Preview | The Callisto Protocol – The Callisto Protocol is de nieuwste creatie van Glen Schofield en zijn relatief jonge studio Striking Distance. Schofield is één van de bedenkers van de Dead Space franchise, die we volgend jaar natuurlijk zien terugkeren met een remake. Met The Callisto Protocol bewandelen hij en zijn studio een ‘nieuw’ pad, waarbij de ontwikkelaar veel benadrukt heeft dat The Callisto Protocol echt iets anders is en dat klopt, hoewel gelijkenissen met zijn eerdere game niet te missen zijn. Wij kregen de game kort in actie te zien en dat schepte hoge verwachtingen.

Mysterieuze gebeurtenissen

The Callisto Protocol speelt zich af op een dode maan van Jupiter, Callisto genaamd. Gezien de maan weinig nut heeft, is het een perfecte locatie om gespuis op te sluiten. Zo kruip jij in de rol van Jacob Lee, die opgesloten zit in Black Iron. Dit is een gevangenis onder controle van de Jupiter Company op de genoemde maan. Als gevangene kom je echter terecht in een benarde situatie, want er schijnt een alien invasie te zijn geweest die ervoor zorgt dat gevangen in allerlei gedrochten muteren. Tot overmaat van ramp schijnt de hele situatie ook nog eens gefabriceerd te zijn door de toezichthoudende partij.

Hoe het verhaal zich zal ontwikkelen is verder nog onduidelijk, maar wel is duidelijk dat Jacob Lee geconfronteerd wordt met allerlei gruwelijke monsters die maar één doel hebben: Jacob Lee doden. Tegelijkertijd heb jij als speler het doel om te overleven en uit te zoeken wat er precies gaande is en dat brengt je van de ene claustrofobische locatie naar de ander, waarbij je nooit weet wat er om het hoekje op je staat te wachten. Het is de claustrofobische sfeer die het hem deed in de previewsessie, waarbij enorm veel gespeeld werd met de belichting. Hierdoor is alles over het algemeen vrij donker en zie je vaak slechts schimmen of schaduwen.

Soms is het niks, soms is het een vijand die plots opduikt en je te grazen wil nemen. Aan jou om deze monsters van je af te slaan en wat het in bepaalde mate lastig en uitdagend maakt, is dat je over het algemeen niet bijster veel speelruimte hebt. De architect van de gevangenis kan toegezegd worden dat hij of zijn in ieder geval efficiënt met de ruimte omging. Er is echter geen rekening met een invasie van monsters gehouden, wat door het gebrekkige aanwezige licht zorgt voor een beklemmende sfeer. Jij zult als speler continu goed op moeten letten, want afgezien van dat je belaagd kan worden, zijn de vijanden ook niet gemakkelijk te verslaan.

Verschillende wapens

Vijanden zijn namelijk vrij krachtig en ze geven niet echt om hun eigen leven. Dus zolang ze niet gedood zijn, zullen ze continu de confrontatie met je opzoeken. Dit soms met meerdere tegelijk, waardoor je efficiënt met jouw middelen om moet gaan om al het gespuis van je af te slaan. Standaard heb je altijd de ‘stun baton’ bij je, die elektrisch is geladen. Hiermee kun je ferme klappen uitdelen en ook vijanden doden. Dit is een bijzonder handig middel om je in hachelijke situaties een weg tussen de vijanden door te slaan, daar waar je pistool dan weer handig is om vijanden op afstand alvast schade te berokkenen.

Tot zover vrij standaard materiaal, maar laten we de ‘GRP’ niet vergeten. Dit is een gripwapen dat speelt met zwaartekracht. Door te ‘schieten’ en je hand hierbij te bewegen in een soort greep, kun je vijanden oppakken en weggooien. Ook kun je vijanden naar je toe trekken of juist objecten uit de omgeving gebruiken als extra middel om inkomende vijanden te vertragen. Tijdens de presentatie werd ook gedemonstreerd dat je de omgeving kan gebruiken in combinatie met dit wapen. Denk aan een stalen raster aan de muur met uitstekende spijlen, waar een monster met de GRP op werd gegooid. Ook kun je vijanden in afgronden mieteren of in bewegende objecten smijten, zodat ze tot pulp vermalen worden.

