Review | Rainbow Six Extraction – Deze game zou initieel Rainbow Six Quarantine geheten hebben. We kunnen echter best begrijpen dat dit in deze tijden misschien niet meer de beste naam zou zijn. We willen namelijk even het echte leven vergeten en gewoon met wat vrienden aliens – Archaeans genoemd – in stukjes uiteen knallen. Wij zijn er dus met een groepje van drie op uit getrokken om dit buitenaardse verschijnsel eens van wat dichterbij te bekijken en uit te zoeken wat deze wezens op onze planeet komen doen. Lees verder en vergezel ons op onze buitenaardse reis.

Met vrienden op pad

Voor het verhaal moet je de game zeker niet aanschaffen. Veel meer dan ‘we worden aangevallen door aliens en moeten onderzoeken waar ze vandaan komen’ is het niet, al kan je wel in gradueel vrij te spelen intel enige diepgang vinden. Waar je het wel voor doet, is het plezier dat je met vrienden kan beleven. Je gaat namelijk in teams van drie Operators telkens drie missies voltooien op verschillende maps, die variëren van een door buitenaardse parasieten overgenomen Liberty Island tot een ondergesneeuwde wetenschappelijke basis die wat aan The Thing doet denken. De missies die je hier uitvoert, beginnen relatief gemakkelijk, maar worden gaandeweg een stuk lastiger, tot je al je skills als team moet bovenhalen om levend de gevarenzone te ontvluchten. Rainbow Six Extraction is alles behalve een ‘walk in the park’. Het ene moment denk je dat je goed bezig bent, het volgende moment ben je plots omsingeld door buitenaardse snoodaards en moet je vechten voor je leven. Qua moeilijkheidsgraad is het erg vergelijkbaar met Rainbow Six Siege.

De eerder vermelde drie missies zijn elke keer anders, aangezien deze willekeurig geselecteerd worden uit een lijst van dertien verschillende soorten. Ze variëren van het vinden en onschadelijk maken van een buitenaards baken tot het omleggen van elite Archaeans die een iets te grote bedreiging beginnen te vormen. Eentje dat sowieso vaak de revue passeert, is de missie die MIA heet – oftewel: Missing in Action. Wanneer je Operator sterft, blijft deze namelijk – opgeslokt door buitenaardse vegetatie – in het level liggen. Aan jou om hem of haar terug te halen, een intense operatie waarbij je zelfs als driekoppig team ogen in je rug kan gebruiken. Aan variatie dus eigenlijk geen gebrek, al begint het na een tijdje toch wat eentonig aan te voelen. De aanpak is in de meeste missies namelijk redelijk hetzelfde: je tracht zo lang mogelijk verborgen te blijven voor de vijand, waarna je – vroeg of laat word je immers gespot – guns blazing gaat. De ene speler zal dit sneller beu zijn dan de andere.

Een extra endgame modus – lees hier meer over het Maelstrom Protocol, een modus waar je niet drie, maar negen doelen zult moeten voltooien per missie– en aangekondigde post-launch content moeten soelaas bieden. Of dit alles voldoende is, zal de toekomst moeten uitwijzen. Het sociale aspect houdt je uiteraard ook lang aan je scherm gekluisterd. Op hogere moeilijkheidsgraden vind je daarnaast nog mutaties, die wat extra aan de gameplay toevoegen. Zo kan het bijvoorbeeld zijn dat alle vijanden zogenaamde ‘blinding spores’ op hun lichaam dragen, die op jouw Operator kunnen overspringen als je te dichtbij komt. Je teamgenoten zullen dan snel de spores van je af moeten schieten, voor ze ontploffen en je niet alleen schade toebrengen, maar ook nog eens je zicht verpesten. Naarmate je meer maps vrijspeelt, zal je nieuwe vijanden tegen het lijf lopen. We gaan niet verklappen hoe deze eruitzien, maar geloof ons als we zeggen dat je heel wat meer dan louter kanonnenvoer op je pad treft.

Oude bekenden

De AI van deze vijanden is niet slecht en komt voor de meeste types neer op, als ze je zien roepen ze om versterking en vervolgens rennen ze recht op je af. Dit zorgt ervoor, dat je goed moet opletten dat je niet ineens overspoeld wordt door deze ongewenste bezoekers op onze planeet. Met wat ga je deze wezens dan te lijf? Voor spelers van de game Rainbow Six Siege zijn de verschillende Operators natuurlijk al oude bekenden, maar voor de nieuwe spelers willen we toch nog even benadrukken dat alle Operators zo hun eigen identiteit hebben: ze zien er anders uit, dragen unieke wapens en ook hun speciale vaardigheden verschillen. Zo kan Sledge met zijn moker bepaalde muren slopen, terwijl Alibi een hologram kan neerpoten dat vijanden op een verkeerd spoor zet. Elke Operator heeft zijn eigen sterktes en zwaktes, en al snel heb je een paar favoriete strijders om mee op pad te trekken. Hierbij is het van belang om de juiste Operators voor het type missie te kiezen en de samenstelling van je team ook daarop te baseren, zodat je elkaar effectief kan ondersteunen. Zo kan de ene Operator van meer nut zijn dan de ander per situatie en het is aan jou om de perfecte compositie te vinden per missie – misschien is Tachanka (The Lord) nu wel nuttig…

Wat Ubisoft goed gedaan heeft, is ervoor zorgen dat je veel verschillende Operators zal gebruiken, omdat verwondingen die je oploopt gedurende een missie blijvend zijn en ook meegaan naar volgende missies. Tenzij je de Operator even een missie thuis laat, want thuisgebleven Operators krijgen na een voltooide missie er weer wat health bij. Maar tegen de tijd dat een zwaargewonde soldaat weer op volle krachten is, ben je alweer een paar missies verder. Ook de soldaten die MIA gaan, moet je in de volgende missie zien terug te halen aangezien ze geen optie om uit te kiezen zijn in het roster. Lukt dit niet, dan verliest jouw personage XP en kan hij weer een level zakken.

