Review: Scarlet Nexus

Review | Scarlet Nexus – Een tijdje geleden kon ik de eerste hoofdstukken van Scarlet Nexus onder handen nemen tijdens mijn preview en daaruit leidde ik af dat de game er best wel leuk uitzag, maar nu niet bijster bijzonder was. Het verhaal leek wat clichématig en de combat was leuk, doch ietwat beperkt in mogelijkheden. Ook trailers en gameplayvideo’s die werden vrijgegeven leken dit te bevestigen en alles wees erop dat Scarlet Nexus een fijne, maar vergeetbare game zou worden. Een verkeerde inschatting, want Scarlet Nexus is absoluut een fijne game, maar tegelijk is het zoveel meer. Het is een game met politieke en ethische thema’s, goed uitgewerkte personages, verslavende combat die steeds beter wordt én met een plot vol verrassingen. Laat me je even uitleggen waarom je deze game een kans zou moeten geven.

Een wereld vol anderen

Ik besprak het concept van Scarlet Nexus al in de preview, maar hier nog even wat algemene zaken op een rijtje. We bevinden ons in een toekomst waarin de aarde wordt geteisterd door ‘Others’, mysterieuze wezens die uit het niets verschenen en zich voeden met menselijke breinen. De mensheid wordt gedwongen om zich terug te trekken in steden, die bewaakt worden door de ‘Other Suppression Force’, oftewel de OSF. Jij speelt als Yuito Sumeragi of als Kasane Randall, die beiden net gestart zijn bij de OSF. Elk personage heeft een eigen campagne, dus je krijgt twee campagnes voor de prijs van één game! Beide vertellen hetzelfde verhaal en overlappen ook tijdens verschillende momenten, maar tegelijk bieden ze ook nieuwe gebeurtenissen en nieuwe perspectieven. Hierdoor wordt een tweede playthrough (via New Game +) wel aangeraden en gezien een playthrough 25 tot 30 uurtjes kan innemen, krijg je waar voor je geld.

Het verhaal kan je grofweg opsplitsen in twee delen: de eerste drie uurtjes (wat ik in de preview besprak) en alles wat erna volgt. Dit klinkt enorm kortzichtig, maar geloof me vrij: het verhaal begint wat ‘standaard’, maar geraakt vanaf een bepaald moment in een stroomversnelling die eigenlijk nooit stopt met stromen. Nee, ik geef geen spoilers, want dat zou de verrassing wat verpesten. Wel kan ik je vertellen dat het verhaal bomvol plotwendingen zit en dat er heel wat diepgaande thematieken aan bod komen. Ook de personages maken een dergelijke evolutie mee: wanneer je de crew initieel leert kennen, lijken ze perfect in de typische ‘shounen stereotypen’ te vallen, maar naargelang het verhaal vordert, krijgen ook zij heel wat diepgang. Hou wel rekening met gigantisch veel cut-scènes, zowel CGI als scènes met stilstaande beelden. Deze laatste groep komt het vaakste voor en is een mix tussen het lezen van een manga en een visual novel. Het vraagt wat gewenning en is op zich wel prima, maar sommige actie-scènes ogen echter wat stroef op deze manier, alsof je naar een veredelde PowerPointpresentatie kijkt.

Stekker in je brein

Scarlet Nexus speelt zich af in een wereld waarin mensen beschikken over speciale krachten. Supersonische snelheid, teleportatie en elektrische vingers zijn hiervan slechts enkele voorbeelden. Zowel Yuito als Kasane beschikken over psychokinese, een kracht waarmee ze voorwerpen mentaal kunnen oppikken en rondslingeren. Al deze krachten worden door de leden van de OSF dan ook gretig ingezet om de Others een kopje kleiner te maken, want een vijand doodelektrocuteren is nu eenmaal stijlvoller dan pakweg een lading kogels uit een AK-geweer. Alle personages hebben zo hun kunstje en helpen je op hun eigen manier tijdens gevechten. Dit doen ze enerzijds door op de achtergrond mee te knokken, maar jij kan ook actief beroep doen op hun krachten dankzij SAS. SAS is het systeem dat, dankzij een hoop technologisch geleuter, jouw brein verbindt met dat van je partyleden.

