Review: Final Fantasy XIV: Shadowbringers

Review: Final Fantasy XIV: Shadowbringers – Na A Realm Reborn mochten we het opnemen tegen draken in Heavensward en vervolgens vochten we tegen de oppressie in Stormblood. Jij, de speler, bent de Warrior of Light en je strijdt voor je dierbaren. In Shadowbringers word je echter gedwongen niet representatief te staan voor de Light, want je wordt omgedoopt naar een Warrior of Darkness. Het is iets volledig anders dan wat je gewend bent in de wereld van Final Fantasy XIV en dat staat garant voor een mooi avontuur. In de voorgaande uitbreidingen is er deels een opbouw geweest naar deze uitbreiding. Dit staat ook mooi in lijn met waar Final Fantasy XIV nu is, al die jaren na de herlancering. Shadowbingers moet het hoogtepunt vormen binnen dit Final Fantasy deel en dat lukt. Shadowbringers is geslaagd te noemen, meer dan dat zelfs.

The story continues…

Waar Stormblood eindigde met verschillende onafgeronde zaken pikt Shadowbringers dit direct weer op. De grootste focus ligt op Norvrandt, een land in een andere dimensie alwaar de Light alles heeft overgenomen. Je zou denken dat Light als een positieve partij gezien kan worden, maar dit is voor eens een keer niet het geval. Door de afwezigheid van Darkness heeft de Light de overhand gekregen en daaruit ontstond er een Flood of Light. Dit consumeerde het grootste deel van Norvrandt en resulteerde dat er nog maar een handjevol nederzettingen met volk zijn overgebleven. Uit de Light komen ‘Sin Eaters’, die als een soort leger fungeren om het laatste beetje ‘mensheid’ te veranderen in meer Sin Eaters en dat moet natuurlijk gestopt worden.

Dit is het verhaal op een zeer algemene wijze omschreven, want in werkelijkheid komt er natuurlijk veel meer bij kijken. Denk aan de rol van de Ascians hierin, maar ook hoe het verder gaat met je Scion kompanen en wat precies de rol van de voorgaande Warrior of Light, Ardbert, was. Daarnaast laat je de Source (jouw dimensie) achter en bevecht je de Light-problemen in de First. Want ja, er zijn nog genoeg problemen in de Source. Dit allemaal bespreken zou veel te lang duren en bovendien zou het spoilers brengen en dat is zonde. Wel kunnen we je vertellen dat het verhaal op een hoog niveau wordt gebracht. Het tempo zit er goed in, de dialogen zijn intrigerend en wat vooral opviel is hoe emotioneel beladen Shadowbringers op sommige momenten kan zijn. Maar om te zeggen dat dit de allerbeste uitbreiding is qua verhaal blijft lastig, omdat Heavenward de lat ook erg hoog heeft liggen. Toch kunnen we niemand kwalijk nemen als Shadowbringers favoriet genoemd wordt, want het is bijzonder boeiend om te volgen allemaal.

Iets meer van verwacht

Hand in hand met de content dat om het verhaal draait heb je natuurlijk ook te maken met de nodige dungeons en trials. De dungeons zijn mooie toevoegingen in de sfeer van het verhaal, het is leuk ingeweven met de huidige situaties van de uitbreiding, zodat de dungeons vrijwel nooit als een aangeplakt onderdeel aanvoelen. De dungeons in Shadowbringers zijn waanzinnig vormgegeven met allerlei gebeurtenissen op de achtergrond terwijl jij je er doorheen vecht. Jammer genoeg zijn de dungeons qua mechanieken echter wel routineklusjes. Soms zit er een baas tussen die je wat variatie brengt, zodat je meer moet opletten tijdens een gevecht, maar dat komt sporadisch voor. Na tal van dungeons te hebben gehad na zoveel uitbreidingen, moeten we zeggen dat we qua mechanieken wel iets meer originaliteit in Shadowbringers hadden verwacht.

