Review | Call of Duty: Modern Warfare 2 – De oude Modern Warfare delen lieten toch wel een genre definiërend stempel achter. Vooral Call of Duty 4: Modern Warfare en Call of Duty: Modern Warfare 2 zijn twee van de meest onvergetelijke delen uit de franchise. Nu is de trilogie bezig met een reboot en hebben we, wederom, het tweede deel in onze handen. Een flink pakket: een singleplayer, een multiplayer met verschillende onderdelen en een hoop features synoniem aan deze generatie. Zo kunnen we niets anders zeggen dan dat de nieuwe Modern Warfare ook generatie definiërend is… alleen niet op de meest positieve manier. Lees verder waarom dit zo is.

Een wisselvallige bedoeling

PlaySense kon, net zoals de rest van de wereld, een week eerder beginnen aan de singleplayer, alvorens wij pas op de releasedag (28 oktober) aan de slag konden met de multiplayer. In deze tijd hebben wij het onderste uit de kan gehaald in een nieuw avontuur met Task Force 141. Met Soap, Price, Ghost en andere kompanen beleef je vooral een gevarieerde campagne, waarin je rond de 7 uur aan missies voorgeschoteld krijgt. Het wordt vooral heel cinematisch gebracht, alsof je meer een Netflix-serie aan het kijken bent dan een echte Michael Bay shooter. Het zorgt er onder andere voor dat de cutscènes indrukwekkend zijn en dat de personages meer diepgang kennen. Dit kan alleen niet gezegd worden over de inhoud van de verschillende levels.

De ene missie is gewoon beter dan de ander. Dit heeft vooral te maken met een verschrikkelijk inconsistente pacing tussen de verschillende levels. In het ene level zet je wat stappen en voer je wat handelingen uit en ga je alweer door, om vervolgens in een level te knallen dat van een veel langere duur is. Soms heb je ook een level, waarin je momenten van ‘niks doen’ hebt, waardoor het contrast tussen toffe actie en rust raar aanvoelt. Daarbij is de AI een regelrechte ramp te noemen. Het lijkt een AI te zijn die is overgenomen van Ubisoft: je wordt bijvoorbeeld op een onredelijke manier gesnapt tijdens stealth missies en wandelpatronen zijn pijnlijk voorspelbaar, wat roet in het eten gooit bij een game die tactisch realisme probeert na te bootsen. Allemaal van die dingen die vrij bekend zijn uit een game zoals Ghost Recon: Breakpoint. Daarbij is er ook geen verschil tussen moeilijkheidsgraden: of je nu Regular, Hardened of Recruit speelt, de vijandelijke AI schiet je overhoop als een stel aimbots, zodat je vliegensvlug het loodje legt.

Nieuw is niet altijd goed

Call of Duty probeerde altijd met elk deel een unieke gameplay ervaring te bieden. Zo kennen wij Tsjernobyl nog uit deel vier of de AC-130 setpiece uit de oude Modern Warfare 2. Wat de huidige Modern Warfare 2 eigenlijk heeft gedaan, is veel missies baseren op vroegere levels in wat de oude Modern Warfare delen zo tof maakte. Ondanks dat het leuke throwbacks zijn, halen de nieuwe ‘varianten’ niet per se het tempo en het Hollywood gehalte van de oude varianten. Vermakelijk, maar niet altijd even memorabel. Call of Duty: Modern Warfare 2 probeert overigens een nieuw gameplay systeem te introduceren, waarbij je on-the-fly items kan craften zoals je dat kent uit The Last of Us (2). Het zijn stealth/overleef missies, waarin je resources moet verzamelen om zo jezelf staande te kunnen houden. Met het craften maak je bijvoorbeeld shivs, rookbommen of throwables zoals molotov cocktails. En mocht je niks bij de hand hebben, kun je ook flessen oppakken en gooien om soldaten af te leiden.

Doordat de AI onvoorspelbaar gedrag kan vertonen en je te snel opgemerkt wordt – het aimbot-syndroom – en soldaten beperkte, voorspelbare wandelpatronen hebben, valt dit concept snel in duigen. Op een gegeven moment zul je je in een villa bevinden, waar je naar binnen moet sluipen en waar dit concept dan weer wat beter uit de verf komt. Je kan messen vinden in de keuken, een bewaker volgen naar een wapenruimte, of ongezien een verdieping opklimmen waar je niet mag komen. Dit concept heeft potentie en we snappen het hele ‘Black Ops overleven’ idee er ook wel achter, maar als je op een gegeven moment in een ruimte opgesloten zit met drie of vier soldaten en je moet zien te overleven, dan merk je dat je op onredelijke wijze vaak afgeschoten wordt. Daardoor is de fun van de game er snel uit.

