden ook wij eindelijk met de DLC aan de slag. Hieronder lees je alles over de behoorlijk lange questlijn, veel te lage deuropeningen en vampiers die niet – ik herhaal: NIET – schitteren in het zonlicht.

Weg met de zon!

Het verhaal van dit uitbreidingspakket begint wanneer je aangesproken wordt door een toevallig passerend lid van de Dawnguard beweging. Hij vraagt of je wil helpen de opkomende dreiging van de vampiers de kop in te drukken. De bloedzuigers hebben namelijk onlangs de Hall of Vigilance naar de vernieling geholpen en het zou best eens kunnen dat de Dawnguard de laatste verdedigingslinie vormen tussen een zonnig Skyrim en een leven in eeuwige duisternis. Dat laatste mag je trouwens letterlijk nemen: al snel wordt duidelijk dat vampire lord Harkon een plan heeft om met behulp van enkele Elder Scrolls de tirannie van de zon tot een abrupt einde te brengen. En dat moet jij – welke zijde je ook kiest – koste wat het kost zien te voorkomen.

Over het behoorlijk interessante plot gaan we bewust niet veel vertellen. De kwaliteit van de hoofdverhaallijn in Skyrim wordt dan wel nergens gehaald, maar het stukje vampierendrama dat Bethesda uit de mouwen schudt mag er best wezen. Het volstaat om te weten dat je erg snel de keuze krijgt tussen vampieren en Dawnguard, en dat je allerlei nieuwe locaties aandoet, waaronder het imposante Fort Dawnguard ten zuiden van Riften, het mistige Castle Volkihar op een eilandje ten westen van Solitude en Soul Cairn en een lugubere versie van het hiernamaals waar de zielen uit soul gems heengaan eens je ze opgebruikt hebt. Gevarieerde omgevingen dus, die dit keer voor de gezelligheid opgesmukt werden met tientallen liters bloed. Smakelijk!

Slagtanden of geen slagtanden, dat is de vraag

De keuze tussen Dawnguard of vampier leidt niet tot invloedrijke gevolgen op verhaalvlak. Wat gameplay betreft krijg je als vampier dan weer wel een heel andere ervaring voorgeschoteld. Als Dawnguard krijg je de beschikking over een kruisboog, maar aangezien je die als vampier ook kan gebruiken en dit wapen eigenlijk niet sterker is dan de gemiddelde boog (maar trager!), raden we iedereen aan om voor de bloedzuigers te kiezen. Je bloed kookt dan wel wanneer het in aanraking komt met zonlicht (wat zich vertaalt in een sneller leegstromende levensbalk), maar je kan toch mooi veranderen in een Vampire Lord, een erg krachtige beestvorm die stukken beter uit de verf komt dan de weerwolf uit de hoofdverhaallijn. Je weet dus wat je te doen staat.

Deze vampierenvorm brengt uiteraard een hoop nieuwe krachten met zich mee. Je verandert in een uitzonderlijk lelijke kruising tussen een mens en een vleermuis, zweeft een paar meter boven de grond (maar kan blijkbaar wél te pletter storten, zoals we tot onze grote verbazing op pijnlijke wijze ondervonden) en kan letterlijk het leven uit je tegenstanders zuigen. Gedode vijanden weer tot leven wekken is ook een optie, net als het immobiliseren van nietsvermoedende voorbijgangers om vervolgens ongestoord het bloed uit hun slagader op te slurpen. Bethesda moedigt experimenteren aan door aspirant-vampiers van voldoende opties te voorzien om hun eigen speelstijl te ontwikkelen. De nieuwe skilltree speelt daar uiteraard ook een hoofdrol in.

Bethesda heeft een knap systeem bedacht om de Vampire Lord niet al te machtig te maken. Zo wordt je tegelijkertijd sterker én zwakker wanneer je het voeden uitstelt; de dorst maakt je aanvallen een stuk effectiever, maar een uitgehongerde vampier legt wel sneller het loodje. Andersom geldt dat, wanneer je personage zich net tegoed gedaan heeft aan iemands bloed, hij of zij minder krachtig uit de verf komt in een daaropvolgende confrontatie. Het is een kwestie van geven en nemen en zorgt ervoor dat je toch even nadenkt over je volgende stap. De bloedzuigers hebben ook een eigen uitrusting, die op zijn minst behoorlijk wat geld oplevert bij de dichtstbijzijnde smid. Ideaal voor de modebewuste vampier en je krijgt er ook nog eens wat bescherming voor terug.

Mwoehahah… *BONK!*

Net wanneer het ernaar uitziet dat Bethesda met de Vampire Lord een prima uitgebalanceerde nieuwe speelstijl naar de wereld van Skyrim gebracht heeft, stuit je echter op een design fout die je erg moeilijk over het hoofd kan zien. De ontwikkelaar heeft er namelijk logischerwijs bij het ontwerpen van de originele wereld geen rekening mee gehouden dat er ooit vleugels uit de rug van je personage zouden groeien. Beeld je het volgende scenario eens in: je sluipt door een ondergrondse kerker, wordt aangevallen door een klein legertje skeletten, verandert boosaardig lachend in een Vampire Lord en… blijft vervolgens lullig steken in de deuropening. Dat dit behoorlijk wat frustratie en irritatie kan opleveren zal zo ook wel duidelijk zijn.

Conclusie:

Voeg daaraan toe dat de framerate bij elke transformatie ook even het vriespunt opzoekt en je begrijpt dat Dawnguard toch ook wel wat problemen aan het Skyrim universum toevoegt. Als fans van de enorme wereld die Bethesda in elkaar gestoken heeft kunnen we daar echter gemakkelijk overheen zien. De nieuwe missies die deze DLC aan de oorspronkelijke game toevoegt mogen er namelijk best wezen, met een interessant verhaal en talloze nieuwe mogelijkheden als Vampire Lord. Bovendien voegen de nieuwe omgevingen en dan vooral de Soul Cairn behoorlijk wat interessante achtergrondinformatie aan de Elder Scrolls mythologie toe en zijn er zoals gewoonlijk ook weer enkele zijmissies om flink wat tijd in te steken. Een aanrader!