Dit zorgt ervoor dat je niet roekeloos gaat spelen en dat coördinatie met jouw teamgenoten cruciaal is. Ook wil dit zeggen dat je soms in benarde situaties maar een paar luttele seconden hebt om belangrijke beslissingen te maken. Halen we onze gevallen teammate nog terug voor we wegvluchten of tarten we het lot en proberen we deze missie te voltooien? Buiten de variatie in wapens, is het aanbod in gadgets wel echt een leuke hoop speelgoed. Van gewone granaten en claymores, tot inzetbare muren die projectielen tegenhouden… voor ieder wat wils! Meerdere nieuwe gadgets speel je vrij door in het algemeen te levelen, maar je kan ook je Operators apart levelen, waardoor je nieuwe wapens voor hen vrijspeelt.

Ook technisch weet de game te scoren: het audiodesign verricht bijvoorbeeld goed werk om je op de hoogte te brengen van waar je vijanden zoal kan verwachten. Verder jaagt het geschreeuw van een vijand die ons gespot heeft nu al een negatief gevoel door onze buiken, wat wil zeggen dat je je goed kan inleven in de apocalyptische wereld die Ubisoft heeft neergezet. Wij speelden de game op de PlayStation 5 en konden genieten van een 4K-resolutie op 60fps, waardoor de gameplay goed uit de verf komt. De game ziet er in vergelijking met de huidige standaard niet wereldschokkend uit, maar tegenover Rainbow Six Siege is het een forse vooruitgang op grafisch vlak. Mede te danken aan de meer rijkelijke implementatie van lighting, waardoor textures onder andere beter uit de verf komen. Dit zorgt voor een meer gepolijste presentatie qua graphics.

Gameplay is als een oude vriend, herkenbaar

Wat de gameplay betreft, kunnen we eigenlijk zeer kort zijn. Ben jij fan van hoe je wapens aanvoelen in Rainbow Six Siege, dan voel je je hier direct thuis. Heb je daarentegen het gevoel dat alles daar wat stroef verloopt, zal dit hier niet anders zijn. Aangezien de gunplay realistischer is dan in pakweg een Far Cry of een Call of Duty, merk je dat alles qua tempo wat lager ligt. Dit went echter en binnen de kortste keren raak je de vijand op al hun zwakke plekken. Jammer genoeg maakt het spel niet echt volledig gebruikt van de nieuwe snufjes van de DualSense. Hier had Ubisoft iets meer mee kunnen doen om ervoor te zorgen dat de gunplay nog net dat tikkeltje realistischer aanvoelt. Nu is het gewoon een extra klik om doorheen te gaan bij het schieten, wat je net zo goed uit kunt zetten.

Bugs zijn we gelukkig amper tegengekomen. Hier en daar zal er wel eens een vijand door een muur kruipen, maar dit is veelal een uitzondering. Eén technisch probleem dook echter consistent op: tijdens het ‘reviven’ van een gevallen soldaat, registreert de animatie namelijk niet altijd correct je actie, waardoor je vaak je kameraad niet in je eerste poging overeind kan trekken. Dit kan frustreren, zeker in hectische omstandigheden waar elke gewonnen seconde het verschil tussen leven of dood kan betekenen. Dit heeft ons toch ettelijke keren een missie – en dus ook enkele Operators – gekost. Wat de connectie betreft, hebben we niet te klagen. Deze is nooit weggevallen, noch werd een missie ooit onderbroken omdat een verbinding niet stabiel genoeg was.

Gereviewd op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S en pc.

Conclusie

Ubisoft heeft hier zeker geen slechte titel in handen. Vooral als je twee vrienden hebt die je kunnen vergezellen is het spel zeker een aanrader indien jij houdt van shooters. Dat de game uitdagend is, zelfs op de lagere moeilijkheidsgraden, zorgt er voor dat je alleen of samen met je vrienden alles uit de kast moet halen om te slagen in je opzet. Visueel is het degelijk en de audio zorgt ervoor dat de sfeer goed overgebracht wordt. Er zijn genoeg gadgets en Operator specifieke wapens aanwezig die voor de nodige variatie zorgen en het is fijn dat Ubisoft aanmoedigt om meerdere Operators te gebruiken. Dat de meeste missies na een poosje wat op elkaar beginnen te lijken, een klein irritant probleempje bij het reviven van de teamgenoten en een niet al te verrassend verhaal, kunnen de pret echter niet bederven.

Pluspunten

  • Lekker pittig
  • Audio
  • Nuttige en leuke gadgets
  • Erg vermakelijk in coöp
  • Sfeer
  • Aangemoedigd tot het gebruik meerdere Operators

Minpunten

  • Wat weinig missievariëteit
  • Probleempje bij het reviven
  • Verhaal niet geweldig

7.5