Een hele mooie game, maar…

Laten we er geen doekjes om winden, het merendeel van de wereld heeft inmiddels de beelden van het Amsterdam level op social media kunnen zien. We kunnen ook niets anders zeggen dan dat het een van de meest indrukwekkende levels is om te ervaren. Meerdere levels zijn trouwens erg mooi om te zien, zeker wanneer het klaarlichte dag betreft of een wat meer donker level. Scenes waar jij je Night Vision Goggles (NVG) op kunt zetten zijn van de partij en wederom gaaf om te beleven. Het is alleen bij momenten wanneer de schemering inslaat, of levels met minder assets, dat je ziet dat de game niet alles uit de kast weet te trekken op grafisch gebied. Weinig shadows, belabberde textures of weinig speling met de lighting staat dan in heftig contrast met levels die wel high-res textures hebben en puik werk leveren op het gebied van lighting.

Gelukkig is de performance een technisch aspect waar we wel over te spreken zijn. Op de PlayStation 5 draait de game op een vrij solide 4K en 60fps (een kleine framedrop daargelaten). Er is ook de mogelijkheid om de game op 120fps te spelen, waarbij je inlevert op de resolutie (1080p). De voorkeur ligt bij de gebalanceerde 4K op 60fps tijdens het spelen van de singleplayer. Tijdens multiplayer is de resolutie (waarschijnlijk) rond de 1800p, waardoor de 120fps modus hierin absoluut onze voorkeur heeft tegenover de 4K op 60fps modus. Naast deze opties, biedt de game overigens nog een hoop andere grafische opties, dus je kan volledig naar smaak de game instellen. Denk dan aan motion blur, FOV, depth of field en meer.

De multiplayer heeft veel modi

Call of Duty: Modern Warfare 2 heeft een hoop te bieden op het gebied van multiplayer. Zo heb je de traditionele modi (TDM, Domination, Headquarters, etc.) ondergebracht in Quick Play. Je hebt ook toegang tot de Third Person Moshpit: je speelt dan in third person, zoals de naam al doet vermoeden en voor oude rotten die ooit eens SOCOM hebben gespeeld, is het een waar genot om te spelen. Prisoner Rescue is een modus waarin je twee hostages moet redden/verdedigen. Let wel op, als je neergeschoten wordt moet je gerevived worden om verder deel te nemen aan de ronde. Grootschalige modi zijn Ground War (32v32, Domination) en Invasion (20v20 + AI, TDM). In deze modi is het mogelijk om voertuigen te gebruiken, wat het een hoog Battlefield gehalte geeft.

Als derde en laatste onderdeel binnen de multiplayer zijn er de coöp missies, waarvan er op het moment van schrijven slechts drie beschikbaar zijn. Hierin dien je bepaalde opdrachten uit te voeren op een middelgrote map, waarna je dient te ontsnappen. Coöp missies (in de volksmond Spec Ops) zijn wederom een tof concept op papier, maar door de miserabele AI komt deze modus gewoon niet goed uit de verf. Denk bijvoorbeeld aan soldaten die telkens om hetzelfde hoekje komen of als je met een geluidsdemper mis schiet, resulteert dat in dat het hele level vol soldaten je komt opjagen. Een gemiste kans, hoewel de AI met een update aangepast kan worden, al is het nog koffiedik kijken of dit gaat gebeuren.

In het grotere geheel is er genoeg te beleven in de rest van de multiplayer. Gelukkig zijn de tien maps erg tof op de klassieke modi, ondanks de camp gevoeligheid (veel hoeken). Vooral Crown Highway is een memorabele waar je in de garages van F1-wagens knalt, terwijl er een race gaande is en de racewagens voorbij rijden met luid en spectaculair geluid. Het wat vrijere ’three-lane design’ werkt in de meeste maps vrij goed en dat komt doordat de maps wat groter van omvang zijn. Niet zo extreem als bijvoorbeeld in Call of Duty: Black Ops Cold War, maar de maps ademen wat meer ruimte nu. Hier en daar heb je ook wat verticaliteit in de vorm van een extra verdieping, maar het is nooit buitensporig. Tien maps is relatief gezien niet heel veel te noemen, maar met het oog op bijkomende maps (uit de oude MW2) en eventuele nieuwe content updates, hebben wij voor nu genoeg om handen.

De wapens stelen de show

Het grootste pluspunt van de game zijn toch wel de wapens. Call of Duty: Modern Warfare 2 heeft een gevarieerd portfolio van leuke wapens, die allemaal fijn zijn om mee te spelen, zowel in de singleplayer als de multiplayer. We laten de balans tussen de vele schietijzers in het midden, gezien het toch onderhevig is aan updates, maar zoals het er nu voor staat is alles geschikt om te gebruiken. Er is nu ook een nieuwe manier geïntroduceerd om wapens te unlocken in de multiplayer. Veel wapens (niet allemaal) zijn onderdeel van een wapenboom. Als je bepaalde wapens hebt vrijgespeeld, krijg je er een variant op. Bijvoorbeeld: je begint met de Lachman-762 (Battle Rifle), op level 12 van het wapen krijg je de Lachman-556 (Assault Rifle). Als die op level 12 is,  unlock je de Lachman Sub (MP5).