Deze uitbreiding brengt in de dungeons trouwens een nieuw systeem, het ‘Trust’-systeem. Dit laat je toe om de dungeons met AI spelers te spelen. Dit is een erg praktische aanvulling, met name om de lange que tijden te skippen alvorens je met willekeurige andere spelers gaat samenspelen. Hoewel het fijn is als alternatief om te levelen, is het geen waterdicht systeem. Zo mis je met de AI hogere DPS (damage per second) dan wanneer je met andere spelers speelt, waardoor een dungeon logischerwijs langer zal duren. Ook kan de AI hier en daar wat steekjes laten vallen, maar dat komt gelukkig slechts zelden voor. Mocht je de uitbreiding uitgespeeld hebben en je betreedt weer een dungeon, dan zullen je AI kompanen gereset worden in level. Dat motiveert je dus om te gaan spelen met echte andere spelers, want het is immers een MMO.

Het Trust-systeem is overigens wel heel erg beperkt, zo kan je het enkel gebruiken in de dungeons van Shadowbringers en niet in de oudere content. Ook kun je de grote baasgevechten in de trials niet met het Trust-systeem uitspelen, want dat werkt alleen met echte spelers. Dit betekent wat langer wachten in de queu totdat je aan de slag kunt. Maar als je in de trials eenmaal voor een baas staat, dan word je op je wenken bediend. De trials zijn wederom weer één van de hoogtepunten in de game en nu in deze uitbreiding kunnen we haast stellen dat het uitdagender dan ooit is. Waar het in de dungeons een beetje aan afwisselende gameplay mechanieken ontbreekt, is dat bij de trials juist in overvloed aanwezig en dat is een positief punt. Ze zijn pittig en chaotisch, maar dat in een goede zin waardoor het veel voldoening geeft als je een trial weet te voltooien.

Nieuwkomers

Shadowbringers introduceert twee nieuwe Jobs: de Gunbreaker en de Dancer. De Gunbreaker bekleed een Tank rol, terwijl de Dancer een DPS rol is. Van de Gunbreaker kan gezegd worden dat het een geslaagde Tank is. Hoewel het qua moves echte uitsmijters aan schadebrengers mist, kunnen we het niet helpen om geboeid te blijven door de manier waarop je makkelijk kan tanken. Je kan de Gunbreaker op een mooie lijn zetten naast de overige Tanks, waardoor je er als speler een extra degelijke keuze bij hebt. De Dancer is een bijzonder DPS Job, gezien er een heftige nadruk ligt op het ondersteunen van je team met buffs. Misschien had de Dancer gezien de speelstijl een Healer rol kunnen zijn, met nog meer nadruk op ondersteunen dan met schade, gezien de populariteit van Healing rollen laag ligt. Een gemiste kans, maar hetgeen wat we nu moeten beoordelen is in wat het is verder geslaagd te noemen.

De overige Jobs worden niet genegeerd. Het team van Yoshida heeft het aantal moves en de functies ervan gestroomlijnd. Dit wil zeggen dat sommige moves eruit zijn gesloopt en dat je hierdoor wat minder moves zal overhouden, maar je kan wel net zoveel doen zodra je het maximale level bereikt hebt. Dat klinkt als een stap terug, maar het idee erachter is dat je met nog meer nieuwe moves op een gegeven moment door de bomen het bos niet meer zou zien. Hierdoor worden de bestaande Jobs als het ware van een vernieuwing voorzien, zonder dat het hele ingrijpende veranderingen teweegbrengt. Wat ons betreft een fijne aanpak en het kan er ook voor zorgen dat het in de toekomst vaker gedaan wordt, wat voor overzicht binnen een Job zorgt. Ook is de balans zo hier en daar wat aangepast, maar gezien de aard van de game is dat onderhevig aan continue veranderingen.

Norvrandt is mooi

Het land waar jij alle Light moet bevechten heet zoals eerder aangehaald: Norvrandt. De verschillende plekken die je bezoekt zijn elk zeer verschillend van elkaar, waardoor je reis in Shadowbringers altijd fris en gevarieerd aan zal voelen. Dit gaat gepaard met een prachtige dosis aan muziek die uitstekend in de sferen van de wereld en het verhaal past. Shadowbringers is, zeker in vergelijking met Stormblood, een verademing om doorheen te gaan. Telkens weet de wereld je weer te verrassen en als je denkt alles wel gezien te hebben, word je wederom met nieuwe locaties geconfronteerd die nog meer indruk weten te maken. Shadowbringers zit hier bomvol mee en we kunnen dan ook niet anders zeggen dan dat het één van de meest indrukwekkende gebieden in Final Fantasy XIV is.