Wat vooral opviel tijdens de demonstratie van deze wapens, is dat Jacob bijzonder snel wisselt tussen het beschikbare materiaal. Dit wil zeggen dat de gameplay zo is afgesteld dat je als speler bijzonder snel je wapens door elkaar heen kunt gebruiken, zonder dat het traag of clunky aan lijkt te voelen. Dat is wel nodig ook, want de ene vijand is sneller dan de ander en op die manier kun je heel snel de verschillende aanvallen afwenden. Sterker nog, je kunt in directe confrontaties als een vijand pal voor je staat hun inkomende aanvallen ontwijken door met de rechter stick inkomende klappen uit de weg te gaan. Hier is wel een goede timing voor vereist, maar het stipt hoe dan ook aan dat er over alle vormen van gevechten is nagedacht en dit oogde in de presentatie bijzonder soepel en vloeiend.

Muterende vijanden

In The Callisto Protocol zul je de meest uiteenlopende gedrochten tegenkomen en het gros is met ene paar goed gemikte schoten of slagen prima te doden. Er zijn echter ook vijanden die met een extra laag in combat komen. Die zul je op bepaalde plekken van lichaamsdelen moeten ontdoen, maar als je dat mist zullen er nieuwe lichaamsdelen bijkomen, waardoor een vijand letterlijk voor je neus muteert. Dit meestal tot nog lelijkere gedrochten dan ze al waren en daardoor is het altijd verstandig om een vijand even te dubbelchecken om te zien of het echt dood is. En om daar nog een schepje bovenop te doen, zijn er ook momenten waarop er – als je genoeg schade hebt gedaan – een icoon in beeld komt, waar je dan in slow motion op moet schieten voor een extra krachtige aanval.

Daar stopt het niet, want mocht een vijand onverhoopt echt heel dicht op je staan kan het tot een direct handgemeen komen. Zo zagen we één van de gedrochten met zijn tentakels proberen om de ogen van Jacob binnen te dringen. Het gevolg was een quick time event, anders tja… zag het er letterlijk helemaal onfortuinlijk uit voor de protagonist. In de presentatie lag de nadruk ook op de combat en dit lijkt vooral erg veel variatie te brengen in hoe je vijanden aan kunt pakken. Je wapenarsenaal is niet per se heel uitgebreid, maar de vijanden en de situaties variëren wel continu. Hierdoor heb je telkens een ander gevecht en dat lijkt de afwisseling in de gameplay te brengen.

De wapens kun je overigens gaandeweg nog upgraden. Zo kom je her en der terminals tegen met een 3D printer en als je genoeg Callisto credits hebt, kun je hier nieuwe onderdelen voor je wapens laten printen. Op die manier zul je jouw wapenarsenaal gaandeweg ontwikkelen, wat ongetwijfeld later in de game goed van pas zal komen. Denk dan aan een hogere vuursnelheid, een betere balans en meer. Het zijn de standaardupgrades, maar daarom is het niet minder belangrijk. De vraag in deze is echter of The Callisto Protocol zich uitsluitend tot deze gameplay beperkt. In de presentatie zagen we dat Jacob van ruimte naar ruimte ging en hier alle vijanden op de korrel nam, maar buiten dat hebben we weinig andere gameplay elementen gezien. Het is dus even afwachten of we bijvoorbeeld ook puzzels of andere elementen te zien zullen krijgen.

Voorlopige conclusie

The Callisto Protocol is volgens Striking Distance Studios een horrorgame pur sang. Dit met brute gameplay, een hoge mate van spanning en een claustrofobische sfeer. De ontwikkelaar stipte bij de presentatie ook aan dat ze heel erg de focus hebben gelegd op speelplezier. Naast de genoemde elementen moet de game namelijk ook een plezier om te spelen zijn. Daarover maken we ons weinig zorgen. Het zag er goed uit, want de combat gameplay lijkt divers en uitdagend genoeg te zijn. Wel vragen we ons nog af of de game meer dan alleen dat te bieden heeft. Nu ziet het er niet naar uit dat de combat snel gaat vervelen, maar wat gameplay afwisseling zou The Callisto Protocol wellicht goed kunnen doen. Die vraag kunnen we nu niet beantwoorden, maar daar komen we begin december op terug met onze review.