Het is een motivatie om van zoveel mogelijk wapens gebruik te maken in de game, terwijl we tegelijk ook kunnen voorstellen dat het voor sommigen een behoorlijke grind kan zijn. Je bent namelijk genoodzaakt om bepaalde wapens te gebruiken alvorens je eventueel je favoriet vrijspeelt. Hinderlijk vinden wij de invloed van attachments op de wapens. Zo is het vaak negatiever om wel attachments op je wapens te bevestigen dan niet, iets wat niet per se de bedoeling zou moeten zijn. Als je een bepaald wapen naar het maximale level hebt gebracht, kun je veel attachments weer individueel tunen. Dit gaat door middel van schuifbalken: waar je bij het merendeel van de attachments bijvoorbeeld altijd moet inleveren op ‘aim down sight speed’, kan je middels tunen dit negatieve aspect weer verminderen. Onderaan de streep is het samenstellen van je wapen uitgebreider dan ooit, maar we vragen ons wel af of de grens tussen een lekker potje knallen niet overschreden wordt met een hoop huiswerk nu.

Een hoop werk aan de winkel

Er is gelukkig de mogelijkheid om na het sleutelen aan je wapens, dit even uit te testen op een schietbaan. Deze laadt vliegensvlug in en op deze manier kan je mooi uittesten of de verschillende attachments (en tuning ervan) de juiste aanpassingen zijn. Zo’n schietbaan is in dit geval een geweldig onderdeel van de game, maar daarmee komen we ook op de algemene kritische punten van het spel. Er zijn namelijk heel veel verschillende ideeën verwerkt in Call of Duty: Modern Warfare 2, de één beter dan de ander, waardoor je een mix hebt van verschillende elementen die totaal niet als een coherent geheel aanvoelen. Tactische traagheid, zoals de slide cancel die eruit is en eeuwenlange handelingen om je gadgets te kunnen gebruiken of tactische granaten te gooien… het komt niet overeen met het aan muurtjes hangen en de snelle wapen gameplay. De korte (en fijne) TTK past dus ook niet per se bij de rest van het tempo van gameplay handelingen. Uiteindelijk is er een mix van realisme en arcade, wat soms gewoon botst.

Er is dus nog een hoop ruimte voor verbetering, balans en uitvoering van bepaalde concepten. Het is even wachten voor de volledige picture: geen Battle Pass, Warzone 2.0 komt wat later, dus we hebben ook nog geen idee naar de integratie daarvan en ook de technische mankementen dienen nog gladgestreken te worden. Het is een rommelige launch, die we niet per se gewend zijn als we kijken naar het eerste deel (en zelfs Vanguard). Mankementen zijn bijvoorbeeld niet kunnen queuen als je een groep groter dan 3 man hebt, game crashes, verkeerde wapenloadouts, attachments die ineens op je wapens zitten die je nooit hebt ingesteld en in-game voice chat die niet naar behoren werkt. Dingen die natuurlijk met updates aangepast kunnen worden, maar het is wel raar dat het nu niet gewoon in orde is. Zo is bijvoorbeeld de audio van de game (singleplayer) werkelijk fantastisch, maar in de multiplayer hoor je simpelweg voetstapjes achter je niet. Iets wat met de tweede beta wel werkte, samen met een veel stabielere online ervaring, wat nu dus (nog) niet in orde is. Vreemd.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S en pc.

Conclusie

Call of Duty: Modern Warfare 2 weet veel verschillende toffe momenten te brengen. De singleplayer campagne heeft een paar hele leuke hoogtepunten, grafisch weet het veel indruk te maken en de personages hebben meer ziel dan ooit (Ghost is cooler dan ooit tevoren). De multiplayer weet ook ongelooflijk veel plezier te brengen: de maps zijn tof, de wapens fenomenaal en de gameplay is botermals. Maar tegenover de pluspunten, staan er genoeg minpunten. Het is gewoon overduidelijk dat er een lijst met ideeën op tafel lag en dat deze allemaal in de game verwerkt zijn zonder er een mooi geheel van te maken. Veel van de content in de singleplayer is niet origineel en meer een knipoog naar de oude Modern Warfare delen, terwijl de multiplayer veel moeite heeft om een coherente gameplay ervaring te zijn met een goede balans tussen arcade en realisme. Daarbij heeft de game op het moment van schrijven veel technische problemen. Call of Duty: Modern Warfare 2 is als game heel erg leuk om te spelen, de vele mankementen nu daargelaten, maar heeft tegelijkertijd nog een lange weg te gaan om een écht solide Call of Duty te worden.

Pluspunten

  • Amsterdam level
  • Gameplay is geweldig
  • Wapens klinken en voelen goed
  • Performance
  • Veel multiplayer modi
  • Grafisch soms verbluffend…

Minpunten

  • ….maar soms ook ondermaats
  • AI is tergend slecht
  • Weapon attachments erg ongebalanceerd
  • Verhouding tussen realisme en arcade

7.5