SAS is dan ook hét meest cruciale en tegelijk leukste aspect van de combat in Scarlet Nexus. Je krijgt namelijk een hoop gevarieerde scenario’s, die jou eigenlijk verplichten om actief de krachten van je partyleden te gebruiken. Het (de)activeren van SAS verloopt met een paar simpele drukken op je controller dus je kan (en moet) erg snel reageren, oftewel een quick time event. Het design van de vijanden is bovendien knettergek en dat is als compliment bedoeld. Het totale pakket aan vijanden ziet er fascinerend uit en kent ook voldoende variatie, alhoewel er ook reskins van eerdere vijanden je pad kruisen. Baasgevechten vormen een hoogtepunt, want vaak krijg je hier te maken met leuke zogeheten ‘gimmicks’ die de combat fris houden. Denk zo bijvoorbeeld aan bussen die je met je krachten kan bereiden of ijssculpturen die je kan afbreken om vervolgens in het gezicht van een Other te gooien. Gimmicks vind je ook terug in het algemene leveldesign: elke locatie heeft zo wel iets unieks dus variatie is er zeker, alhoewel je op bepaalde momenten in het verhaal wel wat moet backtracken.

Visueel geweld

Je zou haast vergeten dat de combat in Scarlet Nexus niet louter bestaat uit deze krachten, want in essentie is dit een hack-and-slash game. Yuito’s basisaanvallen worden uitgevoerd met een zwaard, terwijl Kasane een hoop messen tot haar beschikking heeft. De basiscombo’s zijn bij beiden echter grotendeels hetzelfde, alhoewel Yuito zijn standaard zwaardaanvallen ietwat preciezer hadden gemogen. Yuito wisselt namelijk horizontale en verticale zwaardslagen met elkaar af, die niet altijd precies de vijand raken afhankelijk van hoe je gepositioneerd staat. Kasane heeft hier minder last van. De SAS-abilities zijn overigens identiek in beide campagnes. De standaardaanvallen bij beiden zijn zeker niet nutteloos, maar je zal toch wel echt beroep moeten doen op je krachten als je bepaalde gevechten wilt overleven. Misschien daarom ook dat deze aanvallen erg basis en wat beperkt zijn, zeker in het begin wanneer je nog niet zo veel combo’s en skills hebt vrijgespeeld. Je eerste gevechten kunnen zelfs wat frustrerend en saai aanvoelen, aangezien je enkele nuttige (en essentiële) vaardigheden nog niet hebt. Naarmate je vordert in het verhaal, stijgt je level en kan je punten investeren in een skilltree, die hier toepasselijk ‘Brain Map’ wordt genoemd. Daarnaast worden nog wat speciale vaardigheden automatisch aan je repertoire toegevoegd die het geheel wel erg leuk maken, dus laat je niet afschrikken als de combat initieel wat ‘mager’ en beperkt aanvoelt.

Wat echter nooit mager aanvoelt, is de visuele flair die Scarlet Nexus op je scherm tovert. Het design van de vijanden prees ik al eerder in deze review, maar ook de algemene stijl van de game is erg geslaagd. Scarlet Nexus vertoont erg duidelijke anime-invloeden, dus die stijl moet je wel liggen uiteraard. De erg snelle combat en de verscheidene moves zijn fantastisch om naar te kijken en spatten van je scherm als je de game in 4K op de PS5 speelt. PS4-bezitters moeten het met 1080p doen, alhoewel dit uiteraard ook garant staat voor mooie beelden. Waar PS4-bezitters ook benadeeld worden, is de framerate. De enorm chaotische combat draait op 60 fps op de PlayStation 5, waardoor de framerate van 30 fps op een PS4 de game niet helemaal eer aandoet, alhoewel het natuurlijk wel speelbaar is.

Quality time en bijbaantjes

Ten slotte wil ik het nog even hebben over enkele optionele zijactiviteiten die de game je aanbiedt. Enerzijds zijn er de zogenaamde ‘Bond Episodes’, die je na elk hoofdstuk vrijspeelt. Deze korte missies zijn veelal cut-scènes met een bepaald personage, waarbij je heel wat bijleert over de achtergrond van dat personage. Deze zijn zeker en vast de moeite waard, als je bereid bent om er tijd aan te spenderen tenminste. De personages zijn namelijk erg goed uitgewerkt en deze episodes zijn veelal entertainend. Naarmate je band met de personages groeit, speel je overigens bepaalde vaardigheden vrij die de combat nog wat beter maken. Zo worden, bijvoorbeeld, SAS-vaardigheden met die personages sterker of kan je speciale combo-aanvallen vrijspelen. Anderzijds zijn er ook zijmissies die je bij verschillende anonieme NPC’s oppikt. Ik zal er geen doekjes omwinden: deze zijn ronduit slecht. Veelal moet je een specifieke vijand op een bepaalde manier afslachten (wat in sommige gevallen ook nog eens heel wat frustraties met zich meebrengt), maar de beloning die je ervoor krijgt is werkelijk verwaarloosbaar. Waarom zou je immers moeite doen om een item te krijgen dat je ook gewoon in de winkel kan kopen voor een zacht prijsje? Ze voegen ook nul komma nul waarde toe aan het verhaal, dus je kan deze perfect links laten liggen.